หยุดโลกที่เธอ

ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 4 นาทีชวิต นาทีหัวใจ

                                                          บทที่ 4

 

                                        นาทีชีวิต นาทีหัวใจ

 

         "แม่ข๊อย่าเป็นรัยไปน๊ค๊หนูรักแม่มากๆๆๆถ้าแม่ไม่อยู่แล้วหนูจะอยู่กับใคร"

"ใจเย็นนาบี แม่เทอต้องปลอดภัย ฉันรู้ว่าเทอรู้สึกยังไงใจเย็นๆก่อนอย่าเครียดมาก" "แม่ฉันกำลังจะเป็นจะตายไม่ให้เครียดได้ไง" "อ๊งั้นฉันจะพาไปที่ๆหนึ่งตามมาแล้วค่อยกลับมาเฝ้าแม่เทอต่อ " นายจะพาฉันไปไหนน๊""เอาเหอะน๊มา" "นายยังมีอารมณ์ที่จะมากวนฉันอีกเหรอเทอรู้หหมแฮยอนฉันทุกข์ใจมากน๊" "ก้อถึงจะพาเทอไปผ่อนคลายเครียดไงเราไม่ได้จะกวนเทอ"

    "นายพาฉันมาที่นี่ทำไม" "เพราะเป็นที่ๆฉันชอบมาปลดปล่อยคลายเครียดไงล๊" "ที่แม่น้ำตอนดึกๆเนี๊ยน๊" 

  "นาบี (สบตา) แม่เทอต้องไม่เป็นอะไร ( จับแขนทั้งสองข้าง)"

"เอ่อออ นายย... (แปลกทำไมเราถึงลืมความเครียด ครั้งนี้ไปเลยน๊ ฉันอบอุ่นๆแปลกๆเมื่อได้คุยกับนายเหมือนคุยกับคนในครอบครัว (คิด) ) (ร้องให้พร้อมยิ้มแล้วกอด)" "ลูบหลัง (ยิ้ม)(ทำไมฉันถึงรู้สึกดีกับนาบีแบบนี้น๊ หรือเพราะสถานะการณ์มันชวนเทอดูเปราะบางมากในเวลานี้เทอดูอ่อนไหว ฉันรู้สึกสงสารเทอมากเลยนาบี(คิด)" "นี่นาบีเทอรู้สึกเหมือนกับฉันไหม (จับแขนมองตาท่ามกลางแสงจัทนท์แม่น้ำสุดโรแมนติก)"

"รู้สึกอะไรหรอ" เทอมองตาฉันสิ"  "ตุ๊บๆ หลับตาพร้อมร้องให้"

"แฮยอนจูบแสนหวานท่ามกลางแสงจันทร์ ท่ามกลางแม่น้ำ สุดแสนจะโรแมนติก" "นาบียิ้มพร้อมเขิน" "แฮยอนเทอรู้สึกบ้างไหม"

"ฉันตอบนายไม่ได้หรอก"

 "ขอบคุณน๊ที่พาฉันไปที่ๆที่ฉันรู้สึกดีมากเลย" "(ยิ้ม)กุ๊ดไนท์ "โปกมือดูแลแม่ดีๆน๊" "อึ้ม" 

 

   เช้ารุ้ง "อันที่จิงไม่ต้องมารับฉันก้อได้น๊ ฉันนั้งแท็กซี่ไปก้อได้นายไม่ต้องลำบากหรอก"

"เอาเหอะน๊า ฉันอุสาห์มารับ "

"อึ้มขอบใจน๊ แฮยอนที่คอยมารับมาส่งที่คอยแคร์ฉัน เทอเป็นที่พึ่งที่ดีที่สุดของฉันเลย":)

"ลูบหัว แล้วแม่เป็นยังไงบ้างยัยตัวแสบ " "โอ้ยไม่ใช่เด็กๆแล้วน๊ ก้อดีขึ้นเป็นระยะๆแล้วหละหมอบอกว่า อาการของแม่ฉันดีขึ้นอย่างเห็นๆ เริ่มทานอะไรได้เยอะขึ้น ขอบคุณน๊สำหรับเมื้อคืนฉันหายเครียดเป็นปริทิ้งเลยล๊"

 

 ที่หมาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง "ที่รักขาา มากับน้องสาวเหรอค๊ น้องสาวน่ารักดีหนิ"

นาบีมองหน้าแฮยอน แล้วเดินออกไป