Princess of Time

ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ ( รีไรท์ )

                                                                              บทนำ



         ท่ามกลางสมรภูมิรบหญิงสาวผู้หนึ่งกำลังร่ำไห้กับการจากไปของผู้เป็นที่รัก นัยน์ตาสีนิลจ้องมองร่างในอ้อมแขนอย่างเจ็บปวดในขณะที่น้ำตาหลั่งรินลงมาไม่ขาดสาย มือเรียวงามสองข้างและชุดแสนสวยของเธอนั้นเปรอะไปด้วยเลือดของอีกฝ่าย เธอกระชับร่างของเขาเข้ามาใกล้ก่อนกระซิบอย่างแผ่วเบา



         “ แม้จุมพิตรักจากข้ามิอาจก่อปาฏิหาริย์ แต่ข้าขอตั้งสัตย์ปฏิญาณ จะผ่านกาลมาพบพานท่านอีกครา ”



หญิงสาวก้มลงจุมพิตร่างในอ้อมแขนอย่างแผ่วเบา แล้วร่างของเธอก็เรืองแสงขึ้นก่อนที่จะหายไป ทิ้งไว้เพียงถ้อยคำสุดท้าย...



         “ แล้วข้าจะรอคำตอบจากท่านนะ... เอ็ดเวิร์ด ”



---***---***---***---***---



         “ หมดเวลาของท่านแล้ว ” เจ้าของนัยน์ตาสีน้ำเงินเข้มเอ่ยขึ้นพลางชี้ดาบมาทางชายชุดดำที่กำลังยิ้มเยาะให้เธอ ทั้งๆที่ร่างของเขานั้นเต็มไปด้วยเลือด... เลือดที่มีสีดำสนิท



“ เจ้าไม่มีวันทำอะไรข้าได้มากกว่านี้ อเล็กซ์แซนดร้า สักวัน... ข้าจะต้องกลับมา... กลับมาสร้างความพินาศให้กับผู้ที่บังอาจขัดขวางข้า ” คำพูดนั้นตามมาด้วยเสียงหัวเราะกึกก้อง เขารู้ว่าคนตรงหน้าไม่เคยนึกอยากทำหน้าที่นี้แม้แต่น้อย เพราะเธอรู้ดีว่า จุดจบสุดท้ายของเธอคืออะไร...



“ ลาก่อน ” เธอตัดบทแล้วร่ายเวททันใด



          แสงสว่างสีขาวเจิดจ้าบาดตาในขณะที่ท้องฟ้ากำลังปั่นป่วน สายฟ้าฟาดลงมาไม่ขาดสายแต่ไม่อาจทำลายจิตใจอันสงบของผู้ร่ายเวทได้ ร่างบางของเจ้าหญิงผู้รับหน้าที่ปราบปีศาจในครั้งนี้ค่อยๆเรืองแสงขึ้น แล้วกระจกบานใหญ่ก็ปรากฏอยู่ตรงหน้า



         นัยน์ตาสีน้ำเงินเข้มของอเล็กซ์แซนดร้าทอประกายกล้า แล้วเธอก็เอ่ยเวทบทสุดท้าย ...เวทกักขังปีศาจ นอกจากมันจะกักขังคนตรงหน้าแล้ว มันยังกลืนกินพลังชีวิตของผู้ร่ายเวทอีกด้วย



         แสงสีขาวค่อยๆเลือนหายไปพร้อมๆกับร่างหนึ่งที่ค่อยๆทรุดลง น้ำตาหยดสุดท้ายไหลรินลงสู่ผืนแผ่นดินเกิด... หน้าที่ของเธอสิ้นสุดลงแล้ว... สิ้นสุดลงพร้อมกับชีวิตของเธอ...





......เมื่อรู้ว่าจุดจบจะเป็นเช่นไร แล้วใครหนอที่จะมารับหน้าที่นี้ต่อไปในภายภาคหน้า......