ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : เพื่อนรักเก่า
1เดือนผ่านไป
(ยีนส์)
หนึ่งเดือนมานี้เคนไม่เคยนอกใจฉันเลยล่ะ เขาเป็นคนดีมาก เขาทำให้ฉันรู้ว่าเขาจะรักฉันคนเดียวเท่านั้น และฉันก็จะรักเขาคนเดียวเท่านั้น ตลอดไป!!
"ยีนส์ ทำไมวันนี้ไอเคนมาสายขนาดนี้ว่ะ"ฟ้าถาม นั่นน่ะสิทำไมล่ะ ปกติมาเช้าจะตายไป แต่วันนี้มาซะสายเลย
"ยีนส์เคนมาแล้ว เคนขอโทษนะที่มาสายวันนี้เคนตื่นสายจริงๆน่ะ ขอโทษนะ"เคนพูด เฮ้อ~มาจนได้ กว่าจะมาเกือบหมดเวลา ฉันเดินนำเคนขึ้นมาบนห้อง โดยที่ไม่เคยรอเขาเลย เขาก็พยายามที่จะตามง้อฉัน
"เลิกง้อได้แล้วน่ะเคน เราให้อภัยก็ได้ เคนตามง้อเราจนเราเดินไม่ได้แล้วเนี่ย เคนเดินวนไปวนมาอยู่นั่นแหละ เราจะล้ม"ฉันพูดออกไปอย่างโมโห ฉันน่ะหายโกรธเขาตั้งนานแล้วล่ะ
"เอ่อยีนส์ วันนี้เคนลืมบอกว่าเพื่อนเคนที่โรงเรียนเก่าจะมาหาเคนน่ะ เรากับมันชวนกันไปเดินนัดน่ะ เราอยากให้ยีนส์ไปด้วย"เคนพูด เอาอีกแล้วหรอเนี่ย ต้องไปอีกแล้วหรอ แต่จะทำไงได้ล่ะเคนอุตส่าห์ชวนเลยนิ่
"ก็ได้ เราไปด้วยก็ได้ แต่ตอนนี้รีบขึ้นเรียนกันเถอะ สายละ"ฉันพูดจบเราก็เดินเข้าห้องกันทันที เบื่อๆๆๆๆ เว้ย!!!
ผ่านไป2ช.ม.
ตอนนี้ก็ถึงเวลาพักเที่ยง พวกเราสี่คนเดินลงมาทานข้าวพร้อมกันเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนไป ไม่นานมากเราก็ทานข้าวกันเสร็จและเคนก็เดินจับมือฉันมาขึ้นห้องพร้อมกันเหมือนเดิม ทำไมฉันถึงรักอีตานี่มาขนาดนี้ล่ะ
"ยีนส์วันนี้เป็นอะไรหรอ ทำไมไม่ค่อยคุยกับเคนเลยล่ะ เคนรู้สึกผิดยังไงก็ไม่รู้แฮะ"เคนพูด นายจะมารู้สึกผิดทำไม ฉันต่างหากที่ต้องรู้สึกผิด ฉันรักนายมากอยากจะพูด แต่ก็พูดไม่ออกอยู่ดี มีแต่นายฝ่ายเดียวที่พูด ว่ารักฉัน แต่ฉันไม่เคยบอกนายตรงๆเลย มีแต่เก็บเอาไว้เท่านั้น ไม่นานเขาก็เอนตัวลงมานอนบนตักฉันเหมือนเดิม นายนี่มันจริงๆเลยนะ พอเขานอนฉันก็เอามือไปลูบหัวเขาได้สักพัก เขาจับมือฉันไปกอดและจุ๊บ!มือฉันหนึ่งครั้ง ทำไมมันเขินอย่างนี้ล่ะและไม่นานคุณครูก็เข้ามาในห้อง เคนรีบลุกขึ้นมาทันที เราเริ่มเรียนกันอย่างสงบ
ผ่านไป3ช.ม.
ตอนนี้เราก็เรียนกันเสร็จแล้ว เคนรีบวิ่งจับมือฉันมาที่หน้าประตูโรงเรียนทันทีและก็ได้เจอเพื่อนของเคน ที่เคนบอกฉันเมื่อเช้านี้ เป็นผู้หญิงซะด้วย เคนเดินไปที่รถพร้อมกับเพื่อนแล้วหันมาจับมือฉันเอาไว้ ดีนะที่เขาไม่ลืมว่าฉันมาด้วย แต่ตอนเดินเขาไม่คุยกับฉันเลยเขาหันไปคุยกับเพื่อนเขาอย่างเดียว แน่ล่ะสิก็เพื่อนรักนิ่ ไม่ได้เจอกันมาตั้งเดอนหนึ่งแน่ะ แต่มันก็รู้สึกว่าฉันไม่มีตัวตนเลย เพราะว่าขนาดตอนขึ้นรถเขายังนั่งหัวติดกับเพื่อนเขาเลยส่วนฉันก็ได้แต่นั่งหงอยเหงาอยู่คนเดียว มันรู้สึกว่าฉันไม่อยู่ในสายตายังไงอย่างนั้นแหละและก็ถึงนัด เขายังคงเดินไปกับเพื่อนของเขา โดยที่ไม่สนใจฉันเลยและสักพักเหมือนเขาจะรู้สกตัวว่าลืมฉันก็เลยเดินมาจับมือฉันไปยืนอยู่ข้างๆ ขอบคุณที่ยังไม่ลืมกัน เฮ้อ~
ผ่านไป1ช.ม.
ตอนนี้เราก็กลับบ้านกันแล้ว เคนเดินมาสั่งฉันเหมือนเดิมโดยที่ไม่ลืมกัน ว่ายังมีฉันอยู่ในสายตา
"ยีนส์ วันนี้เป็นอะไรรึเปล่า ไม่พูดเลย"เคนถาม อันนี้ใครควรถามมากกว่ากัน ว่าใครที่ไม่คุย
"เปลาเราเห็นเคนคุยกับเพื่อนอยู่น่ะ เราไม่อยากเข้าไปขัดเวลาเคนคุยน่ะ ถ้างั้นเราเข้าบ้านก่อนนะ พรุ่งนี้ค่อยคุยกันใหม่นะ"ฉันหันไปพูดกับเคน แล้วเดินเข้าบ้านไปอยางไร้เยื่อใย พรุ่งนี้หวังว่าฉันจะไม่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้อีกนะ
(ยีนส์)
หนึ่งเดือนมานี้เคนไม่เคยนอกใจฉันเลยล่ะ เขาเป็นคนดีมาก เขาทำให้ฉันรู้ว่าเขาจะรักฉันคนเดียวเท่านั้น และฉันก็จะรักเขาคนเดียวเท่านั้น ตลอดไป!!
"ยีนส์ ทำไมวันนี้ไอเคนมาสายขนาดนี้ว่ะ"ฟ้าถาม นั่นน่ะสิทำไมล่ะ ปกติมาเช้าจะตายไป แต่วันนี้มาซะสายเลย
"ยีนส์เคนมาแล้ว เคนขอโทษนะที่มาสายวันนี้เคนตื่นสายจริงๆน่ะ ขอโทษนะ"เคนพูด เฮ้อ~มาจนได้ กว่าจะมาเกือบหมดเวลา ฉันเดินนำเคนขึ้นมาบนห้อง โดยที่ไม่เคยรอเขาเลย เขาก็พยายามที่จะตามง้อฉัน
"เลิกง้อได้แล้วน่ะเคน เราให้อภัยก็ได้ เคนตามง้อเราจนเราเดินไม่ได้แล้วเนี่ย เคนเดินวนไปวนมาอยู่นั่นแหละ เราจะล้ม"ฉันพูดออกไปอย่างโมโห ฉันน่ะหายโกรธเขาตั้งนานแล้วล่ะ
"เอ่อยีนส์ วันนี้เคนลืมบอกว่าเพื่อนเคนที่โรงเรียนเก่าจะมาหาเคนน่ะ เรากับมันชวนกันไปเดินนัดน่ะ เราอยากให้ยีนส์ไปด้วย"เคนพูด เอาอีกแล้วหรอเนี่ย ต้องไปอีกแล้วหรอ แต่จะทำไงได้ล่ะเคนอุตส่าห์ชวนเลยนิ่
"ก็ได้ เราไปด้วยก็ได้ แต่ตอนนี้รีบขึ้นเรียนกันเถอะ สายละ"ฉันพูดจบเราก็เดินเข้าห้องกันทันที เบื่อๆๆๆๆ เว้ย!!!
ผ่านไป2ช.ม.
ตอนนี้ก็ถึงเวลาพักเที่ยง พวกเราสี่คนเดินลงมาทานข้าวพร้อมกันเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนไป ไม่นานมากเราก็ทานข้าวกันเสร็จและเคนก็เดินจับมือฉันมาขึ้นห้องพร้อมกันเหมือนเดิม ทำไมฉันถึงรักอีตานี่มาขนาดนี้ล่ะ
"ยีนส์วันนี้เป็นอะไรหรอ ทำไมไม่ค่อยคุยกับเคนเลยล่ะ เคนรู้สึกผิดยังไงก็ไม่รู้แฮะ"เคนพูด นายจะมารู้สึกผิดทำไม ฉันต่างหากที่ต้องรู้สึกผิด ฉันรักนายมากอยากจะพูด แต่ก็พูดไม่ออกอยู่ดี มีแต่นายฝ่ายเดียวที่พูด ว่ารักฉัน แต่ฉันไม่เคยบอกนายตรงๆเลย มีแต่เก็บเอาไว้เท่านั้น ไม่นานเขาก็เอนตัวลงมานอนบนตักฉันเหมือนเดิม นายนี่มันจริงๆเลยนะ พอเขานอนฉันก็เอามือไปลูบหัวเขาได้สักพัก เขาจับมือฉันไปกอดและจุ๊บ!มือฉันหนึ่งครั้ง ทำไมมันเขินอย่างนี้ล่ะและไม่นานคุณครูก็เข้ามาในห้อง เคนรีบลุกขึ้นมาทันที เราเริ่มเรียนกันอย่างสงบ
ผ่านไป3ช.ม.
ตอนนี้เราก็เรียนกันเสร็จแล้ว เคนรีบวิ่งจับมือฉันมาที่หน้าประตูโรงเรียนทันทีและก็ได้เจอเพื่อนของเคน ที่เคนบอกฉันเมื่อเช้านี้ เป็นผู้หญิงซะด้วย เคนเดินไปที่รถพร้อมกับเพื่อนแล้วหันมาจับมือฉันเอาไว้ ดีนะที่เขาไม่ลืมว่าฉันมาด้วย แต่ตอนเดินเขาไม่คุยกับฉันเลยเขาหันไปคุยกับเพื่อนเขาอย่างเดียว แน่ล่ะสิก็เพื่อนรักนิ่ ไม่ได้เจอกันมาตั้งเดอนหนึ่งแน่ะ แต่มันก็รู้สึกว่าฉันไม่มีตัวตนเลย เพราะว่าขนาดตอนขึ้นรถเขายังนั่งหัวติดกับเพื่อนเขาเลยส่วนฉันก็ได้แต่นั่งหงอยเหงาอยู่คนเดียว มันรู้สึกว่าฉันไม่อยู่ในสายตายังไงอย่างนั้นแหละและก็ถึงนัด เขายังคงเดินไปกับเพื่อนของเขา โดยที่ไม่สนใจฉันเลยและสักพักเหมือนเขาจะรู้สกตัวว่าลืมฉันก็เลยเดินมาจับมือฉันไปยืนอยู่ข้างๆ ขอบคุณที่ยังไม่ลืมกัน เฮ้อ~
ผ่านไป1ช.ม.
ตอนนี้เราก็กลับบ้านกันแล้ว เคนเดินมาสั่งฉันเหมือนเดิมโดยที่ไม่ลืมกัน ว่ายังมีฉันอยู่ในสายตา
"ยีนส์ วันนี้เป็นอะไรรึเปล่า ไม่พูดเลย"เคนถาม อันนี้ใครควรถามมากกว่ากัน ว่าใครที่ไม่คุย
"เปลาเราเห็นเคนคุยกับเพื่อนอยู่น่ะ เราไม่อยากเข้าไปขัดเวลาเคนคุยน่ะ ถ้างั้นเราเข้าบ้านก่อนนะ พรุ่งนี้ค่อยคุยกันใหม่นะ"ฉันหันไปพูดกับเคน แล้วเดินเข้าบ้านไปอยางไร้เยื่อใย พรุ่งนี้หวังว่าฉันจะไม่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้อีกนะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น