เรื่องเก่าเล่าใหม่

ลำดับตอนที่ #8 : สี่ยอดหญิงงาม ๑

                        เรื่องนี้อาจเป็นที่รู้ๆ กัน จนไม่ต้องมาเล่า แต่พอดีผมเรียนเรื่องนี้อยู่ เรยอยากจะให้เพื่อนที่ยังไม่รู้ได้รู้ครับ สี่ยอดหญิงงามของจีน (四大美女) ได้แก่ ซีซือ หรือไซซี (西施) , หวางเจาจวิน (王昭君) , เตียวฉาน หรือ เตียวเสี้ยน (貂婵) และหยางอวี้หวน (杨玉环)

ความงามของทั้งสี่จะเป็นอย่างไร ต้องติดตามนะครับ

 

ซีซือ เป็นหญิงงามสมัยชุนชิว (หาปี ค.ศ. เอาเองนะครับ อ่านประวัติศาสตร์ผมไม่เคยจำ ค.ศ. แต่ชุนชิวนี่ ก่อน ค.ศ. ตั้งเกือบ 500 หรือพ้นไปอิก) นางมีอาชีพเป็นสาวซักผ้า มีอยู่ครั้งนึง ที่นางไปซักผ้า เงาของนางได้ทอดลงไปในน้ำ และก็มีปลาตัวนึงมาเห็น ด้วยความที่นางงามมาก ยังผลให้ปลานั้น ตกตะลึงในความงามจนกระทั่งลืมสบัดครีบว่ายน้ำ จมหายลงไปในท้องน้ำในบัดนั้น!!! ด้วยเหตุนี้ นางจึงมีสมญานามว่า “มัจฉาจมวารี” (沉鱼)

 

มีสำนวนนึงของจีน ชื่อว่า “ตงซือเลียนเยี่ยงอย่าง” (东施效颦) มีเรื่องเล่ามาว่า ซีซือนั้นเป็นโรคหัวใจ (บางตำนานว่าเป็นโรคกระเพาะ) เวลาปวดขึ้นมาก็จะจับหน้าอกพลางทำหน้าเหยเก แต่ก็ยังดูสวย นางตงซือที่อยู่ซอยถัดไป นางมีรูปร่างหน้าตาแตกต่างกับซีซือเป็นอย่างยิ่ง แต่ก็ยังอยากสวย เรยไปแอบดูว่าซีซือมันทำยังไงถึงได้สวยขนาดนี้ พอเห็นนางทำหน้าตาบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด (แต่ก็ยังสวย) นางเรยคิดว่าเป็นเคล็ดลับความงาม จึงทำบ้าง ๕๕๕ แต่หารู้ไม่ว่า เมื่อนางทำแร้วผลจะเป็นเช่นไร ดูคลิปนะครับ

บั้นปลายชีวิตของซีซือ อ่านได้จากผลงานเดียวกันนี้นะครับ ตอนที่ 3 ศัตรูร่วมนาวา คับผม^^;

หญิงงามคนต่อมา หวางเจาจวิน นางเกิดสมัยราชวงศ์ฮั่น หลังซีซือหลายร้อยปี สมัยนั้น มีกฎอยู่ว่า เมื่อถึงเวลาในแต่ละปี จะมีการคัดตัวนางกำนัลเพื่อถวายตัวเข้าวัง โดยขุนนางที่มีบุตรสาวอายุราว 15-20 จะต้องส่งเข้าวังโดยไม่มีข้อแม้ ใครปกปิดเท่ากับหลอกลวงเบื้องสูง มีโทษประหารชีวิต หวางเจาจวินก็เช่นกัน นางต้องเข้าวังด้วยเหตุนี้ เมื่อเข้ามาแล้ว ก็ต้องรอวันถวายตัว โดยจะมีจิตรกรมาวาดรูปพวกนางที่กำลังจะได้เข้าเฝ้า ไปให้ฮ่องเต้เลือก (อ้อ ลืมบอกไป สมัยนี้ฮั่นหยวนตี้ทรงเป็นฮ่องเต้ครับ) หวางเจอจวินถือดีในความงามจึงไม่ยอมติดสินบนให้วาดนางให้สวยกว่าที่เป็นอยู่ แตกต่างจากนางอื่นๆ จิตรกรเลยหมั่นไส้ วาดนางให้ขี้เหร่ พอฮ่องเต้เห็นรูปของนางจึงเป็นอันตกไป ไม่ให้ถวายตัว

 

สมัยนั้น ราชวงศ์ฮั่นกับแคว้นซยงหนูทำศึกอยู่บ่อยครั้ง ฉานหยีว์ผู้เป็นราชาแห่งซยงหนูจึงอยากผูกไมตรีด้วย จึงทำการสู่ขอองค์หญิงทางราชวงศ์ฮั่นไปอภิเษกด้วย ทางบรรดาองค์หญิงทั้งหลายนั้น ก็ไม่มีใครอยากไป หวางเจาจวินที่ถูกส่งตัวมาเป็นนางกำนัลทั้งๆ ที่เข้าวังมาเพื่อเป็นพระสนมเรยรู้สึกอยากประชดชีวิต จึงเสนอตัวเอง วันที่นางเข้าเฝ้ารับการแต่งตั้งเป็นองค์หญิงแระเดินทางไปแคว้นซยงหนู เมื่อฮั่นหยวนตี้เห็นความงามของนางก็รู้สึกไม่อยากให้นางไป แต่ก็ต้องทำเพราะมิอาจผิดคำสัญญาได้ (แต่จิตรกรคนนั้น ถูกปลดไปเป็นไพร่เรยทีเดียว ๕๕๕)

วันที่นางออกเดินทาง ระหว่างทางถึงทะเลทรายแห่งหนึ่ง ด้วยความคิดถึงบ้าน จึงหยิบผีผาขึ้นมาดีดเพลง “ชูไซ่ฉวี่” (出塞曲) แปลว่า “ออกนอกด่าน” ปรากฏว่ามีห่านป่าอยู่ตัวหนึ่ง บินผ่านมาได้ยินเสียงอันไพเราะ จึงเหลียวมามอง ฉับพลันปีกก็หยุดชะงัก เพราะตกตะลึงในความงาม ร่วงลงมาจากฟากฟ้า ตั้งแต่นั้นมา เจาจวินนางจึงได้รับสมญานามว่า “ปักษีตกนภา” (落雁)

ตอนนี้ก็ยาวแล้วครับ กลัวเพื่อนๆ จะเบื่อ อีกสองนางมาต่อตอนหน้านะครับ^^;