พัดลมสีขาว

เนื้อเรื่อง

                               พัดลมสีขาว

ตอน มือปืนคุณธรรม

ห้องพยาบาลในคุก

   ชายหนุ่มชื่อ เอก เอียงหูฟังเสียงกระซิบที่แผ่วของชายชรา ที่นอนเจ็บหนัก บนเตียงพยาบาล  มันเป็นคำสั่งเสียสุดท้าย ของเขา  ชายหนุ่มพยักหน้าพยามเข้าใจ ทุกคำพูด  เสร็จ สิ้นคำพูดสั่งเสีย    สักครู่ชายชรา ก็สิ้นใจอย่างสงบ อย่างเดียวดายของมือปืนนักฆ่า  ฉายา

............แดง   ราชสีห์ปืนโหด .... อดีต  ตำนานมือปืน  ที่โดนจับติดคุก เพราะโดนหักหลัง โดยพวกเดียวกัน  ศาลตัดสินให้ จำคุกตลอดชีวิต แต่ติดคุกแค่ไม่กี่ปี  โรคเก่ากำเริบ ป่วยจนเสียชีวิต

 ........    3  ปีต่อมา  ...เอกพ้นโทษออกจากคุก

เขากลับบ้านเดิม ที่ซึ่งเขา เมียและลูก เคยได้ใช้ชีวิตร่วมกัน  แต่บังเอิญเขาจับได้ว่าเมียมีชู้  จึงเกิดบันดาลโทสะ ฆ่าชายชู้ จนต้องติดคุกติดตารางไปหลายปี

“ อ้อ ...บ้านหลังนี้ เขาซื้อขายกันมาหลายทอกดแล้วค่ะ  ไม่ทราบจริงๆว่า  คนขายคนแรกไปอยู่ไหนแล้ว ขอโทษ จริงๆค่ะ”  หญิงกลางคนรีบปฏิเสธ ว่าไม่รู้เรื่อง พลางเดินห่างออกจากรั้ว ประตู อัลลอย

  เอก เดินเหม่อลอย  แต่ยังนึกถึงคำพูด ชายแก่  เขาตรงไปขุดดินใกล้ต้นไม้ติดสุสานจีน ตามคำสั่งเสีย  พบกล่องเหล็ก เก่าสนิมเขรอะ

ด้านใน มีปืนสั้น  11 มม.  อยู่ด้านในสภาพยังดีอยู่  มีแบงค์ พัน3-4ใบมัดด้วยหนังยาง ใส่ถุงพลาสติค

   เขาพยามหางานทำอยู่ 2 วัน  แต่ไม่มีใคร รับเข้าทำงาน  ส่วนไอ้ที่รับเข้าทำ ก็ดันเป็นงาน เสี่ยงตายหรือกรรมกร แบกหาม   เขาปฏิเสธไม่ทำดีกว่า  จนเงินหมด......เขาเครียดมาก มันคงไม่มีทางเลือกอื่นแล้วใช่ไหม นอกจากทางนี้

   “  ไปหาร้านขาย ยาแผนโบราณ ชื่อ   ...สิงห์ไชย...”  เสียงหนึ่งดังก้องในหัว  ชายหนุ่มเดินสอดส่าย หาชื่อร้านที่ว่านี้  จนครึ่งค่อนวัน

จึงเจอ  แต่จะเข้าไปแบบนี้คงไม่ได้  มันต้องแปลงโฉม ปลอมตัวสักหน่อย

     “ หา ยาอะไรอยู่ครับ...?   บอกผมได้เลย”  หนุ่มร่างอวบ แต่ทะมัดทะแมง เสนอตัวรีบถามตอนที่เขาเข้ามาในร้าน

    “  ผมมาซื้อยา แผนโบราณ สูตรดั้งเดิม จากเถ้าแก่โดยตรง”

  ชายร่างผิวขาวร่างอวบ หยุดชะงักนิดหนึ่ง มองหน้าด้วยสายตาแปลกๆ  เขาพยักหน้าให้หนุ่มอีกคนหน้าตาคมสัน เดินไปที่เคาเตอร์ กดปุ่มคล้ายออดแล้ว ผายมือไปที่ ประตูที่อยู่อีกด้านนึง  ชายหนุ่มเดินประตู เดินเรื่อย  เข้าทางแคบๆ สุดทางไปเจอกับห้อง ที่ใช้เหล็กแผ่นหนาทั้งแผ่นกั้น เว้นช่องด้านหน้าไว้ประมาณ 2 เมตร  สานด้วยเหล็กหนา  มีช่องไว้ยื่นของ คล้าย ช่องหมาลอด ประตูทางเข้ามาจากผนังของอีกตัวอาคาร  เฉพาะคนด้านในจะมองเห็นคนด้านนอก คนด้านนอกจะมองไม่เห็นคนที่อยู่ ด้านใน

“มีธุระอะไร..?ไอ้หนุ่ม ใครใช้ให้เอ็งมา?..”  เสียง ชายแก่ ราว 60  ปีเอ่ยขึ้น ฟังคล้ายดัดเสียง พยามไม่ให้ออกสำเนียงจีน

“ ผมเคยเป็นมือขวาพี่แดง ตอนอยู่ในคุก  ตอนนี้พี่แดงตายแล้ว เขาฝากฝังให้ผมมาที่นี่ ถามหา ...จิ้งจอกเก้าหาง.....”

“ข้านี่แหละ.. จิ้งจอกเก้าหาง.. แต่   พี่แดง ตายแล้วรึ  เรื่องจริงหรือปล่าวนี่...?”  น้ำเสียงดูเหมือนจริงจัง

“ ใช่ครับ พี่แดงตายแล้วจริงๆ ผมเห็นกับตา”  ชายหนุ่มย้ำเสียง หนักแน่น

     “  อืมมม.มม ข้าเชื่อเอ็ง ก็ได้ แล้วเอ็งอยากรับงานเป็นมือปืน  หรือแค่มาบอกข่าวเฉยๆ” ชายแก่ถามเข้าเรื่องอย่างตรงจุด

ชายหนุ่ม ครุ่นคิดอยู่สักครู่ จึงให้คำตอบ

  “ ตกลง ผมจะรับงานจาก ลุง แต่ผมมีข้อแม้  คือ ไม่รับงานฆ่าเด็ก และ ก็ผู้หญิง” ชายหนุ่มบอกข้อแม้

   “  หึ... หึ...ๆๆ มีคุณธรรมว่างั้น เถอะ.. ก็ได้ๆ  เห็นแก่พี่แดง..งั้น นี่งานแรกเอาง่ายๆก่อน ไปฆ่าตาแก่นี่  มันไม่ยอมขายที่ให้ นายทุน

เขาเลยให้ ข้ามาจัดการ ค่าจ้าง สามหมื่น ให้มัดจำเอ็งก่อน ห้าพัน รายละเอียดที่เหลืออยู่ในซอง”  เสียง ซองกระดาษไหลออกจากช่อง

หมาลอด

 “ หลังจากนี้ ถ้าไม่จำเป็นจริงๆ ไม่ต้องมาที่นี่อีก  ถ้ามา ข้าจะถามรหัสผ่านเอ็ง ถ้าตอบไม่ได้...เอ็งตาย...ฟังให้ดีนะไอ้หนุ่ม

ข้าจะถามว่ามาหาใคร  เอ็งต้องตอบ  จิ้งจอกเก้าหาง  คำถามต่อมาคือ เอ็งคือใคร เอ็งต้องตอบฉายาของตัวเอง เข้าใจไหม...อืม..แต่เอาอะไรดีวะ” ชายแก่ครุ่นคิด แหงนหน้ามองดู บนเพดาน เห็น พัดลมใบพัดเหล็กหมุนช้าๆ  เขาเผยอยิ้มนิดๆ

         “........พัดลมสีขาว........เอารหัสนี้แหละ....เอ็งจำให้ดีล่ะ...”ชายแก่สำทับ  ชายหนุ่มพยักหน้าเข้าใจ แล้วถามต่อ

  “ ถ้างานสำเร็จ  ให้เอาเงินใส่ซองกระดาษ ไปใส่ที่กล่องรับจดหมาย  ที่ป่า หลังสุสานจีน เหมือนกันถ้ามีงานใหม่ มาก็ให้ไปใส่ที่ กล่องรับจดหมายเหมือนเดิม  และผมคงเจอลุงที่นี่ เป็นครั้งสุดท้ายเหมือนกัน”

   “ ก็ดี เอาตามนั้นแหละ เราคงไม่ต้องเจอหน้ากันอีก... ไปได้แล้ว  อ้อ..แล้วเลิกปลอมตัวเป็น ไอออนแมนนะ มันเหมือนคนบ้ามากกว่า”

     ชายแก่ บอกให้เขาออกไปอีกทาง  ชายหนุ่มเดินไปทางที่บอก พอเปิดประตู ก็กลายเป็นตรอกเล็กๆ แต่เต็มไปด้วยร้านรวงข้างทาง

  ...แต่แค่  2  วันต่อมา...

    …..ชายหนุ่มกลับมายืนตรงหน้า จิ้งจอกเก้าหางอีกครั้ง  พร้อมรับฟังเสียงด่าดังลั่น....

   “   อะไรของเอ็งวะ นี่...ไหนว่าเราไม่ต้องเจอกันแล้วไง  ไหงยังมาที่นี่อีก.?หาา”

  “คือๆ แบบว่า  ผมจะไปยิงตาแก่นั่นแหละ  แต่พอเข้าบ้านโทรมๆ หลังที่แกอยู่   แกเกิดไอหนักขึ้นมา  ทำท่าจะตายแหล่มิตายแหล่  ผมสงสาร เลยเรียกรถพยาบาลให้  แกไม่มีอาวุธ ไม่มีทางสู้อะไรได้เลย  ผมคิดได้ว่าจะมาขอเพิ่มข้อแม้อีกข้อ คือผมจะไม่ฆ่า คนที่ไม่มีทางสู้ ไม่มีอาวุธ....   ผมจึงมาขอเปลี่ยนงาน”

  “ อ๋อ...อ๋อ...หยั่งงั้นเหรอ ..เปลี่ยนบ้านป้ามิงสิ  ถ้าไม่เห็นแก่พี่แดงละก็  กุไล่ไปแล้ว”  เสียงด่าพร้อมกับกัดฟัน กรอดๆ ซองสีน้ำตาล

ไหล มาทางหมาลอด  มาอีกชุด

  “ซองของตาแก่นั่น เอาไปเผาไฟให้หมด ....... เอาชุดใหม่ไปนี่..ฆ่าเสี่ย จิว  เจ้าของร้านทอง ค่างาน หนึ่งแสนห้าหมื่น ทำให้ได้นะ ถ้าทำไม่ได้ไม่ต้องมาให้เห็นหน้าอีก เข้าใจไหม..?. มัดจำ กุก็ไม่ให้แล้ว... ไป๊”  เสียงชายชราไล่ตะเพิด  ชายหนุ่มจำต้องเดินออกประตูอย่างเงียบๆ แต่ก่อนที่เขา จะก้าวออกจากประตู เสียงชายชราก็ดังขึ้นอีก  “ ...เดี๋ยวก่อน  ....”

ชายหนุ่ม ชะงักเท้า หันหน้ากลับมามอง และคิดในใจว่า ชายชราคงลืมคำแนะนำ บางอย่าง

       “ กุขอร้องละ มิง เลิกปลอมตัวได้ไหม  เซล่าร์มูนนี่ มันไม่เหมาะกับมิงเลย เข้าใจไหม.”

.......................................................................................................................................................................................................................

 แน่นอน งานนี้เขาไม่พลาดอีก ชายหนุ่มยิงเสี่ย จิว ไป สอง นัด ทะลุปอด และเข้าที่ช่องท้องอย่างจัง ขณะที่เขาหลอกให้เสี่ย จิว หยิบทองมาให้ดู    แต่ เมียเสี่ย จิว เห็นเข้า เลยวิ่งเข้ามาช่วย เธอถือปืนลูกโม่มาด้วย  กะจะยิงเขาให้ตายเช่นกัน  เขาเลยจำเป็นต้องยิงเธออีกราย

   สามวันต่อมา..  หนังสือพิมพ์ ลงข่าว พาดหัวตัวโต........  เสี่ยร้านทองตายพร้อมเมีย  เพราะขัดขืนที่ไม่ยอมมอบทองให้โจรที่มาปล้น

“ ฮึ ...โธ่  แล้วบอกว่า มีคุณธรรม แค่รายแรก มันก็ฆ่าผู้หญิงซะแล้ว ถุย...” เสียง ถ่มน้ำลาย ชายแก่เข้าไปหยิบซองเงิน กับเศษ

         กระดาษมัดหนังยางกับเงินห้าร้อย   ส่งไปในช่องหมาลอดข้างห้อง     ซองน้ำตาลตกลงบน ตะกร้าพลาสติก ที่ร้านยขายา ดัง แกรก แกรก ทั้งสองคนที่อยู่ร้านยารู้ได้ทันที ว่ามีงาน ให้ส่งของ  ให้ใครบางคน

   หนุ่มผิวขาวร่างอวบเดินไปหยิบซอง  ดูรายละเอียดบนกระดาษ กวักมือเรียกอีกคนมาทันที

“ เฮ้ย...ฟิสโช่ มานี่หน่อยสิ มีงานหว่ะ” หนุ่มร่างอวบ กวักมือเรียก

“ มีอะไรเหรอ.. ?เฮีย ต๋อง”  หนุ่มร่างผอม หน้าตาคมสันถาม

“นี่ๆ รายละเอียด  เอาไปส่งที่นี่ ตามนี้ แถมแนบเงินค่าจ้างมาแล้วด้วย”

     “ งั้น  เดี๋ยวบ่ายสอง  ผมไปเลยนะ”  ฟิสโช่ หันหลังจะเดินออกไป  แต่โดนหนุ่มร่างอวบ ดึงรั้งเอาไว้

“เดี๋ยวก่อน  มันง่ายไป ไม่สนุกหว่ะ  เอางี้ดีกว่า  มาพนันกันว่า  คืนนี้ ห้าทุ่มครึ่ง  ลิเวอร์พูล กับ บอร์นมัท  ใครจะชนะ”

  “ลิเวอร์พูล สิ เฮียต๋อง ถามมาได้ ทีมได้โคชใหม่  สุดยอดโคช  เจอร์เกนคลอป  แถมเจอกับทีมน้องใหม่อีก  ไม่มีทางแพ้หรอกก ผมต่อให้ลูกนึงเลย เอ้า  ถ้าลิเวอร์พูลแพ้ ผมยอมไปส่งซองนี่ ตีสองคืนนี้เลย”

    “  แน่นะ  แต่ถ้าบอร์นมัทแพ้ กุจะยอมไปส่งซองนั่นเอง ตอนเช้า ว่าไง”

   “   โห เอาเปรียบนี่ แต่ถึง ยังไงๆ ลิเวอร์พูล คงชนะใสๆ นิ่มๆ เฮอะ..”  ฟิสโช่ ตอบอย่างมั่นใจสุดๆ  พลางจับมือเฮียต๋องเขย่าตกลง

 .... 01.30 น. ผลบอลพรีเมียร์ลีก  บอร์นมัท 2 :  ลิเวอร์พูล  0

         “  เชี่ย...เอ้ยย...  แพ้จนได้ ..  you will never walk alone…แล้วทำไม ตอนนี้กรู ต้อง walk alone in the dark ด้วยวะนี่... เซ็ง จริ๊งงงๆ”  หนุ่มนาม ฟิสโช่  บ่นพลางแล้วเดินงมในความมืด มือ ถือแค่ไฟฉาย กระบอกเดียว

 ..   เดินจนใกล้ชายป่า ติดกับสุสานจีนเสียงใบไม้โดนลมกระทบหวิวๆ คล้ายเสียงร้อง เงาบนต้นไม้ส่ายไปมา  คล้ายผมของหญิงสาว บรรยากาศ วังเวงสุดๆ  แต่หน้าที่คือหน้าที่ สัญญาต้องเป็นสัญญา   ฟิสโช่  ปาดเหงื่อบนใบหน้าแต่ไม่ใช่เพราะร้อนหรือเหนื่อย อะไรหรอก มันเย็นๆ ค่อนไปทางหนาวด้วยซ้ำ  เขาค่อยๆ หย่อนซองใส่เงินใน ตู้ไปรษณีย์  เก่าๆอย่างช้าๆ สายตาสอดส่าย ด้วยความระแวง

     “   เฮอะ ...ก็ไม่เห็นมีอะไรนี่หว่า  เราคงคิดไปเอง”  หย่อนซองใส่เงินเสร็จ ก็หันหลังกลับทันที

  แกร..กก.....เสียงใบไม้แห้งดัง เหมือนมีอะไรปีนลงมาจากปลายไม้....เสียงดังแปลกๆทำให้ ฟิสโช่ อดใจไม่ได้ต้องหันกลับไปมอง

 ร่าง ผู้หญิง ผมยาว ใส่ชุดนอนสีขาว คลานแบบห้อยหัว ลงมาจากยอดไม้

     “ เหวอออ...อออ.ช่วยด้วยยย.. ผีหลอกก..”  ฟิสโช่ ร้องออกมาไม่เป็นภาษา  วิ่งเตลิด หนีไม่คิดชีวิต

..................................................................................................................................................................................................................

 เอก กลับมาที่กระท่อม ที่เขาพักอยู่ เปิด ซองสีน้ำตาล นอกจาก  เงินจากงานเก่าครบแล้ว  ยังมีรายละเอียดของงานใหม่ ในซอง คือกำจัด เถ้าแก่โรงเลื่อย  ซึ่งไปขวางทางผู้มีอิทธิพล  งานนี้อันตรายมากขึ้น เพราะเถ้าแก่ มีลูกน้องติดตามหลายคน  แต่เงินค่าจ้าง พุ่งไปถึง

สามแสนบาท

   สองอาทิตย์ต่อมา...  เอก ยังคงไม่พลาด  เขาขี่มอเตอร์ไซด์ ยิงเถ้าแก่ตอนกินข้าว หน้าร้านอาหาร ตายคาที่ และเขาก็ไม่ได้ผิดคำพูด ด้วย

เพราะ ตอนที่เถ้าแก่โดนยิงเขา ยังมีไม้จิ้มฟันในมือ ...  ถือว่าไม้จิ้มฟันเป็นอาวุธเหมือนกัน...

     .....ได้เวลาส่งเงิน ที่ป่าหลังสุสานอีกแล้ว.....

     “  เฮ้ย..ย... ฟิสโช่  คืนนี้แมนซิ กับลิเวอร์  สนใจไหม เอาแบบเดิมนะ  พนันกัน เรื่องส่งของ”  เฮียต๋องนำเสนอ

 “ ไม่ไหวมั้ง.. .เฮีย  ครั้งก่อนผมโดนผีหลอกแทบแย่  ครั้งนี้ไม่เอาละ แมนซิฟอร์มดี อันดับก็สูงกว่า แบบนี้ ลิเวอร์เละแน่” ฟิชโช่ ปฏิเสธ

 “งั้น เอ็งก็เลือก แมนซิตี้สิ ถ้าแมนซิชนะ  เฮียจะบวกตังให้เอ็งอีก 500  เอาไหม..?

  “แน่นะ.. เฮีย ข้อเสนอดีๆ แบบนี้ไม่เอาก็โง่แล้ว งั้นผมเลือกแมนซิตี้ แต่ถ้า ลิเวอร์แพ้  เฮียต้องไปส่งของตอนตีสองด้วยนะ”

   “อ๊ะ.. ไอ้นี่ อาฆาตด้วย  กะเอาคืนว่างั้นเถอะ ก็ได้  เอาตามนี้นะ  ถ้าแมนซิ ชนะพี่ไปส่งของตอนตีสองและบวกเงินให้ฟิชโช่ 500  แต่ถ้า

ลิเวอร์ชนะหรือเสมอ  ฟิชโช่  ต้องไปส่งของตอนตีสองนะ”  เฮียตี๋ ทวนข้อตกลง

    “   ตกลงตามนี้ พี่ อยากเสียเงินมากนักใช่ไหม ได้...งั้นผมจัดให้”  ฟิสโช่ เอื้อมมือ มาจับมือ เฮียตี๋เขย่า รับคำท้า

.... 01.30 น. ผลบอลพรีเมียร์ลีก  แมนเชสเตอร์ซิตี้   0 : 2  ลิเวอร์พูล

  “นี่มัน ทีมบอลหอกหัก บ้าอะไรวะ...!!!  พอเจอทีมอ่อนมันแพ้  พอเจอทีมเก่งมันดันชนะ .. นี่กรู ต้อง เดินเดียวดายในสุสาน อีกแล้วรึเนี่ย...สาด..เอ้ย!!!”  ฟิชโช่ บ่นอย่างหัวเสีย.....

…………..  และ ไอ้คุณ ฟิชโช่ ก็ยังโดนผีหลอกเหมือนเดิม...!!!!..........

..........................................................................................................................................................................................................................

กระท่อมร้าง..หลังสุสานจีน.....

    งานนี้ เอก รับ เต็มๆ แต่ครั้งนี้ ในซองมีแค่เงิน อย่างเดียวเท่านั้น ไม่มีรูปถ่ายหรือ เอกสารอื่นอีก แต่ก็ดีเขาจะได้หลบไปต่างจังหวัด

สัก สองสามวันด้วย ไปที่โรงเรียนที่เขาเคยเรียน เพื่อทำบุญ ไถ่ บาปกับสิ่งที่ได้ทำไว้

    พอดี โรงเรียนจัดงานแข่งขันฟุตบอล 7 คน อยู่ แต่ติดที่ทีมดังๆ ในจังหวัดไม่ยอมมาแข่งด้วย  ถ้าทีมใหญ่ยอมมาแข่ง โรงเรียนสามารถเรียก ค่าสปอนเซอร์ จากห้างร้านหรือค่าเช่าที่ขายของ ค่าสมัครทีม  แพงๆได้ และ แฟนบอลก็จะแห่มาชมอย่างล้นหลาม

    .............. เอกเข้าไปในโรงเรียน เดินผ่านกลุ่มเด็กๆ ประถมสอง  เพื่อไปห้องครูใหญ่.....เสียงเด็กในกลุ่มคนหนึ่งดังขึ้น........

“...... เงินสกปรก เปื้อนเลือด ไม่มีใครอยากได้หรอก........”

       เอกได้ยินประโยค นี้ ทำเอาเขาสะดุ้ง เขาอาจต้องกลับไปนอนฝันร้าย ถ้าไม่ได้ยินประโยคต่อมา จากเด็กอีกคน

 “ เงินเปื้อนเลือด เอ็งก็เอาไปล้างสิ  ล้าง เอาไปตากแดด แห้งแล้วก็ใช้ซื้อของได้  เอ็งนี่มันโง่จริงๆ”

 เขาเข้าไปห้องครูใหญ่ที่ ชื่อ พรชัย  เอกเสนอตัวเป็นสปอนเซอร์ สนับสนุน  เงินรางวัลเอง ครูใหญ่ดีใจ ที่มีคนมาสนับสนุนเงินรางวัล ครูใหญ่เคยบากหน้า เข้าไปเสนอใบสมัครแข่งขันให้ทีมใหญ่ ในตัวจังหวัดมาแล้ว ตอนแรกใบประกาศ เงินรางวัลเป็นดังนี้..

                            รางวัลชนะเลิศอันดับหนึ่ง..ถ้วยเกียรติยศ พร้อมเงินสด 7000 บาท

                    รางวัลรองชนะเลิศอันดับสอง..ถ้วยเกียรติยศ พร้อมเงินสด  5000  บาท

                      รางวัลรองชนะเลิศอันดับสาม..ถ้วยเกียรติยศ พร้อมเงินสด  3500  บาท

       .......ทีมใหญ่ ในตัวจังหวัด ตอนที่เห็นใบประกาศ รางวัล  คำตอบของแต่ละทีม......

ทีมชื่อ เอ   “อืม ค่าสมัคร มันแพงเกิน และ ทีมผมเป็นทีมใหญ่ ระดับจังหวัด  จะให้ไปแข่งระดับตำบล มันคงเป็นไปไม่ได้”

ทีมชื่อ บี   “  ทีมเรา ตอนนี้ นักเตะ บาดเจ็บเยอะ คิวแข่งก็ยังไม่ลงตัว  ผมขอปฏิเสธดีกว่าครับ”

ทีมชื่อ ซี   “ ระยะทางที่ไป ก็ไกลเกิน   แถมสนามแข่งก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ผมไม่ขอส่งทีมไปแข่งดีกว่า”

       แต่หลังจากได้ เอก มาเป็นสปอนเซอร์ใหญ่ เงินรางวัลในใบประกาศ จึงมีการเปลี่ยนแปลง

           รางวัลชนะเลิศอันดับหนึ่ง..ถ้วยเกียรติยศ พร้อมเงินสด 30000 บาท พร้อมสร้อยทองคำหนัก 5 บาท ไอโฟน 6  16กิ้ก

 2 เครื่อง  และ จักรยานยนต์ ฟีโน่ อีก 1 คัน

                            รางวัลชนะเลิศอันดับสอง..ถ้วยเกียรติยศ พร้อมเงินสด 25000 บาท

                            รางวัลชนะเลิศอันดับสาม..ถ้วยเกียรติยศ พร้อมเงินสด 15000 บาท

                              ดาว ซัลโว  รางวัลเงินสด   5000 บาท

ครูใหญ่  ไปหาทีมบอลใหญ่ในตัวจังหวัดอีกครั้งพร้อมกับ รถแห่โฆษณา ทั้งสามทีมพอเห็นใบประกาศ เงินรางวัล ทีท่าของทุกทีมก็เปลี่ยนไป จากหลังเท้า เป็นหน้ามือ

 ทีมชื่อ เอ “ เราเป็นทีมใหญ่ระดับจังหวัดก็จริง แต่เราควรเปิดโอกาส ให้ทีมเล็กๆได้โชว์ฝีเท้าให้เห็นบ้าง เดี๋ยวผมเสียค่าสมัครเลยแล้วกัน”

   (ตอนแรกทำไมมิง ไม่ให้โอกาสเขา)

ทีมชื่อ บี  “ ทีมเราตอนนี้นักเตะเจ็บเยอะ คิวก็แน่นก็จริง แต่ด้วยสปิริต อันแรงกล้า  ผมตกลง ที่จะส่งชุดใหญ่ลงแข่งขัน”

   (  แสดงว่าตอนแรก ทีม มิงไม่มี สปิริต หน่ะสิ)

ทีม ชื่อ ซี “ เห็นแก่หน้าครูใหญ่ นะครับนี่ ไกลแค่ไหนผมก็จะส่งทีมไป   ใจจริงแล้ว ผมอยากส่ง สองทีม ด้วยซ้ำ”

    (  เหรอ... ไหนตอนแรกบ่น ว่าทางไกล แต่พอคราวนี้ มิง จะส่งไปแข่ง ถึงสองทีม )

 .....งานแข่งขันฟุตบอลประจำ ตำบล ประสบความสำเร็จอย่างดงาม  โรงเรียนมีรายได้จาก ป้ายโฆษณา ค่าเช่าที่ขายสินค้า และค่าขายของที่ระลึกฯลฯ  อย่างมหาศาล มากกว่า เงินที่เอก บริจาคให้เสียอีก  วันนี้ครูใหญ่ ให้เขามาพบเพื่อแสดงความขอบคุณ

   ...หลังจากมอบใบประกาศฯขอบคุณ และเหรียญ สดุดีแล้ว  ครูใหญ่ เดินมาส่ง เอก ที่ประตูทางออก ด้วยตัวเอง แต่ พลัน มาสะดุดตากับ

หญิงสาวสวย หน้าตา จิ้มลิ้ม ที่เดินตาม มาทีหลัง หลังจาก ล่ำลากันเรียบร้อยแล้ว ครูใหญ่ จึงเดินกลับเข้าห้องทำงาน ทิ้งสาวสวย ไว้กับ

เอก เพียงสองต่อสอง..

   “สวัสดีครับ ....คนสวย มีธุระ อะไรกับผมหรือเปล่าครับนี่?.”  เอก ชิงถามก่อนเลย

    “ เอ่อ...ไม่มีอะไรหรอกค่ะ แค่อยากทำความรู้จักเท่านั้นเอง..”  หญิงสาว ยิ้มหวานก่อนตอบคำถามของเอก

    “ เหรอครับ แหม ...ผมเองก็เช่นกัน  ผมชื่อ เอกพงษ์ แต่เรียก เอก เฉยๆ ก็ได้ครับ คุณละ ชื่ออะไรครับ”

   “ ชื่อ ปรายฟ้า ค่ะ  เป็นครูสอนอยู่ที่โรงเรียนนี้...”  หญิงสาว พยามหลบตาชายหนุ่ม ที่จ้องอย่างไม่วางตา

      “   มีแฟนหรือยังครับ...?  ผมจีบได้รึเปล่า น้าาา..?.” เอก ยิงคำถามตรงๆ  เขาเอง คิดว่า หญิงสาวคงมีใจให้กับเขามั่ง

      “  ยัง ไม่มีค่ะ... แต่....แต่...” ปรายฟ้าตอบ หน้าแดง ด้วยความเขินอาย  พยามค้นบางอย่าง จากกระเป๋าของตัวเอง

      เอกรู้สึกหัวใจพองโต เขาอาจ จะเริ่มต้นชีวิตใหม่  กับปรายฟ้า  สาวสวยที่กำลัง ยื่นซองบางอย่างให้กับเขา

เอก คลี่ซองออกมาดู แต่แค่เห็นประโยคแรก  วิมานที่วาดไว้สวยหรู ก็พังทลาย

   ขอเชิญ ร่วมงาน มงคลสมรส  ระหว่าง  นางสาว ปรายฟ้า.......     กับ  นายสมพร( ครูใหญ่ ร.ร....... ) ............

  “ อืมมม.มม ยังไม่มีแฟน แต่กำลังจะมีผัว”  เอกพึมพำในลำคอ

    “ พึมพำอะไร คนเดียว หรือค่ะ?”  ปรายฟ้าถามด้วยความสงสัย

    “ อ๋อ..ไม่มีอะไรครับ ผมพึมพำว่า ถ้าผมว่าง ผมคงต้องไปร่วมงานให้ได้” เอก กลบเกลื่อนความจริง

เขา จบบทสนทนา เพียงแค่นี้  .......  เอก เดินเหม่อลอย เขาลืมบอกลาหญิงสาวด้วยซ้ำ  เขาออกจากโรงเรียนตอนไหนไม่รู้ พอรู้ตัวอีกที

ก็นั่งอยู่บนรถทัวร์ โดยสารแล้ว

.................................................................................................................................................................................................

  “  ผมมาซื้อยา แผนโบราณ สูตรดั้งเดิม จากเถ้าแก่โดยตรง”   ชายผมยาว ผิวคล้ำ เนื้อตัวมอมแมม ใผมกระเซอกระเซิง     มือหิ้วถังแกซ ปิคนิค  ขนาดเล็ก สะพายย่ามเก่า ๆ  ถามขึ้นในตอน เก้าโมงเช้า  กับหนุ่มหน้าตี๋  เขาพยักหน้าต่อ ให้ ฟิชโช่ กดออด

 ชายเนื้อตัวมอมแมมเหมือนขอทาน เข้าประตู ไปเจอกับห้อง ที่ใช้เหล็กแผ่นหนาทั้งแผ่นกั้น  เขายืนอยู่ข้างหน้า  มีเสียงชายชรา ถามคำถาม

“ มาหาใคร ...”   เสียงตอบกลับจากชายแปลกหน้า ทันที เมื่อสิ้นสุดคำถาม

“ จิ้งจอกเก้าหาง...”  ชายแก่หยุด อยู่ครู่แล้วถามต่อ

“ แล้วเอ็งเป็นใคร..”  ชายแปลกหน้าที่ถูกถาม หัวเราะเบาๆ ในลำคอ เอ่ยตอบกลับมา

                                                   “........ปีศาจร้าย.....”

 ฉายา ที่น่ากลัวนี้..ได้มา เพราะ ฝีมือของมัน รับงานไม่เลือก ฆ่าคนอย่างเลือดเย็นโดยไม่สนวิธีฆ่า และ มันทำงานไม่เคยพลาด

“  อืมม..มม เราไม่ได้เจอกันนานนี่  ตอนนี้มีงานสำคัญ เร่งด่วนเข้ามา จนข้าต้องให้แกมาที่นี่ ด้วยตัวเอง”

“ หึ ..หึ..ได้ข่าวว่ามีเด็กใหม่นี่  ฝีมือก็ไม่เลว  แล้วจะมาจ้างฉันไปทำไมอีก”  

“ ก็ให้ฆ่า มือปืนคนใหม่ นี้แหละ ค่าจ้าง สามแสน  มัดจำ หนึ่งแสน  เดี๋ยวส่งไปให้” ชายชราพูดแล้ว ส่งซองให้ทางหมาลอด

“รหัสผ่านของมันคือ....พัดลมสีขาว... เอ็งคงสงสัยว่าทำไมต้องฆ่ามัน  ก็ลูกชายเจ้าของร้านทอง ที่มันไปยิง ตั้งค่าหัวมือปืน ที่ยิงพ่อมัน

ไว้สูงนะสิ”

“แล้วจะหาตัวมันได้ที่ไหนละ หน้าตามันเป็นยังไงก็ไม่รู้” ไอปิศาจ ตั้งคำถาม

 “ไม่เคยเห็นหน้าเหมือนกัน แต่ว่ามันให้ ไปส่งเงินที่ป่าหลังสุสานจีน  เดี๋ยวสะกดรอยตามเด็กหน้าร้านไปแล้วกัน ...อ้อ  ระวัง

ตัวหน่อยก็ดี เพราะไอ้นี่ เคยเป็นมือขวาพี่แดงในคุก มาก่อน” ชายชราเตือน

“พี่แดง ราชสีห์ปืนโหด ที่ตายในคุก ใช่ไหม..?.” ไอ้ปิศาจ ถาม

  “อืมใช่..เอาละ..เอ็งไม่ต้องถามมาก  ไปจัดการฆ่ามันได้แล้ว” เสียงชายชรา ตัดบท เหมือนไม่อยากรื้อฟื้นในเรื่องอดีต

    แกรกก..กก เสียงซองกระดาษ กับ แบ็งค์ ร้อยห้าใบมัดหนังยาง ไหลกระทบ ตะกร้าพลาสติค ในร้านขายยา  หนุ่มหน้าตี๋

กวักมือ เรียก ฟิชโช่ ให้มาใกล้ๆ พลางชูซองสีน้ำตาลให้ดู

“ เฮ้.. ฟิชโช่ คืนนี้มีบอล จะพนันส่งของ แบบเดิมไหม” หนุ่มหน้าตี๋ ถามยิ้มๆ

“ไม่ดีกว่า เฮีย การพนันเป็นสิ่งไม่ดี ผมไม่พนันอะไรทั้งนั้น เดี๋ยว สิบเอ็ดโมง ผมก็จะไปส่งของให้”  ฟิชโช่ ตอบโดยไม่มองหน้า

เขาไม่ยอมเล่าเรื่อง ที่โดนผีหลอกถึงสองครั้ง สองรอบ ในป่าหลังสุสาน

 ........ 11.00 น.........

ฟิชโช่ ใส่ซองน้ำตาล ในตู้จดหมายเก่าๆ  แล้วเดินกลับมา แต่ เขารู้กลับสึก ระแวง ว่ามีใคร บางคนแอบสะกดรอยตาม ทำให้ฟิชโช่ 

ต้องแอบหลังต้นไม้  แล้วโผล่พรวด  ออกมาทันที พร้อมปล่อยหมัดขวาตรง ออกไปเข้าครึ่งปากครึ่งจมูก ของคนที่แอบตามมา จนก้นกระแทกลงกองกับพื้น    วิกผม กระเซอะกระเซิงหลุดออกจากศรีษะ เผยให้เห็นหัวที่ล้านเลี่ยน

   ฟุ่ดด..ดด   เสียงปืนออกจากลำกล้อง ที่ใส่ปลายท่อเก็บเสียง กระสุนเข้าที่ท้องน้อยของ ฟิชโช่  เลือดไหลทะลักออกมา แดงฉาน คนถูกยิงค่อยๆทรุดตัวนั่งลงช้าๆ มือกุมที่บาดแผล ปากคร่ำครวญ ขอชีวิต

  “ พี่... อั่ก..อั่ก... อย่าฆ่าผมเลย  ผมขอโทษ ที่ต่อยพี่ ผมม.ม ไม่ได้ตั้งใจ”  ฟิชโช พูด เลือดไหลทางปากเป็นทาง

  “ ใช่ ...จริงๆ ก็ไม่อยากยิงหรอก แต่ แกเห็นหน้า จริงของฉันแล้วนี่...”  ไอปิศาจ เช็ดเลือดที่จมูก หยิบวิกผมมาสวมอีกครั้ง

 “  ขอโอกาส... ผมหน่อยพี่ ผมยังไม่อยากตายตอนนี้...” ฟิชโช่ แค่นพูด ทั้งๆที่ไอ ออกเป็นเลือดเรื่อยๆ

  “ ก็ได้ ....กุจะให้โอกาส มิง เป็นครั้งสุดท้าย  ทายสิ กุชอบอะไรมากที่สุด ..?”

“ พี่รู้จัก นักบอลที่ชื่อ  เจอร์ราด ไหม..?.”  ฟิชโช่ ถามหยั่งเชิง

“ อ๋อ..รู้จักสิ คนที่เตะบอลลื่น จนนักเตะทีมอื่นลากไปยิง จนชวดแชมป์ ใครจะไม่รู้จักละ”

“ แหะ..แหะ.. งั้น ผมทายว่า พี่ชอบฟุตบอลมากที่สุด...ผมทายถูกไหม..?” ฟิชโช่ มั่นใจว่าเขาถูกต้องแล้ว

“ ผิดด..ดด  กุ ชอบเงินมากที่สุด แล้วทีมที่ กุเชียร์ คือทีม ไอ้อ้วน ปรัชญาเว้ย..”  พูดจบ ไอปิศาจ ก็ลั่นไก ใส่ หนุ่มฟิชโช่ 1 นัด

 แต่คง ตายไม่สนิทกระมัง  เพราะเขายังแหงนคอมาพูดต่ออีก...

 “ปะ..ปรัชญาา.าาา กากก..กากก”  ฟุ่ด..ดด.. เสียงลั่นไกดังขึ้นอีกนัด จากมือของ ไอ้ปิศาจ      มันหันหลัง เดินออกมาได้แค่ สองก้าว ก็ยังมี

เสียงเล็ดลอด ออกมา จากคนที่นอนอยู่อีก

  “  ปะ..ปรัชญาา กากก....ปะ..ปรัชญา.. หมาาา..หมาา..ไม่..ไม่  แ..ดกกก..”  ไอ้ปิศาจ สุดจะทน ต่อเสียงถากถาง เยาะเย้ย  เขากระหน่ำ

ยิงใส่ร่าง ฟิชโช่ไม่นับ จนหมดแม็ค..

  “ เยาะเย้ยนักใช่ไหม..ชอบถากถางนักใช่ไหม..สมน้ำหน้า..”    พูดเสร็จ มือปืนเลือดเย็น หันหลังกลับ เดินไปได้สาม สี่ ห้า ก้าว  แต่ก็ยังคงยังมีเสียง ดังตามหลังออกมาอีกว่า

   “ กา..กากก..ยันไอ้หมู..สามมม.. แสนน..”  ไอ้ปิศาจ หยุดกึก  หัวเราะดังๆ...แล้วเผ่นอ้าววว ไม่คิดชีวิต

.........................................................................................................................................................................................................

      เอก ลงจากรถสามล้อรับจ้าง เขาจ่ายเงิน  แล้วเดินเลาะเข้าป่า ที่ติดกับสุสานจีนไป  เดินเกือบถึงกระท่อม แล้ว แต่แล้วเขากลับรู้สึก

แปลกๆ กว่าทุกครั้งหรือเป็นสัญชาตญาณ  ของคนทำผิด เลยต้องคิดระแวง ว่าจะมีอันตราย เขาค่อยๆ เดินย่องๆเข้าตัว กระท่อมอย่าง

ระแวดระวัง  สายตาสอดส่าย  เมื่อเห็นว่าไม่มีอะไรจึงเดินหันหลังเข้ากระท่อม...

    ฟุ่ดด.ดดด..     “โอ้ยยย..ยยย”        เอก รู้สึกเจ็บ แปล๊บ ที่บ่าข้างซ้าย  เขา อ้าปากร้องด้วยความเจ็บปวด  มือขวาพยามตะปบ ปืน

ที่เอวขึ้นมายิง เพื่อ เอาชีวิตรอด จากมัจจุราชที่ไม่เห็นตัว..

         เอก พยามเหนี่ยวไกปืน แต่ยังช้ากว่า  เท้าใครบางคนเตะปืนในมือทิ้ง  พร้อมกับเอาปืนจ่อที่หัว  สั่งให้หยุด..

  “รอตั้งนานกว่า แกจะกลับมา อย่าพยามเลย...  พัดลมสีขาว ... ถึงเวลาตายแกแล้ว มีอะไร จะพูด สั่งเสีย เป็นครั้งสุดท้ายไหม”

  “  มี..  แก..แกรู้ได้ไง  ว่าเป็นรหัสนี้  ใครใช้ให้แกมาฆ่า ฉัน...?.” เอก ถามคำถาม ที่เขาเอง ก็น่าจะรู้อยู่แล้ว

“ จิ้งจอกเก้าหางนะสิ เป็นคนสั่ง  คนจ้างคือลูกเจ้าของร้านทองคนที่  แกไปยิงเขาตายพร้อมเมีย หน่ะสิ..    เอาละหมดเวลาพูดแล้ว”

ไอ้ ปิศาจร้าย ตอบคำถามอย่างหมดเปลือก พลางขยับปืนตั้งท่ายิง

“ เดี๋ยวก่อน ...!!  ช่วยฆ่าจิ้งจอกเก้าหางแทนฉันด้วย  พี่แดง ก่อนตาย สงสัย ว่ามันนี่แหละ ที่โกงเงินพี่แดงไป และยังเป็นคนแจ้งตำรวจ

จับพี่แดง ติดคุกอีก”  เอก ขอร้องเป็นครั้งสุดท้าย..เขารู้ตัวว่า  ตัวเองคงไม่มีทางรอดแล้ว

        ปิศาจร้าย ลดปืนลง แนบข้างลำตัว พลางครุ่น คิดอะไรบางอย่าง  ครู่หนึ่ง มันจึงยอมเปิดเผยความจริง

“ ตอนที่พี่แดง  ยังอยู่นอกคุก   มีใบสั่งให้ฆ่าพี่แดง  มือปืนทุกคนไม่มีใครกล้ารับงาน  รวมทั้ง กุ ด้วย เพราะตอนนั้น แกมีทั้งอิทธิพล

มีลูกน้อง คนรู้จักมากมาย  จิ้งจอกเก้าหาง อาสาเป็นคนรับงานนี้เอง ใช้แผน ให้ตำรวจวิสามัญ พี่แดง  แต่ แก รู้ตัว ชิงมอบตัวก่อน เลยต้องติดคุกตลอดชีวิตแทน”

   “ตอนนี้ มีใคร บางคนจ้าง กุ ให้กำจัด จิ้งจอกเก้าหางเหมือนกัน  เคยเข้าไปด้านหลังที่ๆ มันอยู่ ตรงกับห้องนั้น มันเป็นห้างสรรพสินค้า ให้เช่าพื้นที่ขายของ เป็น สิบร้านเรียงกัน  ไม่รู้ว่าร้านไหน ที่จิ้งจอกเก้าหางอยู่” ปิศาจ ร้าย ร่ายให้เอกฟัง

    “ต้องมีใครสักคน  ล่อให้จิ้งจอกเก้าหางเข้าไปในห้องนั้น ถ่วงเวลา แล้วคนที่เหลือ ไปหามันในร้านให้เจอ แต่ฉันไม่รู้ว่า จะทำยังไงให้คนในร้าน ออกมาจากร้านให้หมด” เอก เสนอแนะ มันเป็นทางเดียวที่เขาจะรอดชีวิต ไปได้

     “ หึ...หึ...หึ..ฮ่า ฮ่า........ฉลาดเอาตัวรอดนะแกนี่  ฉันมีกระดาษ จดว่าแต่ละร้านมีกี่คนอยู่แล้ว ถ้าเอ็งช่วยให้งานนี้สำเร็จ ข้าอาจไว้ชีวิตเอ็งก็ได้ ว่าแต่เอ็งละ ชื่ออะไร...?” มันถามพร้อมกับหัวเราะ อย่างอารมณ์ดี

    “  ชื่อ เอก หน่ะ”  เอกตอบ เขาคิดในใจว่า ค่าจ้าง ฆ่า จิ้งจอกเก้าหางคงแพงกว่า ตัวเขามาก มากจนกระทั่ง ปิศาจร้ายเปลี่ยนใจ ยอมมาร่วมมือกับ เขา

    ปิศาจร้าย ใช้ให้เขาปิดแผล ซับเลือด พร้อมเดินขึ้นรถกระบะ ไปกับมัน   และโยนมือถือ อีกเครื่องให้ บอกแผนว่า ถ้าล่อจิ้งจอกเก้าหางเข้า ไปในห้องนั้นแล้ว  ให้โทรหยอดมาหา ที่เหลือ มันจะจัดการเอง

  เอกต้องยอมนั่งรถไปกับมัน  เขา เข้าใจแผนทุกอย่าง ทุกขั้นตอน  แต่สงสัยอยู่อย่างเดียว ว่า ถึงแม้ว่าเขาจะล่อ จิ้งจอกเก้าหาง เข้าไปในห้องนั้น ได้แล้ว ไอ้ปิศาจจะทำยังไง  หาทีละร้านเหรอ หรือเข้าไปกราดยิงแบบดื้อๆ

    เอกไม่ไว้ใจ นักฆ่า ฉายาปิศาจร้าย เลย  ในใจ เขาอยากกระโดดหนี  หรือแย่งปืนจากมัน  แต่มันคงเสี่ยงมาก อีกอย่างเขากำลังบาดเจ็บอยู่ ไว้ค่อยหาทางอื่นหนีดีกว่า   รถกระบะขับช้าๆ ... จนในที่สุดก็ เข้าไปจอด ห่างจากร้าน สิงไชย  ประมาณ 200 เมตร...

ปิศาจใช้ ให้เอกลงจากรถ เดินไป  และยื่นปืนให้ พร้อมสำทับ ตามแผน อย่าตุกติกเด็ดขาด  เอกพยักหน้ารับคำ

“อีก 20 นาทีค่อยเดินเข้าไป ขอ กุ เตรียมตัว และเข้าไปที่ตัวตึกก่อน”  มันบอกอีกครั้งและขับ รถกระบะออกไป

    เขารอและดู นาฬิกาในมือถือ จนครบ 20 นาที  แล้วจึงเดินเข้าร้าน....... สิงห์ไชย......  หนุ่มร่างอวบ หน้าตี๋ กำลังจะปิด

ร้าน  เขาโบกมือไม่ให้ปิด

 ผมจะปิดร้านแล้วพี่... ห้าโมงเย็นล่ะ ผมไม่ขาย..  พรุ่งนี้ค่อยมาซื้อแล้วกัน” หนุ่มหน้าตี๋ พูดห้วนๆ พยามดึง ประตูเหล็กให้ปิดลง แต่แล้ว ต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงอะไรบางอย่าง

  กริ๊ก.กก..เสียง เอก ขึ้นนกปืน  หนุ่มหน้าตี๋ เงยหน้าขึ้นมอง ใบหน้าซีดเผือด  เขาสังเกตเห็นเลือด ซึมมาจากเสื้อของ เอก

“ อ๋อ..อ๋อ ..ผะ..ผมเข้าใจแล้ว  พี่จะรีบซื้อยาไปทำแผล ใช่ไหม  แหม ไอ้เราก็ ไม่เห็นมีธุระอะไรต่อนี่ เปิดต่ออีก สัก ชั่วโมง  สองชั่วโมงก็ ไม่เห็นจะเป็นไรเลย”  เขารีบกุลีกุจอ เชิญให้เข้าข้างใน  รีบเเดินข้าไปที่ เคาเตอร์ หายาล้างแผลกับผ้ากอซ

     “ไม่ต้อง..แค่กดออด ก็พอ แล้วรีบๆไสหัวไปซะ”   เอกเอาปืนชี้ให้ทำตาม  หนุ่มหน้าตี๋ กดออดแล้วรีบเผ่นออกจากร้านทันที

...เสียงออดดังขึ้น  หน้าโต๊ะคิดเงิน  อาแปะ เหลือบดู ทางแว่นตา  เขาเดินไปที่หน้าร้านสั่ง ให้ลูกจ้างชาวต่างด้าว เฝ้าร้านแทน

  “อามะ ขิ่ง ลื้ออยู่หน้าร้านแทน อั้วด้วย  อั้วมีธุระแปปนึง” สาวต่างด้าว ตอบว่า  “ได้ค่ะ เถ้าแก่  .”

เอกเดินเข้าไปในประตู อีกด้าน เดินจนสุดทาง จนมาหยุดหน้าห้องประตูเหล็กอีกครั้ง

    “...มาหาใคร...ไอ้หนุ่ม” เสียงชายแก่ถาม ขึ้น รู้สึกแปลกใจว่าเคยเห็น ชายหนุ่มที่ไหนมาก่อนหรือเปล่า

  “ ..จิ้งจอกเก้าหาง...”  ชายหนุ่มตอบ พยามกดปุ่ม โทรออกไปหา   ไอ้ปิศาจ

     “... เอ็งคือใคร...” ชายแก่ถามเสียงเข้ม

    “ ....   พัดลมสีขาว...  อ้อ...แล้วเลิกดัดเสียงเสียที แปะ ดัดเสียงได้ไม่เนียนเลย..” เอก ต่อว่า ทั้งที่ความจริงเขากำลังพยามหาทาง

ถ่วงเวลาต่างหาก

   “ ก็ล่ายๆ ไม่พูดดักเสียงก็ล่ายแต่ ลื้อ..ยังไม่ตายอีกเหรอ..ไอ้ปีศาจ มังไม่น่าพลากเลย”  แปะ บ่นด้วยความเสียดาย

     “ ใช่  ...มันพลาด ฉันฆ่ามันตายแล้ว ก่อนตาย มันบอกว่า แปะเป็นคนสั่งให้ทำ  และยังบอกอีกว่า แปะ เป็นคนที่หักหลังพี่แดง ทำให้ พี่แดงต้องติดคุก  ทั้งที่แก เลิกเป็นมือปืนแล้ว” เอกโกหก หน้าตาเฉย เขาพยามชวนคุยให้นานที่สุด

   “....แล้วไงละ ชีวิกมือปืงมังก็เป็นแบบนี้  ไม่ฆ่าเขา ก็ถูกเขาฆ่า ...แต่ยังไง เดี๋ยวอั๊ว ก็หาคงใหม่มา มาฆ่า ลื้ออีก ”อาแปะตอบด้วยความโกรธ

  “ ...แต่ กุ จะฆ่ามิง ก่อน ...”  เอก เอาปืนชี้ไปที่ ตะแกรงเหล็กหนา..เขาง้างไกจะยิง จิ้งจอกเก้าหางเอง....!!!!

………………………………………………………………………………………………

             ..............ไฟไหม้...!!!.ไฟไหม้!!! ....ช่วยด้วย..!!!ช่วยด้วยย..ยยย................

       เสียงตะโกนดังลั่น ของหญิงวัยกลางคน  ว่าเกิดไฟไหม้  ผู้คนในห้าง ทั้งสี่ชั้นแตกตื่น เพราะมันไม่ใช่ไหม้แห่งเดียวเท่านั้น  เพลิงยัง

เพลิงยังไหม้ลุกลาม  อีกหลายจุดในตัวอาคาร  คนที่หวังดีพยามช่วยดับไฟ  แต่เพลิงลุกลามอย่างรวดเร็ว  ไม่ทันดับได้  จึงต้อง

พยามหนีเอาตัวรอด แทน

     ท่ามกลางความวุ่นวายโกลาหล  ที่เกิดขึ้น  มีอีกคนนึง  ที่ไม่สนใจ สะทกสะท้านกับเรื่องดังกล่าว เลย   เขาเดินตรงดุ่ม เข้ามา

ที่ ล็อกร้านให้เช่า ทั่เรียงกันเป็นสิบๆร้าน   บางร้านปิดประตูเหล็กกั้น  บางร้านกำลัง  ขนของอย่างโกลาหล  บางร้านก็ทิ้งร้าน

ดื้อๆ ไว้อย่างนั้น 

            ... ปิศาจร้าย ต้องรีบเข้าสุ่มร้านที่   น่าสงสัย มากที่สุด ถึงสามร้าน  แต่ยังไม่พบประตูทางเข้า  ที่ทะลุผนังไปอีกด้าน

จนเหลือร้านขาย- ซ่อมมือถือ ที่มีอาแปะ  เป็นเจ้าของร้าน มีแค่ลูกจ้างสาวชาวพม่า ช่วยงานขายของอยู่หน้าร้าน...

.................................................................................................................................................................................................

        เปรี้ยงง..งงง!!!.....เปรี้ยงง....งงงง!!!....  เอก ยิง ไปสองนัด กระสุนกระเด็นกระดอน  ไปคนละทิศ  เพราะไม่สามารถ  เจาะทะลุเหล็กหนาไปได้....

“ ป่วยกางน่อ  ถึงเป็งเหล็กสาง แต่ก็หนาเป็งนิ้ว  ลื้อยิงไม่เข้าหลอก ..ฮ่า  ...ฮ่า.. ลื้อมังโง่จิงๆ”   อาแปะ หัวเราะเสียงดังลั่น 

แต่ต้องหยุดหัวเราะ เมื่อจมูกได้กลิ่นเหม็นไหม้ บางอย่าง  ถึงแม้ห้องนี้จะเป็นห้องปิดทึบ ไม่ได้ยินสียงเล็ดลอดเข้ามา ถึงยังไงก็ไม่อาจห้ามกลิ่นไหม้ ไม่ให้เล็ดลอดเข้ามาได้

    เอก ยังพยามชวนคุยอีก   แต่เหมือนกับว่าอาแปะ จะรู้ตัว ...

    “  อ๋อ..  รู้แล้ว ลื้อกะคุยถ่วงเวลา  จนไฟไหม้  แล้วอั้ว หนีไม่ทัง  จนตายในกองเพิงหรอ ..?   เก๋าเจ้ง เอ้ย.!!.รีบหนีดีกว่า” อาแปะ พูดแล้ว  รีบเปิด ประตูเหล็ก อีกด้าน ออกทางร้านของตัวเอง  เอก เองก็ต้องรีบออกจากที่นี่เหมือนกัน เพราะแผลที่โดนยิง เริ่มเจ็บขึ้นเรื่อยๆ

       เอก ไม่มีวัน เชื่อคำพูดของ ปิศาจร้าย ที่จะไว้ชีวิตเขา เขาต้องหนี และเตรียมรับมือ กับการตามล่าของมัน

    “  จะรีบไปไหนอาแปะ ..ถ้าแปะ ออกมาช้ากว่านี้  นะ ฉันคงโดนไฟคลอกไปด้วยแน่ ...จิ้งจอกเก้าหาง”  เสียงของไอ้ปิศาจพูดขึ้น

 พร้อมกับเอาปืนจ่อที่หัว ของอาแปะ ทันทีที่อาแปะ ออกมาจากห้อง

 “  ม่ายช่าย ผิกตัวแล้ว ลื้อจาฆ่าผิกคนนะ อั้วเป็งแค่เจ้าของร้างมือถือ  ม่ายช่ายจิ้งจอก เก้าหางอะไรนั่น...”   อาแปะ  ปฏิเสธ ปากคอสั่น

โบกไม้โบกมือวุ่น

   “  เสียใจด้วยนะ จิ้งจอกเก้าหาง ไม่มีใครเชื่อ เรื่องหลอกเด็กแบบนี้หรอก..”   ...... ฟุ่ด...ดดด ........   เสียงลูกปืนออก

จากปลายกระบอกเก็บเสียง ทะลุหน้าผาก อาแปะ ตัวกระเด็นไปกระแทกประตูเหล็ก  เลือดไหลสาด เต็มประตูเหล็ก.....

                 ......มันช่างโหดเหี้ยม จริงๆ    แค่ฆ่าคน คนเดียว  ปิศาจร้าย ถึงกับต้องเผา ห้าง ทั้งห้าง ให้ไหม้เป็นจุณ ......

........................................................................................................................................................................................................

            สี่วัน ต่อมา........ ที่โรงพยาบาล เล็กๆแห่งหนึ่ง

เอก นอนพักฟื้นที่ โรงพยาบาล เขาจ่ายเงินนอนห้องพิเศษ แทนเพราะต้องการความเป็นส่วนตัว  ห้องที่ได้เป็นห้องแอร์  มีพัดลม

เพดานสีขาวในห้องด้วย  คืนนี้   อากาศร้อน  เขาต้องเปิดพัดลมแทนเพราะแอร์เสีย

   “ไปไหนคะ... ? คนไข้ ดึกแล้ว”  พยาบาลสาวถาม  คนไข้ ศีรษะล้าน ที่ถือ ผ้าขนหนูที่มือ หันรีหันขวาง ท่าทางมีพิรุธ

   “ ไป ..ไปห้องน้ำครับ”  เขาตอบ  ..

    “ ห้องน้ำชาย อยู่คนละฟากของตัวตึกเลย  ด้านนั้น เป็นทางขึ้นไปชั้นสอง ห้องพิเศษค่ะ” พยาบาลสาวตอบ

   “  อ๋อ ...ครับ ครับ  เดี๋ยวผมขอสูดอากาศแถวนี้แปป   เดี๋ยว ค่อยเข้าไปอาบน้ำ ดีกว่า” คนไข้ตอบ     พยาบาล พยักหน้ารับรู้ แล้วเดินกลับเข้าห้องพยาบาล    แต่  คนไข้กลับ กึ่งเดินกึ่งวิ่งขึ้นชั้นสอง

      ....... มันสอดส่าย สายตาหาชื่อ ชื่อนึงจนเจอ      ห้อง209    นายเอกพงษ์........

    .เปิดประตูย่องเข้าในห้อง กดล็อค ประตู  ห้องนั้นดับไฟ  มันจำเป็นต้องเปิดไฟให้สว่าง ......

พรึบบ...บบบ  แสงสว่างจ้า  จากหลอดนีออนคู่  มองเห็นร่างชายหนุ่มนอนนิ่งบนเตียง  ถุงน้ำเกลือมีสาย ห้อยระโยง

ระยาง   มายังแขน และฝ่ามือ

      ปิศาจร้าย ในชุดคนไข้ แสยะยิ้ม  ขยับปืนพลางเดินเข้าไปใกล้ เอาปลายกระบอกปืนกดที่ลำตัว  มันพูดพึมพำคนเดียว

 “ ที่จริง กุจะไว้ชีวิต มิง ก็ได้ เพราะตอนนี้ กุมีเงิน เป็นฟ่อน แต่มันจะทำให้โปรไฟล์ กุ เสีย  ฆ่า มิง เสร็จ กุจะหนีไป อยู่ ประเทศ

   เพื่อนบ้าน ใช้ชีวิตแบบ สบายที่นั่น”

       ฟึ่บ บบ.. เสียงสะบัดผ้าห่ม เท้าเตะเข้าที่แขน ของไอ้ปิศาจ มันเซ ไปติดผนัง แต่ยังลั่น กระสุนออกมา อย่างสะเปะ สปะ

  ฟุ่ด..ดด ฟุด.ด.ด  ฟุ่ด..ดด  กระสุนนัดนึง โดนเข้าที่ท้องของ เอก อย่างจัง เอก ยังแข็งใจ หยิบปืนจากใต้หมอน ยิงสวนกลับไป

เปรี้ยงง...งง...เปรี้ยงงง...งงง  เขายิงสวนไป สองนัด  โดนเต็มๆเข้าที่หน้าอก และบ่า  ปืนตกกระเด็น ตัวของไอ้ปิศาจปลิวไปชน

 ประตู ร่างค่อยๆ ไหลลงมาทรุดกับ พื้น แต่มันยังหัวเราะเสียงดัง...

 “  ฮ่าาา ..!!ฮ่าาา..!!.  ฮ่าาา..!!  ฮ่าาา.....!!!. เอ็งนี่ เก่งใช้ได้ เหมือนกันนะ... หึ..หึ..”   ไอปิศาจร้าย แน่นิ่งไปแล้ว

ส่วนเอก เอง กำลังจะหมดสติ สายระโยง รยางค์ที่มือ หลุดออกมทั้งหมด   เขาหล่นจากเตียงตอนไหนไม่รู้     รู้ แต่เขากำลังพยาม เอื้อม

มือไป กดออดเรียก พยาบาล    แต่ไม่ถึง เขาก็ล้มลง นอนแผ่เสียก่อน........

 ....สิ่งสุดท้ายที่ เอก เห็นคือ  พัดลมสีขาว  ที่หมุน ..ช้าลง...  ช้าลง... จนหยุดนิ่ง......

............................................................................................................................

.....จบครับ..

ผลบอลพรีเมียร์ลีก ทีมกลางตารางมาเจอกัน  ผลปรากฏว่า

ทีม มหาบุรุษ จอมปรัชญา  1    :  0  ทีม ลิเวอเก้น  คล้อป