เสี่ยวหลง พ่อค้าเซียนข้ามพิภพ

ลำดับตอนที่ #2 : พนักงานออฟฟิศ EP.1

 ตึกๆๆๆๆ ในตอนดึกของทางอันเเสนเปล่าเปรี่ยว มีเสียงของของคนวิ่งไล่กันติดๆกันมา

"เห้ย หยุดนะเว่ย" มีหนุ่มใส่ชุดพนังงานบริษัทแห่งหนึ่งกำลังวิ่งหนีพวกที่ไล่ตามมา3-4คน โดยที่ในมือของพวกที่ตามมาเป็นไม้หน้าสามกับดาบสะปาต้าขนาดใหญ่วิ่งตามมาติดๆ

"หยุดก็โง่ดิเว่ย อั๊ก!!!" วิ่งไปได้ไม่นาน หนึ่งในสามคนที่วิ่งตามมาก็เควี่ยงไม้หน้าสามใส่กลางหลังของพนักชายคนนั้นจนล้มลงกับพื้น

"แฮกๆ เล่นเอาเหนื่อยเลยนะมรึงเนี่ย คืนเงินที่ยืมเสี่ยมาได้แล้ว ไม่งั้นวันนี้มึงคงต้องเจ็บตัวกลับบ้านแล้วล่ะไอ่ทศ" ไม่พูดเปล่าหนึ่งในสามที่คิดว่าน่าจะเป็นหัวหน้าของสามคนนี้กระซากคอเสื้อของทศขึ้นมาด้วย

"ก็บอกไปแล้วว่าฉันคืนแน่ๆ แต่ตอนนี้ฉันไม่มีจริงๆ" ถึงทศพูดไปพร้อมกับตัวที่สั้นงก

"เห้ออ งั้นเหรอๆ ไม่มีเงินสินะมึงนะ " แดงชายที่กระซากคอเสื้อทศถามพูดยิ้มๆ ที่ไม่เข้ากับหน้าตาแสนดิบเถือนเลยแม้แต่น้อย

"ใช่ๆๆ ตอนนี้ผมไม่มีครับพี่แดง อีก1 อาทิตย์ ใช่ๆ อีก1อาทิตย์นะพี่นะ ผมหาให้ได้แน่นอน"ทศพูดเสี่ยงสั่นๆ

"แต่เมื่อเดือนที่แล้วมึงก็พูดแบบนี้นี่ แต่ไม่เป็นไรเสี่ยใจดี เห้ย! กระทืบมัน!!" ไม่พูดเปล่า กลุ่มของแดงก็จัดการรุ่มกระทืบทศจนสะบักสะบอม "เห้ยพอ! เดียวมันตาย ตัดนิ้วมันก้อยมันมา แล้วกลับ"

ฉืบ! อ๊ากกกกกก 

หนึ่งในกลุ่มแดงตัดนิ้วของทศด้วยดาบสะปาต้าตามคำสั่งของแดง เลือดสีแดงสดๆพุงออกจากมือของจนนองพื้น

"กรุให้เวลามึง5วัน ภานใน5วัน มึงยังหาเงินมาคืนเสี่ยไม่ได้ ที่มึงจะเสีย มันจะไม่ใช่แค่นิ้วของมึง แต่เป็นชะตาของมึงแทน โยนมันลงข้างทางแล้วกลับกันได้แล้ว " ว่าแล้วแดงก็เดินจากออกไป สองคนที่ยืนอยู่ข้างหลังก็จัดการอุ้มทศโยนเข้าไปในพุ่มหญ้าข้างทาง

"แม่ ผมขอโทษ อึกฮือๆๆ" ทศร้องให้ทั้งน้ำตา ทั้งเจ็บปวดทั้งเสียใจในเวลาเดียวกัน เรื่องของเรื่องคือทศไปกู้เงินนอกระบบจากเสี่ยภพ เพื่อจะเอาไปรักษาแม่ของเขาที่นอนป่วยติดเตียงอยู่ในโรงพยาบาล แต่เนื่องจากอาการของแม่ทศไม่ดีขึ้นบวกกับค่าใช้จ่ายที่เพิ่มขึ้นตามอาการของแม่ลำพังเงินเดือนพนักงานบริษัทหมื่นนิดๆของทศแทบจะทำให้ทศไม่มีแม้แต่เงินจะกินข้าวในแต่ละมื้อ

แล้วทศก็พยายามฝืนลุกขึ้นยืนทั้งที่ร่างกายของเขาเจ็บซ้ำไปทั้งตัว เพื่อที่จะไปหาแม่ของเขาที่โรงพยาบาล

"ตามหมอเร็วเข้า คนใข้ห้อง303 มีอาการApnea(เอปเนีย)เตรียมCPR ด่วน!!" ระหว่างที่ทศกำลังไปห้องแม่ของเขา เสียงของพยาบาลที่มีอาการร้อนใจก็ตะโกนออกเสียงดัง และเสียงนี้เองทำให้หัวใจของทศหล่นวูบ เพราะนั่นคือห้องของแม่ของเขา

"หมอๆ เกิดอะไรขึ้นกับแม่ของผม" ทศพยายามดึงแขนของหมอชายที่กำลังวิ่งไปที่ห้องแม่เขา

"คุณเป็นญาติคนใข้สินะ คนใข้กำลังแย่ แต่หมอจะพยายามสุดความสามารถ ไม่ต้องห่วงนะ" หมอคนนั้นพูดแล้วก็วิ่งออกไปทันที 

ตุบ 

เสียงหัวเขาทั้งสองข้างของทศกระแทกกับพื้นของทางเดิน พร้อมๆกับน้ำตาที่พยายามกลั้นเอาไว้ก็ร่วงออกมาแบบไม่อายใคร

"เตรียมห้องผ่าตัด3ด่วนครับพยาบาล!" หมอที่เพิ่งจะเข้าไปในห้องของแม่ทศตะโกนกลับออกมา พร้อมกับพยาบาลอีก4-5คน รีบเข็นเตียงเข้าไปในห้อง แล้วรีบเข็นออกมา ด้วยสติอันน้อยนิด ทศเห็นร่างของแม่เขาที่มีสายน้ำเกลือและเครื่องช่วยหายใจเข็นผ่านหน้าเขาไปทางห้องผ่าตัด และทศก็พยายามพาร่างกายและจิตใจอันบอบซ้ำวิ่งตามพยาบาลกลุ่มนั้นไปด้วย

"แม่!! " ทศพยายามวิ่งไปหาแม่ของเขาที่เพิ่งจะผ่านประตูห้องผ่าตัดเข้าไป

"ญาติเข้าไม่ได้นะคะ กรุณารออยู่ด้านนอกค่ะ" ปัง!! พยาบาลคนหนึ่งพูดกับทศพร้อมกับปิดประตู 

4ชม.ผ่านไป เวลา 03.34 น. 

ทศยังคงนั่งรออยู่หน้าห้องผ่าตัดโดยที่จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

ตึง! หมอและพยาบาลผลักประตูเดินออกมา

"หมอครับ อาการแม่ของผมเป็นยังไงบ้างครับ!?" ทศพยายามตะโกนถามหมอที่เดินออกมา

"หมอเสียใจด้วยนะครับ หมอทำเต็มที่แล้ว" เมื่อหมอคนนั้นพูดจบ เรี่ยวแรงที่พยายามรักษามาทั้งคืนก็พลันหายไปพร้อมๆกับร่างกายและน้ำตาที่เหือดแห้งไปแล้วร่วงออกมาอีกครั้ง

"แม่!!!!!!!!ฮือๆๆ" ทศตะโกนและร้องให้ออกมาโดยไม่อายหมอและพยาบาลกลุ่มนั้น