คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Ch.05 ละเมอ
Ch.05
ละเมอ
+++++++++++++++++++++++
ตอนนี้ค่ำๆแล้วครับ หลังจากที่ผมไปอาบน้ำอาบท่าเสร็จก็มานั่งดูดาวตรงแถวๆเต็นท์นี้ได้สักพักแล้ว เราไม่ได้ก่อไฟกัน แต่ก็พกไฟฉายมา ส่องกันแทนตะเกียงเพราะไม่มี แต่ตอนนี้ทุกคนเลือกที่จะปิดไฟฉายแล้วมองดาวบนท้องฟ้าโปร่งที่เห็นดาวระยิบระยับอย่างชัดเจน (ยกเว้นพวกที่นั่งเล่น นอนเล่นอยู่ในเต็นท์)
ผมไม่ได้นั่งดูดาวคนเดียวนะ นั่งอยู่กับเพื่อนๆทั้งหลายแหล่น่ะครับ ที่นี่ไม่มีไรทำมากหรอก นั่งชมนกชมไม้ชมบรรยากาศเป็นอะไรที่เหมาะกะที่แบบนี้มาก เว้นซะแต่คุณจะพกเกมมาเล่นกันอ่านะครับ(ต้องมีแบตสำรองด้วยนะ)
“ดูดาวละคิดถึงบ้านย่าจัง..” อ้อนเพ้อ บ้านย่าอ้อนอยู่ต่างจังหวัดครับ ที่ๆมีน้องชายที่อ้อนโคตรจะรักจะหวงอยู่ด้วยอ่านะ
“.....” ปอนพึมพำๆๆๆอยู่คนเดียว บอลก็อดหันไปถามไม่ได้
“ทำไรวะ?”
“เรานับดาวอยู่..เห้ย ลืมเลย จะชวนคุยไมวะ!” ปอนโวยกลับมา บอลก็แสยะแล้วโบกหัวปอนไปที
“อ้อน ดาวไหนสวยสุด” กิ๊ฟถามอ้อน
“ดาวดวงนี้ไงงงงง” อ้อนตอบยิ้มๆแล้วหยิกแก้มกิ๊ฟเบาๆ กิ๊ฟก็ฉีกยิ้มกว้างแล้วกอดคออ้อนดูดาวด้วยกัน ผมเห็นแล้วมันฟินแปลกๆดีนะ ผู้หญิงน่ารักๆสองคนเนี่ย..
“เงียบจังเป็นไร” บิ๊กย้ายมานั่งข้างๆแล้วถามผม คงเห็นผมนั่งเงียบไม่พูดไม่จาอยู่นาน ผมจึงตอบมันแบบไม่หันไปมองหน้า
“เปล่า ไม่มีไร” แล้วผมก็มองดาวบนฟ้าต่อไป ดาวสวยๆไม่ได้ทำให้ใจผมสงบเลย ผมนั่งคิดถึงเรื่องเมื่อตอนเย็นครับ ไม่ได้ตั้งใจคิดนะ อยู่ดีๆมันก็ลอยมาโดยไม่ตั้งใจ พอคิดทีไรแม่งก็ใจเต้นทุกทีด้วย
“เห้ยๆๆ อย่าหลอกเรา มีไรกะบอก” บิ๊กเซ้าซี้
“...” ผมชำเลืองมองตัวดำๆที่เนียนไปกับความมืดของมัน
“เห็นเราเป็นเพื่อนป่าววะ คบกันมาตั้งนานนะ ดูออกเว้ยย มีไรกะพูดสิ” มันเอื้อมแขนมาก่ายไหล่ผม
“เรา..เหงาอะ อยากนอนกองๆกันเหมือนทุกทีมากกว่าแยกเต็นท์กันอยู่แบบนี้” ผมแถ แต่ก็จริงครึ่งนึง ทุกครั้งไม่ว่าจะไปไหนจะได้นอนกองๆกันกับกลุ่มเจ้าพวกนี้ตลอดเลยอ่าครับ คราวนี้โดนแยกออกมามันก็ไม่ชินนิดหน่อยอ่านะ
“โถ่ เรื่องนี้เอง คิดมากน่า” บิ๊กว่าแล้วเขย่าไหล่ผมเบาๆ ผมก็หัวเราะเบาๆตอบไป
“ถ้าเหงามาก เดี๋ยวเรา’นอน’ด้วยให้หายคิดถึงเลย” บิ๊กว่าแล้วก็เอี้ยวตัวมากดผมลงกับพื้น แล้วทำท่าจะเขยิบตามมาสานต่อ ผมก็ดิ้นสิครับ
“เห้ยๆๆๆ ไม่ใช่นอนแบบนั้นครับ ส๊าดด” บิ๊กหัวเราะละก็ปล่อยให้ผมลุกมานั่งเหมือนเดิม มันเป็นคนชอบเล่นแบบนี้ให้เพื่อนเสียววาบกันเล่นครับ ไม่ใช่ผมคนเดียวที่โดน ทั้งกลุ่มโดนมันแกล้งแบบนี้กันหมด(รู้สึกสะพรึง)
“บิ๊ก อ้อนมีบีบีครีม ทาละขาวนะ ลองมั้ย” อ้อนหันมาพูด
“ฮ่าๆ อยู่แบบนี้มองไม่เห็นตัวบิ๊กเลยเนอะ” กิ๊ฟเสริม
“เฮ๊อะ อย่างเราบีบีก็ช่วยไรไม่ได้หรอก ฮ่าๆ” บิ๊กตอบด้วยความภูมิใจ ผมส่ายหน้าระอาเบาๆ
“เห้ย ง่วงแล้วอะ เราไปนอนละนะ ฝันดี” ผมว่าก่อนจะก็ดันตัวลุกขึ้นหลังจากที่ทุกคนบอกฝันดีฝันหวานให้แล้วหันหลังเดินกลับเต็นท์
เต็นท์ผมมืดๆครับ คงนอนกันไปแล้ว แต่พอผมมุดเข้าเต็นท์ไปก็เห็นเจสันกับพี่แทนสุมหัวกันเล่น PSP กันอย่างสนุกสนาน ส่วนพี่แมนพี่ยูนี่คงหลับไปแล้วจริงๆ
“ไม่นอนกันเหรอ??” ผมทัก พี่แทนหันมามอง
“ยังอ่า กะลังเควสอยู่ เนอะๆ” พี่แทนหันไปหาความเห็นคนข้างๆ
“อื้ม เดี๋ยวกะนอนละ” เจสันตอบ ผมคลานไปยังที่ตัวเองข้างๆพี่ยูแล้วก็ควักผ้าห่มมาคลุมตัวเตรียมนอน อากาศมันเริ่มเย็นครับ ไม่ห่มผ้าไม่ได้
“ฝันดีล่วงหน้านะครับ” ผมพูดกับสองคนนั้นแล้วก็พลิกตัวนอนตะแครงหันไปทางพี่ยู
แสงจ้าของPSP ทำให้ผมเห็นรูปหน้าสวยๆอยู่จางๆ พี่ยูนอนหงายสงบนิ่งอย่างกับเจ้าชาย ริมฝีปากได้รูปที่ผมมองที่ไรก็อยากจะกดจูบไม่ยั้งนั้นเผยอเล็กน้อย ดวงตาเรียวปิดสนิทเห็นแพขนตายาวเด่นชัด ผมไล่สายตามองไปทั่ว ลงไปถึงซอกคอขาวที่ดูน่ากัดนั้น
คนอะไรดูดีขนาดนี้...
ผมเลิกมองดึงผ้าห่มมาคลุมโปงแล้วนอนอยู่แบบนั้น มองมากกว่านี้ไม่ได้ครับ จะเป็นผมเองที่ไม่ไหว ยิ่งมองเท่าไหร่ ใจยิ่งเต้นแรง...ให้ตายเถอะ
สวบ..
ผมสะดุ้งตื่นอีกครั้งเมื่อใครบางคนโอบผมจากด้านหลังแล้วดึงไปกอด ผมหันไปมองก็เห็นพี่ยูซุกหน้าอยู่แถวๆคอผม ขาก็พาดตัวผมจนรู้สึกหนักนิดๆ
“พี่ยู!..” ผมกระซิบแล้วสะกิดแขนพี่แกที่โอบตัวผมไว้ แต่ก็ไม่มีการขยับเขยื้อน ตอนนี้ในเต็นท์มืดสนิท และก็เงียบมากๆ คงนอนกันหมดทุกคนแล้ว รวมทั้งเต็นท์อื่นก็ด้วย
“พี่ยู..” ผมสะกิดปนเรียกอีกครั้งก็ยังไม่มีเสียงตอบรับ ผมยังพยายามงะตัวเองออกมาแทน พอหลุดก็กะจะจัดให้พี่แกกลับไปนอนที่ตัวเอง
พึ่งรู้ตัวครับว่าพี่เขาไม่ได้ห่มผ้า ที่เผลอมากอดนี่คงหนาว..
ผมเปลี่ยนใจ จากย้ายเฮียแกกลับที่ก็เปลี่ยนมาแบ่งผ้าห่มไปคลุมให้ แต่มันไม่ได้กว้างอะไรมากผมเลยนอนกอดเฮียไปด้วยเลย(แอบลวนลามนิดๆ) นอนกอดกันก็เป็นโอกาสของผมเหมือนกันนี่ครับ ฮ่าๆๆ
ผมนอนกอดพี่เขาอยู่แบบนั้น หันหน้าเข้าหากัน ลมหายใจอุ่นๆและอุณหภูมิของตัวพี่ยูทำให้ผมใจเต้นแทบเป็นบ้า ผมอยากซุกหน้าไปตรงซอกคอของพี่แกจริงๆ แต่พี่มันตัวใหญ่กว่า ทำลำบากจึงได้แต่ซุกหน้าลงกับอกแทน
ในระหว่างที่เคลิ้มๆใกล้หลับ ผมก็ตั้งเสียววาบ สะดุ้งอีกครั้งทันทีเมื่อมีมือปริศนามาเล่นแล้วๆสาบเสื้อผมแล้วลูบหลังขึ้นไปช้าๆ..ผมผลักตัวออกด้วยความตกใจแต่คนตรงหน้าก็ใช้แขนอีกขึ้นยึดตัวผมไว้แน่น ไม่ให้ขยับไปไหน ก่อนจะก้มลงมาปิดปากผมที่อ้าปากจะเรียกชื่อเฮียแกออกมา
ไม่นานมือที่ล้วงจากชายเสื้อถึงกลางหลังที่คลึงผิวผมเบาๆก็หยุดลงเอาดื้อๆ แขนที่ล็อคตัวผมไว้ก็ยังคงเหนี่ยวผมไว้อยู่อย่างนั้น ปากที่งับๆจูบๆผมอยู่ก็ค้างไว้ที่เดิม ผมที่หลับตาปี๋รับรสจูบก็ฉงนขึ้นมาเล็กน้อย ดึงหน้าตัวเองออกมาเองแต่ก็แงะตัวเองออกจากอ้อมแขนแข็งแรงไม่ได้ ผมจึงงับปลายคางพี่เขาไปที
สิ่งที่ได้กลับมาคือความเงียบครับ..แต่แขนแกร่งนี่ยังแงะออกยากอยู่เหมือนเดิม ผลักๆดันๆตัวออกไม่ได้เลย ผมจึงปล่อยไว้งั้น..ไม่แงะก็ได้
ตะกี้นี้..พี่เขาคงละเมอรึเปล่าครับ?? อยู่ๆก็มาฟัดผมเนี่ย หรือผมคิดไปเอง??
ผมลองกดจูบกลับไปอีกครั้ง..พี่มันก็นิ่งจริงๆครับ สงสัยจะหลับแล้วจริงๆ ละเมอจริงๆ ดึงผมไปกอดแบบไม่รู้ตัวจริงๆ แล้วก็จูบแบบเผลอๆจริง..
ว่าแต่.. พี่ยูฝันอะไรอยู่หว่าครับ? ละเมอน่ากลัวจริงๆ...
.
.
.
To be Continue…
++++++++++++++++++++++++++
ลวนลามๆ แฮ่
ขอบคุณกำลังใจมากค่ะ ><!
ขอโทดที่อู้ไปสองวัน หุหุ
แต่อ่านเม้นแล้วเหมือนได้อ่านนิยายตอนพิเศษยังไงยังงั้น//ฟินนน
ช่าวยโหวตด้วยนะคะ ขอบคุณคร้าาา >3<
ความคิดเห็น