ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Danger Prisoner ชนวนตัวร้าย จุดประกายไฟรัก

    ลำดับตอนที่ #3 : The Beginning

    • อัปเดตล่าสุด 2 ก.ค. 56



    Look how far we made it

    มองย้อนกลับไปดูสิว่าเรามากันได้ไกลขนาดไหน

    The pain I can't escape it

    ความปวดร้าวที่ฉันไม่อาจหลีกหนีได้พ้น

    このままじゃまだ終わらせることはできないでしょ

    ในตอนนี้นั้น คงยังไม่สามารถจบทุกสิ่งทุกอย่างลงได้สินะ

    何度くたばりそうでも朽ち果てようとも終わりはないさ

    หลายครั้งคราที่รู้สึกเหมือนจะขาดใจ ทว่าแม้จะเน่าเปื่อยลงไป ก็ไม่อาจมองเห็นจุดจบได้เลย

    It finally begin

    .. ในที่สุดมันก็ได้เรื่มต้นขึ้น

     

     

    SV7FJt.jpg [500x666px] ฝากรูป

    บทนำ

                'ไอ้ลูกไม่รักดี! ฉันส่งแกไปเรียนหนังสือนะ ไม่ใช่ไปต่อยตีกับชาวบ้านเขา!!!'

                'ทำตัวเป็นนักเลง คิดว่ามันเท่นักหรือไงฮะ!?!'

                'ชื่อเสียงของวงศ์ตระกูลที่ฉันอุตส่าห์สร้างมาต้องพังทลายลงเพราะแก ออกไปจากบ้านฉันเลยนะ แล้วไม่ต้องกลับมาให้เห็นหน้าอีก!!!'

     

                ภาพความทรงจำครอบครัวที่แสนอบอุ่นถูกลบด้วยคำด่าทอและคำผลักไสไล่ส่ง ถามจริง ๆ เถอะ ไอ้การที่ผมตอบโต้คนที่มาข่มเหงรังแกมันผิดมากหรือไง...ทำไม พวกเขาถึงไม่เข้าใจ

                ผมไม่ได้อยากจะเอากำปั้นไปต่อยหน้าใคร ไม่ได้อยากจะเอาเท้าไปกระทืบใคร...แต่สถานการณ์ในตอนนั้น มันบีบบังคับให้ผมต้องปกป้องตัวเอง

               

                'เป็นรุ่นน้องประสาอะไร เดินชนแล้วไม่ขอโทษ อยากโดนดีหรือหา!?!'

                'เฮ้ย! ส่งเงินมาเร็วสิวะ อย่าให้ต้องใช้กำลัง'

                'เรื่องมันไม่จบแค่นี้แน่! ไอ้เด็กเมื่อวานซืน'

               

                ผมเริ่มมีเรื่องทะเลาะวิวาทตั้งแต่สมัยมัธยมต้น โดนเรียกเข้าห้องฝ่ายปกครองเป็นว่าเล่น ไม่ว่าจะเดินไปทางไหน หรือว่าจะไปทำอะไรก็ถูกจับตามองตลอดเวลา ทั้งที่ไม่ค่อยมีเพื่อนและไม่เคยตั้งแก๊งแท้ ๆ แต่ชื่อเสียงด้านลบของผมมันก็กระฉ่อนไปทั่ว

               

                ทำไมมันถึงกลายเป็นแบบนั้นไปได้นะ?

               

                เอี๊ยด!

                ผมหลุดจากภวังค์ ศีรษะพุ่งไปชนกับเบาะข้างหน้าอย่างจังจนรู้สึกเจ็บปวดไปหมด เมื่อลองชะโงกหน้าออกไปก็พบว่าอาจารย์ที่ปรึกษาของผมซึ่งเป็นคนขับรถหันมาส่งยิ้มให้เหมือนกำลังบอกเป็นนัย ๆ ว่า 'ถ้านี่เป็นฝีมือของฉัน แล้วนายจะทำไม?'

                "ลงจากรถได้แล้วไอ้เด็กแสบ"

                "รู้แล้วล่ะน่า"

                ผมขานรับอย่างไม่สบอารมณ์ก่อนจะเดินลงจากรถพร้อมกับสะพายกระเป๋าเป้ใบใหญ่ที่ใส่ทุกอย่างที่จำเป็นเอาไว้ราวกับจะย้ายบ้าน

                "เป็นไง...'โรงเรียนใหม่'ของนาย ไม่เลวเลยใช่มั้ยล่ะ"

               

                'Z-X Hight School'

     

                "ใช่...เป็น'โรงเรียนดัดสันดาร'ที่ไม่เลวเลย"

                ผมว่าพลางก้าวเท้าเข้าไปในอาณาเขตของโรงเรียนที่ว่านั่น...สายลมพัดแรงหอบเอาความรู้สึกบางอย่างเข้ามาสู่ตัวผม...ความรู้สึกที่เหมือนกลับไปสู่จุดเริ่มต้นอีกครั้ง










     

    THE★ FARRY
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×