ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : chapter 10 ความจริงในใจ
chapter 10
หลัาที่ผม ออมาา โรพยาบาล แล้ว แม่ผม็ุยับผม เรื่อเรียน่อที่ ฝรั่เศล ทีแรผม็ไม่อยาไป แ่พอแม่บอว่า ให้ไปเปิหูเปิาบ้า ะไ้ไม่หมมุ่นอยู่ับเรื่ออานยอล
ั้แ่ที่พ่อแม่ ผมรู้เรื่อานยอล ท่านไ้ิไว้แล้วว่า านยอลเ้ามาเพื่อมีุประส์แ้แ้น แ่เมื่อเวลาผ่านไป วามินั้น็เปลี่ยนไป าที่ิว่าะมาแ้แ้น วามินั้น็เปลี่ยนไป ท่านทั้2 เื่อละรอานยอลสนิทใ และไม่ิเลยว่า านยอละ ทำแบบนี้ับลูอพวเาไ้
"ว่าไลูแบ แม่ว่าะให้ลูไปเรียน่อที่ฝรั่เศล ลูพายอูไป้วยสิ อืมแม่เห็นว่าที่นั่นหนะ เาเ่นเรื่อ ีไน์เนอร์ นะ ลูิว่าไหละ" ผมถามผมออมา แ่เสียอแม่ผม เหมือนไม่ไ้เ้าหูผมเลย เพราะอนนี้ในหัวผมมีแ่ านยอลเท่านั้น ิอยาถามเาว่า
ทั้หมมันละรใ่ไหม....
เยรัันบ้ารึเปล่า.....
หรือว่า แ่ใ่ันเป็นเรื่อมือแ่นั้น.....
นายมันใร้าย ปาร์ านยอล
"แบ" แม่ผมเรียผมและสะิเบาๆ
"ฮะ....รับ" ผมสะุ้นิหน่อยและหลุออาพวั์ อปาร์ านยอล
"แม่ถามเราไม่ไ้ยินหรอ" แม่ผมถามึ้นอีรั้ ผมยิ้มแหยๆให้แม่ แม่ผมลุมา และสวมอผมแน่น อบาเริ่มร้อผว่า เมื่อนึถึเรื่ออานยอล ไม่นะ เรา้อไม่ร้อไห้ สัาับริสไว้แล้วนี่หน่า"ลูแม่ แม่ไม่ไ้ว่านะ เพิ่เลิัน็แบบนี้แหละลู ยัไอนาอลูสำัว่า ผู้ายั่วๆ แบบนั้นนะ"
"รับแม่" ผมพยัหน้าอบรับ "เมื่อี้แม่ถามผมว่าอะไรนะรับ"
"แม่ถามว่าลูสนใไปเรียนีไน์เนอร์ที่ ฝรั่เศลไหม วนยอูไป้วย็ไ้" ผมถามออมาอีรั้ ผมถอนหายใออมา ะทำยัไีหละ หรือะไปเปิหูเปิา ลืมเรื่อนั้นะหน่อย็ี
"รับแม่ ผมะไป" ผมอบออไป "เผื่อะลืมเรื่อ เลวร้ายที่เิึ้นบ้า" ผมัสินใออไป
"ีแล้วลู อย่าให้ีวิมาหม่นหมอเพราะ ผู้ายนนี้เลยนะ" แม่บอผมอีรั้ "ไม่แน่นะ แม่ลอุยับพ่ออยู่เหมือนันว่าะย้ายบ้านไปอยู่โน่นเลย เพราะบริษัทเราหนะมีเน สัาที่ประเทศฝรั่เศล และ้อไปูานบ่อยมันะลำบาเอาหนะ พ่อเาบอว่า น่าะย้ายามลูไปอยู่โน้น หรือไม่็ไปพร้อมลูเลยหละ" แม่ผมพูพลาลูบหัวอผม
"รับแม่" ผมอบรับเบา และอัวออมา โทรหายอู ยอู อบลทันที ที่ผมเอ่ยออไป เพราะ ยอูหนะอบเรียนีไน์เนอร์มา เพื่อนสนิทร่าเล็ึไม่รอ้าอบล
"โอเยอู ั้น เี๋ยวันะบออีทีนะ ว่าะไปวันไหน อะไรยัไ" ผมบอออไป
"แบฮยอน แโอเไหม" ยอูถาม้วยเสีย่อย และอ่อนโยน เอาอีแล้ว น้ำาเ้ารรมะไหลอีแล้ว หึ บอแล้วไว่าะไม่ร้อให้นแบบนั้นอี
"อืม ันโอเ" ผมบอ่อนะนั่ลในศาลาในสวน
"แอย่าลืมนะว่ายัมีันและนที่ยัรันายอยู่" ยอูพูออมาอย่าหนัแน่น "ยัไ็สู้ๆนะ ผู้ายแบบนั้นหนะ หาเมื่อไร็ไ้" ยอูพูิล
"ยอู"
"หืม?"
"อบในะ ที่อยอยู่เป็นเพื่อนันลอ อบุนะ นายือ นที่ันรัมาริๆ" ผมบอไป เพราะึ้ใริๆ
"อื้มันอยู่้านายเสมอนะ บาย" ยอูบอลา
"อื้ม บาย" ผมบอ่อนะัสาย เฮ้อ ยอู ือนที่ผมรัริๆ
"แบฮยอน" เสียออินัึ้น เรียให้ผมหันไปมอ อินเินเ้ามาหาผม พร้อมับ่อนอะไรบาอย่าเอาไว้้าหลั
"อ้าวอิน มาั้แ่เมื่อไร" ผมบอและยิ้มให้เ้า เาเินเ้ามาหาผมในศาลา
"เมื่อี้นี้เอ" อินบอ่อนะุเ่า่อหน้าผม ผมมอเาอย่าอึ้ๆ
"น...นายะทำอะไรหนะ" ผมถามออไป ะลึับารระทำอเา เายื่นอไม้ออมาทาผม และพูว่า
"แบฮยอน นายเป็นแฟนับันไ้ไหม" อินพูออมา ผมาที่อึ้อยู่แล้ว็อึ้เ้าไปให่ อะไรันมาอเาเป็นแฟน ทั้ๆที่เาเพิ่เลิับแฟนเนี่ยนะ อโทษนะอิน ไม่ว่าเมื่อไร ัน็รันายไม่ไ้หรอ
"อโทษนะอิน แ่ ันไม่ไ้รันาย" ผมบอ่อนะันอไม้ลับไป อินมอผมอึ้ๆ "ันรันายไม่ไ้" ผมบอออไป เามอหน้าผมนิ่ ผมรู้สึเสียใมาที่ทำให้เาเสียใ แ่ผมหนะไม่สามารถรัเาไ้ริๆ
"เพราะอะไรหละแบฮยอน" เาถามผม่อไปอี
"เพราะันรั....." ผมไม่พูออไป และหันหน้าหนี น้ำาเ้ารรมที่บอว่าะไม่ไหลลับไหลลมาแล้วอนนี้ อาบแ้มผม
"เพราะนาย รั านยอลใ่ไหม" เาถามผม ทั้ที่รู้ำอบอยู่แล้ว
"ถึันไม่ไ้รัานยอล ัน็ไม่ไ้รันายนะ อิน นที่รันายริๆหนะอยู่ใล้ัวนายนิเียวเอนะ" ผมบอเาเสียเบาๆ "ลับไปหาเาเถอะอิน ่อนที่ เาะไป และไม่ลับมาอี" ผมบอเป็นนัยๆ อะไรันนี่ยัไม่รู้ใัวเออีหรอเนี่ย
"ัน...ัน้อทำยัไ" เาถามออมาอย่าะุะั
"ว้าาาาาา พ่อหนุ่ม ไฟแรไม่รู้วิธี้อนหรอเนี่ย" ผมแวเาออไป
"็ันไม่รู้นี่" อินบอพลาทำหน้ามุ่ย
"่ายๆ ็แ่" ผมเินไปใล้เาและิ้มที่ หน้าอฝั่้ายอเาเบา "ทำามนี่็พอ" ผมบอเายิ้มๆ เายิ้มอบลับมา
"อบุนะแบฮยอน อบุริๆ" ผมใับวามิที่แปรปนออริๆ เมื่อี้ยัอเเป็นแฟนอยู่เลย แ่ลับะละปั เพราะำพูอผมเนี่ยนะ ฮ่าๆ นึแล้ว็ำ ผู้ายอะไรลอแล ะมั หึๆ สสัยเา้อไปฝรั่เศล นเียวะแล้วสิ เฮ้อ แ่็ีแล้ว สบายใัอนนี้ ^^
Jongin's Part
ผมเ้าใมาลอว่า ผมรัแบฮยอน แ่พอนึถึำว่ารัทีไร ผม็มันะมียอู อยู่ในวามิ้วยเสมอ หึ ผมนี่ไม่ไหวเลยริๆ พอแบฮยอนพูในอนนั้นภาพอยอู็เ้ามาวนเวียนในหัวใอผมทันที ผมอึ้ แ่ที่ผมูบแบฮยอนแล้วผมรู้สึีหละ มันไม่ไ้เรียว่ารัหรอ แ่ในเมื่อแบฮยอน ไม่ไ้อบโู้บอผม ูบนี้ไม่มีผลสินะ แ่ผม็ันเื่อว่ามันือ วามรันทำให้ผมเือบเสียรัริๆอผมไป เสียไ้
เมื่อ่อนลอเวลาที่ผมรู้ัยอู มายอุือนที่เป็นห่วผม มาที่สุ ริๆ เาอยถามโน้นถามนี่ ผมลอ ผมหละเลียัวเอริๆทำไมไม่รู้ัวเร็วว่านี้นะ ผมับรถมาถึ หน้าบ้านอ ยอู และลไปออทันที
ออ!!!!!!!
ไม่นานประูหน้าบ้าน็เปิออ ปราร่าอร่าบาทันที ร่าบาที่บอบบา ร่าบาที่ผมอยาเอ ผมไม่รีรออะไรอี พุ่เ้าไปหายอูทันที ยอููท่าทาใสุี ยับถอยหลัทันที
"...ิอิน นายเป็นอะไร" ยอูถามออมาพร้อมับแสสีหน้า? ว่าทำไมผมถึมีท่าทีที่แปลไป
"ยอู ือันมีเรื่อ ะบอมันสำัมานะ" ผมบอยอู ยอู ทำหน้าาหรอหรา อยารู้ึ้นมาทันที "ือัน...ัน"ผมะุะั
"อะไร มีอะไร" ยอูถามออมาอย่าื่นเ้น "แบฮยอนหรอ แบฮยอนเป็นอะไร"
"ันไม่ไ้รัแบฮยอนแล้ว" ผมบอออไปามร ยอูทำาโึ้นมาทันที
"อ้าวอะไรันเนี่ย ไหนบออบไ" ยอูถามออมา้วยวามไม่เ้าใ
"ันรู้ใัวเอแล้ว" ผมบอพลาุเ่าลรหน้าอยอู "ผมรัุนะยอู" ผมบอออไป ยอูาโเท่าไ่ไ่ทันที ท่าทาใ แ่เมื่อั้สิไ้
เพี๊ยะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เสียฝ่ามืออร่าบา บเ้าที่หน้าอ ผมทันที านไม่รู้สึอะไรเลย ทำไมหละ ผมีในะที่รู้ใัวเอ ผมเลยบึ่มาหายอุทันที แ่ที่ผมไ้ลับมาือ บหรอ
"นายมัน นิสัยไม่ีเลยนะอิน" ยอูพูออมา น้ำาอยอูไหลอาบแ้มอร่าบาทันที "นายรู้ว่าันอบนาย แ่ยัล้อเล่นับวามรู้สึันแบบนี้ ทำแบบนี้ไ้ยัไ" ยอูร้อไห้อย่าหนั และมอหน้าผม้วยวามโรธ
"ันไม่ไ้ล้อเล่นนะ" ผมบอออไป
"ันไม่เื่อ" ยอูอบลับมาทันวัน ผมลุเินเ้าไปหา ยอูแ่เาลับถอยออไป
"ะให้ันพิสูน์ไหมหละ" ผมบอออไป พยายามสื่อวามหมายไปทาสายามาที่สุเท่าที่ทำไ้
"นายะพิสูน์ยัไ" เาถามผม ผมไม่อบำถามแ่พุ่เ้าประบ ริมฝีปาอิ่มทันที ผมูบเา้วยวามอ่อนโยน ่อยๆ ละเมียละไม าที่ทีแรยอูพยายามทุบที่อผมเพื่อให้ออไป แ่อนนี้ เาลับเอาแนทั้ 2 ึ้นมาล้ออ ผมเพื่อไม่ให้ัวเอ ล้มพับลไป ยอูเผลออบูบผมลับมา อะไรัน หัวใเ้นแรมา แรว่าอนที่ผมูบแบฮยอนมาริๆ นี่สินะที่เาเรียว่า รัหมหัวใ ผม่อยๆผละูบอย่าอ้อยอิ่ ออมา เพื่อให้เาหายใ
"ทีนี้เื่อผมหรือยัรับ" ผมถามเาออไป พลาเห็นใบหน้าึ้นสีอนัวเล็ แล้วนึอบึ้นมา อะไรัน เามอ้ามยอูไปไ้ยัไเนี่ย
"อื้ม" ยอูอ้อมแอ้มอบ ไม่เ็มปาเ็มำ ผมึอเาอีรั้ และผละออมาหวัที่ะ สูมวามหอม าพวแ้มอนัวเล็ "อื้อ ไม่เอาหน่าอิน นี่มันหน้าบ้านนะ" ยอูพูพลาหน้าแเหมือนลูมะเือเทศ
"แสว่าในบ้านทำไ้ใ่ไหม" ผมถามเาอย่าล้อเล่น
"บ้า" ยอูเินพลาีแนผม แ้เ้อเิน
"ว้าาาา ผมบอรัยอูแล้ว แ่ยอุยัไม่บอผมเลย" ผมบอพลาอยาแล้นรหน้าอี
".....็รู้อยู่แล้วนี่" ยอูะุะัอบ เียรอยยิ้มให้ผมมาโ
"อ่า ผมอยาไ้ยินาปายอูนี่" ผมพูพลาทำท่าทาอ้อนๆ
"...็ไ้" ยอูพูพลาส่สายามาหาผม "ันรันายนะิมอิน" ร่าเล็พูออมาแผ่วเบา แ่็ทำให้นใล้ๆไ้ยินแล้วใเ้นแรมา ยิ้มีใอยาอบุแบฮยอนอีรั้ัเลย
"ผม็รัยอู เหมือนันนะรับ" ผมบอเาแล้ว หอมแ้มเาทันที เาหน้าแอีแล้ว น่ารัันะ นอะไรอะ
ผมอบุริๆนะแบฮยอน ที่ทำให้ผมรู้ใัวเอ ผมไม่ออะไรอีแล้วหละ อมีแ่นนนี้ ไว้้าายลอไป แ่นี้เพียพอแล้ว
็ิม อิน รัโ ยอู นี่รับ เพิ่รู้ว่ารั แ่็รัหมหัวใ
......................................................................................................................................................
ว้าววววววว มาหวานแล้วๆ 55555 สุท้าย ิมอิน ็รู้ใัวเอแล้วริๆ แล้วู่หลัหละๆ ะเป็นอย่าไร่อไปหนอ แบะไปเรียน่อไหม แล้วลู่หานหละะเป็นยัไหนา ลอิามัน่อไปนะ ใรเม้นอให้ผลสอบี สาธุ^^
ั้แ่ที่พ่อแม่ ผมรู้เรื่อานยอล ท่านไ้ิไว้แล้วว่า านยอลเ้ามาเพื่อมีุประส์แ้แ้น แ่เมื่อเวลาผ่านไป วามินั้น็เปลี่ยนไป าที่ิว่าะมาแ้แ้น วามินั้น็เปลี่ยนไป ท่านทั้2 เื่อละรอานยอลสนิทใ และไม่ิเลยว่า านยอละ ทำแบบนี้ับลูอพวเาไ้
"ว่าไลูแบ แม่ว่าะให้ลูไปเรียน่อที่ฝรั่เศล ลูพายอูไป้วยสิ อืมแม่เห็นว่าที่นั่นหนะ เาเ่นเรื่อ ีไน์เนอร์ นะ ลูิว่าไหละ" ผมถามผมออมา แ่เสียอแม่ผม เหมือนไม่ไ้เ้าหูผมเลย เพราะอนนี้ในหัวผมมีแ่ านยอลเท่านั้น ิอยาถามเาว่า
ทั้หมมันละรใ่ไหม....
เยรัันบ้ารึเปล่า.....
หรือว่า แ่ใ่ันเป็นเรื่อมือแ่นั้น.....
นายมันใร้าย ปาร์ านยอล
"แบ" แม่ผมเรียผมและสะิเบาๆ
"ฮะ....รับ" ผมสะุ้นิหน่อยและหลุออาพวั์ อปาร์ านยอล
"แม่ถามเราไม่ไ้ยินหรอ" แม่ผมถามึ้นอีรั้ ผมยิ้มแหยๆให้แม่ แม่ผมลุมา และสวมอผมแน่น อบาเริ่มร้อผว่า เมื่อนึถึเรื่ออานยอล ไม่นะ เรา้อไม่ร้อไห้ สัาับริสไว้แล้วนี่หน่า"ลูแม่ แม่ไม่ไ้ว่านะ เพิ่เลิัน็แบบนี้แหละลู ยัไอนาอลูสำัว่า ผู้ายั่วๆ แบบนั้นนะ"
"รับแม่" ผมพยัหน้าอบรับ "เมื่อี้แม่ถามผมว่าอะไรนะรับ"
"แม่ถามว่าลูสนใไปเรียนีไน์เนอร์ที่ ฝรั่เศลไหม วนยอูไป้วย็ไ้" ผมถามออมาอีรั้ ผมถอนหายใออมา ะทำยัไีหละ หรือะไปเปิหูเปิา ลืมเรื่อนั้นะหน่อย็ี
"รับแม่ ผมะไป" ผมอบออไป "เผื่อะลืมเรื่อ เลวร้ายที่เิึ้นบ้า" ผมัสินใออไป
"ีแล้วลู อย่าให้ีวิมาหม่นหมอเพราะ ผู้ายนนี้เลยนะ" แม่บอผมอีรั้ "ไม่แน่นะ แม่ลอุยับพ่ออยู่เหมือนันว่าะย้ายบ้านไปอยู่โน่นเลย เพราะบริษัทเราหนะมีเน สัาที่ประเทศฝรั่เศล และ้อไปูานบ่อยมันะลำบาเอาหนะ พ่อเาบอว่า น่าะย้ายามลูไปอยู่โน้น หรือไม่็ไปพร้อมลูเลยหละ" แม่ผมพูพลาลูบหัวอผม
"รับแม่" ผมอบรับเบา และอัวออมา โทรหายอู ยอู อบลทันที ที่ผมเอ่ยออไป เพราะ ยอูหนะอบเรียนีไน์เนอร์มา เพื่อนสนิทร่าเล็ึไม่รอ้าอบล
"โอเยอู ั้น เี๋ยวันะบออีทีนะ ว่าะไปวันไหน อะไรยัไ" ผมบอออไป
"แบฮยอน แโอเไหม" ยอูถาม้วยเสีย่อย และอ่อนโยน เอาอีแล้ว น้ำาเ้ารรมะไหลอีแล้ว หึ บอแล้วไว่าะไม่ร้อให้นแบบนั้นอี
"อืม ันโอเ" ผมบอ่อนะนั่ลในศาลาในสวน
"แอย่าลืมนะว่ายัมีันและนที่ยัรันายอยู่" ยอูพูออมาอย่าหนัแน่น "ยัไ็สู้ๆนะ ผู้ายแบบนั้นหนะ หาเมื่อไร็ไ้" ยอูพูิล
"ยอู"
"หืม?"
"อบในะ ที่อยอยู่เป็นเพื่อนันลอ อบุนะ นายือ นที่ันรัมาริๆ" ผมบอไป เพราะึ้ใริๆ
"อื้มันอยู่้านายเสมอนะ บาย" ยอูบอลา
"อื้ม บาย" ผมบอ่อนะัสาย เฮ้อ ยอู ือนที่ผมรัริๆ
"แบฮยอน" เสียออินัึ้น เรียให้ผมหันไปมอ อินเินเ้ามาหาผม พร้อมับ่อนอะไรบาอย่าเอาไว้้าหลั
"อ้าวอิน มาั้แ่เมื่อไร" ผมบอและยิ้มให้เ้า เาเินเ้ามาหาผมในศาลา
"เมื่อี้นี้เอ" อินบอ่อนะุเ่า่อหน้าผม ผมมอเาอย่าอึ้ๆ
"น...นายะทำอะไรหนะ" ผมถามออไป ะลึับารระทำอเา เายื่นอไม้ออมาทาผม และพูว่า
"แบฮยอน นายเป็นแฟนับันไ้ไหม" อินพูออมา ผมาที่อึ้อยู่แล้ว็อึ้เ้าไปให่ อะไรันมาอเาเป็นแฟน ทั้ๆที่เาเพิ่เลิับแฟนเนี่ยนะ อโทษนะอิน ไม่ว่าเมื่อไร ัน็รันายไม่ไ้หรอ
"อโทษนะอิน แ่ ันไม่ไ้รันาย" ผมบอ่อนะันอไม้ลับไป อินมอผมอึ้ๆ "ันรันายไม่ไ้" ผมบอออไป เามอหน้าผมนิ่ ผมรู้สึเสียใมาที่ทำให้เาเสียใ แ่ผมหนะไม่สามารถรัเาไ้ริๆ
"เพราะอะไรหละแบฮยอน" เาถามผม่อไปอี
"เพราะันรั....." ผมไม่พูออไป และหันหน้าหนี น้ำาเ้ารรมที่บอว่าะไม่ไหลลับไหลลมาแล้วอนนี้ อาบแ้มผม
"เพราะนาย รั านยอลใ่ไหม" เาถามผม ทั้ที่รู้ำอบอยู่แล้ว
"ถึันไม่ไ้รัานยอล ัน็ไม่ไ้รันายนะ อิน นที่รันายริๆหนะอยู่ใล้ัวนายนิเียวเอนะ" ผมบอเาเสียเบาๆ "ลับไปหาเาเถอะอิน ่อนที่ เาะไป และไม่ลับมาอี" ผมบอเป็นนัยๆ อะไรันนี่ยัไม่รู้ใัวเออีหรอเนี่ย
"ัน...ัน้อทำยัไ" เาถามออมาอย่าะุะั
"ว้าาาาาา พ่อหนุ่ม ไฟแรไม่รู้วิธี้อนหรอเนี่ย" ผมแวเาออไป
"็ันไม่รู้นี่" อินบอพลาทำหน้ามุ่ย
"่ายๆ ็แ่" ผมเินไปใล้เาและิ้มที่ หน้าอฝั่้ายอเาเบา "ทำามนี่็พอ" ผมบอเายิ้มๆ เายิ้มอบลับมา
"อบุนะแบฮยอน อบุริๆ" ผมใับวามิที่แปรปนออริๆ เมื่อี้ยัอเเป็นแฟนอยู่เลย แ่ลับะละปั เพราะำพูอผมเนี่ยนะ ฮ่าๆ นึแล้ว็ำ ผู้ายอะไรลอแล ะมั หึๆ สสัยเา้อไปฝรั่เศล นเียวะแล้วสิ เฮ้อ แ่็ีแล้ว สบายใัอนนี้ ^^
Jongin's Part
ผมเ้าใมาลอว่า ผมรัแบฮยอน แ่พอนึถึำว่ารัทีไร ผม็มันะมียอู อยู่ในวามิ้วยเสมอ หึ ผมนี่ไม่ไหวเลยริๆ พอแบฮยอนพูในอนนั้นภาพอยอู็เ้ามาวนเวียนในหัวใอผมทันที ผมอึ้ แ่ที่ผมูบแบฮยอนแล้วผมรู้สึีหละ มันไม่ไ้เรียว่ารัหรอ แ่ในเมื่อแบฮยอน ไม่ไ้อบโู้บอผม ูบนี้ไม่มีผลสินะ แ่ผม็ันเื่อว่ามันือ วามรันทำให้ผมเือบเสียรัริๆอผมไป เสียไ้
เมื่อ่อนลอเวลาที่ผมรู้ัยอู มายอุือนที่เป็นห่วผม มาที่สุ ริๆ เาอยถามโน้นถามนี่ ผมลอ ผมหละเลียัวเอริๆทำไมไม่รู้ัวเร็วว่านี้นะ ผมับรถมาถึ หน้าบ้านอ ยอู และลไปออทันที
ออ!!!!!!!
ไม่นานประูหน้าบ้าน็เปิออ ปราร่าอร่าบาทันที ร่าบาที่บอบบา ร่าบาที่ผมอยาเอ ผมไม่รีรออะไรอี พุ่เ้าไปหายอูทันที ยอููท่าทาใสุี ยับถอยหลัทันที
"...ิอิน นายเป็นอะไร" ยอูถามออมาพร้อมับแสสีหน้า? ว่าทำไมผมถึมีท่าทีที่แปลไป
"ยอู ือันมีเรื่อ ะบอมันสำัมานะ" ผมบอยอู ยอู ทำหน้าาหรอหรา อยารู้ึ้นมาทันที "ือัน...ัน"ผมะุะั
"อะไร มีอะไร" ยอูถามออมาอย่าื่นเ้น "แบฮยอนหรอ แบฮยอนเป็นอะไร"
"ันไม่ไ้รัแบฮยอนแล้ว" ผมบอออไปามร ยอูทำาโึ้นมาทันที
"อ้าวอะไรันเนี่ย ไหนบออบไ" ยอูถามออมา้วยวามไม่เ้าใ
"ันรู้ใัวเอแล้ว" ผมบอพลาุเ่าลรหน้าอยอู "ผมรัุนะยอู" ผมบอออไป ยอูาโเท่าไ่ไ่ทันที ท่าทาใ แ่เมื่อั้สิไ้
เพี๊ยะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เสียฝ่ามืออร่าบา บเ้าที่หน้าอ ผมทันที านไม่รู้สึอะไรเลย ทำไมหละ ผมีในะที่รู้ใัวเอ ผมเลยบึ่มาหายอุทันที แ่ที่ผมไ้ลับมาือ บหรอ
"นายมัน นิสัยไม่ีเลยนะอิน" ยอูพูออมา น้ำาอยอูไหลอาบแ้มอร่าบาทันที "นายรู้ว่าันอบนาย แ่ยัล้อเล่นับวามรู้สึันแบบนี้ ทำแบบนี้ไ้ยัไ" ยอูร้อไห้อย่าหนั และมอหน้าผม้วยวามโรธ
"ันไม่ไ้ล้อเล่นนะ" ผมบอออไป
"ันไม่เื่อ" ยอูอบลับมาทันวัน ผมลุเินเ้าไปหา ยอูแ่เาลับถอยออไป
"ะให้ันพิสูน์ไหมหละ" ผมบอออไป พยายามสื่อวามหมายไปทาสายามาที่สุเท่าที่ทำไ้
"นายะพิสูน์ยัไ" เาถามผม ผมไม่อบำถามแ่พุ่เ้าประบ ริมฝีปาอิ่มทันที ผมูบเา้วยวามอ่อนโยน ่อยๆ ละเมียละไม าที่ทีแรยอูพยายามทุบที่อผมเพื่อให้ออไป แ่อนนี้ เาลับเอาแนทั้ 2 ึ้นมาล้ออ ผมเพื่อไม่ให้ัวเอ ล้มพับลไป ยอูเผลออบูบผมลับมา อะไรัน หัวใเ้นแรมา แรว่าอนที่ผมูบแบฮยอนมาริๆ นี่สินะที่เาเรียว่า รัหมหัวใ ผม่อยๆผละูบอย่าอ้อยอิ่ ออมา เพื่อให้เาหายใ
"ทีนี้เื่อผมหรือยัรับ" ผมถามเาออไป พลาเห็นใบหน้าึ้นสีอนัวเล็ แล้วนึอบึ้นมา อะไรัน เามอ้ามยอูไปไ้ยัไเนี่ย
"อื้ม" ยอูอ้อมแอ้มอบ ไม่เ็มปาเ็มำ ผมึอเาอีรั้ และผละออมาหวัที่ะ สูมวามหอม าพวแ้มอนัวเล็ "อื้อ ไม่เอาหน่าอิน นี่มันหน้าบ้านนะ" ยอูพูพลาหน้าแเหมือนลูมะเือเทศ
"แสว่าในบ้านทำไ้ใ่ไหม" ผมถามเาอย่าล้อเล่น
"บ้า" ยอูเินพลาีแนผม แ้เ้อเิน
"ว้าาาา ผมบอรัยอูแล้ว แ่ยอุยัไม่บอผมเลย" ผมบอพลาอยาแล้นรหน้าอี
".....็รู้อยู่แล้วนี่" ยอูะุะัอบ เียรอยยิ้มให้ผมมาโ
"อ่า ผมอยาไ้ยินาปายอูนี่" ผมพูพลาทำท่าทาอ้อนๆ
"...็ไ้" ยอูพูพลาส่สายามาหาผม "ันรันายนะิมอิน" ร่าเล็พูออมาแผ่วเบา แ่็ทำให้นใล้ๆไ้ยินแล้วใเ้นแรมา ยิ้มีใอยาอบุแบฮยอนอีรั้ัเลย
"ผม็รัยอู เหมือนันนะรับ" ผมบอเาแล้ว หอมแ้มเาทันที เาหน้าแอีแล้ว น่ารัันะ นอะไรอะ
ผมอบุริๆนะแบฮยอน ที่ทำให้ผมรู้ใัวเอ ผมไม่ออะไรอีแล้วหละ อมีแ่นนนี้ ไว้้าายลอไป แ่นี้เพียพอแล้ว
็ิม อิน รัโ ยอู นี่รับ เพิ่รู้ว่ารั แ่็รัหมหัวใ
......................................................................................................................................................
ว้าววววววว มาหวานแล้วๆ 55555 สุท้าย ิมอิน ็รู้ใัวเอแล้วริๆ แล้วู่หลัหละๆ ะเป็นอย่าไร่อไปหนอ แบะไปเรียน่อไหม แล้วลู่หานหละะเป็นยัไหนา ลอิามัน่อไปนะ ใรเม้นอให้ผลสอบี สาธุ^^
Fly
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น