ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : chapter 6 งานหมั้น
chapter 6
Chanyeo's Part
ผมใเล็น้อยที่ไ้ยินออมมาบอว่า แบฮยอนะแ่านับผม แ่แล้ววามใอผม็หายไปหมสิ้น เมื่อนึถึเรื่อที่ทำให้ผมเ็บ
หึ เหมือนันหมสินะ มนุษย์หนะ พอมีเินเ้าหน่อย็ประบประหม แ่วามริแล้ว็อยาไ้สมบัิ โลหนีหาำว่าวามรัที่มั่นไม่ไ้เลยสินะ
วันนี้ือวันที่ะัานหมั้นที่วั์ ึ่ในเมื่อเาอยาแ่ับผมมานะ ผม็ะแ่แล้วผมะทำให้เารู้ว่า เาะไม่ไ้สิ่ใเลยลับไป
"านยอลเสร็รึยัลู" เสียออมมาอผมเรียาหน้าประู ผมหันไป่อนะอบ
"เสร็แล้วรับ" ผมอบ่อนะเปิประูออให้ออมมาไ้เ้ามา
"ลูแม่หล่อมา" เธอยิ้มแ้มแทบปริเมื่อเห็นผมอยู่ในุสูทสีเทา "ไปเถอะ เี๋ยวหนูแบฮยอนเาะรอนานเอานะลู" แม่อผมบอ่อนะูมือผมให้เินลไป
"ออมมาะให้ผมแ่านับนที่หวัสมบัิาเราอย่านั้นหรอรับ" ผมถามออไปอย่าที่ในึ เรียให้ออมมาะัไป
"ทำไมลูไปว่าแบฮยอนอย่านั้นหละ" ออมมามวิ้วถาม
"หึ ็มนุษย์หนะ ที่ไหนมีเิน็พุ่เ้าใส่นี่รับ" ผมบอ้วยหน้าาเรียบเย
"านยอล นเราหนะ ไม่ไ้มี้านเียวหรอนะลู ลูลอมอเาใน้านอื่นบ้าสิ อย่าปิั้นัวเอสิลู" ออมมาพูพลาลูบหัวผม เธอเยหน้ามอนาฬิาที่แวนอยู่ที่ผนั
"ไปเถอะลูไ้เวลาแล้ว" ออมมาพูพลาระับมือและูมือผมลมา้าล่าทันที
ในวามิอผม อนนี้็ยัเป็นเหมือนเิม แบฮยอนหวัอยาไ้สมบัิอผมสินะ ผมะทำให้เารู้เอว่าเาไม่มีทาะเอาอะไรไปไ้แม้แ่สา์แเียว
ผมลมา้าล่า แที่มาในวันนี้ มีเพียริส พ่ออริส รอบรัวผม และรอบรัวแบฮยอนเท่านั้น เราัานันเียบๆแทนที่ะัให่โ เพราะว่ารั้นี้เป็นเพียพิธีหมั้นเท่านั้น แ่ทันในั้นสายาอผม็สะุับร่าบาที่อยู่ในุสูทสีาว เาูีมาและเหมือนมีมนร์สะสายาอผมไว้
"านยอลเ้าพิธีไ้แล้วลู" แม่อผมเอ่ยเรียสิอผมให้ลับมา
พิธีำเนินมาถึอนใส่แหวน ผมเอื้อมมือไปับมือเรียวอแบฮยอนมาใล้ หยิบแหวนเินเลี้ยเลาออมา และสวมเ้าที่นิ้วนา้า้าย้าๆ
"อย่าหวัว่าะไ้อะไรลับไป มาัวเปล่า็ลับไปัวเปล่า" ผมพูสียรอรายฟันเบา แ่็รู้ว่าร่าบารหน้า้อไ้ยิน
แบฮยอนมวิ้วเล็น้อย แ่็ไม่ไ้พูอะไร่อ นพิธีเสร็สิ้น พ่ออริสอัวลับ่อนพร้อมับริส เพราะูะยัมีาน้าอยู่บ้า และแน่นอน เป็นหน้าที่อพี่เสสิ้า ที่ะ้อลำบาเินไปส่ที่รถอี
หลัาเลพิธีแล้ว แบฮยอน็อัวไปเปลี่ยนุในห้อทันทีผมเห็นันั้น็ไม่ไ้ว่าอะไร ผม็เินไปเปลี่ยนุที่ห้อัวเอเหมือนัน หลัาที่เปลี่ยนุและล้าเรื่อสำอาเสร็แล้ว ผม็เินออมาาห้อ แ่็้อะัเมื่อพบับ ร่าเล็อแบฮยอนที่ออมาพร้อมันพอี
"หึ มีวามสุมาสินะ" ผมเอ่ยแวะเาให้รู้สึเ็บแสบ "แ่บอไว้่อนเลยนะ ว่าอย่าหวัอะไร เพราะนายะไม่ไ้อะไรลับไปเลยแม้แ่อย่าเียว" ผมเอ่ยลับไปบอประโยที่เน้นย้ำในอนเ้าพิธี
"หึ" เาเพียแ่หัวเราะในลำอ และเินผ่านผมไป อะไรัน ไม่โรธั้นหรอ หึ ั้นออีแล้วันนะ
"หึ ันเยหลิว่า นายะแ่านะ แ่สุท้าย็เป็นเหมือนนพวนั้น พวที่เห็นแ่เิน หึ น่าสมเพริ" ผมยยิ้มมุมปา ื่นมับำพูร้ายาอัวเอ
"หลัวเอไปรึเปล่า" แ่เมื่อประโยที่ร้ายาว่าทับถมเ้ามาทำให้ผมเริ่มมีน้ำโห "วามริ หนะนะอ์ายวรรู้ว่าไม่ไ้มีแ่อ์ายนเียวที่รวย และัน็ไม่ไ้ไม่มีเสน่ห์ถึนาไม่มีวามเ้ามายุ่้วยะหน่อย" ผมสะอึไปับำพูอเา แล้วทำไมเาถึ้อมาแ่านับผมหละ
"แล้วทำไมนาย้อมาแ่านับันหละ" ผมไม่รอให้วามสสัยอยู่นานเท่าไร เอ่ยปาถามร่าบารๆ และหันหน้าลับไปมอ
"เพราะอ์านหนะ..." เสียอเาาห้ว เาหันลับมาแล้วยยิ้มมุมปา "น่าสสารยัไหละ"
สิ้นำพูอเา ผมพุ่ัวเ้าไป ว้าหมับที่หัวไหล่เา และบีบมันแน่นที่สุเท่าที่ะทำไ้
"สสารั้นหรอ!!!" ผมะอ้วยวามโมโห นี่เป็นรั้แรที่ผมโนูถูมานานี้
"ใ่หนะสิ" ร่าบาไม่แสสีหน้าว่าเ็บปว แถมยัยมือึ้นมาับมือผมเอาออาแนอเา "รู้ัวไว้้วย ว่านายมันน่าสสาร....อื้อ!!!!!!!!!!!"
ผมไม่รอให้เาพูาูถูผมอี ประบปาอัวเอลบนลีบปาบาทันที เายมือึ้นมาทุบีอผมหวัะให้หยุ แ่ผมไม่ ผมรวบแนเาไว้ และัปาเาเพื่อให้เาเปิทาให้ลิ้นอผมเาไปเาราในลำอและเผลอเผยอปาึ้น เป็นโอาสให้ผมไ้เาไป้อนวามหวานในโพรปาานั้น มือที่เยทุบีบันี้เปลี่ยนเป็นล้อไว้ที่ออผมแทน ผมหัวเราะในลำอ ไม่นานผม็ผละออมา
"เลิ้มหละสิ" ผมใ้ำพูร้ายาทำร้ายนรหน้า ที่ำลัหอบหายใอยู่
"ป่าเถื่อน" เาเอ่ยว่าผมึ้นมา
"หึ แ่นี้ยัน้อยไป หลัาที่เราแ่านัน นายเอหนัว่านี้แน่"
Baekhyun's Part
ผมเลียัวเอที่สุ วินาทีที่เาูบผม ผมพยายามัืน แ่ร่าายมันไม่ฟัมันสั่ให้เลิบเลิ้มไปับสัมผัสอเา ผมหละเลียัวเอริๆ
หลัาที่อ์ายพูเสร็็เินเลี่ยลไป้าล่าทันที และเมื่อผมั้สิไ้ ผม็ลมาหาแม่อผมทันที แ่็พบับเลย์เ้าเสีย่อน
"แบฮยอน!!!" เลย์ะโนเรียผมผมหันไปามเสียเรียและยิ้มให้เา แ่แล้ว้วยสีหน้าอเาทำให้ผมใมา
"แบฮยอน ปาไปโนอะไรมา" ผมยมือึ้นลูบปาัวเอและสัมผัสไ้ว่ามันบวมเ่อึ้นมา
"เอ่อ...ือ..." ทันในั้นเหุาร์เมื่อรู่็ผุเ้ามาในสมออผมทันที ผมะพูว่าอย่าไรี และะให้พูอย่าไรไ้อี
"หมอนั่นทำนายหรอ ใ่ไหม" เลย์ถามออมา้วยใบหน้าเร่เรีย เาว้าหมับที่แนอผม
"โอ้ย!!!!" ผมอุทานออมา เมื่อเลย์ว้าไปโนแผลที่านยอลบีบแนผมไว้เมื่อรู่
"หือ?" เลย์ราในลำอ่อนที่ะ ถลแนเสื้ออผมึ้นู มันเป็นรอยนิ้มมือที่้ำึ้นมาเป็น้ำ เลย์้อหน้าผมนิ่
"เอ่อ ือ..."
"ไม่้อแ้ัวับัน ไปแ้ัวับออมมาโน้นไป" เลย์พูพลาะลาผมไปหาออมมาทันที
"เลย์ไม่เอานะ เลย์ถ้าเราบอเรื่อนี้ ออมมาะ้อไม่สบายใแน่ๆ" แบฮยอนบอ่อนะใ้เหุผลเ้าสู้ "แ่นี้เอันทนไหว"
"แบฮยอน ันไม่ิเลยว่าอ์ายะรุนแรับนายนานี้" เลย์พูพลา้มหน้าสล
"ไม่เอาหน่าเลย์เี๋ยว็หาย อนนี้ไปันเถอะปานี้ออมมา รอเราแล้วนะ" ผมบอ่อนที่ะูเลย์ เินออมา แ่็พบับ อ์ายริส ที่เินสวนเ้ามาพอี
"อ้าวอ์ายยัไม่ลับอีหรอฮะ" ผมเอ่ยถาม อ์าย้วยใบหน้ายิ้มแย้ม วามริอ์ายริสเป็นนที่นิสัยีอยู่พอัวเลยทีเียว
"อ่อ ันลืมอหนะะะเ้ามาเอา" เาบอ "ปานายไปโนอะไรมาหละ ไอ้ยอลหรอ" เาถามพลาเลิิ้วึ้น
"เรื่ออเพื่อนัน นายไม่เี่ยว" เลย์เอ่ยัึ้น ปิแล้วเมื่อเลย์รู้ว่าใรมีานะอะไร เาะใ้สรรพนามที่ำเป็น้อใ้แ่สำหรับ อ์ายริส เาไม่เยใ้ำว่า 'อ์าย' ้วยัรั้ ส่วนให่ะเป็น นายมาว่า
"หึ ั้นเรื่อนี้็เรื่อเพื่อนนาย ไม่ใ่เรื่ออนาย" อ์ายริสเอ่ยอบลับมาอย่าวนๆ ผมยิ้มให้ับวามน่ารัอทัู้่
"ฮึ๋ย นายนี่มัน..." เลย์พยายามหาำ่าแ่ิำ่าไม่ออ
"พอแล้วเลย ออมมารอแล้วมั้ อัวนะฮะ อ์าย" ผมบอเลย์และหันไปบออ์าย่อนะ้มหัวลาและเินออมาเลย์ส่สายาพิารอยู่ัพัและเินามผมออมา
"นอะไรวนประสาทะมั" เาบ่นออมา ผมหัวเราะออมาเพราะเลย์เป็นนที่น่ารัริๆ
"เอะ แบฮยอน มันมีอะไรน่าำมิทราบ" เลย์พูพลาสะบัหน้าอน ผมยิ้ม่อนที่เราะเินไปหาออมมา้วยัน
1 อาทิย์ผ่านไป
"แบฮยอนื่นไ้แล้ว วันนี้เปิเทอมนะลู" เสียอออมมาเรียปลุผมให้ื่น ผมลุึ้นยืัว และลุึ้นไปทำภาริส่วนัวทันที
หลัาวันนั้นผม็ไม่ไ้พบหน้าอ์ายานยอลอีเลย ึ่็เป็นเรื่อเพราะผมี้เียปะทะารม์ับเาเหมือนัน
ผมออมาาห้อน้ำ และเปลี่ยนุเป็นุนัเรียน สูทสีรมท่า าเายาวสีาี บวเสื้อเิ๊้าในสีาวแนยาม ทำให้ผมรู้สึว่าผมูีึ้นมาเลยทีเียว ผมว้าระเป๋าที่ ุท่านส่มาให้ ึ้นสะพายและวิ่ลไป้าล่าทันที พบับเลย์ที่อยู่ในุยูนิฟอร์มนละโรเรียนัน เพราะว่าุท่านบอว่ามันะเป็นารไม่ีหาเอาเพื่อนเ้าไปอยู่้วยอีน
"โหแบฮยอน เท่ห์ัเลย" เลย์พูพลายยิ้มให้
"อ้าวเร็วหน่อยลู อ์ายมารอนานแล้ว" เสียอแม่ผมบอลับมา เี๋ยว่อนนะ อ์ายมารอนานแล้วหรอ อะไรัน ใรบอให้มาหละเนี่ย
"รับๆ ผมไปแล้วนะรับออมมา อันยอ" ผมบอ่อนะเปิประูและปิล้วยวามเร่รีบ ะมารับ็ไม่บอะไ้เร็วๆ
"้าันะ" ทันทีที่ผมเปิประูรถออ และเ้าไปนั่อ์ายเย็นา็เอ่ยว่าึ้นทันที
"อโทษ" ผมบอออไปนิ่ๆ
"เล่นัวอยู่หละสิ ิว่าันอยามารับนายมาเลยรึไหนะ" ผมสะอึับำพูอเา เอาอีแล้ว
"ั้น็อรนี้แหละ ันไปเอ็ไ้ ทีหลั็ไม่้อมารับ" ผมบอออไป
"อรถ" เสียออ์ายบอนับรถ
"แ่ว่า....." นับมีท่าทาะั้าน
"ันสั่"
"รับ"
รถยนร์นหรูถูเทียบท่าอรฟุบาท ผมเปิประูลมา และปิประูล รถยนร์ออัวไปแล้วอนนี้
แล้วผมะทำยัไีเนี่ยในเมื่อ ไม่รู้ว่าโรเรียนอยู่ที่ไหน ผมไม่เยไปเลยัรั้ นี่เป็นรั้แรแล้วผมะทำยัไี มีอีทาือเรียแท็ี่
แู่เหมือนว่า โะไม่เ้า้าผมเท่าไรนั เพราะไม่มีแท็ี่ััน ั้แ่รอมา 15 นาทีไม่มีรถแท็ี่เลยรับ T T
ปี๊นๆๆ
เสียแรรถัึ้นทำให้ผมหันไปมอับรถยนร์นหรูที่มาอใล้ๆ
"มา้วยันสิ นายเป็นเ็ใหม่สินะ" เมื่อระรถถูเลื่อนลให้เห็นนาโภายในรถ เา็เอ่ยวนผมึ้นรถทันที
"เอ่อออ... อบุรับ" ผมลัเล เล็น้อย แ่เมื่อเห็นุยูนิฟอร์มเียวันทำให้ผมสบายใ ผมึไม่รอ้าอี่อไปอบลและึ้นมาบนรถทันที
ไอ้อ์ายปาร์ านยอล ไอ้บ้ารอ่อนเถอะันะเอาืนนาย
......................................................................................................................................................
บไปอีอนแล้ว ่วยนี้ไรท์ว่ามา ฮ่าๆๆๆๆ ็เลยอัพิ่อัน แ่ยัไ็ไม่้อห่วเรื่อนี้บแน่นอน้าาาา เอาแล้วไหนุ่มาโที่อยู่ในรถันเมื่อี้ือใรหนอ อนหน้าเลย้าาาา อย่าลืมเม้นท์ัน้วยนะ รัรีมา 55555 ือแบบไม่มีเม้นท์แ่็ยัหน้า้านเียน ฮ่าๆๆๆๆ อะหน่อยละันริๆ ^^ ใรเม้นอให้รวย
Shira
kuma
ผมใเล็น้อยที่ไ้ยินออมมาบอว่า แบฮยอนะแ่านับผม แ่แล้ววามใอผม็หายไปหมสิ้น เมื่อนึถึเรื่อที่ทำให้ผมเ็บ
หึ เหมือนันหมสินะ มนุษย์หนะ พอมีเินเ้าหน่อย็ประบประหม แ่วามริแล้ว็อยาไ้สมบัิ โลหนีหาำว่าวามรัที่มั่นไม่ไ้เลยสินะ
วันนี้ือวันที่ะัานหมั้นที่วั์ ึ่ในเมื่อเาอยาแ่ับผมมานะ ผม็ะแ่แล้วผมะทำให้เารู้ว่า เาะไม่ไ้สิ่ใเลยลับไป
"านยอลเสร็รึยัลู" เสียออมมาอผมเรียาหน้าประู ผมหันไป่อนะอบ
"เสร็แล้วรับ" ผมอบ่อนะเปิประูออให้ออมมาไ้เ้ามา
"ลูแม่หล่อมา" เธอยิ้มแ้มแทบปริเมื่อเห็นผมอยู่ในุสูทสีเทา "ไปเถอะ เี๋ยวหนูแบฮยอนเาะรอนานเอานะลู" แม่อผมบอ่อนะูมือผมให้เินลไป
"ออมมาะให้ผมแ่านับนที่หวัสมบัิาเราอย่านั้นหรอรับ" ผมถามออไปอย่าที่ในึ เรียให้ออมมาะัไป
"ทำไมลูไปว่าแบฮยอนอย่านั้นหละ" ออมมามวิ้วถาม
"หึ ็มนุษย์หนะ ที่ไหนมีเิน็พุ่เ้าใส่นี่รับ" ผมบอ้วยหน้าาเรียบเย
"านยอล นเราหนะ ไม่ไ้มี้านเียวหรอนะลู ลูลอมอเาใน้านอื่นบ้าสิ อย่าปิั้นัวเอสิลู" ออมมาพูพลาลูบหัวผม เธอเยหน้ามอนาฬิาที่แวนอยู่ที่ผนั
"ไปเถอะลูไ้เวลาแล้ว" ออมมาพูพลาระับมือและูมือผมลมา้าล่าทันที
ในวามิอผม อนนี้็ยัเป็นเหมือนเิม แบฮยอนหวัอยาไ้สมบัิอผมสินะ ผมะทำให้เารู้เอว่าเาไม่มีทาะเอาอะไรไปไ้แม้แ่สา์แเียว
ผมลมา้าล่า แที่มาในวันนี้ มีเพียริส พ่ออริส รอบรัวผม และรอบรัวแบฮยอนเท่านั้น เราัานันเียบๆแทนที่ะัให่โ เพราะว่ารั้นี้เป็นเพียพิธีหมั้นเท่านั้น แ่ทันในั้นสายาอผม็สะุับร่าบาที่อยู่ในุสูทสีาว เาูีมาและเหมือนมีมนร์สะสายาอผมไว้
"านยอลเ้าพิธีไ้แล้วลู" แม่อผมเอ่ยเรียสิอผมให้ลับมา
พิธีำเนินมาถึอนใส่แหวน ผมเอื้อมมือไปับมือเรียวอแบฮยอนมาใล้ หยิบแหวนเินเลี้ยเลาออมา และสวมเ้าที่นิ้วนา้า้าย้าๆ
"อย่าหวัว่าะไ้อะไรลับไป มาัวเปล่า็ลับไปัวเปล่า" ผมพูสียรอรายฟันเบา แ่็รู้ว่าร่าบารหน้า้อไ้ยิน
แบฮยอนมวิ้วเล็น้อย แ่็ไม่ไ้พูอะไร่อ นพิธีเสร็สิ้น พ่ออริสอัวลับ่อนพร้อมับริส เพราะูะยัมีาน้าอยู่บ้า และแน่นอน เป็นหน้าที่อพี่เสสิ้า ที่ะ้อลำบาเินไปส่ที่รถอี
หลัาเลพิธีแล้ว แบฮยอน็อัวไปเปลี่ยนุในห้อทันทีผมเห็นันั้น็ไม่ไ้ว่าอะไร ผม็เินไปเปลี่ยนุที่ห้อัวเอเหมือนัน หลัาที่เปลี่ยนุและล้าเรื่อสำอาเสร็แล้ว ผม็เินออมาาห้อ แ่็้อะัเมื่อพบับ ร่าเล็อแบฮยอนที่ออมาพร้อมันพอี
"หึ มีวามสุมาสินะ" ผมเอ่ยแวะเาให้รู้สึเ็บแสบ "แ่บอไว้่อนเลยนะ ว่าอย่าหวัอะไร เพราะนายะไม่ไ้อะไรลับไปเลยแม้แ่อย่าเียว" ผมเอ่ยลับไปบอประโยที่เน้นย้ำในอนเ้าพิธี
"หึ" เาเพียแ่หัวเราะในลำอ และเินผ่านผมไป อะไรัน ไม่โรธั้นหรอ หึ ั้นออีแล้วันนะ
"หึ ันเยหลิว่า นายะแ่านะ แ่สุท้าย็เป็นเหมือนนพวนั้น พวที่เห็นแ่เิน หึ น่าสมเพริ" ผมยยิ้มมุมปา ื่นมับำพูร้ายาอัวเอ
"หลัวเอไปรึเปล่า" แ่เมื่อประโยที่ร้ายาว่าทับถมเ้ามาทำให้ผมเริ่มมีน้ำโห "วามริ หนะนะอ์ายวรรู้ว่าไม่ไ้มีแ่อ์ายนเียวที่รวย และัน็ไม่ไ้ไม่มีเสน่ห์ถึนาไม่มีวามเ้ามายุ่้วยะหน่อย" ผมสะอึไปับำพูอเา แล้วทำไมเาถึ้อมาแ่านับผมหละ
"แล้วทำไมนาย้อมาแ่านับันหละ" ผมไม่รอให้วามสสัยอยู่นานเท่าไร เอ่ยปาถามร่าบารๆ และหันหน้าลับไปมอ
"เพราะอ์านหนะ..." เสียอเาาห้ว เาหันลับมาแล้วยยิ้มมุมปา "น่าสสารยัไหละ"
สิ้นำพูอเา ผมพุ่ัวเ้าไป ว้าหมับที่หัวไหล่เา และบีบมันแน่นที่สุเท่าที่ะทำไ้
"สสารั้นหรอ!!!" ผมะอ้วยวามโมโห นี่เป็นรั้แรที่ผมโนูถูมานานี้
"ใ่หนะสิ" ร่าบาไม่แสสีหน้าว่าเ็บปว แถมยัยมือึ้นมาับมือผมเอาออาแนอเา "รู้ัวไว้้วย ว่านายมันน่าสสาร....อื้อ!!!!!!!!!!!"
ผมไม่รอให้เาพูาูถูผมอี ประบปาอัวเอลบนลีบปาบาทันที เายมือึ้นมาทุบีอผมหวัะให้หยุ แ่ผมไม่ ผมรวบแนเาไว้ และัปาเาเพื่อให้เาเปิทาให้ลิ้นอผมเาไปเาราในลำอและเผลอเผยอปาึ้น เป็นโอาสให้ผมไ้เาไป้อนวามหวานในโพรปาานั้น มือที่เยทุบีบันี้เปลี่ยนเป็นล้อไว้ที่ออผมแทน ผมหัวเราะในลำอ ไม่นานผม็ผละออมา
"เลิ้มหละสิ" ผมใ้ำพูร้ายาทำร้ายนรหน้า ที่ำลัหอบหายใอยู่
"ป่าเถื่อน" เาเอ่ยว่าผมึ้นมา
"หึ แ่นี้ยัน้อยไป หลัาที่เราแ่านัน นายเอหนัว่านี้แน่"
Baekhyun's Part
ผมเลียัวเอที่สุ วินาทีที่เาูบผม ผมพยายามัืน แ่ร่าายมันไม่ฟัมันสั่ให้เลิบเลิ้มไปับสัมผัสอเา ผมหละเลียัวเอริๆ
หลัาที่อ์ายพูเสร็็เินเลี่ยลไป้าล่าทันที และเมื่อผมั้สิไ้ ผม็ลมาหาแม่อผมทันที แ่็พบับเลย์เ้าเสีย่อน
"แบฮยอน!!!" เลย์ะโนเรียผมผมหันไปามเสียเรียและยิ้มให้เา แ่แล้ว้วยสีหน้าอเาทำให้ผมใมา
"แบฮยอน ปาไปโนอะไรมา" ผมยมือึ้นลูบปาัวเอและสัมผัสไ้ว่ามันบวมเ่อึ้นมา
"เอ่อ...ือ..." ทันในั้นเหุาร์เมื่อรู่็ผุเ้ามาในสมออผมทันที ผมะพูว่าอย่าไรี และะให้พูอย่าไรไ้อี
"หมอนั่นทำนายหรอ ใ่ไหม" เลย์ถามออมา้วยใบหน้าเร่เรีย เาว้าหมับที่แนอผม
"โอ้ย!!!!" ผมอุทานออมา เมื่อเลย์ว้าไปโนแผลที่านยอลบีบแนผมไว้เมื่อรู่
"หือ?" เลย์ราในลำอ่อนที่ะ ถลแนเสื้ออผมึ้นู มันเป็นรอยนิ้มมือที่้ำึ้นมาเป็น้ำ เลย์้อหน้าผมนิ่
"เอ่อ ือ..."
"ไม่้อแ้ัวับัน ไปแ้ัวับออมมาโน้นไป" เลย์พูพลาะลาผมไปหาออมมาทันที
"เลย์ไม่เอานะ เลย์ถ้าเราบอเรื่อนี้ ออมมาะ้อไม่สบายใแน่ๆ" แบฮยอนบอ่อนะใ้เหุผลเ้าสู้ "แ่นี้เอันทนไหว"
"แบฮยอน ันไม่ิเลยว่าอ์ายะรุนแรับนายนานี้" เลย์พูพลา้มหน้าสล
"ไม่เอาหน่าเลย์เี๋ยว็หาย อนนี้ไปันเถอะปานี้ออมมา รอเราแล้วนะ" ผมบอ่อนที่ะูเลย์ เินออมา แ่็พบับ อ์ายริส ที่เินสวนเ้ามาพอี
"อ้าวอ์ายยัไม่ลับอีหรอฮะ" ผมเอ่ยถาม อ์าย้วยใบหน้ายิ้มแย้ม วามริอ์ายริสเป็นนที่นิสัยีอยู่พอัวเลยทีเียว
"อ่อ ันลืมอหนะะะเ้ามาเอา" เาบอ "ปานายไปโนอะไรมาหละ ไอ้ยอลหรอ" เาถามพลาเลิิ้วึ้น
"เรื่ออเพื่อนัน นายไม่เี่ยว" เลย์เอ่ยัึ้น ปิแล้วเมื่อเลย์รู้ว่าใรมีานะอะไร เาะใ้สรรพนามที่ำเป็น้อใ้แ่สำหรับ อ์ายริส เาไม่เยใ้ำว่า 'อ์าย' ้วยัรั้ ส่วนให่ะเป็น นายมาว่า
"หึ ั้นเรื่อนี้็เรื่อเพื่อนนาย ไม่ใ่เรื่ออนาย" อ์ายริสเอ่ยอบลับมาอย่าวนๆ ผมยิ้มให้ับวามน่ารัอทัู้่
"ฮึ๋ย นายนี่มัน..." เลย์พยายามหาำ่าแ่ิำ่าไม่ออ
"พอแล้วเลย ออมมารอแล้วมั้ อัวนะฮะ อ์าย" ผมบอเลย์และหันไปบออ์าย่อนะ้มหัวลาและเินออมาเลย์ส่สายาพิารอยู่ัพัและเินามผมออมา
"นอะไรวนประสาทะมั" เาบ่นออมา ผมหัวเราะออมาเพราะเลย์เป็นนที่น่ารัริๆ
"เอะ แบฮยอน มันมีอะไรน่าำมิทราบ" เลย์พูพลาสะบัหน้าอน ผมยิ้ม่อนที่เราะเินไปหาออมมา้วยัน
1 อาทิย์ผ่านไป
"แบฮยอนื่นไ้แล้ว วันนี้เปิเทอมนะลู" เสียอออมมาเรียปลุผมให้ื่น ผมลุึ้นยืัว และลุึ้นไปทำภาริส่วนัวทันที
หลัาวันนั้นผม็ไม่ไ้พบหน้าอ์ายานยอลอีเลย ึ่็เป็นเรื่อเพราะผมี้เียปะทะารม์ับเาเหมือนัน
ผมออมาาห้อน้ำ และเปลี่ยนุเป็นุนัเรียน สูทสีรมท่า าเายาวสีาี บวเสื้อเิ๊้าในสีาวแนยาม ทำให้ผมรู้สึว่าผมูีึ้นมาเลยทีเียว ผมว้าระเป๋าที่ ุท่านส่มาให้ ึ้นสะพายและวิ่ลไป้าล่าทันที พบับเลย์ที่อยู่ในุยูนิฟอร์มนละโรเรียนัน เพราะว่าุท่านบอว่ามันะเป็นารไม่ีหาเอาเพื่อนเ้าไปอยู่้วยอีน
"โหแบฮยอน เท่ห์ัเลย" เลย์พูพลายยิ้มให้
"อ้าวเร็วหน่อยลู อ์ายมารอนานแล้ว" เสียอแม่ผมบอลับมา เี๋ยว่อนนะ อ์ายมารอนานแล้วหรอ อะไรัน ใรบอให้มาหละเนี่ย
"รับๆ ผมไปแล้วนะรับออมมา อันยอ" ผมบอ่อนะเปิประูและปิล้วยวามเร่รีบ ะมารับ็ไม่บอะไ้เร็วๆ
"้าันะ" ทันทีที่ผมเปิประูรถออ และเ้าไปนั่อ์ายเย็นา็เอ่ยว่าึ้นทันที
"อโทษ" ผมบอออไปนิ่ๆ
"เล่นัวอยู่หละสิ ิว่าันอยามารับนายมาเลยรึไหนะ" ผมสะอึับำพูอเา เอาอีแล้ว
"ั้น็อรนี้แหละ ันไปเอ็ไ้ ทีหลั็ไม่้อมารับ" ผมบอออไป
"อรถ" เสียออ์ายบอนับรถ
"แ่ว่า....." นับมีท่าทาะั้าน
"ันสั่"
"รับ"
รถยนร์นหรูถูเทียบท่าอรฟุบาท ผมเปิประูลมา และปิประูล รถยนร์ออัวไปแล้วอนนี้
แล้วผมะทำยัไีเนี่ยในเมื่อ ไม่รู้ว่าโรเรียนอยู่ที่ไหน ผมไม่เยไปเลยัรั้ นี่เป็นรั้แรแล้วผมะทำยัไี มีอีทาือเรียแท็ี่
แู่เหมือนว่า โะไม่เ้า้าผมเท่าไรนั เพราะไม่มีแท็ี่ััน ั้แ่รอมา 15 นาทีไม่มีรถแท็ี่เลยรับ T T
ปี๊นๆๆ
เสียแรรถัึ้นทำให้ผมหันไปมอับรถยนร์นหรูที่มาอใล้ๆ
"มา้วยันสิ นายเป็นเ็ใหม่สินะ" เมื่อระรถถูเลื่อนลให้เห็นนาโภายในรถ เา็เอ่ยวนผมึ้นรถทันที
"เอ่อออ... อบุรับ" ผมลัเล เล็น้อย แ่เมื่อเห็นุยูนิฟอร์มเียวันทำให้ผมสบายใ ผมึไม่รอ้าอี่อไปอบลและึ้นมาบนรถทันที
ไอ้อ์ายปาร์ านยอล ไอ้บ้ารอ่อนเถอะันะเอาืนนาย
......................................................................................................................................................
บไปอีอนแล้ว ่วยนี้ไรท์ว่ามา ฮ่าๆๆๆๆ ็เลยอัพิ่อัน แ่ยัไ็ไม่้อห่วเรื่อนี้บแน่นอน้าาาา เอาแล้วไหนุ่มาโที่อยู่ในรถันเมื่อี้ือใรหนอ อนหน้าเลย้าาาา อย่าลืมเม้นท์ัน้วยนะ รัรีมา 55555 ือแบบไม่มีเม้นท์แ่็ยัหน้า้านเียน ฮ่าๆๆๆๆ อะหน่อยละันริๆ ^^ ใรเม้นอให้รวย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น