คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : os│happy birthday Chanyeol
อิาหนัสั้นเรื่อ INSEPARABLE
แสนำโย Benedict Cumberbatch
แสแยามเ้าับอ้อมออันแสนอบอุ่น
ลุ่มผมสีน้ำาลลิ่นหอมอ่อนๆ่อยๆุเ้าหาหน้าอแร่อย่าพึ่พาหาวามรั
ใบหน้าอเ้าอวแนให่้อมอเพานสีาว้วยวามรู้สึอะไรบาอย่า
าม้มมอใบหน้าอนรัที่ำลัหลับใหลในห้วนินทา้วยวามรู้สึผิ้าใน
'ุเป็นมา
5 เือนแล้ว'
มือหนาล้วเ้าไปในระเป๋าาเเนื้อผ้าี
มอนาฬิาที่ใล้ะถึเวลาไ้ออไปทำานยามเ้า
แบฮยอนเินมาผูเนไทสีำให้อย่าห่วใย ริมฝีปาบาเม้มเ้าหาัน
ใบหน้าสวยเยึ้นมอใบหน้าอนรั่อนะยิ้มบาๆให้ ยฝ่ามือเนียนนุ่มึ้นสัมผัสับแ้มสาพลาลูบเบาๆ
ใรัน
ที่ำหนีวิเรา
ำอบือ...
ไม่มี
มือหนา่อยๆแะมือนรัออ
่อนะผละัวออเบาๆ สาวเท้าเินออไป้านอบ้านโยไม่เร่รีบนั
ยื่นมือไปเปิประูรถเหมือนทุรั้ในยาม้อออไปทำาน
หันไปมอหน้านรัพลาระบายยิ้มเท่าที่ทำให้อีฝ่ายรู้ว่า เรารัมานาไหน
มาพอ
ที่ะโห
'ผมไม่อยาพูอะไรมา'
ริ๊~
ร่าสูสภาพไม่่อยีและแย่มานัเินเ้ามาในร้านาแฟแห่หนึ่
วาลมโที่ิะเหม่อลอยสาส่อมอหาใรบานในร้านแห่นี้อย่าไม่ใส่ในั
ลิ่นอาแฟอันุ้นเยลอยแะมูน้อมอหา้นอว่ามาาไหน
เสียระทบันอ้อนันเล็่อยๆนบนถ้วยาแฟเบาๆ
ลิ่นหอมอมันทำให้นึถึใรบาน เราเยื่มมัน้วยันบ่อยๆ
ร่าสูสมส่วนอายสภาพานะั้น่ำ่อยๆนั่ลฝั่ร้าม
้อนในมือหยุะัล ใบหน้ามใสสะอาูผู้ีเยมอบุลมาใหม่ที่ละม้ายล้ายลึับนมานไม่อาประเมินวามแ่าไ้
"...ไ"
ายหนุ่มเ้าอผมยาวยุ่เหยิเอ่ยทัเบาๆ
หนวเราสีำที่ึ้นมาามโรหน้าอเาทำให้พอแยออไ้ว่าใรเป็นใร
ส่วนายหนุ่มนัธุริอีนนั้น
สูทราาแพับทรผมัสั้นูมีานะมาว่านรัอย่านที่นั่ฝั่ร้ามนั้น
มันมีมาว่าริๆ
"ัน...
มีเรื่อะอร้อ"
มีใรบ้า
ที่ำหนให้รอบรัว้ออยู่้วยัน
"นายไม่ไ้้อารอะไราัน
อน"
ไม่มี
ไม่มีพี่น้อนไหน
ที่้ออยู่้วยัน
"นาย้อาร่าหา านยอล"
หลัาฟัประโยนั้นบ
ามที่ิะำล้ำหลุบมอระาษที่ถูพับวาไว้้าๆถ้วยาแฟ้วยวามสสัย
อน่อยๆนำมืออันสั่นเทาอัวเอไปเลื่อนมันมา่อนไว้ใล้ๆัวอย่าประหม่า
านยอลรู้
ใบหน้าหล่อ้อมอเาัวเอในระ
มือให่ยรรไรึ้นัไปามเส้นผมสีำที่ยาวไปถึใบหูออ้วยอาารสั่น
ใบมีนาพพาถูยึ้นมาโนหนวเราออ
น้ำในอ่าถูัล้าใบหน้าให้สะอาเลี้ยเลา
อนมอผลานศิลปะเสมือนริรหน้า้วยวามรู้สึโหว่ๆในใอย่าไม่ใร่ะสบายในั
านยอล...
เหมือนับอนมาริๆ
แ่แบฮยอน
แยใบหน้าเราออ
ใบหน้าที่เรียบนิ่อเา
แ่แฝไป้วยถ้อยำมามายที่ำลัแผ่ออมา
"นายื่ออน...
ไม่ใ่านยอล"
ุรัรอบรัว
'แบบไหน' เราอยาะใหุ้อบให้เราฟั
มนุษย์เิมาในสภาพแวล้อมแ่าัน
พวเาเลยมีานะไม่เหมือนัน
ในานะ
อะไรหลายๆอย่า
รอบรัว
้อแยัน ้วยเหุผลอะไรบาอย่า
เสียสะอื้นเริ่มัึ้นเรื่อยๆภายในรถันหรูสีำ
ฝ่ามือให่ที่ำลัสั่นเทาถูยึ้นมาเ็น้ำาออ้ำแล้ว้ำเล่า ายหนุ่มร้อไห้ออมาพร้อมับอาารหวาลัวในวัน้าหน้านี้
ทั้โหยหา อโทษ เวทนา ูถูโะาอัวเอ
ไม่มีใรเ้าใลึึ้มันเลย
ารลัววามาย
หลีเลี่ยไม่ไ้ที่ะพยายามให้ัวเอายอย่าสบ
อยาูแล...
รอบรัวให้มาว่านี้
ารยอมอยู่ับัวเอในโลอวามิที่ำลัาย้าๆ
เหมือนำลัหลับใหลอยู่ท่ามลาเสียใ้มหาสมุทร มันวัวนอยู่้าหู
เียบ...
และเสียั
มือหนายึ้นมาปิใบหน้าอัวเอไว้่อนะออแรำระาษในมือแน่น
'ผลรว...
ผม้อ เสียใ้วยนะรับ'
ฝ่ามือให่รีบเ็น้ำาออลวๆ
แ่มัน็ผลันไหลออมาอีไม่มีวันบ น้อ้มหน้าล
้น่าัวเอออมาเสียัอย่านึสมเพ ทุบำปั้นลับพวมาลัยรถไม่ยั้
ปล่อยให้ัวเออยู่อย่านี้ อยู่แบบนี้ นว่าะรู้ว่าอนนี้วรทำอะไร
'ุอยู่ไ้ไม่นานนั'
'ผมเสียใ'
ุ...
เสียใ
ถ้ามีใรบานาย
ึ่เาเป็นนทีุ่ไว้ใ ุยัไม่ไ้บออบุเา้วย้ำ
ุยัไม่ไ้...
ให้โอาสเาเลยสันิ
แ่อย่าเสียาย
ถ้าุ้อายะเอ
านยอล่อยๆ้าวเ้ามาในบ้าน้าๆ
ผมสีำเรียบที่ัให้สั้นลนโล่หัวถูเ็ทึ้นให้เห็นหน้าผาเลี้ยเลา ุสูทเนื้อผ้าีที่ไม่เยใส่มา่อนถูสวมลบนัวพอีเหมือนไปสั่ัเย็บมา้วยัวเอ
สายามมอหาสิ่มีีวิสิ่แรในบ้านที่ั้ใะมาหาือ 'นรั'
"ุลับมาแล้วเหรอ"
านยอลหันไปมอามเสียเรียใสแ๋วที่ไม่ไ้ยินมานานมานั้วยวามใเล็ๆ
แบฮยอนเินเ้ามาสวมอายหนุ่ม้วยวามิถึ ร่าสูทำสิ่ใไม่ถูนั
ทำเพียไ้แ่ยมือึ้นออบเป็นารทัทายรั้แรในรอบหลายปี
แบฮยอนผละัวออเล็น้อย่อนะมอใบหน้าอนรั
"..."
สายาอแบฮยอนที่มอมาทำให้้อนเนื้อ้าในอแร่ระุอย่าบ้าลั่
านยอลลืนน้ำลายเหนียวๆลออย่ายาลำบา วามรู้สึผิมามายวิ่เ้าถาโถมใส่น้อ้มหน้าลาแทบิอ
รอยยิ้มที่เยปราอยู่รหน้าเริ่ม่อยๆเลือนหายไปทีละนิ วาเรียวสวยนิ่้าเมื่อไม่อยาเื่อในสายาัวเอ
อบามอานยอลเริ่มแ่ำึ้นเรื่อยๆเมื่อมีหยาน้ำสีใสลอเอ่ออยู่รอบๆ
แบฮยอนรู้
ใบหน้าหล่อเหลาโน้มลประทับูบลบนลีบปาบาเบาๆ
"ุอยู่ับผม"
น้ำาหนึ่หยแห่วามเ็บปวอทั้สอน่อยๆไหลออมาพร้อมัน
านยอลูบล้ำๆเพื่ออย้ำวามรู้สึที่มีให้
ร่าเล็อ่อนปวเปียน้อยึร่าสูำยำไว้เป็นเสาหลัยืนให้นเอ
านยอลูลึริมฝีปานุ่มหยุ่นแผ่วเบา
วามรัที่ส่ผ่านสัมผัสรัวนนี้ไม่อาเทียบเท่าับอนไ้
นที่รัแบฮยอนมาว่าใร ็ือพวเาทั้สอน
นในที่สุ
ร่าสู็เริ่มปล่อยโฮออมาน้อนั่ลับพื้นอย่าหมเรี่ยวแร
มีเพียแหล่พึ่พิสุท้ายที่ใรบานฝาเอาไว้ใหู้แลเป็นอย่าี
"พ่อฮะ"
แบฮยอนหันไปมอลูที่ำลัยืนมอพวเราปล่อยโฮัน้วยวาใสแป๋ว
เ็น้อย่อยๆเินเ้ามาใล้่อนะโอบอทั้สอนไว้
เ็น้อยไม่รู้้วย้ำ
ว่าอืออะไร
านยอลปล่อยน้ำาให้ท่วมไหลเป็นบ่อเ็มพื้น
ร้อเหมือนีวินี้ะไม่ไ้ร้ออี ร้อเหมือนอยู่ัวนเียว…
ุเป็นแบบนั้น
ุ็ะรู้
ว่าีวิมันมีสีสันอมัน
มีทุสี
อย่าเ่นเรื่ออเรา
ที่เป็นสีำ
สีาว
และสีเทา
'ปาร์
อน 27 พฤศิายน 1992 - 27 พฤศิายน 2016'
ส่วนปาร์านยอล
ยัอยู่ับเรา
ับแบฮยอน
ับเมมเบอร์ทุน
และ EXO-L
end.
#ฟิอนา
ความคิดเห็น