คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Time to love 7 [100%]
“อาการไม่มีอะไรหน้าเป็นห่วงแล้วนะครับวางใจได้ แต่ต้องอยู่รอดูอาการสัก 3-4 วันนะครับ”คุณหมอบอกกับนิชคุณและคนอื่นๆที่มาเฝ้าอูยอง
“ค่อยโล่งใจไปที”มีร์ยิ้มด้วยความดีใจ นึกว่าจะต้องเสียพี่ชายสุดที่รักซะแล้ว
“งั้นมีร์ก็ไปเก็บเสื้อผ้ามาเฝ้าอูยองสิ”ดูจุนบอกกับมีร์ มีร์พยักหน้ารับ
“ไม่ต้องหรอกมีร์ เรานะไม่ควรขาดเรียนนะ เดี๋ยวพี่มาเฝ้าให้เอง”นิชคุณอาสา
“แต่ว่าเขาสองคน..”ดูจุนยังไม่ทันพูดจบโยซอบก่อนมาปิดปากเอาไว้และแย่งพูดขึ้นมาซะก่อน
“พี่คุณพูดถูกนะครับ มีร์นะยังเรียนมัธยมอยู่ไม่ควรขาดเรียนแล้วนี้ก็ปีสุดท้ายแล้วด้วย”โยซอบพูดเสริม
“ก็ได้ๆ งั้นผมจะไปเรียนแล้วค่อยมาเยี่ยมตอนเย็นก็ได้”มีร์ไม่โต้เถียงอะไร และยังอ่ออ้อตามพี่ๆไป
1 สัปดาห์ผ่านไป
“อือ”เสียงครางของคนบนเตียงผู้ป่วยดังขึ้น ทำให้คนที่มาเฝ้าอยู่ต้องรีบมาดู
“เป็นไงบ้าง หือ?”นิชคุณยื่นหน้าเข้ามาถมคนที่เพิ่งตื่น
“เห้ย!!”อูยองร้องเสียงหลง พร้อมกับหน้าที่แดงขึ้น ก็ใกล้ขนาดนี้จะไม่ให้ร้องได้อย่างไงเล่า อูยองคิดในใจ
“จะตกใจทำไมทุกวันห้ะ “นิชคุณทำหน้าเซ็ง ก่อนจะกลับไปนั่งโซฟา
“ก็มันไม่ชิน”อูยองพูดด้วยอาการที่เขินอาย
“อูยองงงงงงง”เสียงอันคุ้นเคยดังมาแต่ไกล
“เบาๆหน่อยสิ โยซอบนี้โรงพยาบาลนะ”ดูจุนที่ตามมาข้างหลัง เอ็ดโยซอบ
“งือ ดูจุนอ่ะ”โยซอบจึงหันกลับไปเบะปากใส่
“โยซอบมีอะไรหรอ”อูยองที่นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยถามขึ้น
“อ่อใช่ วันนี้นะโยซอบไปเจอนี้”โยซอบพูดพร้อมกับโชว์ใบปลิวอะไรบ้างอย่างให้ดู
“อะไรล้ะ”อูยองถามและพยายามดูว่ามันคืออะไร
“ค่ายอาสาไง”โยซอบพูดด้วยความตื่นเต้น พร้อมวิ่งปรี้เข้ามาใกล้เตียง
“แล้วทำไมงั้นหรอ”อูยองยังคงถามต่อ อูยองไม่เข้าใจว่าตอนนี้โยซอบต้องการอะไรกันแน่??
“ออกจากโรงพยาบาลแล้วไปกันเถอะ”โยซอบชวนอูยอง
“อือ ก็ดีนะ”อูยองผยักหน้าเป็นเชิงเห็นด้วย
“งั้นเราก็ไปด้วยนะ โอเคตามนี้ เดี๋ยวเขาจะไปลงชื่อให้เอง”โยซอบยิ้มอย่างดีใจ เขาเลือกไม่ผิดจริงๆที่มาชวนอูยองไป
“พี่คุณล่ะครับ ไปด้วยกันไหม”ดูจุนถามนิชคุณบ้าง
“ไม่ล่ะ ไปก็เหนื่อยเปล่า อยู่อ่านหนังสือที่นี้ดีกว่า”
“อ้อ ครับ”
“ที่จริงพี่ว่า อูยองก็ไม่ควรไปนะ”นิชคุณพูดขึ้นอีกครั้ง
“เห้ พี่ไม่ไปก็อย่ามาขัดขวางคนอื่นเขาสิ”โยซอบที่ได้ยินอย่างนั้นก็หันมาโวยวายใส่นิชคุณทันที
“โยซอบอย่าไปเถียงพี่เขาอย่างนั้น พี่เขาก็พูดถูกนะอูยอง”ดูจุนหันบอกกับโยซอบ
“ไม่เอานะอูยองต้องไปนะ”โยซอบหันไปอ้อนอูยองให้ตัดสินใจไปกับเขา
“อย่างไงผมก็จะไป ตัวผมผมตัดสิทธิใจเองได้”
“เยี่ยมอูยอง”โยซอบที่ได้ยินคำตอบแบบนั้นก็รู้สึกดีใจ แถมยังยกนิ้วโป้งให้อูยองเป็นการชื่นชม
“อูยอง”นิชคุณเรียกชื่ออูยองอย่างดุๆ
“อะไรหรอครับ”อูยองไม่สนใจคำพูดของนิชคุณแถมยังหันหน้าหนีไปอีกฝั่ง
“ตามใจแล้วกัน”นิชคุณพูดอย่างหัวเสีย
หลายวันต่อมา
“ขอบใจ”อูยองพูดอย่างเหนื่อยๆ ก่อนจะวางกระเป๋าสัมภาระและตัวลงที่เตียง
“กลับมาเหนื่อยๆ นี้ครับน้ำ”มีร์ยื่นน้ำไปให้อูยอง
“ขอบใจ”อูยองหยิบมาจิบเบาๆก่อนจะลุกจากเตียงและมุ่งหน้าไปยังตู้เสื้อผ้า
“อ้าว แล้วนี้จะจัดกระเป๋าไปไหนล้ะ”มีร์ถามขึ้นเมื่อเห็นอูยองหยิบเสื้อผ้าออกมาจากตู้เสื้อผ้า
“ไปค่ายอาสานะ ลืมบอกไปเลย”อูยองพูดด้วยไม่หันมามองหน้ามีร์ พร้อมกับเลือกเสื้อผ้า
“อ้อ กี่วันอ้ะ”มีร์ถามขึ้น
“3 วันๆ”เมื่อได้ยินอย่างนั่นมีร์ก็พยักหน้าอย่างเข้าใจก่อนจะหันไปอ่านหนังสือต่อไป
ก็อก ก็อก ก็อก
เสียงเคาะประตูดังขึ้น ทำให้อูยองที่จัดเสื้อผ้าอยู่ต้องรีบไปเปิดประตู
“อ้ะ โยซอบ เข้ามาก่อนสิ”อูยองเชิญพูดมาเยี่ยมเข้ามาในห้อง
“จัดกระเป๋าอยู่หรอ ดีเลยๆ เอาเสื้อของค่ายมาให้นะ”โยซอบพูดพร้อมกับยื่นเสื้อที่สกรีนเป็นชื่อมหาลัยมาให้
“ขอบคุณๆ”อูยองรับมาแล้ววางลงข้างกระเป๋าเดินทาง
“ท่าทางดูเหนื่อยนะจะไหวหรอ”โยซอบถามอูยองก่อนจะเดินไปนั่งที่เก้าอี้ใกล้ๆอูยอง
“ถามตอนนี้ก็คงไม่ทันแล้วล่ะมั้ง พรุ่งนี้แล้วนิ่”อูยองตอบ
“หรอ... ขอโทษนะอูยอง งั้นไม่ต้องไปก็ได้นะพักอยู่ที่นี้ดีกว่า”โยซอบพูดขึ้นอย่างสำนึกพร้อมกับมือถือขึ้นเพื่อทำอะไรสักอย่าง
“ทำไรอ่ะ”อูยองหันมามอง
“โทรบอกทางค่ายอูยองไม่ไปแล้วไง”โยซอบพูดพร้อมกับจิ้มหาเบอร์ไม่หยุด
“เห้ย ไม่ต้องหรอก”อูยองพูดและแย่งโทรศัพท์โยซอบมา
“แน่ใจนะว่าไหว”โยซอบทำหน้าไม่มั่นใจ
“ไหวๆ เอาน้านิดเดียวเอง”อูยองยิ้มเพื่อทำให้โยซอบมั่นใจขึ้น
“โอเคๆ งั้นเดี๋ยวเราจะดูแลอูยองเอง!!”โยซอบตะโกนขึ้นอย่างหึกโหม
“งั้นขอตัวไปจัดกระเป๋าก่อนนะ เจอกันพรุ่งนี้”โยซอบพูดก่อนจะเดินออกจากห้องไป อูยองได้แต่ยิ้มกับท่าทางขอโยซอบ ร่าเริงดีจริงๆอยากจะกลับ
ไปเป็นอย่างนั้นบ้าง... อูยองคิดในใจ
วันต่อมา
ติ๊ด ติ๊ด
วันนี้นาฬิกาปลุกดังเร็วกว่าปกติเป็นชั่วโมง ก็คงเป็นเพราะเจ้าของห้องอีกคนต้องตื่นมาเพื่อไปให้ทันตามนัดตอนตีห้า แต่เสียงนาฬิกาปลุกก็ทำให้
คนบนเตียงอีกคนรู้สึกตัว วันหยุดทั้งทีคงไม่มีใครอยากตื่นเช้าหรอกว่าไหม
“โทษทีมีร์”อูยองรีบปิดเสียงนาฬิกาปลุกทันที ก่อนมุ่งตรงเข้าห้องน้ำทันที และไม่นานอูยองก็อาบน้ำเสร็จเรียบร้อย อูยองที่เห็นเวลายังเหลืออยู่
หน่อยจึงเตรียมอาหารเอาไว้ให้คนที่ยังไม่ตื่น
“อีก 2 วันเจอกันนะ”อูยองบอกมีร์อย่างอ่อนโยน ก่อนจะออกจากห้องเพื่อไปมหาลัย
...
“วู้ว เกือบจะตีห้าแหล่ะ”โยซอบปาดหงื่อบนหน้าของตน
“มาถึงช้าจังนะโยซอบ”ดูจุนเดินมาหาอูยองและโยซอบ
“พลาดไปหน่อยนะ เอาเถอะแต่ก็มาถึงก่อนตีห้านะ”โยซอบแก้ตัวยกใหญ่
“ครับๆ ไปไปเช็คได้แล้ว”ดุจุนผลักให้โยซอบไปข้างหน้า ก่อนจะช่วยยกกระเป๋าตามไปให้
“มาช่วย”อูยองที่กำลังจะยกตามไปแต่กับมีคนมาช่วยอาสาไว้ก่อน อูยองให้ไปมองผู้ที่มาอาสาก่อนจะทำหน้างงใส่
“ทำไมทำหน้างงอย่างนั่นไปเช็คชื่อสิ”นิชคุณบอกกับอูยองก่อนจะยกสัมภาระนำหน้าไป
“ไหนพี่คุณบอกไม่มา”ทางโยซอบที่หันมาเห็นนิชคุณช่วยอูยองอยู่ก็ถามดูจุน
“ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม รู้อีกทีพี่แกก็เดินลงมาจากบ้านพร้อมกระเป๋าเดินทางแหล่ะ”ดูจุนหยักไหล่ให้โยซอบ
“ทำเป็นบอกไม่ไป ตามไปดูแลอูยองล่ะสิ ดูก็รู้แล้ว”โยซอบจิปากจิคอพูดก่อนจะหันกลับไปเช็คชื่อต่อไป
;X
berry
ความคิดเห็น