สุดปลาย(ทาง)รัก

สุดปลาย(ทาง)รัก

 

มัธการ เอื้อการย์ (มัด) สองปีที่แล้ว เธอต้องกลายเป็นเมียหลวงสวมบทบาทนางร้าย เพื่อปกป้องคำว่าชีวิตคู่ ความรัก และศักดิ์ศรีของเธอ แต่ในเมื่อคนที่ได้ขึ้นชื่อว่าสามีกลับไม่เคยรักไม่ใส่ใจกัน แต่กลับเลือกจะหยิบยื่นสิ่งที่ทำร้ายจิตใจให้ทุกวัน ผลสุดท้ายลงเอยด้วยการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ ที่ทำให้เธอเลือกจะปล่อยมือจากทุกอย่างและไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ แต่บาดแผลที่ถูกทิ้งไว้ในใจจะยังคงติดตัวจนมาถึงวันนี้ ความโกรธ ความเกลียด ความรัก มันกลัดหนองอยู่ในใจ อยากให้อภัยแค่ไหนก็ทำไม่ได้

กันต์ธร นราวุธ (กัน) สองปีที่แล้ว เขาต้องแต่งงานอย่างไม่เต็มใจ เพราะเขามีคนที่รักอยู่แล้ว ภรรยาที่ไม่ต้องการอย่างเธอจึงไม่มีค่าอะไรในสายตา ไม่จำเป็นจะต้องแคร์ให้รกหัวใจรกสมอง แต่ความสูญเสียในครั้งนั้นทำให้เขาคิดได้และรู้ว่าตัวเองเลวทรามแค่ไหน ความรู้สึกผิดและเสียใจเกาะกินในใจเขาตลอดมา อยากจะแก้ตัว อยากจะขอโทษ อยากจะขอให้เธออให้ภัย แต่มันก็เป็นแค่ฝันจางๆ ทุกอย่างมันไม่สามารถย้อนกลับไปได้แล้ว

กันต์ธีร นราวุธ (กีน) เขาเป็นแค่น้องชายจึงไม่สามารถเข้าไปยุ่งเกี่ยวครอบครัวของพี่ชายได้ แม้จะไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่พี่ชายกระทำ แต่ก็ทำได้เพียงให้กำลังและเห็นใจพี่สะใภ้ที่เป็นเพื่อนตัวเองได้แค่นั้น ถึงจะรู้อยู่เต็มอกทำไมพี่ชายถึงไม่เปิดใจรักคนเป็นภรรยา และใครคือคนที่พี่ชายรัก ผลสุดท้ายเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อสองปีก็ส่งผลเขาเองก็เจ็บไม่ต่างกัน เพราะเขาก็ดันหลงรักผู้หญิงคนเดียวกับพี่ชาย ผู้หญิงที่มีส่วนให้เกิดเรื่องเลวร้ายในวันนั้น

กวิตา (ลูกตาล) ถ้าย้อนอดีตได้เธอจะไม่ให้ความรักของเธอมาทำร้ายคนอื่นและตัวเธอเช่นนี้ เธอจะไม่อ่อนแอจะไม่ยอมพ่ายแพ้ต่อสิเน่หา เธอจะเก็บความรักของให้ลึกสุดหัวใจ แต่ทุกอย่างมันสายไปแล้ว ในเมื่อเธอเลือกเดินทางต้องห้าม ผลกรรมถึงทำให้เธอต้องจมกับความรู้สึกผิดและทุกข์ใจเช่นนี้

ธาวินี (เปิ้ล) เธอเฝ้ามองเขามานาน ถึงรู้ว่าเขามีครอบครัวแล้ว แต่ใจไม่อาจปฏิเสธว่าเธอนั้นหลงใหลอยากได้เขามาครอบครองมากแค่ไหน แม้จะต้องลดตัวเป็นน้อยก็ยอม เพราะเธอเชื่อว่าสักวันเขาจะต้องเลือกเธอ แต่สุดท้ายทุกอย่างมันไม่ได้เป็นอย่างที่หวัง จึงแปลงเปลี่ยนเป็นความแค้น ในเมื่อเธอไม่ได้ ก็ให้มันพังพินาศไปทั้งหมดนี้แหละ เธอจะไม่ยอมรับผลการกระทำนี้คนเดียว


  

........................................................................................................................................

  

“เก็บคำว่าเสียใจและคำโทษของคุณไปเถอะคะ ฉันคงรับมันไม่ได้” มัธการลืมตาขึ้นมาและมองผู้ชายที่คุกเข่าตรงหน้าด้วยสายตาว่างเปล่า

“คุณเกลียดผมมากสินะ” กันต์ธรที่คุกเข่าได้แต่เจ็บปวดในใจ เพราะรู้ดีว่าที่เขาทำอยู่ตอนนี้ไม่อาจลบล้างความผิดไปได้ แต่เขาก็ไม่จะทำอะไรไปได้กว่านี้ อยากให้เธอตบตีต่อว่าเขา แต่เธอกลับนิ่งเฉย เฉยจนเขาใจหาย มัธการที่เขารู้จักจะไม่ยอมถูกกระทำแล้วนิ่งเฉยแบบนี้ เว้นเสียแต่เธอเกลียดเขาสุดหัวใจ
 

คำพูดที่เขาบอกว่าเสียใจว่าขอโทษ ไม่อาจชะล้างความเสียใจและเจ็บปวดเจียนตายที่เธอเคยรับ

กี่หยดน้ำตาที่ไหลกี่คืนที่ต้องนอนฝันร้าย

ฝันที่คือเรื่องจริง ว่าเธอได้สูญเสียลูกน้อยไปไม่มีวันกลับเพราะผู้หญิงของเขา

เธออาจเคยรักเขามากจนยอมทนได้ทุกอย่าง แต่วันนี้มันไม่ใช่ ความรักที่เธอเคยให้เขามันได้ตายไปแล้ว ตายไปพร้อมๆกับมัธการผู้หญิงหน้าโง่คนเก่าไปแล้ว

CR.SQW