[ONE SHOT] All Night แค่ฉันจะทำให้รู้ว่า “รัก”

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

ณ.ผับชื่อดังย่านทองหล่อแห่งหนึ่ง 01:12 น.

“เป็นไงกันบ้างค่ะเพลงที่ผ่านไป  วันนี้ก็เข้าวันวาเลนไทด์แล้วเรามาร้องเพลงรักให้กับคนมีคู่กันนะคะ”

นักร้องสาวผิวสีแทนเสียงใสทักทายนักท่องราตรีหลังจากร้องเพลงแรกจบลง  เสียงปรบมือดังขึ้นเกรียวกราวบ่งบอกถึงความนิยมของเธอพร้อมกับเสียงหนึ่งที่ดังแทรกขึ้นมา

“แล้วเธอล่ะ  วาเลนไทด์นี้มีคู่หรือยัง?” มันคือเสียงของน้ำ ที่มาเที่ยวผับแห่งนี้ครั้งแรกนั่นเอง เธอเดินหยิบดอกกุหลาบจากแจกันที่โต๊ะไปให้นักร้องสาวหน้าเวทีก่อนจะเดินกลับมาที่โต๊ะตามเดิม

“ขอบคุณค่ะ ^_^ เพลงต่อไปนี้เอมขอมอบให้กับคนมีแฟนทุกคนนะคะ สำหรับเอมโสดมานานแล้วค่ะ อกหักจากผู้ชายเจ้าชู้มา แฮ่ ! เอาล่ะคะไปฟังเพลงกันดีกว่าโน๊ะ”

เพลงที่ถ่ายทอดออกมาจากเอมทำให้ผับแห่งนี้ดูมีความสุข  ดูสบายๆสำหรับนักดื่มและนักเที่ยวมาก เช่นเดียวกับน้ำที่มองไปยังนักร้องสาวบนเวทีอย่างไม่วางตา

“ไงไอ้น้ำ สนใจคนนี้หรือไงว่ะ แกนี่มันเจ้าชู้ไม่เลิกนะ  คนเก่าๆนี่เคลียร์หมดแล้วเหรอว่ะ  แต่คนนี้บอกเลยนะว่ายากว่ะ 55555555 ฉันมาเที่ยวผับนี้ตลอดไม่เห็นแม่คนสวยนี่จะเอาใครเลยว่ะ”

“แกคอยดูเลย ฉันขอเวลาครึ่งเดือน แม่นักร้องนี่เสร็จฉันแน่นอน แกก็รู้ว่าคนอย่างกัญญ์กุลณัชไม่เคยมีใครปฎิเสธ”

“เออ ฉันจะคอยดู คนนี้แกจะปราบได้เปล่านะไอ้น้ำ”

“เอ้า!! หมดแก้วเพื่อน ฉลองล่วงหน้าให้กับฉันที่จะปราบผยศยายสาวสวยคนนี้สำเร็จ!!”

03:00 น. หลังจากที่เอมร้องเพลงที่ลิสต์รายชื่อเพลงไว้ในวันนี้หมด   เธอออกจากร้านเตรียมกลับบ้านพักซึ่งอยู่ไม่ไกลจากที่ทำงานมากนัก  แต่แล้วน้ำก็เดินตามออกมาอาสาจะไปส่งที่บ้าน

“ให้เราไปส่งนะ นี่มันก็ดึกแล้ว”

“เธอจะจีบเราเหรอ?”

“ตรงเกินไปรึเปล่าค่ะ คุณนักร้อง 555555”

“เหรอคะ?! แล้วตรงลงจีบหรือเปล่า”

“จีบดิ่ถามได้ >_<  เราชื่อน้ำนะ  เธอเป็นนักร้องที่ผับนี้ชื่อเอมใช่ป่ะ ”

“อืมใช่”

“ป่ะ เชิญค่ะเราไปส่ง” น้ำเดินอ้อมรถไปเปิดประตูด้านข้างคนขับ ผายมือเป็นเชิงขอร้องให้เอมขึ้นรถพร้อมกับหิ้วกระเป๋ากีต้าร์ของเอมไปไว้เบาะหลัง

“ขอบคุณนะ”

เมื่อถึงบ้านพักน้ำเดินลงจากรถมาส่งน้ำถึงหน้าบ้าน “พรุ่งนี้เจอกันนะ”

“ก็แล้วแต่ดิ.. มาบอกเราทำไมอ่ะ กลับบ้านเธอได้แล้วค่ะ ขับรถดีๆนะเราเห็นเธอดื่มไปไม่น้อยนะ”

“เป็นห่วงเราอ่ะดิ 555555 แล้วเจอกันนะ บายบ๊ายย”

หลายวันผ่านไป น้ำและเอมยังคงเจอกันเรื่อยๆเหมือนเคย เวลาว่างจากงานช่วงกลางวันน้ำก็หมั่นทำคะแนนจีบเอมสารพัดวิธี  ความที่เอมเป็นผู้หญิงที่ไม่เหมือนผู้หญิงที่น้ำเคยเจอทำให้น้ำเริ่มรักเอมเข้าจริงๆแล้วโดยที่เธอไม่รู้ตัว

น้ำที่ไม่เคยยอมตามตื้อใครแต่เธอคอยตามตื้อเอมไม่มีเบื่อ  ไม่เคยยอมใครแต่เธอก็ยอมเอมทุกอย่าง  เอมเองก็ไม่เคยเจอใครที่ขี้เอาใจ  ตามใจคอยใส่ใจเธอเหมือนน้ำ  นั่นทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเองเริ่มสับสนในตัวเองว่ารู้สึกยังไงกับน้ำกันแน่ >////<

“เป็นไงบ้างว่ะน้ำ  เสร็จแกยังสาวนักร้องคนนั่นอ่ะ”

“ยังว่ะ แต่เอมเขาน่ารักดีว่ะ ฉันไม่เคยเจอใครนิสัยแบบนี้  แปลกดีว่ะ 55555555” น้ำหันไปมองคนที่เวทีที่ตอนนี้กำลังร้องเพลงตามหน้าที่ของเธอก่อนจะหันมาบอกเพื่อนตรงๆว่าเอมยังไม่ยอมรับรักเธอ...

...........

เวลาผ่านไป  ผู้คนเริ่มมากขึ้น  ยิ่งดึกผู้หญิงผู้ชายเริ่มคึกคัก  บางคู่ยืนคลอเคลียกัน  บางคนเริ่มส่องสายตาหวานเยิ้มหาคู่รักในค่ำนี้ตามประสา  ไม่ผิดกับน้ำที่ทิ้งลายเจ้าชู้ของตัวเองไม่ได้เพราะผู้หญิงจับจ้องมายังเธอเหมือนจะทอดสะพาดหาเธอก่อนอยู่แล้ว ซึ่งไม้เลื้อยอย่างน้ำมีเหรอจะปล่อยแม่เสือสาวให้ผ่านไป  สาวเซ็กซี่เดินตรงมายังโต๊ะของน้ำพูดคุยทำความรู้จักได้สักพักสาวเจ้าก็เริ่มเลื้อย เบียดตัวเข้ากับร่างของน้ำ  มือไม้เริ่มอยู่ไม่นิ่ง

สายตาคู่งามของน้ำเผลอมองไปยังเวที  ปะทะเข้ากับสายตาของนักร้องสาวสวยเข้าอย่างจัง  เอมกำลังมองมาที่น้ำด้วยแววตาที่นิ่งเฉยดูไม่ออกว่าสาวผิวแทนกำลังคิดอะไรอยู่... เอมยังคงร้องเพลงต่อไปโดยที่สายตายังมองมาที่น้ำ  แต่ทำไมเธอต้องรู้สึกผิดจนต้องออกห่างและขอตัวออกจากผับมารอรับเอมกลับบ้าน ด้วยล่ะ =_=

“นี่ฉันเป็นอะไรว่ะเนี่ย  ฉันที่เจ้าชู้ๆ เสน่ห์แรงๆหายไปไหน  -_- ”

เวลาผ่านไปเอมทำงานเสร็จ  ถึงเวลากลับบ้าน  เธอเดินออกมาจากผับนั้นแต่ดูแปลกไปกว่าทุกวันเพราะวันนี้เอมไม่ยิ้มให้เธอเหมือนเคย  น้ำเดินไปเปิดประตูรถให้อย่างเคย  แต่เอมกลับผลักประตูรถให้ปิดลงและเดินผ่านไปดื้อๆโดยไม่พูดไม่จาอะไรเลย

............. หมดคราบความเจ้าชู้ .............

ระหว่างทางกลับบ้าน  มีผู้ชายขี้เมา 2 คนดักรอผู้หญิงที่ผ่านไปผ่านมาอยู่แล้วโผล่มาจะทำร้ายเอม   น้ำขับรถตามมาจึงลงมาช่วย  แต่ก็พลาดถูกชายขี้เมาพร้อมมีดในมือวิ่งเข้ามาประชิดตัว  ง้างมีดขึ้นเชือดแขนถึงจะไม่ค่อยลึกออกจะเฉียดๆแขนไปแต่ก็ทำให้เกิดเป็นแผลสด  เลือดไหล่ท่วมแขน  เจ้าหน้าที่ตำรวจที่ออกตรวจพื้นขับรถผ่านมาจึงช่วยไว้ได้ทัน  ชายขี้เมาถูกน้ำตัวไปขังตามความผิดทางกฎหมาย 

ทางด้านน้ำและเอม  พวกเธอขับรถกลับบ้านของเอม  เพราะแผลไม่ลึกเท่าไร  นั่นคือเหตุผลรองแต่เหตุผลหลักคือน้ำไม่ยอมไปโรงพยาบาลเด็ดขาด - ( ) - ทั้งๆที่เอมก็พยายามชักแม่น้ำทั้งห้ามาอ้างเพื่อให้น้ำไปทำแผลที่โรงพยาบาลแล้ว.....

“ขอบคุณนะที่ช่วยเราไว้  ไม่งั้นเราคงได้เป็นเมียไอ้ขี้เมานั่นแน่ๆ”

“อืม เราไม่ยอมให้เธอเป็นเมียไอ้ชั่วนั่นหรอก” (เพราะเธอต้องเป็นของเรา 555555)

“เรานึกว่าตอนที่เราไม่ขึ้นรถไปกลับเธอ เธอจะขับรถกลับบ้านเธอไปแล้วซะอีก..”

“เราจะกลับได้ไงล่ะ เรากำลังตื้อเธออยู่นะ  นี่! เราจีบเธอนานล่ะเมื่อไรจะใจอ่อนสักทีอ่ะ”

“กลับบ้านได้แล้วค่ะ น้ำ!!”

“ง่อออออออออ โอเคๆ แล้วเจอกันนะ :)”

“อืม”

เอมเดินเข้าบ้านไปแล้ว  แต่แล้วเธอก็ทนเห็นเลือดที่ไหลท่วมแขนไม่มีทีท่าจะหยุดไหลมาตลอดทางกลับบ้านไม่ได้  เธอปฐมพยาบาลไปแล้วแต่นั่นก็แค่พันด้วยผ้าเช็ดหน้าบางๆของเธอและมันคงไม่พอที่จะช่วยให้เลือดหยุดไหล

“น้ำ! เข้าบ้านมาทำแผลก่อนไหม?”

น้ำหันกลับและเดินตามเอมเข้าบ้านไป  ยิ้มกว้างบ่งบอกว่าเธอดีใจแค่ไหนเมื่อได้ยินคำพูดของเอมที่เธอคิดว่าคงไม่ได้ยินมัน “ขอบคุณที่เป็นห่วงเรานะเอม”

“เจ็บมากไหม? ขอบใจที่ช่วยนะ”

“แค่รู้ว่าเอมเป็นห่วงเรา  เราก็หายเจ็บล่ะ ^^”

“คืนนี้น้ำนอนที่นี่แล้วกันนะ”

“>_____<”

เอมเขียนบันทึกลงในไดอารี่ของเธอก่อนที่ความง่วงก็มาเยือนจนเธอเผลอหลับไป  ไม่กี่นาทีต่อมาน้ำที่หลับไปก่อนหน้านั้นเพราะฤทธิ์ยาก็ตื่นขึ้น ดูข้อความจากมือถือของเพื่อนส่งมาเพียงว่า ‘ไอ้น้ำ คืนนี้เป็นคืนของแก เผด็จศึกเลยเพื่อน’

“เอม  เธอเสร็จเราแน่คืนนี้” แววตาเป็นประกายส่อแววเจ้าชู้มองร่างบางที่นอนหลับอยู่บนเตียงนอน ร่างบางในชุดสบายๆกางเกงยีนต์ขาสั้นโชว์เนื้อขาอ่อนเนียนได้รูป

น้ำเดินไปสัมผัสขาอ่อนอย่างแผ่วเบาก่อนที่สายตาจะเจอเข้ากับไดอารี่ที่เปิดอยู่ที่หน้าสุดท้ายที่เอมเพิ่งเขียนไว้  เธอหยิบมาอ่านด้วยความอยากรู้อยากเห็นทันที

‘11/12/41

หลายคนเตือนฉันว่า  เขาเข้ามาหาฉันเพราะต้องการตัวฉันเพื่อไปอวดเพื่อนว่าเธอทำให้คนอย่างฉันรับรักเธอได้สำเร็จ  เขาเจ้าชู้มากและฉันก็พอจะรู้อยู่บ้าง  แต่ไม่รู้สิ...ผู้หญิงที่ใครหลายคนบอกฉันว่าไม่ให้เข้าไปยุ่งเกี่ยวกลับปกป้องฉัน ดูแลฉัน และใส่ใจความรู้สึกฉันเสมอจนกระทั้งวันนี้ วันที่เขาช่วยฉันจากพวกขี้เหล้านั่น...

มันทำให้ฉันรู้ว่าตัวตนจริงๆของเขาก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร  จะมีข้อเสียที่ความเจ้าชู้นี่ล่ะ  ถ้าเขาเปลี่ยนตัวเองและมองฉันแค่คนเดียว  ฉันก็พร้อมที่จะเปิดตัวนะเพราะฉันเปิดใจให้เขามานานแล้ว^^ น้ำ!! เธอเคยถามเราว่าเมื่อไรเราจะรับรักเธอสักที  วันนี้เราพร้อมจะบอกเธอนะว่า เรารักเธอไปนานแล้วล่ะ >//<

ปล. คนปากดีอย่างเรา..สุดท้ายแล้วมันก็ไม่มีที่ไป เพราะเธอมาทำให้เราหลงรักเข้าซะแล้วล่ะน้ำ’

น้ำอ่านไดอารี่จบ  รอยยิ้มจริงใจนั้นผุดขึ้นมา  เธอยอมรับว่าหัวใจของเธอเต้นโครมครามไม่เป็นจังหวะเอาเสียเลย  เธอรู้ตัวเองแล้วว่าไม่รู้สึกแบบนี้กับใครจนกระทั้งเจอเอม  นี่!เธอกำลังหลงรักนักร้องสาวสวยคนนี้เข้าซะเองหรือ..

“ฝันดีนะ พรุ่งนี้เจอกันนะเอม ^^” เธอก้มลงจูบที่หน้าผากมนของร่างที่หลับก่อนเดินออกจากบ้านไป  ร่างบางยิ้มออกมาทันทีหลังจากที่น้ำเดินออกไปทั้งๆที่ยังหลับตาอยู่แบบนั้น

ค่ำวันสุดท้ายของอาทิตย์ที่น้ำพนันกับเพื่อน

“ไอ้น้ำ วันนี้มาเร็วนะเว้ย เมื่อคืนเป็นไงบ้างว่ะ”

“ฉันแพ้แล้วว่ะ 555555”

“เห้ยจริงดิ ! คนอย่างแกเนี่ยนะ ฉันไม่เชื่ออ่ะ”

“จริงว่ะเพื่อน กับเอมฉันขอยอมแพ้ >.<”

“หรือว่าแกหมดลายเพราะเธอเข้าให้แล้วว่ะไอ้แสบ 555555”

น้ำกับเพื่อนๆคุยกันถึงเรื่องเอมและเรื่องทั่วไปตามอารมณ์ แต่แล้วก็มีหญิงสาวสุดเซ็กซี่ลงมานั่งข้างๆน้ำ  คลอเคลียลูบไปตามใบหน้านวลนั่นเป็นเชิงยั่วยวน

“ขอโทษนะคะ ขอนั่งด้วยคนนะ”

“....”

“มีแฟนยังอ่ะคะ? เลิกดื่มแล้วเธอจะไปไหนต่อเปล่าค่ะเค้าขอไปด้วยคนนะ”

“เออ...มีแล้วค่ะแฟนอ่ะ บนเวทีนั่นไงแฟนเรา  เธอทำแบบนี้แฟนเราจะเข้าใจผิดได้นะ”

“มีแฟนแล้วก็ไม่เห็นเป็นไรเลยนิ่  ไม่อยากลองของใหม่ๆบ้างเหรอ?”

“เราไม่อยากให้แฟนเรางอนอ่ะ  แฟนเราขี้หวงแถมยังขี้งอนขี้ประชดด้วย ขอตัวก่อนนะคะ ^^”

เมื่อน้ำเดินเลี่ยงไปเข้าห้องน้ำแล้ว  เอมจึงเดินเข้ามาหาผู้หญิงที่เพิ่งยั่วน้ำไปหมาดๆ ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของเธอเอง  และแผนวัดใจของเธอก็คือการให้เพื่อนมายั่วยวนโปรยเสน่ห์ใส่น้ำ  เพื่อวัดใจว่าเธอเลือกรักคนไม่ผิดแล้วน้ำสามารถเปลี่ยนตัวเองได้จริงไหม? หรือแค่ต้องการเธอชั่วคราวแก้เหงาตามอารมณ์คนเจ้าชู้แล้วก็จากไป

“ขอบใจนะเพื่อนรัก ฉันรู้แล้วล่ะว่าฉันเลือกรักคนไม่ผิด >//<”

“บ้าจริง! ฉันนี่อิจฉาแกระดับ1700อ่ะ เขาคงรักเธอมากเลยนะเพื่อน   แกทำได้ไงเนี่ยเอมถึงสยบความเจ้าชู้ของผู้หญิงคนนี้ได้อยู่หมัด”

“ก็ไม่รู้นะ 555555555555”

“ฉันขอให้แกกับเขารักกันนานๆนะเว้ย คนนี้ฉันเชียร์ เขาน่ารักว่ะแก ถ้าแกไม่เอาฉันขอนะ”

“บ้ารึเปล่า ฉันไม่ยอมให้น้ำหลุดมือไปหรอกย่ะ”

- The End -