คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ถึงอย่างไรคุณก็จะได้ใกล้ชิดผ้าผืนนี้อยู่ดี
13 อาทิย์พิษสวาท2
เสๆ
ใรอีนที่บ้าน?
เธอหมายวามว่าอย่าไร
แล้วเส็อบออมาแบบทื่อ
ๆ “ผมนอนนเียว”
ไ้ยินเสียหัวเราะาเธอ “ไม่ไ้ถามสัหน่อย”
เายิ้มเ้อๆ
เธอปล่อยมือาผ้าผืนเียวันับเา มอเห็นว่าเธอทำท่าหัใอย่ายิ่ยวที่ะไม่ไว่ว้าเอาไป
เสมอหาผ้าผืนนี้เ่นเียวัน
“ุ้อารมัน ็ไ้รับ”
เสัใปล่อย
“ไม่เป็นไร่ะ” เธอปิเสธ “ันมาทีหลั”
“ไม่เี่ยวับมา่อนมาทีหลัมันอยู่ที่ว่า้อารแ่ไหน”
“็มา”
“ผมอแลเปลี่ยนนิเียว”
สายาอเามอเลยไปยัร้านาแฟเล็ๆ
ที่อยู่ไม่ห่าไปานี่
มุมหนึ่อลานัอเ๋ๆ ที่นี่มีร้านอาหารเล็ๆ หลาหลาย
ร้านาแฟในรูปแบบำลันิยม้วยัวเรือนไม้นาเล็็น่าเ้าไปนั่สนทนาันพร้อมับิบาแฟหอมๆ
หวานเ้ม้น
“อะไระ”
“าแฟสัถ้วย”
เธอมอามสายาอเา่อนะอบรับ้วยเสียร่าเริ
“้วยวามยินี”
แล้วแม่้า็ห่อผ้าผืนามนั้นให้ับเธอ
อนที่เายัยืนอยู่้าเธอ
และเธอหยิบเินออมา่าย เาไ้ยินเสียเธอเอ่ยเบาๆ
“ถึอย่าไรุ็ะไ้ใล้ิผ้าผืนนี้อยู่ี”
เาๆ...เธอพูับใร หมายวามว่าอย่าไร
แ่เา็ไม่ไ้ใส่ในัเพราะไม่ล้าะถาม่อถึวามหมายมาว่านั้น
แม่้ายับอับเาว่า
“อาทิย์หน้าแวะมาใหม่ไ้ไหมะ อาะมีผ้าามๆ มาอี”
เพราะนาิว่าหาไ้ลู้าแบบเาหรือเธอ ็ะายสิน้าไ้
พวนี้หาอบใอแล้วะไม่่อราาเลยบาทีวามพอใอนื้อ็ไม่ไ้วัเป็นเินเสมอไป
นารู้เ่นนั้นสำหรับสิน้าที่มีอยู่บนแผนี้
เสรับำ่อนะเินนำหน้าเธอไปที่ริเาอยาให้เธอนำ...ะไ้ทอามอเธอไ้เ็มามอูผู้หิาเบื้อหลั
ูารยัย้ายส่ายอสะโพทีู่พอาม...
ผู้หิมีรูปร่าเส้นสายที่สวยโยน้ำมืออธรรมาิ...เาถือว่านั่นเหมือนอที่สวรร์ประทานให้โยเพาะ
เธอเินนำเ้าไปในร้านาแฟเล็ๆ
นั่น่อน เสียระิ่เล็ๆ
ัเป็นทำนอเพลบอล่าวยามลู้าเ้าร้าน
มืออเธอยัับอยู่ที่บานประูเมื่อเสับประูนั่นเอาไว้เพื่อะให้มันเปิรับร่าเาามไปอีน
มือวาทับไปมือเธอ หิสาวหันมายิ้มแล้มรับเ็มหน้า
ไม่ไ้ึมือัวเอลับไปไม่มีท่าทีเินอายไหวสะเทิ้น
สีหน้าสีาเป็นปิ...แ่มือผิปินิหน่อยระมั
เสิเ่นนั้นเพราะเามอเห็นรอยเย้าในวานั้น
รอยเย้าแบบเิวนหวานสนิท
มันบออะไรันรนั้น
เสเินามไปนั่...
โ๊ะเล็ๆ ัวาในพื้นที่อันำั แ่แปลที่ไมู่ับแบ...
ลิ่นาแฟ
บรรยาาศอร้านูมีเสน่ห์ในัวอมันเอ...
เาสั่าแฟให้ัวเอ
แ่เธอสั่าแฟเย็น
“สั่อเย็นลวามร้อนให้ัวเอ่ะ”
เสียบอล่าว...เามอ
นั่นเธอเนาหรือเปล่าหนอับารแบะเสื้อปเสื้อเิ้ออ
ระุมเสื้อเม็บนหลุออไป...เาหลบวูบวาบ
เสียหัวเราะไล่มาเบาๆ
“เอ้อ...หัวเราะเยาะผม?”
“ลัวะมอหรือะ” เสียถาม่อแผ่วเยายั่วเย้า...โ๊ะัวเล็นเพียแ่เธอโน้มัวมาเล็น้อย็แทบะิับหน้าเา...
น้ำหอมลิ่นแปล
หวานแบบร้อนแร...หรือนี่ที่เธอบอ ลวามร้อนให้ัวเอ
ร้อนแบบไหน
“อยาเล่นไฟไหมะ”
นแนอเาเหมือนลุั้ึ้น...เสพยายามะเ้นหัวเราะออมา
แม้ะเ้อและปร่าแปร่
“เพลำลัฮิทรับ” เาวาท่อนแนัวเอลไป เาเป็นนน
มันเรียัวสวยบนผิวสีน้ำาลนวล “นแนสแนอัพเลยรับ”
เสียหัวเราะเบาๆ
เย้ายั่ว...ัวานเสียหัวเราะนั่นทำให้เาวูบไหว อยาะอให้เธอหยุหัวเราะ
แ่ทว่าไม่ล้าะพู
“ี้เล่นัเลย...อบนัล่ะ...ไะ
สนใอร้อนไหมะ...รับไหมะ...าแฟร้อน่อนเปรี้ยว...”
เาฝืนใล้าสบาับเธอ...ลสายา่ำล...มอเหลือบเ้าไปในอเสื้อที่ระุมเิ้เม็บนหลุไป
โนมเนื้อรอผ่ออิ่มูเนียน้วยสัมผัสาา
เาลืนน้ำลายลอ...
“ไะ...ินานั”
าแฟถูนำมาเสิฟ...เธอเลื่อนอะไรบาอย่ามาให้...มือเรียวหยิบถ้วยาแฟเย็นึ้นื่ม...นิ่มอเาที่้อนามอเธอ...วามวยเินนี่น่าแปลสำหรับัวเาเอเป็นอันมา
เธอวาถ้วยล
เอ่ยำลา
“ฝา่าย่าาแฟ้วยนะะ ไปละ”
เายันั่นิ่ที่เิม...เธอไปแล้วลิ่นหอมหวานแรนั่นยัแทรอยู่รอบัวในนาสิสัมผัสไ้
้มลมอนามบัรนั่น
น่าะเป็นนามบัรับระาษสี่เหลี่ยมผืนผ้านานามบัรทั่วไป
แ่ปราแ่ลายมือ้วยหมึสีแเิรัส
เสหายใเ้าลึๆ
เล่นับไฟ…
เล่นับอะไรเล่า
แ้วเ้าอม...
าม้วยเบอร์โทรศัพท์
เบอร์โมไบล์ เลเ้าัว...ึ้น้น้วย 081
 |
|
ความคิดเห็น