คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Introdution
Introduction
“ดื่มมันสิ มันจะช่วยปลดปล่อยคำสาปให้แก่เจ้า เจ้าจะกลายเป็นแวมไพร์ที่สมบูรณ์พร้อม และเจ้าจะไม่ต้องทรมานเช่นนี้” แวมไพร์ร่างเล็ก ใบหน้าที่ซีดขาวประหนึ่งไม่มีเลือดคอยหล่อเลี้ยงนั้นเงยหน้าขึ้นกวาดมองผู้คนตรงหน้าอย่างไม่สะทกสะท้าน มือของเธอถูกพันธนาการด้วยเวทย์มนต์ตรึงไว้กับที่ไม่ให้ขยับเขยื้น
เหล่าแวมไพร์อาวุโสและพวกมีอำนาจเหนือแวมไพร์ได้มารวมตัวกันที่ห้องโถงนี้ ช่วยกันสะกดเวทมนต์ตรึงไว้กับมือน้อยคล้ายเชือกที่คอยรัดไว้.. แวมไพร์สายนี้ไม่เหมือนกับแวมไพร์สายอื่นตรงที่สามารถร่ายเวทย์เหมือนแม่มดได้ด้วย
เพราะแวมไพร์เด็กที่ถูกพันธนาการมีความพิเศษกว่าแวมไพร์ทั่วไป ซึ่งไม่มีแวมไพร์ตนใดเทียบได้ นั่นเป็นพรสวรรค์และคำสาปที่ติดตัวมาเธอตั้งแต่เกิด แต่มันทำให้เธอดูเป็นพิษเป็นภัยกับแวมไพร์ตนอื่น เกิดวันหนึ่งเธออยากทำลายแวมไพร์ด้วยกันเองมันก็คงไม่ยากหากเธอคิดจะทำ เนื่องจากเธอเป็นแวมไพร์เลือดผสมที่ฝืนตัวเองไม่ให้กระหายเลือดมนุษย์ทั้งๆที่เธอกระหายมันหนักหนา จึงเป็นเหตุให้ทุกคนคิดจะหาทางกำจัดเธอเสีย หากแต่เธอเป็นทายาทสูงสุดของสายพันธุ์แวมไพร์ บวกกับพลังพิเศษและคำสาปของเธอจึงไม่อาจทำให้ใครกล้าพอ ถ้าไม่มีใครกล้าพอที่จะกำจัดเธอ
ก็มีทางเดียว คือการทำให้เธอเป็น ‘แวมไพร์ที่สมบูรณ์’
“ไม่ ข้าไม่ต้องการมัน!!”
“เจ้ากำลังทรยศในสิ่งที่เจ้าก็รู้ว่ามันไม่อาจฝืนได้ และเจ้าก็กำลังต้องการมัน ไม่มีแวมไพร์ที่ไม่ดื่มเลือดอย่างนั้นหรอกอย่าเพ้อฝันไปเลย ยอมรับเถอะ.. คิมแทยอน”
“ข้าบอกแล้วว่าข้าไม่ดื่มกินเลือดมนุษย์!!!!!!!!!”
“ตลอด 500 กว่าปีมานี้ เจ้าทำให้ข้าทึ่งมากทีเดียวกับการเป็นแวมไพร์โดยปราศจากคราบโลหิตของมนุษย์ผู้โง่เขลา เจ้ากำลังทำให้ข้าคลั้งใคล้เจ้า แทยอน..” หญิงสาวคนหนึ่งสาวเท้าเข้ามายังโถงกว้าง กรีดนิ้วไปตามเรียวหน้าได้รูป สาวสวยเจ้าของเสียงนั้นเป็นหลานสาวคนเดียวของแวมไพร์อาวุโสสูงสุด ผู้ได้รับเลือกให้เป็นคู่สืบทอดเผ่าพันธุ์ของคิมแทยอน
“แต่ข้าไม่ต้องการเจ้าเลยสักนิด จองซูยอน”
“สักวัน ข้าจะทำให้เจ้าต้องการข้าเพียงผู้เดียว”
หญิงสาวลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ก่อนจะเบือนหน้าหนีสาวตัวเล็กไปอีกทางแล้วเดินไปยังผู้อาวุโส
คำสาปของบรรพบุรุษเมื่อ 1000 กว่าปีที่แล้ว ยังกังวาลอยู่ในโสตประสาทของเหล่าแวมไพร์ทั้งปวงในที่นี้
‘ข้าขอให้พร หากทายาทแวมไพร์ได้บังเกิดขึ้น เขาจะเป็นผู้ได้รับการสืบทอดการเป็นทายาทสูงสุดของแวมไพร์ทั้งปวง เวทมนต์จะอยู่เหนือแวมไพร์ทุกตน เขาจะต้องเกิดมาเพื่อเป็นแวมไพร์ แต่เขาได้บังเกิดขึ้นมาด้วยอำนาจรักของต่างเผ่าพันธุ์ระหว่างแวมไพร์กับทูตสวรรค์ ทายาทจะไม่ใช่แวมไพร์ที่แท้จริง ดังนั้นข้าขอสาป จงกระหายเลือดมนุษย์เฉกเช่นเดียวกับแวมไพร์ทุกตน แต่วันใดที่เขาได้ดื่มเลือดมนุษย์ เขาจะกลายเป็นแวมไพร์ที่สมบูรณ์
และหากเขามีหัวใจรักให้กับต่างเผ่าพันธุ์และรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน เขาจะดับสลายตลอดกาล มีทางเดียวคือ ‘การดื่มเลือดจากคนที่เป็นที่รัก’ เท่านั้นที่จะช่วยได้ แต่เขาก็จะกลับมาเป็นแวมไพร์ที่สมบูรณ์’
สิ้นคำ บังเกิดเสียงฟ้าผ่าลมพัดแรง ต้นไม้หักโคน จู่ๆฝนก็เทกระหน่ำลงมาด้านนอกโถง พลันทุกสายตามองไปยังทารกน้อยคนหนึ่งที่ปรากฎตัวขึ้นตรงหน้า พ่อของเธอเดินนำร่างทารกมาให้ก่อนจะดับสลายไปอย่างช้าๆด้วยฤทธิ์เวทย์มนต์ของผู้เป็นพ่อ..เพราะทำผิดต่อสายพันธุ์แวมไพร์อย่างไม่น่าให้อภัย หากแต่ผู้เป็นพ่อไม่สามารถเอ่ยประโยคที่อยู่ภายใจใดๆออกมาได้เลย...
แม่ของแวมไพร์น้อยได้รับโทษของภูติสวรรค์เช่นกัน หากแต่ไม่มีใครล่วงรู้ว่าเธอได้รับโทษเช่นไร และเธอก็ไม่เคยพบหน้าลูกสาวตัวน้อยอีกเลยนับตั้งแต่ภูติสวรรค์ทุกคนลงความเห็นให้นำทารกกึ่งแวมไพร์นี้ไปฆ่าเสีย แต่ผู้เป็นพ่อมากลับมาเอาตัวไปก่อน..
หญิงสาวตัวเล็กเติบโตขึ้นด้วยการเลี้ยงดูของผู้เป็นปู่ เท่าที่เธอจำความได้ปู่บังคับไม่ให้เธอแตะต้องเลือดมนุษย์ทั้งๆที่บางครั้งเธอหิวกระหายมันเหลือเกิน แต่เธอก็อยู่มาได้จวบจนทุกวันนี้โดยกินแค่เลือดของสัตว์เท่านั้น มีคำๆหนึ่งของปู่ที่ยังฝังลงกลางใจแทยอนเสมอมา และเธอก็ไม่เคยลืมมัน
“จำคำปู่ไว้นะ เจ้าเกิดมาเพื่อเลือกทางเดินของเจ้าเอง รักแท้จะนำทางเจ้าไปเจอกับแสงสว่าง จำไว้ให้ดีแทยอน อ้อมกอดจากรักอันบริสุทธิ์เท่านั้นที่จะช่วยล้างคำสาปทั้งปวง”
ความกลาหนเกิดขึ้นเมื่อกลุ่มควันที่ลายรอบอยู่รอบตัวแทยอน จนกระทั่งมันหายจางไปเหลือเพียงความว่างเปล่าที่กลางห้องโถง
“ที่นี่มันที่ไหนกัน ข้ามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”
จริงอยู่ที่แวมไพร์ต้องดื่มเลือดมนุษย์ แต่สำหรับแทยอน เธอไม่รู้ว่าโลกมนุษย์เป็นเช่นไร ไม่เคยแม้แต่จะได้สัมผัสตัวมนุษย์จริงๆเสียที แต่ทุกคราที่แวมไพร์ตนอื่นเพิ่งไปล่าเหยื่อกลับมาเธอมักหิวกระหายความหอมหวานของสิ่งนี้เสมอเมื่อเธอได้กลิ่นคาวคลุ้ง ปู่เธอไม่เคยให้ออกไปที่นั่นเลย สายแวมไพร์มีเวทอย่างเธออยู่อีกมิติตรงข้ามกับโลกมนุษย์ไม่เหมือนกับแวมไพร์ธรรมดาทั่วไปที่แฝงตัวกับมนุษย์ เรื่องนี้ปู่เป็นคนบอกเธอเอง
“แทยอน เจ้าต้องหลบคนเหล่านั้นที่นี่ ‘โลกมนุษย์’ มันจะช่วยให้เจ้าพ้นจากคนเหล่านั้น จำขอห้ามของเจ้าไว้ อย่าเผลอลิ้มลองมัน ” เสียงๆหนึ่งที่หวานชวนให้เคลิ้มดังขึ้นแจ่มชัดแต่ปราศจากตัวตนของผู้พูด
นี่มันอะไรกันเนี่ย เจ้าเป็นใครกันมาช่วยข้าทำไม แล้วทำไมข้าต้องมาอยู่ที่นี่ด้วย ผู้คนที่เดินเบียดเสียดห่างออกไปไม่ใกล้ไม่ไกลเป็นใครกัน
“เสียงผู้หญิงคนเมื่อกี้บอกที่นี่คือโลกมนุษย์ นี่น่ะเหรอโลกมนุษย์ที่คุณปู่พูดให้ฟัง ช่างอัศจรรย์จริงๆ”
หนึ่งชีวิตต่างเผ่าพันธุ์บังเกิดขึ้นบนโลกมนุษย์
แล้วเธอจะไปอยู่ที่ไหนได้เหล่า..ในเมื่อเธอไม่เคยเจออะไรแบบนี้
ความคิดเห็น