รักครั้งแรกในความทรงจำ

ลำดับตอนที่ #3 : จุดเริ่มต้นของความรู้สึก 2

ตัดกลับมา1ปีให้หลัง มาซาโตะได้เดินมาถึงหน้าบ้าน
มาซาโตะ://จับประดูบ้านแล้วเปิด//แอ๊ดดดดด//ตอนนั้นเราไปบ้านผีสิงกับรินสินะ รู้สึกว่าตอนนั้นเป็นตอนที่เราเข้าใจความรู้สึกของเราครั้งแรกสินะ
ตัดกลับมา1ปีก่อน
มาซาโตะ:นี่ รินเร็วๆเข้าสิ 
ริน:เอ๋.....ต...แต่ว่า Q_Q
มาซาโตะ:น่าๆเข้าไปกันเถอะน่า//จับมือรินเดินเข้าไป
ริน: 0/////0//เดินตามไป
มาซาโตะ:หวาาาา มืดดีแฮะ ดีนะเขาให้เราเอาเทียนมาด้วย//จุดเทียน
ริน:QAQ//ตัวสั่น
มาซาโตะ:นี่ริน เธอจะตัวสั่นอะไรขนาดนี้เนี่ย
ริน:ก....ก....ก็..ชั้นกลัวนี่นา QAQ
มาซาโตะ:เธอนี่น้า ก็รู้นี่นาว่านี่มันเป็นของปลอมน่ะ 
ริน:ก...ก็รู้ ต...แต่ก็กลัวนี่นา
ทั้งคู่เดินไปตามทางเรื่อยๆทางที่มีแต่แสงเทียนกับทางข้างหน้ารำไรๆ
มาซาโตะ:นึกในใจ//ตื่นเต้นวุ้ย -w-
ริน://นึกในใจ:เมื่อไหร่จะถึงทางออกเนี่ยยย QAQ
มาถึงครึ่งทาง เริ่มมีเสียงหมาหอนกับเสียงโหยหวนมาตามลมที่พัด
มาซาโตะ:ตื่นเต้นชะมัด สุดยอดดด >W<
ริน: งืออออ กลัวง่าาา QAQ//บ่นเบาๆ
และแล้วผีโผล่มาทั้งสองขอบทางเดิน//แฮ่!!!!!!!!!!!!!!!
มาซาโตะ:ว๊ากกกกกกก!!!!//นึกในใจ:แกล้งตกใจไปงั้นแหละ เดี๋ยวไม่สนุก -_,-
ริน:กรี๊ดดดดดดดดดด!!!! Q[]Q
และมาซาโตะจับมือพารินวิ่งไปจนถึงปากทางออก
มาซาโตะ:555 น่ากลัวชะมัด ซะ...เมื่อ...ไหร่ 555
ริน:น...น่ากลัว QAQ
และทั้งคู่ก็เดินออกจากบ้านพี่สิง
มาซาโตะ:เฮ้ ริน
ริน:อะไรหรอ?
มาซาโตะ://แกล้งทำหน้าสยองนิด:มีตัวอะไรตามหลังมาน่ะ
ริน:กรี๊ดดดดดด!! //กระโดดกอดมาซาโตะ
มาซาโตะ:เฮ้ย!!!! ชั้นล้อเล่น = =
ริน:ฮ...ฮึก ฮืออออออ T T 
มาซาโต:อ้าวเฮ้ยยย!? ชั้นขอโทษ ไม่นึกว่าเธอจะกลัวขนาดนี้ =[]='
ริน:ฮ...ฮึก ม...มาซาโตะ ตาบ้า คนบ้า ฮืออออ T T
มาซาโตะ:= =//เอานิ้วปาดน้ำตาที่แก้มรินอย่างนิ่มนวล
ริน://แหงนหน้ามองมาซาโตะ//ตาแป๋วๆที่มีน้ำตาคลอนิดๆ
มาซาโตะ:O//O//ตึกตัก//หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ//อะ น..นี่ผ้าเช็ดหน้า -///-//ยื่นให้ริน
ริน:ขอบคุณนะมาซาโตะ นายใจดีจัง ^^//ยิ้มหวาน
มาซาโตะ: O///O//ตึกตัก//หัวเริ่มเต้นรัว//อ..เอาล่ะ ได้เวลากลับกันแล้วล่ะ เดี๋ยวชั้นพาไปซื้อของขวัญเป็นที่ระลึกที่เรามาเที่ยวกันครั้งแรกล่ะกัน -///-
ริน:อือ จ๊ะ ^^
แล้วทั้งสองคนก็เดินมาที่ร้านค้าพวงกุญแจ
มาซาโตะ:เอาพวงกุญแจล่ะกันนะ
ริน:จ้า ^^
มาซาโตะ:ลุงฮ่ะ พวกกุญแจขายยังไงเหรอฮะ
คนขาย:อ๋อ ถ้าเป็นพวงเล็กละก็ 100เยน ถ้าเป็นตัวคนล่ะก็เท่ากัน แต่มีบริการเขียนชื่อให้ฟรีนะ
มาซาโตะ:ริน ว่าไงเอาอันไหนดีล่ะ
ริน:เอาพวงคนดีกว่านะ มีสลักชื่อด้วยนี่ ^^
มาซาโตะ:ลุงฮ่ะ เอาพวงผู้หญิงกอดคอผู้ชายนั่นน่ะฮ่ะ 2 พวงฮ่ะ
คนขาย:ได้ๆแล้วจะสลักว่าอะไรดีล่ะ
มาซาโตะ:ว่าไงล่ะริน สลักว่าอะไรดี
ริน://กระซิบ
มาซาโตะ:เอางั้นเหรอ
ริน:จ๊ะ ^^
มาซาโตะ://เขียนใส่กระดาษ//นี่ครับลุง
คนขาย:ได้ๆ รอแปปนะ
10นาทีต่อมา
มาซาโตะ:อ่ะ นี่ริน พวงกุญแจ
ริน:ขอบใจนะมาซาโตะ ^^
มาซาโตะ:ไม่เป็นไร เดี๋ยวชั้นไปส่งเธอที่บ้านนะ
ริน:อือ ^^
1ชั่วโมงต่อมา มาถึงหน้าบ้านริน
ริน:ขอบคุณมากนะ มาซาโตะ วันนี้ั้ชั้นสนุกมากๆเลยล่ะ ขอบคุณสำหรับพวงกุญแจนะ ^^
มาซาโตะ:ไม่เป็นไร เอาเป็นว่า ไว้อาทิตย์หน้าเจอกันที่โรงเรียนนะ
ริน:อือ ^^
มาซาโตะค่อยๆหันหลังเดินไป
ริน:นี่ มาซาโตะ....
มาซาโตะ://หันมา//หือ มีอะไรอ่อ?
ริน:เอ่อ....คือแบบว่า...อย่างนี้นะมาซาโตะ
มาซาโตะ:หืม?
ริน:คือ...ชั้น
มาซาโตะ:ชั้น?
ริน:ชั้นชอบนายนะมาซาโตะ >////<
มาซาโตะ:Q////Q
ริน:-/////-//หน้าแดงแลววิ่งเข้าบ้าน
มาซาโตะ://ตะลึง

ตัดมา1ปีให้หลัง
มาซาโตะเดินเข้ามาในบ้านแล้วถอดรองเท้า
มาซาโตะ:ตอนนั้นเราช็อคมากจนนอนไม่หลับไปคืนหนึ่งเต็มๆเลยนี่นา 
โทรศัพท์เข้าจากชิน
มาซาโตะ:ฮัลโหลว่าไง
ชิน:เฮ้ มาซาโตะ พรุ่งนี้มาซ้อมด้วยล่ะ วันเสาร์เรามีแข่งชิงตัวแทนระดับจังหวัด
มาซาโตะ:อ่า โอเค แล้วพรุ่งนี้เจอกันกี่โมง
ชิน:4โมงเย็นมาวอมร่างกาย
มาโซโตะ:อ่า แล้วเจอกัน
วางสายยย
มาซาโตะ:หลังจากนั้น1อาทิตย์เราก็เปิดเรียนสินะ แล้วทุกอย่างก็พลิกพันตั้งแต่วันนั้นสินะ

โปรดติดตามตอนต่อไป