คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : =Preface= บทนำ
บทนำ
“คางุระจังงงวันนี้พอแค่นี้เถอะพวกฉันนอ่วมไปหมดแล้วนะT_T”
“เฮ้อพวกลื้อนี่อ่องแอปวกเปียกจริงๆน่อ-3- วันนี้พอแค่นี้ก่อนก็ล่ายน่ออบ๊ายบาย”คางุระโบกมือลาพวกเพื่อนเสร็จก็กำลังจะเดินออกจากสวนสาธารณะกลับไปที่ร้านสารพัดรับจ้างเพราะว่าตอนนี้มันก็เย็นพอสมควรแล้ว
“ผู้หญิงอะไรน่ากลัวชะมัด” เสียงที่ถูกดัดโดยคู่กัดขาประจำของคางุระดังขึ้นทำให้เธอเดือดปุดๆอย่างสุดจะทน
“นี่ลื้อว่าอั๊วใช่มั้ยน่อ!-*-”
“วรั้ยยย เธอคุยกับฉันด้วยอ่ะ^_^”โอคิตะเอามือปองปากพูดก่อนจะทำหน้าซาดิสต์ส่งไปให้คางุระ
“วันนี้ลื้อซี้คามืออั๊วแน่นอนน่อ ย้ากกก!!” พูดเสร็จคางุระก็จัดการพุ่งเข้าใส่ศัตรูอย่างไม่ยั้งแรงโอคิตะหลบก่อนจะเตะเข้าที่ท้องของคางุระเพราะรู้ว่าไม่มีทางที่เธอจะเจ็บได้
คางุระที่ถูกเตะไถลไปที่พื้นแต่ก็ยันตัวขึ้นแล้วพุ่งไปสกัดขาของโอคิตะล้มก่อนจะขึ้นคร่อมหยิบปากกาที่เตรียมไว้หวังจะเขียนหน้าแต่ก็ถูกอีกคนพลิกแล้วเป็นฝ่ายคร่อมแทน
“อย่าหวังว่าเธอจะได้แตะต้องใบหน้าของฉันได้หรอกยัยหมว...”พูดยังไม่จบประโยคโอคิตะก็ถูกพลิกเป็นฝ่ายไปนอนราบอยู่กับพื้นอีกรอบ
“ลื้อไม่มีวันจะชนะอั๊วล่ายหรอกน่อ-^-”คางุระกดมือจะลงปากกาลงไปที่แก้มของโอคิตะแต่ถูกโอคิตะปัดมือเลยกลายเป็นขีดเส้นยาวๆบบนใบหน้าของโอคิตะแทน “กร้ากๆๆหน้าลื้อ อั๊วชะ....”คางุระที่กำลังคิดว่าตัวเองชนะแล้ว ถูกกดให้นอนราบกับพื้นแล้วโอคิตะขึ้นคร่อมแทนแล้วแย่งปากกาออกมาจากมือของคางุระหวังจะขีดลงบนหน้าของเธอบ้างแต่ก็ถูกคางุระกระชากหัวเลยทำให้โอคิตะร้องจ๊ากแล้วมือข้างที่ถือปากกาก็ไปจุดอยู่ที่กลางหน้าผากของคางุระแทน
“กร้ากๆๆๆหน้าเธอ…”คางุระกระชากผมจุกที่สองของโอคิตะเลยเป็นเหตุที่ทำโอคิตะหยิกแก้มของเธอออกมา
“อ่อยอั๊วเอี๋ยวอี้อ่ออ>O< (ปล่อยอั๊วเดี๋ยวนี้น่อ) ”
“ใครจะ จ้ากก ปล่อย จ้ากก กัน -_-^;”
การตะลุมบอนกันเละก็เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องเป็นเวลากว่าครึ่งชั่วโมงก็ถูกหยุดโดยหมายักษ์ที่หิวจัดเลยจัดการกัดเข้าที่หัวของทั้งสองคน
“ครั้งนี้อั๊วจะปล่อยลื้อไปก่อนน่อ-^-”คางุระพูดโดยที่สภาพของตนเองผมหลุดฟูฟ่องหน้าเต็มไปด้วยรอยปากกาและมุมหัวก็มีรอยเลือด(จากการกัดของซาดาฮารุ)
“คราวหลังก็มาหักคอฉันให้ได้ก็ละกันยัยหมวยพลังช้าง-_-#”โอคิตะพูดด้วยสภาพไม่ต่างกับคางุระ
“คราวหน้าอั๊วจะหักคอลื้อมาเป็นอาหารให้ซาดาฮารุให้ล่ายน่อ-0-#!”
“ชิ/หึ”หลังจากนั้นทั้งคู่ก็หันหลังให้กันแล้วเดินกลับไปที่อยู่ของตัวเอง
วันต่อมา
จ๊อกแจ๊กจ๋อแจ้
เสียงคนพูดคุยเสียงดังเป็นเรื่องธรรมดาของคาบุกิโจคางุระเดินกางร่มสีม่วงใบโปรดก่อนจะเดินถามกลางแดดที่จ้าถึงแม้เธอจะไม่ถูกกับแสงสว่างแต่กับชอบมันอย่างไร้เหตุผล
“ผักกาด เอ้ย ประกาศครับประกาศ-_-”เสียงยานครางอย่างช้าๆผู้ชายวัยกลางคนที่ง่วงๆตะโกนมาจากร้านตรงหัวมุมทำให้คางุระรีบเดินเข้าไปมุงทันทีและเธอก็ได้เป็นแถวหน้าสุดซะด้วย “เราจะทำการจัดแคมป์ที่จะลุ้นรับเจ้าตุ๊กตาปี...ตุ๊กตาแสนน่ารักตัวนี้ไปครอบครองครับ ตุ๊กตาตัวนี้เป็นตุ๊กตาจากอังกฤษที่ตกทอดกันมารุ่นต่อรุ่นนะครับ โดยเริ่มจากช่างทำตุ๊กตาธรรมดาขายให้กับคุณยายคนนึงแล้วคุณยายคนนึงก็ให้กับหลานของคุณยายคนนึงแล้วหลานของคุณยายคนนึงก็ให้ลูกของหลานของคุณยายคนนึงแล้วลูกของหลานของคุณยายคนนึงก็แต่งงานกับขุนนางคนนึงลูกของหลานของคุณยายคนนึงก็เลยให้กับลูกของลูกของหลานของคุณยายคนนึงแล้วลูกของลูกของหลานของคุณยายคนนึงก็ไปแต่งงานกับเจ้าชายที่เป็นลูกชายของคนรู้จักของขุนนางคนนึงแล้วลูกของลูกของลูกของหลานของคุณยายคนนึงก็ไปแต่งงานกับลูกของเพื่อนของเจ้าชายที่เป็นลูกของคนรู้จักของขุนนางคนนึงแล้วลูกของลูกของลูกของลูกของหลานของคุณยายคนนึงก็ได้มาแต่งงานกับเพื่อนของเพื่อนของลูกของเพื่อนของเจ้าชายที่เป็นลูกของคนรู้จักของขุนนางคนนึงหรือก็คือพ่อของผมเองครับ.......ของแท้แน่นอนครับ!-_-; อยากรู้รายละเอียดเพิ่มเติมเชิญรับใบรายละเอียดเลยครับ!”หลังจากจบการประกาศอาเฮียเจ้าของร้านก็กลับเข้าไปนั่งที่เก้าอี้ในร้านแล้วหลับทันทีเหมือนกับไปอดหลับอดนอนที่ไหนมา คางุระที่สนใจตุ๊กตารีบตรงดี่เข้าไปที่ใบรายละเอียดรีบอ่านอย่างละเอียดทันที
“ใบลายละเอียดเกี่ยวกับการเข้าแคมป์ลุ้งรับตุ๊กตาอังกฤษ*^*
ข้อหนึ่ง การเข้าแคมป์จะไม่เสียค่าใช้จ่ายไลๆทั้งซิ่ง
ข้อสอง การเข้าแคมป์จะจักเพื่ออบรบและกระชับมิตรกับทุกคน
ข้อสาม การเข้าแคมป์จะมีแบบทกสอบอยู่ในตัวล่วย
ข้อสี่ การเข้าแคมป์จำเป็นต้องส่งผู้เข้าร่วมสองคนต่อการลุ้งรับตุ๊กตาไม่เช่นนั้นไม่สามารถเข้าร่วมล่าย
ข้อห้า ผู้ที่เข้าร่วมจะต้องมาลงชื่อสามวันหลังจากประกาศไปเลี้ยว”คางุระอ่านใบรายละเอียดและคิดจะไปคุยเรื่องนี้กับกินโทกิหนุ่มผมหยักศกเลยหมุนตัวกลับจะเดินกลับไปที่ร้านสารพัดรับจ้างแต่ก็เจอกับคนที่ไม่อยากเจอในเวลานี้ที่สุดอยู่ข้างหลังตัวเองตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
“อยากได้เหรอตุ๊กตาตัวนั้นน่ะ-0-”โอคิตะถามคางุระที่ตอนนี้กระวนกระวายในใจสุดเพราะดันมาเห็นตอนที่ตัวเองทำตัวอ่อนแอเอาซะได้
“ไม่ใช่เรื่องของลื้อน่อ-^-”คางุระพูดตัดจบเพราะขี้เกียจจะมาทะเลาะกับอาตี๋ซาดิสต์ตรงหน้าเธอจะรีบไปคุยกับกินจังคางุระเลือกที่จะเดินเลี่ยงหลบไปทางซ้ายแต่ก็ถูกคนตัวสูงขยับตาม
“เฮ้ ยัยหมวยเธอกะจะเมินฉันงั้นเหรอแย่จังนะL”โอคิตะตีหน้าเศร้าแล้วพูด
“ไม่ต้องมาพูกมากปากเหม็นน่อ หลบไปอั๊วรีบน่อ อั๊วไม่มีเวลามาพูกคุยกับอาตี๋ปากเหม็นอย่างลื้อน่อ”คางุระพูดเสร็จก็รีบวิ่งหนีไปทันที
“หึ! โดนยัยหมวยพลังช้างเมินได้”โอคิตะพูดกับตัวเองก่อนจะเดินไปหยิบใบรายละเอียดการเข้าแคมป์แล้วเดินกับไปที่ชินเซ็นกุมิซึ่งเขาก็เองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาจะหยิบใบนั้นมาทำไมกัน
-------------------------------------------------------
Talk talk w/ Dust Cen จูลี่
Ver.ใหม่มาแย้ว55555
หวังว่ามันจะทำให้ทุกคนสนุกกว่าเดิมได้นะคะ55555
หรือมันจะแย่กว่าเดิม-_-
ก็ฝากทุกคนช่วยติชมหรือคอมเม้นท์กันหน่อยนะไรท์เตอร์จะได้มีกำลังใจในการแต่งตอนต่อไปปป>.<
ทั้งนี้ทั้งนั้นต้องขอขอบคุณเพื่อนๆของไรท์ที่ช่วยไรท์ในการคิดตอนแรกออกมาอย่างอุตสาหะสุดๆ555555
และไรท์ก็ขอขอบคุณคนที่เข้ามาอ่านด้วยนะคะขอบคุณมากจริงๆค่ะ55555
ความคิดเห็น