คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ปราสาทแห่งเบื้องหลัง
ซ่า... ซ่า...
ครืน!!
เสียงท้องฟ้าคำรามดังก้องในยามราตรีที่มีฝนตกหนัก สายฝนสาดเข้ากระทบกับหน้าต่างบานใหญ่ของคฤหาสน์หลังหนึ่ง เสียงย่ำเท้าของสองบุคคลดังขึ้นจากตำแหน่งที่ต่างกันของคฤหาสน์
แปะ แปะ แปะ
เสียงฝีเท้าที่เหยียบย่ำกับน้ำที่เปียกแฉะอยู่บนพื้นดังขึ้นเป็นจังหวะราวกับเสียงกระโดดของสัตว์บางอย่างดังขึ้นพร้อมกับแสดงไฟจากตะเกียงที่ถูกเกี่ยวไว้ที่ปลายนิ้ว และร่างนั้นเริ่มใกล้เข้ามายังหน้าประตูบานใหญ่บานหนึ่ง
แอ้ด...
ประตูไม้บานใหญ่นั้นถูกเปิดออก ห้องขนาดใหญ่ที่มีแสงไฟพอเหมาะถูกส่องออกมา ผู้ถือตะเกียงเดินย่ำข้ามธรณีประตูเข้าไปยังห้องนั้นโดยมีสตรีผู้หนึ่งที่นั่งหันหลังอยู่บนโซฟาขนาดใหญ่ เธออยู่ใต้ผ้าคลุมสีดำแดงและกำลังมองเข้าไปยังในเปลวไฟในเตาผิง
“ท่านหญิงขอรับ ‘พวกเขา’ มาพร้อมกันแล้วขอรับ” ผู้ถือตะเกียงกล่าวพร้อมกับคุกเข่าลง สตรีใต้ผ้าคลุมลุกขึ้นยืนจากโซฟา
“ดี” เธอละสายตาจากไฟในเตาผิงก่อนที่จะตวัดสายตามายังผู้ถือตะเกียงโดยไม่หันหน้าไปมอง “หากพวกเขามาพร้อมแล้ว เจ้าเตรียมการต้อนรับพวกเขาได้เลย”
“ขอรับ” ผู้ถือตะเกียงพยักหน้ารับทราบแต่ยังไม่ลุกขึ้นมา อุ้งมือของเขาค่อยๆสัมผัสกับฮุคที่ปิดใบหน้าของเขาไว้ออก เผยให้เห็นใบหูอันเรียวยาวซึ่งเป็นหูของกระต่ายสีชมพูอ่อน พร้อมกับนัยน์ตาสีแดงฉาน “ท่านรีซิลเล่”
สตรีผู้ยืนหน้าเตาผิงหันหลังกลับไปยังตรงหน้ากระต่ายตัวเดิมก่อนที่จะค่อยๆดึงผ้าคลุมสีดำแดงออกมาเผยใบหน้าอันเรียวยาวและขาวซีด ขอบตาดำนัยน์ตาไร้ซึ่งประกาย
“เริ่มเกมได้แล้ว”
แปะ แปะ แปะ
เด็กผู้หญิงใต้ชุดคลุมสีดำขาวที่เปียกโชกวิ่งเข้ามายังคฤหาสน์ พร้อมกับคบเพลิงที่มีไฟที่ให้แสงสว่างสีฟ้าอย่างน่าประหลาด เธอหยุดอยู่หน้าประตูบานใหญ่บานหนึ่งที่อยู่ทางทิศเหนือของคฤหาสน์ เมื่อมือของเธอเอื้อมใกล้จะไปถึงประตู กลับมีเสียงจากคนข้างในดังออกมาเสียก่อน
“เข้ามาได้เลย” เสียงของสตรีนางหนึ่งที่อยู่ด้านในทำให้เด็กผู้หญิงที่อยู่ข้างนอกสะดุ้งเล็กน้อยก่อนที่จะค่อยๆเปิดประตูเข้าไปช้าๆก่อนที่จะย่อกายเบาๆหนึ่งครั้ง
“ท่านเอซอลคะ เหล่าผู้มาใหม่พร้อมแล้วค่ะ” เด็กผู้หญิงกล่าวด้วยเสียงอ่อนหวาน กับสตรีนางหนึ่งที่ยืนมองออกไปข้างนอกหน้าต่างมองดูท้องฟ้าอันมืดครึ้ม
เด็กผู้หญิงแขวนคบเพลิงไว้ที่กำแพงก่อนที่จะถอดชุดคลุมสีดำขาวของตัวเองออก เผยให้เห็นแขนขวาที่เป็นกระบอกและข่อต่อของส่วนต่างๆ นัยน์ตาไร้ซึ่งประกาย ผิวขาวซีดไม่มีน้ำนวล เธอจะเป็นอื่นใดไปไม่ได้นอกจาก ‘ตุ๊กตามีชีวิต’
“หึ ชาวทรินเทียร์ผู้มาใหม่น่ะรึ” เธอกล่าวพลางแสยะยิ้มพร้อมทั้งเอามืออันเรียวยาวลูบบนหน้าต่างที่มีไอติดกระจกเบาๆ “น่ายินดีเสียจริงๆ”
“แต่ท่านคะ…”
“เจ้าอย่าได้กังวลไป ลิลลี่” เอซอลกล่าวพร้อมเผยยิ้มขึ้นอีกครั้ง เข้ากับสายตาอันคมกริบของเธอ เธอลูบรอยเย็บเชื่อมต่อที่แขนขวาของเธอเบาๆ “ครั้งนี้ย่อมไม่เหมือนครั้งที่ผ่านมาอย่างแน่นอน”
เอซอลหยิบหัวกะโหลกเก่าแต่ไร้ซึ่งรอยขีดข่วนมากอดไว้ในอ้อมแขน พร้อมกับฉีกยิ้มกว้างอย่างน่าสยดสยอง
“สงครามเริ่มขึ้นอีกแล้วสินะ...”
ความคิดเห็น