first love รักแรกของนายกาสิโน

ลำดับตอนที่ #2 : วันแรกของการเป็นสะใภ้

george talk
เฮ้อ~ยัยตัวแสบนั่นเป็นไรรึเปล่านะ ไม่ลงมาเลย จะเป็นไรรึเปล่า 
"เจฏษ์เห็นมาโกะรึเปล่า"
"ไม่เลยครับตั้งแต่เมื่อคืน"เจฏษ์พูด เธอเป็นไรของเธอนะ
"เจฏษ์พาฉันไปที่ห้องมาโกะที"ผมพูดจบก็เดินไปห้องเธอทันที ไม่นานก็เข้าห้องมาดกะมาก็เห็นเธอนอนอยู่ ขี้เซาจริงๆ
"เธอๆๆ นี่ตื่นได้แล้ว สายแล้วนะ มาโกะ"ผมเรียกเท่าไหร่เธอก้ไม่ตื่น จึงเอามือไปคลำหน้าผากเธอ โอ้ย ตัวร้อนจี๋เลย
"เจฏษ์เอาผ้าชุบน้ำมาที เร็วสิ"
"ครับๆ"สักพักเจฏษ์ก็ไปเอามาให้ผม ผมมานั่งเช้ดตัวให้เธอทันที ยัยแสบเอ๊ย ทำไมเป็นงี้เนี่ย 
"เฮ้อ~เจฟฉันขอโทดที่ต้องทำแบบนี้ อย่าไปจากฉันนะ ฉันเสียคนมามากพอแล้ว ฮือๆๆๆ"มาโกะละเมอถึงคนๆนึงที่ชื่อเจฟ สงสัยจะเป็นแฟนเธอสินะ
"มาโกะ ฉันยังอยู่กับเธอนะ"ผมพูดข้างหูเธอ สักพักเธอก็สงบไป เฮ้อ~ยัยตัวแสบเอ้ย แล้วผมจะพูดกับเธอแบบนั้นทำไมนะ สักพักผมก็เดินลงไปข้างล่างทันที
"จอร์จลูก"ผมหันไปหาต้นเสียงทันที
"ครับ"
"วันนี้แม่เห็นมาโกะไม่ลงมาเป็นไรรึเปล่า"แม่พูด 
"อ่อเธอไม่สบายน่ะครับ ก้เลยให้เธอพัก"ผมพูด
"อ่อ แล้วนี่เราไม่ไปทำงานรึไงเนี่ย"แม่พูด
"อ่อกำลังจะไปแล้วล่ะครับ ถ้างั้นผมไปเลยนะครับ"ผมพูดจบก็เดินไปขึ้นรถทันที
george end talk
หาว ปวดหัวจังแหะ เอ๊ะ?ทำไมฉันอยู่ในชุดนี้ล่ะ ฉันเดืินลงไปข้างล่างทันที
"อ่าวเธอตื่นแล้วหรอ"
"ค่ะ"
"กินข้าวสะสิ เดี๋ยวเป็นลมเป็นแล้งไปฉันซวยอีก"คุณท่านพูดจบ ฉันก็นั่งกินข้าวทันที แปลกๆแหะบ้านนี้ เฮ้อ~
"เอ่อ คุณท่านคะ มาโกะต่องอยู่ที่นี่นานแค่ไหนคะ"ฉันถามท่าน
"ก็ประมาณ1ปีมั้ง"คุณท่านพูด ห้ะ!!!!!1ปีเลยหรอเนี่ย
"คะ1ปี!!!!!!"
"ใช่1ปีทำไมหรอ 1ปีจริงๆยังน้อยไปด้วยซ้ำนะ"
"ค่ะท่าน"
"กินไปไม่ต้องพูดมากหรอก"ท่านพูดจบฉันก็กินต่อจนหมด เฮ้อ~ ไม่นานฉันก็กินหมด แล้วฉันก็เดินไปล้างจานทันที
"อ่าว ตื่นแล้วหรอ"ฉันหันไปมองเขาอย่างตกใจ เพล้ง
"เห้ย เธอเป็นไรเนี่ย โธ่เอ้ย จานแตกเลย"เขาพูด แันก้มลงไปเก็บทันที
"โอ้ย"ฉันอุทานออกมา เศษแก้วทิ่มซะงั้นอ่ะT^T
"ซุ่มซ่ามจริงๆเลยนะเธอเนี่ย มานี่สิโธ่จริงๆเล๊ย"เขาพุดจบก้ลุกขึ้นไปเอาที่ปฐมพยาบาลมาแล้วทายาให้ฉันแปะพลาสเตอร์ให้ฉันทำไมเขาต้องทำให้ฉันขนาดนี้ด้วยนะ โอ้ยยยย เราเป็นไรของเราเนี่ย
"เดี๋ยวฉันเก็บเศษแก้วเองเดี๋ยวซุ่มซ่ามทำตัวเองเจ็บอีก"จอร์จพูดจบก้เก็บเศษแก้วทันที เอาจริงๆเขาก็เป็นคนดีนะ ก็นะเขากับฉันเหมือนเคยเจอกันมาก่อนเลย แต่ไม่รู้แหะว่าที่ไหน ช่างมันเถอะ คงไม่เคยเจอหรอกมั้ง แต่ทำไมพอเห็นเขาก็นึกถึงมาร์ค อีตาเพ้อเจ้อนั่นด้วยนะ ทิ้งเพื่อนอย่างฉัน ให้ฉันอยู่คนเดียว มาร์คบ้า นายหายไปไหนนะเฮ้อ~ แล้วฉันก็เดินมาที่สวนทันที
george talk
เอ๊ะ?ยัยตัวแสบนั่นไปไหนอีกแล้วนะ
"เจฏษ์ เห็นยัยตัวแสบนั่นมั้ย"ผมถามเจฏษ์
"อ่อเห็นยืนอยู่ที่สวนข้างหลังน่ะครับ"เจฏษ์พูดจบผมก็วิ่งมาทันที ผมเห็นเธอยืนอยู่ที่สวนนั่งมองเรื่อยไป เป็นไรของเธออีกแล้วเนี่ย ชอบทำให้ฉันเป็นห่วงจริงๆเล๊ย ผมเดินเข้าไปนั่งตรงข้ามกับเธอ เธอหันมาแล้วก้หันกลับไป
"คิดอะไรอยู่ล่ะ"ผมถามเธอ
"จะมายุ่งไรด้วย"
"เอ้า ถามไม่ได้รึไง เห็นนั่งคนเดียว"
"คุณไม่จำเป็นต้องรู้"มาโกะพูดจบก้เดินไป ผมทำไรให้เธอโกรธเนี่ย ยัยตัวแสบเอ๊ย เฮ้อ~
"คุณผู้ชายๆแย่แล้วครับๆคุณเรนะกับแม่ของเธอมาป่วนทำลายเข้าของอยู่ข้างหน้าบ้านครับ"เจฏษ์พูดจบผมก็เดินไปดูทัน
"จอร์จๆเรนะคิดถึงจอร์จจังเลยค่ะ"เรนะพูดพรางมากอดผม
"คุณท่านเกิดไรขึ้นคะ"ผมได้ยินเสียงผู้หญิงคนนึงเดินมาถามแม่ของผม ผมดันเรนะออกแล้วเดินไปจับมือเธอมาทันที เธอพยายามเอามือผมออกแต่ก็เอาออกไม่ได้
"ผู้หญิงคนนี้ใครคะจอร์จ"
"อ่อฉันเป็น..."เธอยังพูดไม่ทันจบผมก็พูดแทรกเธอทันที
"นี่มาโกะคู่หมั้นของฉันเอง"ผมพูดจบมาโกะก็หันมองหน้าผม
"ไม่จริงอ่ะ จอร์จไม่เคยรักใครนอกจากเรนะ จอร์จหลอกเรนะใช่มั้ยละ ไม่ต้องหลอกหรอกค่ะ เรนะไม่เชื่อ"เรนะพูด
"นี่เรื่องจริงเรนะ เรากำลังจะแต่งงานกัน"
"ไม่จริง จอร์จมองหน้าเรนะสิคะแล้วพูดว่าจอร์จลืมเรื่องของเราหมดแล้ว"
"ผมยังไม่ลืม"ผมพุดแล้วเรนะก็ยิ้ม"ว่าคุณเคยทำอะไรไว้กับผม"ผมพูดจบก็เอามือเธอลงแล้วจับมือมาโกะเดินไปทันที
"คุณทำไรเนี่ย ทำไมไม่บอกว่าเป็นแค่คู่หมั้นไถ่หนี้ล่ะ"มาโกะพูด
"เธอไม่รู้หรอกว่าอดีตเขาเคยทำอะไรไว้บ้าง"
"แค้นว่างั้น ความแค้นมันไม่ได้ทำให้คุณมีความสุขเลยนะ มีความสุขหรอที่แค้นเขาอ่ะ"มาโกะพูด แม่พระอีกละ- -'ยัยบ๊องเอ๊ย
"เธอไม่รู้เรื่องไม่ต้องพูดหรอก"
"โอเค ฉันไปละไม่อยากกวนนาย"มาโกะพูดจบก็เดินออกไปจากห้องผมทันที เหอะ จริงๆเลยนะ