ลำดับตอนที่ #13
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : chapter 11 ตกหลุมรักไม่รู้ตัว 100%
chapter 11
Chanyeol's Part
"่วย้วย" เสียนี้มันเสียแบฮยอนนี่ แล้วทำไมู่ๆผมถึไ้ยินมันหละ หรือผมะหูฝา เพราะเสียนั้นแผ่วเบามา ผมหูฟาสินะ
อนนี้ผมอยู่หน้าห้อิารนัเรียนเ่า เพราะผมเห็นพวทิฟฟานี่ ยุนอา และ แทยอนที่วิ่ออไปเมื่อรู่ผมเลยมาูะหน่อยว่าเิอะไรึ้น
"่วย้วย" เสียนี้อีแล้ว แผ่วเบาเหมือนำลัหมแร แผ่วเบามาริๆ รั้นี้ผมไม่ปล่อยให้วามสสัยอยู่นานนั ผมหาหิน้อนให่และทุบไปที่แมุ่แ เพราะลาสัหร์อผมมันบอ ว่า ้าในมีนอยู่ และลาสัหร์ยับออีว่าอาะเป็นแบฮยอน
พรึ่บ!!!
ผมึประูออมาอย่าแร
พรึ่บ
แ่มีร่าๆหนึ่ที่ท่าทาะนั่พิประูอยู่ล้มพรึ่บลมา
"แบฮยอน!!!!!!" ผมร้อออมา้วยวามใเมื่อเห็นว่าเป็นแบฮยอน ผมพุ่เ้าไปพยุหัวเาึ้นมา บหน้าเาเบาๆเพื่อเรียสิ ผมลนลานไปหม ผมเป็นห่วและ ัวลมาริๆ
"แบฮยอนอย่าเป็นอะไรไปนะ" ผมพูพลา้อนร่าเบาหวิวอเาึ้นมา และวิ่ไปที่รถที่นับรถับมารับทันที
"ไปโรพยาบาลเี๋ยวนี้" ผมเอ่ยสั่อย่าเร่่วน ลัวว่าร่าบารหน้าะเป็นอะไรไปมาว่านี้
"รับ" นับรถานรับ และ เหยียบันเร่มิ
ไม่นาน รถอเา็เ้ามาอที่หน้าโรพยาบาล ผมวาเาลับเีย และพยาบาลและบุรุษพยาบาล็เ็นเ้าไป ผมวิ่ามมาิลัวเหลือเินว่าะเป็นอะไร
แบฮยอนถูนำพาให้เ้ามาในห้อุเิน และเริ่มทำารรัษา ผมนั่อย่าระสับระสายลัวมา และ ัวลมาเ่นัน แ่แล้วัพัผม็ิไ้ว่าวรโทรบอผู้ให่เสียหน่อย
"ฮัลโหลรับ ออมมา" ผมพูในสายทันทีที่ปลายสายรับ "แบฮยอนเ้าโรพยาบาลรับ" ผมบอปลายสายัไปทันที ผมเาว่าอีไม่นานออมมาามมา
ุหมอเินออมาาห้อุเิน ผมึพุ่เ้าไปถามอาารอแบฮยอนทันที
"ุหมอรับ แบฮยอนเป็นยัไบ้ารับ" ผมถามึ้น้วยวามัวล
"พ้นีอันรายแล้วรับ ไม่้อเป็นห่ว แ่ว่าอย่าให้นไ้้อไปอยู่ในที่ๆฝุ่นเยอะอีนะรับ เพราะนไ้เป็นภูมิแพ้นาหนั" หมอบอ "ั้นหมออัวนะรับ นไ้ย้ายไปห้อพิเศษแล้วนะรับ" หมอพูบ็เินาไป ผมที่ำลัีใวามัวลที่มีในอนนี้หายเป็นปริทิ้ ผมรีบริ่ไปหาแบฮยอนทันที สอบถามที่เาท์เอร์พยาบาลว่าอยู่ห้ออะไรและเินออามหาทันที
แอ๊
ผมเปิประูอย่าแผ่วเบาเพราะลัวะรบวนนนอนอยู่ ผมเินเ้าไปใล้อย่าแผ่วเบา ึเ้าอี้มานั่้าเีย
"เฮ้อออออ โีไปที่นายไม่ไ้เป็นอะไรนะ" ผมบอเาเบาๆ ไม่อยารบวนแ่็อโล่ใไม่ไ้ เี๋ยวเสร็รนี้แล้วะว่าะไปุยับ 3 สาวนั่นะหน่อย
"นายเนี่ยนะ ไม่รู้ัูแลัวเอเลยริ" ผมพูพลาปัปอยผมที่ปรหน้าเาอยู่อนนี้
ผมเผลอพิราใบหน้าอร่าบารหน้าอย่าไม่รู้ัว ิ้วบาที่รับับหน้าผาาว มูรั้นที่เหมาะับโรหน้า ปาแระเรื่อ และแพนาที่ยาวพอประมานั้นำลัึูสายาอผมเป็นอย่าี ผมยมือึ้นเผลอว้ามือนิ่มนั้นไว้ และลูบที่หลัมือเบาๆ
"ูๆ ไปนาย็น่ารัเหมือนันนะ" ผมพูแผ่วเบา ้อหน้าเา ่อนะ่อยๆ้มหน้าลไปเรื่อย เหมือนับ้อมน์สะเหมือนับรั้แรที่เอัน ใบหน้าอผม้มไปนรับรู้ถึลมหายใอุ่นๆออีน
"อื้ออออ" เสียราอนใ้ร่าทำให้ผมรู้สึัว แ่ผมยัไม่ไู้บเาันิเียว
"แม่...." เาร้อเรียอย่าแผ่วเบา ่อนะหันหน้าไปทาอ่าน แ่แล้วผม็ุิึ้นมาไ้ นนนี้ไม่ไ้หวัวามรัาเรา นนนี้ ือนที่หวัะแย่สมบัิอเรา นี่ผมำลัทำอะไร ผมำลัะหลเาอย่านั้นหนะหรอ ไม่มีทาะหละ
ิไ้ันั้น ผมึหัหหน้าลับไปและเินออมาาห้อ แ่ปิเสธไม่ไ้เลยริๆว่า หัวใอผมนั้นมันสั่นไหวแปล
แบฮยอนนายทำอะไรับหัวใอันัน
D.O Part
หลัาที่ผมออมาุยโทรศัพท์เสร็แล้ว ผม็ำลัเินลับไปทาเิมที่ามา แ่เมื่อเินเ้ามาในห้อ พบับแมุ่แที่ไม่เหลือสภาพ ผม็พอรู้แล้วว่ามันเิอะไรึ้น ผมเรียแบฮยอนอยู่หลายรอบ ่อนะรู้สึว่า เาไม่อยู่ในห้อ ผมเินออมาพยายามหา ทั่วโรเรียน มันเป็นวามผิอผมเอแหละที่ทิ้เ้ามา แล้วอนนี้เาอยู่ไหนเนี่ย
รื
ผม็้อแปลใเมื่อ อินนั่เอเป็นนโทรมา
"ฮัลโหล ุหนูรับ ุแบฮยอนเป็นอะไร รึเปล่ารับ ผมเห็นมีนอุ้มมาส่ที่โรพยาบาล"
"ฮะอะไรนะ"
หลัาที่ผมวาสายแล้วผม็รีบบึ่มาโรพยาบาลทันที อินบอะมารับ แ่ผมปิเสธบอว่าไม่อยารอแล้ว ผมเลยวิ่ไปเรียแท็ี่ และในที่สุผ็มาถึ
อนนี้ผมอยู่หน้าห้อนป่วยอแบฮยอน แ่ภาพที่ผมเห็นอนนี้ไม่อยาะทำให้ผมเื่อเท่าไรนัเพราะรหน้า่าที่อยู่รประูอผู้ป่วยนั้น ภาพนั้นือ านยอลที่่อยๆโน้มัวลไปนเหมือนูบแบฮยอนทำให้ผมไม่อยาะัเลยริๆ แ่ยัไม่ทันที่ะูานยอล็ผละออมาและมุ่รมายัประูผม ึวิ่ไปหลบอยู่อีทา และไม่ลืมที่ะึอินเามา้วย
"ุหนูเป็นอะไรไปรับ" เาเอ่ยถาม
"ไม่เห็นหรอว่าเมื่อี้านยอละูบแบฮยอนอยู่แล้วหนะ" ผมบออินพยัหน้าน้อยๆ หลัาที่านยอลไปแล้ว ผมเลยรีบเ้ามาในห้อแบฮยอนทันที ผมเินไปที่้าเียแบฮยอนที่ำลัหลับาพริ้มอยู่
"ันะสืบให้ไ้ แบฮยอน ันสืบให้รู้ว่านายหนะ เป็นู่หมั่นแ่านะ หรือ เป็นู่หมั่น้วยหัวใันแน่" ผมบอและยิ้มอย่าเ้าเลห์
ันะ้อสืบให้ไ้ว่าานยอลิับนายยัไันแน่ หึหึ เราไ้เห็นีันแน่
.................................................................75%...........................................................................
เี๋ยวพน.มา่อนะ เม้นท์วันละนิิแ่มใสนะ รีเอร์ที่น่ารั ริๆ^^
Lay's Part
"โอ้ยะามมาทำไมเนี่ย" หลัาที่ผมไ้รับโทรศัพท์าออมมาผม็รีบบึ่มาที่โร้อ
พยาบาลทันที แ่เมื่อมาถึแล้ว ผม็เอับ ไอ้อ์ายหื่น ะทำไไ้็้อรีบเินแ่หารู้ไม่ว่า มัน็มาเยี่ยมแบฮยอนเหมือนัน
"นายะามันมาทำไมเนี่ย" ผมโวยเมื่อ อีนามเ้ามาในลิฟ์ มีเพียผมและเา 2 นเท่านั้นที่อยู่ในลิฟ์
"หึ ใรอยาามนายัน หลัวเอหละสิ" ริสบอพลาเอามือออ "ู่หมั้น ับแม่ยายันอยู่ที่นี่แล้วะให้ันไม่มาูแลไ้ไหละ" ริสบอพลาเบ้ปาล้อเลียน
"อ๋อที่แท้็เป็นพว้าประบ หึ วยริๆเลย ุเสสิ้า ับ ุท่าน มีลูเยแบบนี้" ผมอลับไปและยยิ้มมุมปาอย่าสะใ
"นี่...นายมันะมาไปแล้วนะ" ริสพูพลาี้หน้าว่าผม
"มันน้อยไป้วย้ำ" ผมบอ "นายมันนิสัยไม่ี ทำอะไรหวัผลลอเลยหรือไ"
"มันเป็นเรื่ออัน ันเป็นอ์ายนะ นายไม่มีสิทธิ์มา้าว่ายวามเป็นส่วนัวอัน" เาพูพลา้อหน้าผมเม็ "อ๋อ หรือว่าริๆนายสนใันอยู่ อย่านั้นสินะ"
"พูบ้าอะไรอนาย หึ หลัวเอะริๆ" ผมพู พยายามอลับ แ่ทำไมผม้อหน้าแับประโยอเาเมื่อี้้วยหละ แล้วยัหัวใอผมยัเ้นในัหวะแปลๆอี้วย
"หึ ว่าแ่นาย็หน้าสนใอยู่เหมือนันนะ" เาพูพลาเินเ้ามาใล้ และยมือึ้นไล้นิ้วไปบนโรหน้าอผม เรียให้เลือที่อยู่ในัวอผม สูบีมาัที่หน้า ทำให้หน้าร้อนผ่าวอย่ามา
"อ....อะไรเล่า" ผมพูเสียิั เมื่อไหร่ลิฟ์ะถึะทีนะ แล้วโรพยาบาลบ้าอะไร มีั้ 60 ั้น แถมแบฮยอนยัอยู่ั้น 60 อี โอ้ยเวรรรม
"อ้าว เินอี ฮ่าๆๆๆๆ นายนี่น่ารัีนะ" เาว่าพลายื่นหน้าเ้ามาใล้
"ฮึ๋ย อย่ามาทำัวรุ่มร่ามับันนะ" ผมบอพลาันไหล่เาออไป
ิ๊!!!!!!
เสียสวรร์มาทันเวลาพอี ผมรีบ้าวับๆออาลิฟ์โยไม่สนใร่าสูออีน ผมเินมาหยุอยู่ที่หน้าห้ออแบฮยอน
"ไม่รอันเลยนะ" ริสวิ่ามมาและเอ่ยปาึ้น
"ิ" ผมิ๊ปา และบิลูบิประู
แอ๊
ผมเปิประูเ้าไปพบับ แบฮยอน และนเยี่ยมอี 2 น นหนึ่าโ ส่วนอีนผิวล้ำ
"อ้าว เลย์มาแล้วหรอ" แบฮยอนเอ่ยทัทันทีที่ผมเ้ามาในห้อ
"เป็นไบ้าแบฮยอน" ผมพุ่เ้าไปที่เียทันทีและถามไถ่อาาร
"ีึ้นแล้วหละ หมอบอว่า อาออาโรพยาบาลในวันพร่นี้" แบฮยอนบอผมและเบี่ยสายาไปสนในานหลั
"อ้าวุริส ุท่านับ ุเสสิ้าลไป้าล่าหนะรับ ท่านทั้ 2 บอว่าอยาไปหาอะไรินะหน่อย"
"อ่อ ั้นเี๋ยวันรออยู่บนนี้แล้วัน" ริสพูบ็นั่ลบนโฟาอีัวทันที
แอ๊
เสียเปิประูห้อัึ้น
"อ้าว หนูเลย์ มาแล้วหรอ" เสียอุท่านเอ่ยึ้นอย่าสใส
"รับ" ผมพูพลา้มหัวใเล็น้อย
"อ้าวริส" ุเสสิ้าที่สัเุเห็นู่หมั้นอนเอ แล้วึเอ่ยทั
"อื้ม พอีไปหาที่บ้านไม่อยู่เลยมาหาที่นี่หนะ" ริสบอแล้วส่ยิ้มให้ ุเสสิ้า
"ริสพาไปินไอินหน่อยิ อยาินอะ" ุเสสิ้าพูพลาเินไปหาริส
"ไ้สิ" ริสพูพลาเินมาโอบเอวเสสิ้าและพาออไป้านอพร้อมับรอยยิ้ม
อะไรันทำไมหัวใอผมมันสั่นไหวแปลๆ นี่หัวใผมเป็นอะไร รู้สึไม่ีเลยที่เห็นเา 2 นออไป้วยัน แ่เา็เป็นู่หมั้นันนี่ ะทำไไ้หละ
แ่็อรู้สึเ็บี๊ๆไม่ไ้ เฮ้อ นายทำอะไรับัน อู๋อี้ฟาน ไอุ้ายอมหื่น
...................................................................100%.......................................................................
บ้วยริสเลย์ ริๆ หวานหวานแ่หน่วอนบ ฮ่าๆๆๆๆ ็นะ านแบ็ืบหน้าเรื่อยๆ ส่วนไโ้ไม่่อยืบหน้าเท่าไร รอูไปเรื่อยๆนะ ะมาหวานๆบ้า ราม่าๆบ้า ปนันไปะไ้ไม่น่าเบื่อ ยัไ็เม้นท์ัน้วยนะ ริๆ^^
Shira
kuma
อนนี้ผมอยู่หน้าห้อิารนัเรียนเ่า เพราะผมเห็นพวทิฟฟานี่ ยุนอา และ แทยอนที่วิ่ออไปเมื่อรู่ผมเลยมาูะหน่อยว่าเิอะไรึ้น
"่วย้วย" เสียนี้อีแล้ว แผ่วเบาเหมือนำลัหมแร แผ่วเบามาริๆ รั้นี้ผมไม่ปล่อยให้วามสสัยอยู่นานนั ผมหาหิน้อนให่และทุบไปที่แมุ่แ เพราะลาสัหร์อผมมันบอ ว่า ้าในมีนอยู่ และลาสัหร์ยับออีว่าอาะเป็นแบฮยอน
พรึ่บ!!!
ผมึประูออมาอย่าแร
พรึ่บ
แ่มีร่าๆหนึ่ที่ท่าทาะนั่พิประูอยู่ล้มพรึ่บลมา
"แบฮยอน!!!!!!" ผมร้อออมา้วยวามใเมื่อเห็นว่าเป็นแบฮยอน ผมพุ่เ้าไปพยุหัวเาึ้นมา บหน้าเาเบาๆเพื่อเรียสิ ผมลนลานไปหม ผมเป็นห่วและ ัวลมาริๆ
"แบฮยอนอย่าเป็นอะไรไปนะ" ผมพูพลา้อนร่าเบาหวิวอเาึ้นมา และวิ่ไปที่รถที่นับรถับมารับทันที
"ไปโรพยาบาลเี๋ยวนี้" ผมเอ่ยสั่อย่าเร่่วน ลัวว่าร่าบารหน้าะเป็นอะไรไปมาว่านี้
"รับ" นับรถานรับ และ เหยียบันเร่มิ
ไม่นาน รถอเา็เ้ามาอที่หน้าโรพยาบาล ผมวาเาลับเีย และพยาบาลและบุรุษพยาบาล็เ็นเ้าไป ผมวิ่ามมาิลัวเหลือเินว่าะเป็นอะไร
แบฮยอนถูนำพาให้เ้ามาในห้อุเิน และเริ่มทำารรัษา ผมนั่อย่าระสับระสายลัวมา และ ัวลมาเ่นัน แ่แล้วัพัผม็ิไ้ว่าวรโทรบอผู้ให่เสียหน่อย
"ฮัลโหลรับ ออมมา" ผมพูในสายทันทีที่ปลายสายรับ "แบฮยอนเ้าโรพยาบาลรับ" ผมบอปลายสายัไปทันที ผมเาว่าอีไม่นานออมมาามมา
ุหมอเินออมาาห้อุเิน ผมึพุ่เ้าไปถามอาารอแบฮยอนทันที
"ุหมอรับ แบฮยอนเป็นยัไบ้ารับ" ผมถามึ้น้วยวามัวล
"พ้นีอันรายแล้วรับ ไม่้อเป็นห่ว แ่ว่าอย่าให้นไ้้อไปอยู่ในที่ๆฝุ่นเยอะอีนะรับ เพราะนไ้เป็นภูมิแพ้นาหนั" หมอบอ "ั้นหมออัวนะรับ นไ้ย้ายไปห้อพิเศษแล้วนะรับ" หมอพูบ็เินาไป ผมที่ำลัีใวามัวลที่มีในอนนี้หายเป็นปริทิ้ ผมรีบริ่ไปหาแบฮยอนทันที สอบถามที่เาท์เอร์พยาบาลว่าอยู่ห้ออะไรและเินออามหาทันที
แอ๊
ผมเปิประูอย่าแผ่วเบาเพราะลัวะรบวนนนอนอยู่ ผมเินเ้าไปใล้อย่าแผ่วเบา ึเ้าอี้มานั่้าเีย
"เฮ้อออออ โีไปที่นายไม่ไ้เป็นอะไรนะ" ผมบอเาเบาๆ ไม่อยารบวนแ่็อโล่ใไม่ไ้ เี๋ยวเสร็รนี้แล้วะว่าะไปุยับ 3 สาวนั่นะหน่อย
"นายเนี่ยนะ ไม่รู้ัูแลัวเอเลยริ" ผมพูพลาปัปอยผมที่ปรหน้าเาอยู่อนนี้
ผมเผลอพิราใบหน้าอร่าบารหน้าอย่าไม่รู้ัว ิ้วบาที่รับับหน้าผาาว มูรั้นที่เหมาะับโรหน้า ปาแระเรื่อ และแพนาที่ยาวพอประมานั้นำลัึูสายาอผมเป็นอย่าี ผมยมือึ้นเผลอว้ามือนิ่มนั้นไว้ และลูบที่หลัมือเบาๆ
"ูๆ ไปนาย็น่ารัเหมือนันนะ" ผมพูแผ่วเบา ้อหน้าเา ่อนะ่อยๆ้มหน้าลไปเรื่อย เหมือนับ้อมน์สะเหมือนับรั้แรที่เอัน ใบหน้าอผม้มไปนรับรู้ถึลมหายใอุ่นๆออีน
"อื้ออออ" เสียราอนใ้ร่าทำให้ผมรู้สึัว แ่ผมยัไม่ไู้บเาันิเียว
"แม่...." เาร้อเรียอย่าแผ่วเบา ่อนะหันหน้าไปทาอ่าน แ่แล้วผม็ุิึ้นมาไ้ นนนี้ไม่ไ้หวัวามรัาเรา นนนี้ ือนที่หวัะแย่สมบัิอเรา นี่ผมำลัทำอะไร ผมำลัะหลเาอย่านั้นหนะหรอ ไม่มีทาะหละ
ิไ้ันั้น ผมึหัหหน้าลับไปและเินออมาาห้อ แ่ปิเสธไม่ไ้เลยริๆว่า หัวใอผมนั้นมันสั่นไหวแปล
แบฮยอนนายทำอะไรับหัวใอันัน
D.O Part
หลัาที่ผมออมาุยโทรศัพท์เสร็แล้ว ผม็ำลัเินลับไปทาเิมที่ามา แ่เมื่อเินเ้ามาในห้อ พบับแมุ่แที่ไม่เหลือสภาพ ผม็พอรู้แล้วว่ามันเิอะไรึ้น ผมเรียแบฮยอนอยู่หลายรอบ ่อนะรู้สึว่า เาไม่อยู่ในห้อ ผมเินออมาพยายามหา ทั่วโรเรียน มันเป็นวามผิอผมเอแหละที่ทิ้เ้ามา แล้วอนนี้เาอยู่ไหนเนี่ย
รื
ผม็้อแปลใเมื่อ อินนั่เอเป็นนโทรมา
"ฮัลโหล ุหนูรับ ุแบฮยอนเป็นอะไร รึเปล่ารับ ผมเห็นมีนอุ้มมาส่ที่โรพยาบาล"
"ฮะอะไรนะ"
หลัาที่ผมวาสายแล้วผม็รีบบึ่มาโรพยาบาลทันที อินบอะมารับ แ่ผมปิเสธบอว่าไม่อยารอแล้ว ผมเลยวิ่ไปเรียแท็ี่ และในที่สุผ็มาถึ
อนนี้ผมอยู่หน้าห้อนป่วยอแบฮยอน แ่ภาพที่ผมเห็นอนนี้ไม่อยาะทำให้ผมเื่อเท่าไรนัเพราะรหน้า่าที่อยู่รประูอผู้ป่วยนั้น ภาพนั้นือ านยอลที่่อยๆโน้มัวลไปนเหมือนูบแบฮยอนทำให้ผมไม่อยาะัเลยริๆ แ่ยัไม่ทันที่ะูานยอล็ผละออมาและมุ่รมายัประูผม ึวิ่ไปหลบอยู่อีทา และไม่ลืมที่ะึอินเามา้วย
"ุหนูเป็นอะไรไปรับ" เาเอ่ยถาม
"ไม่เห็นหรอว่าเมื่อี้านยอละูบแบฮยอนอยู่แล้วหนะ" ผมบออินพยัหน้าน้อยๆ หลัาที่านยอลไปแล้ว ผมเลยรีบเ้ามาในห้อแบฮยอนทันที ผมเินไปที่้าเียแบฮยอนที่ำลัหลับาพริ้มอยู่
"ันะสืบให้ไ้ แบฮยอน ันสืบให้รู้ว่านายหนะ เป็นู่หมั่นแ่านะ หรือ เป็นู่หมั่น้วยหัวใันแน่" ผมบอและยิ้มอย่าเ้าเลห์
ันะ้อสืบให้ไ้ว่าานยอลิับนายยัไันแน่ หึหึ เราไ้เห็นีันแน่
.................................................................75%...........................................................................
เี๋ยวพน.มา่อนะ เม้นท์วันละนิิแ่มใสนะ รีเอร์ที่น่ารั ริๆ^^
Lay's Part
"โอ้ยะามมาทำไมเนี่ย" หลัาที่ผมไ้รับโทรศัพท์าออมมาผม็รีบบึ่มาที่โร้อ
พยาบาลทันที แ่เมื่อมาถึแล้ว ผม็เอับ ไอ้อ์ายหื่น ะทำไไ้็้อรีบเินแ่หารู้ไม่ว่า มัน็มาเยี่ยมแบฮยอนเหมือนัน
"นายะามันมาทำไมเนี่ย" ผมโวยเมื่อ อีนามเ้ามาในลิฟ์ มีเพียผมและเา 2 นเท่านั้นที่อยู่ในลิฟ์
"หึ ใรอยาามนายัน หลัวเอหละสิ" ริสบอพลาเอามือออ "ู่หมั้น ับแม่ยายันอยู่ที่นี่แล้วะให้ันไม่มาูแลไ้ไหละ" ริสบอพลาเบ้ปาล้อเลียน
"อ๋อที่แท้็เป็นพว้าประบ หึ วยริๆเลย ุเสสิ้า ับ ุท่าน มีลูเยแบบนี้" ผมอลับไปและยยิ้มมุมปาอย่าสะใ
"นี่...นายมันะมาไปแล้วนะ" ริสพูพลาี้หน้าว่าผม
"มันน้อยไป้วย้ำ" ผมบอ "นายมันนิสัยไม่ี ทำอะไรหวัผลลอเลยหรือไ"
"มันเป็นเรื่ออัน ันเป็นอ์ายนะ นายไม่มีสิทธิ์มา้าว่ายวามเป็นส่วนัวอัน" เาพูพลา้อหน้าผมเม็ "อ๋อ หรือว่าริๆนายสนใันอยู่ อย่านั้นสินะ"
"พูบ้าอะไรอนาย หึ หลัวเอะริๆ" ผมพู พยายามอลับ แ่ทำไมผม้อหน้าแับประโยอเาเมื่อี้้วยหละ แล้วยัหัวใอผมยัเ้นในัหวะแปลๆอี้วย
"หึ ว่าแ่นาย็หน้าสนใอยู่เหมือนันนะ" เาพูพลาเินเ้ามาใล้ และยมือึ้นไล้นิ้วไปบนโรหน้าอผม เรียให้เลือที่อยู่ในัวอผม สูบีมาัที่หน้า ทำให้หน้าร้อนผ่าวอย่ามา
"อ....อะไรเล่า" ผมพูเสียิั เมื่อไหร่ลิฟ์ะถึะทีนะ แล้วโรพยาบาลบ้าอะไร มีั้ 60 ั้น แถมแบฮยอนยัอยู่ั้น 60 อี โอ้ยเวรรรม
"อ้าว เินอี ฮ่าๆๆๆๆ นายนี่น่ารัีนะ" เาว่าพลายื่นหน้าเ้ามาใล้
"ฮึ๋ย อย่ามาทำัวรุ่มร่ามับันนะ" ผมบอพลาันไหล่เาออไป
ิ๊!!!!!!
เสียสวรร์มาทันเวลาพอี ผมรีบ้าวับๆออาลิฟ์โยไม่สนใร่าสูออีน ผมเินมาหยุอยู่ที่หน้าห้ออแบฮยอน
"ไม่รอันเลยนะ" ริสวิ่ามมาและเอ่ยปาึ้น
"ิ" ผมิ๊ปา และบิลูบิประู
แอ๊
ผมเปิประูเ้าไปพบับ แบฮยอน และนเยี่ยมอี 2 น นหนึ่าโ ส่วนอีนผิวล้ำ
"อ้าว เลย์มาแล้วหรอ" แบฮยอนเอ่ยทัทันทีที่ผมเ้ามาในห้อ
"เป็นไบ้าแบฮยอน" ผมพุ่เ้าไปที่เียทันทีและถามไถ่อาาร
"ีึ้นแล้วหละ หมอบอว่า อาออาโรพยาบาลในวันพร่นี้" แบฮยอนบอผมและเบี่ยสายาไปสนในานหลั
"อ้าวุริส ุท่านับ ุเสสิ้าลไป้าล่าหนะรับ ท่านทั้ 2 บอว่าอยาไปหาอะไรินะหน่อย"
"อ่อ ั้นเี๋ยวันรออยู่บนนี้แล้วัน" ริสพูบ็นั่ลบนโฟาอีัวทันที
แอ๊
เสียเปิประูห้อัึ้น
"อ้าว หนูเลย์ มาแล้วหรอ" เสียอุท่านเอ่ยึ้นอย่าสใส
"รับ" ผมพูพลา้มหัวใเล็น้อย
"อ้าวริส" ุเสสิ้าที่สัเุเห็นู่หมั้นอนเอ แล้วึเอ่ยทั
"อื้ม พอีไปหาที่บ้านไม่อยู่เลยมาหาที่นี่หนะ" ริสบอแล้วส่ยิ้มให้ ุเสสิ้า
"ริสพาไปินไอินหน่อยิ อยาินอะ" ุเสสิ้าพูพลาเินไปหาริส
"ไ้สิ" ริสพูพลาเินมาโอบเอวเสสิ้าและพาออไป้านอพร้อมับรอยยิ้ม
อะไรันทำไมหัวใอผมมันสั่นไหวแปลๆ นี่หัวใผมเป็นอะไร รู้สึไม่ีเลยที่เห็นเา 2 นออไป้วยัน แ่เา็เป็นู่หมั้นันนี่ ะทำไไ้หละ
แ่็อรู้สึเ็บี๊ๆไม่ไ้ เฮ้อ นายทำอะไรับัน อู๋อี้ฟาน ไอุ้ายอมหื่น
...................................................................100%.......................................................................
บ้วยริสเลย์ ริๆ หวานหวานแ่หน่วอนบ ฮ่าๆๆๆๆ ็นะ านแบ็ืบหน้าเรื่อยๆ ส่วนไโ้ไม่่อยืบหน้าเท่าไร รอูไปเรื่อยๆนะ ะมาหวานๆบ้า ราม่าๆบ้า ปนันไปะไ้ไม่น่าเบื่อ ยัไ็เม้นท์ัน้วยนะ ริๆ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น