Come back to me (Kris x Lay)

ข้อมูลเบื้องต้น

Intro

Come back to me

                “ปล่อย”

                “.........”

                “ปล่อยนะพี่คริส”

                เสียงหวานแสนน่ารักเอ่ยบอกเขาที่กำลังพันธนาการคนตัวเล็กเอาไว้ กล้ามเนื้อที่ผ่านการออกกำลังกายมาอย่างสม่ำเสมอโอบรัดรอบเอวแน่น คริสใช้พละกำลังทั้งหมดขังอี้ชิงไว้ในอ้อมกอดโดยที่ไม่สนใจเสียงประท้วงใดๆนั่นเลย ไม่แม้แต่จะสำนึกว่าตนกำลังทำให้ร่างขาวๆมีรอยแดงช้ำเป็นจ้ำ เขาอยากให้อี้ชิงเจ็บ เจ็บเหมือนกับที่เขาเจ็บในตอนนี้ เจ็บที่ร่างบางในอ้อมกอดพูดออกมาว่าขอเลิก ซึ่งเขาเองก็ไม่รู้ตัวเลยว่าไปทำอะไรให้คนรักเคืองโกรธเข้าพอถามออกไปกลับได้รับคำตอบเพียงแค่ว่าไม่อยากอยู่แล้ว

              “ผมไม่อยากอยู่กับพี่แล้ว”

“พี่รักชิงนะ”

“พี่ทำอะไรผิด บอกพี่สิชิง” เขาอ้อนวอนขอคำตอบจากร่างเล็กที่ทำหน้าหงุดหงิดอยู่ด้านหน้า นัยต์ตาคมคลอไปด้วยน้ำใสที่กำลังจะไหลออกมาในไม่ช้า คริสซบหน้าบนบ่าผ่อนแรงคลายกอดทำให้อี้ชิงพลิกตัวมาเผชิญกับเขาได้เล็กน้อย

“พี่รั......”

“ผมไม่ได้รักพี่แล้ว”

น้ำใสที่เคยกลั้นไว้ที่ขอบตาแข่งกันไหลออกมาเรียกคะแนนความสงสารเมื่อได้เห็นใบหน้าแสนสวยเรียบนิ่งไม่มีทีท่าล้อเล่นแต่อย่างใดบวกกับน้ำเสียงที่จริงจังติดจะตะคอก แต่กลับไม่มีให้กันเลย ไม่มีอีกแล้วอี้ชิงคนที่บอกว่ารักกัน มีแต่อี้ชิงคนดื้อพยศดิ้นรนที่จะไปจากเขาท่าเดียว กล้าพูดออกมาว่าไม่รักกันแล้วได้อย่างไรกัน

ในเมื่อชัดเจนขนาดนี้เขาคงไม่คิดเข้าข้างตัวเองที่ว่าร่างเล็กอาจจะพูดออกมาเพียงเพราะว่าประชดเขา ไม่รักคำเดียวแทนเหตุผลมากมายที่เคยอยากรู้ นึกๆดูแล้วไม่รู้เลยน่าจะดีเสียกว่า

สองขาอ่อนแรงแทบล้มลงในทันทียังดีที่มีเสาหลักอย่างอี้ชิงยืนอยู่ในอ้อมอก คริสค่อยๆทรุดตัวลงนั่งคุกเข่ากับพื้นซบใบหน้าลงกับหน้าท้องของคนรักออกแรงกอดรั้งสองขานั้นเอาไว้เมื่ออีกคนทำท่าจะเดินหนีไปให้ไกล ใบหน้าบึ้งตึงที่ส่งมาหากันไม่ต้องบอกว่าอี้ชิงรำคาญแค่ไหนเขาก็ดูออก แต่ในเมื่อมันเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว ครั้งสุดท้ายที่จะได้กอด ครั้งสุดท้ายที่จะได้อยู่ด้วยกันในฐานะคนรักบางทีมันก็ควรที่จะจบลงแบบสวยงามดีกว่าเดินจากกันไปด้วยความไม่เข้าใจกัน

คริสโตพอที่จะเข้าใจอะไรหลายๆอย่างในเชิงของความรัก ไม่ใช่เด็กๆที่พอสูญเสียคนรักไปแล้วคิดจะทำอะไรบ้าๆบอๆเพียงแต่ที่เขาร้องไห้เป็นบ้าเป็นหลังอยู่นี้เขารู้สึกเสียใจจริงๆ เขารักกับอี้ชิงมาเป็นเวลานานนับสามปีก่อนหน้านี้ก็เคยเจอความรักมาแล้วหลายรูปแบบสุขบ้างทุกข์บ้าง แต่หลังจากมาเจอร่างเล็กแล้วก็บอกกับตัวเองว่ามันจะต้องเป็นครั้งสุดท้ายที่จะมอบหัวใจให้ใครสักคนและไม่สามารถไปรักใครได้อีก เขาเกลียดการเริ่มต้นใหม่ เกลียดการจากลาและการสูญเสีย สามปีของคนอื่นคงจะบอกว่าไม่นานหรอกเดี๋ยวก็ลืม แต่สำหรับคนอย่างคริสมันนานซะจนตราตึงลึกสุดหัวใจหากเสียไปก็คงเสียดายเวลาที่ผ่านมา  ก่อนนี้เขาโสดมาสองปีจนได้มาพบกับอี้ชิง กว่าเขาจะเอาชนะใจร่างเล็กได้ก็อีกร่วมปี กว่าจะได้ร่างเล็กมาอยู่ด้วยกัน แต่หลังจากนี้ต้องกลับไปอยู่คนเดียวเหมือนก่อนซึ่งมันอาจจะแปลกเสียหน่อยแต่ก็อย่างว่าเดี๋ยวไม่นานก็คงชิน

                “ลุกขึ้นเถอะพี่คริส”

                ร่างสูงว่าง่ายปล่อยมือออกจากขาขาวหยัดกายลุกขึ้นเต็มความสูงตามคำสั่ง ร่างเล็กเอื้อมมือเรียวสวยออกมาเช็ดคราบน้ำตาบนแก้มคร้ามอย่างเบามือไม่นานก็โดนมือใหญ่กอบกุมดึงให้เข้ามากอด ร่างเล็กลอยหวือกระทบอกแกร่งรับไออุ่นอีกครั้งคราวนี้อี้ชิงไม่ดิ้นขัดกลับตอบรับอ้อมกอดของคนรักที่ใกล้จะได้เลื่อนเป็นพี่ชายซึ่งก็ไม่รู้ว่าคริสเองจะยอมหรือเปล่า มือเล็กตบปุลูบแผ่นหลังกว้างปลอบเบาๆทำให้อีกคนสะอื้นออกมาอย่างไม่ปิดบัง

                “อ๊ะ..” คนตัวเล็กตกใจน้อยๆเมื่อเช็ดน้ำตาให้ชายหนุ่มอยู่ แต่อีกฝ่ายกลับยื่นหน้ามาใกล้ก่อนที่จะโน้มลำคอลงมาจุมพิตบนกลีบปากสีเชอรี่ สัมผัสแสนอ่อนโยนแตะที่ริมฝีปากเพียงเท่านั้นไม่มีการรุกล้ำใดๆ เป็นเพียงแค่จูบลาที่กินเวลาค่อนข้างยาวนานเพราะเมื่อทั้งคู่ละสัมผัสออกจากกันแล้วทั้งสองต่างก็รู้ดีว่าต้องเปลี่ยนสถานะต่อกัน

                “โชคดีนะครับพี่คริส”

                “...........”

                “ดูแลตัวเองด้วย ผมไปนะ”

ประตูบ้านถูกเปิดออกไปพร้อมกับที่คนรักตัวเล็กลากกระเป๋าเดินทางที่บรรจุสิ่งของสำคัญเพียงไม่กี่อย่างเดินออกจากตัวบ้านไป คริสยืนนิ่งอยู่กับที่ก้าวขาไม่ออกอยากจะรั้งไว้แทบขาดใจแต่ในเมื่อใจของอีกคนมันไม่ได้อยู่ที่เขาแล้วก็ควรจะปล่อยไป หากจะมีใครสักคนที่ผิดขอให้เป็นตัวเขาเองที่อาจจะดูแลคนรักไม่ดีพอ และถ้าหากว่าจะมีใครที่เป็นคนเจ็บก็ขอให้มันเป็นเขาแค่คนเดียวเช่นกัน

จางอี้ชิงกำลังเดินหายไปจากเขา ซึ่งเขาทำได้เพียงแค่มองตามแผ่นหลังบาง...

เดินไปไกลเรื่อยๆจนกระทั่งลับสายตา...

ร่างกายอ่อนล้าหมดแรงทรุดไปกับพื้น...

ไม่ว่าจะนานสักเท่าไร...

พี่จะรอ.....

_TBC_