Time to love รักของเราต้องการเวลา [2PM BEAST MBLAQ]

ลำดับตอนที่ #7 : [SF]Happy birth day to my sweetheart:KhunWoo

เขาคอย คอยเวลานี้มานานอีกแค่ 1 นาทีเท่านั้น รอจนไม่อยากจะรอแล้ว

ติ้ดดดด

00:00

นาฬิกาบอกเวลา ตอนนี้คืนวันใหม่แล้ว และมันก็เป็นวันพิเศษสำหรับเขา

‘Happy birth day na เพื่อนเลิฟ ขอให้แกมีความสุขมากคิดสิ่งใดขอให้สมใจหวัง รักกับคุณฮยองนานๆนะ ’

ข้อความจากเพื่อนทุกส่งมาถึงเขาใช่แล้ววันนี้เป็นวันเกิดของเขาเอง รอมมรตั้ง 1 ปีเต็มเชี่ยวล้ะ อูยองอ่านข้อความบนหน้าจอพร้อมกับยิ้มอย่าง
ดีใจ

“นอนดีกว่า”อูยองพูดพร้อมกับล้มตัวลงนอนอย่างอารมณ์ดี

ติ้ดๆๆๆๆๆ

เสียงนาฬิกาปลุกนั่งอย่างต่อเนื่อง ทุกอูยองตื่นขึ้นทันที สงสัยว่าจะตื่นเต้นจนนอนไม่ค่อยหลับล้ะมั้ง และตลอดทั้งวันเสียงโทรศัพท์ก็เตือนกันเป็น
ว่าเล่นทั้ง ทั้งเฟส ทั้งทวิต ทั้งไลน์ต่างหลั่งไหลมาสุขสันต์วันเกิดเขา เขาก็รู้สึกดีใจหรอกนะแต่เขายังรอคอยอีกคนหนึ่งอยู่ตั้งหาก นี้จะ สี่โมงอยู่
แล้วยังไม่ได้รับข้อความสุขสันต์วันเกิดจากคนๆนั้นเลย 

“เมื่อไรจะส่งมาล้ะเนี่ย ไม่โทรมาอีก”อูยองยังเฝ้ามองแต่โทรศัพท์ของเขา

Rrrr Rrrr

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นใช่คนที่รออยู่หรือป่าวเนี่ย

‘ควอน’ ที่แท้ก็เพื่อนสนิทนี้เองมีอะไรกันนะ

“ฮัลโหล”

(เสียงบูด เชี่ยวเป็นอะไร)ควอนถามอย่างรู้ใจ

“เซ็ง”อูยองตอบกลับไปสั้นเพราะตอนนี้เขาไม่อยากจะทำอะไรทั้งนั้น

(โอ้ๆ เอางี้มาหาหน่อยเดี๋ยววันเกิด)ควอนยื่นข้อเสนอให้อูยอง 

“จริง??”อูยองถามกลับไปเพื่อความแน่ใจ แต่ไม่ต้องถามอีกก็รู้ว่าจริงเพื่อนควอนพูดจริงทำจริง

(นี้! ลืมไปแล้วหรอ ควอนพูดจริงทำจริง)ควอนตอบกลับอูยอง ว่าแล้วว่าต้องพูดคำนนี้

“โอเคแล้วเจอกัน”อูยองวางสายพร้อมกลับไปเตรียมแต่งให้เท่ไปหาเพื่อนควอนสุดเลิฟ

และแล้วอูยองก็มาถึงห้างที่ควอนนัดเอาไว้

“เห้ อูยอง”โจควอนตะโกนมาแต่ไกลพร้อมกับคว้าคอเอาไว้

“นี้จะฆ่ากันหรือไงห้ะ”อูยองแกะแขนโจควอนออกจากคอ ขืนอยู๋แบบนี้ต่อได้ตายพอดี

“แล้วอยากจะกินอะไรดีจ้ะ พ่อหนุ่ม”ควอนหันมาถามอูยอง

“ไม่รู้ จริงๆไม่ค่อยหิวด้วยซ้ำ”อูยองทำหน้าเบื่อหน่ายอีกครั้ง

“งั้นไปกินไอติมแล้วกัน”ควอนบอกและพาอูยองไปที่ร้านทันที

...

“รับอะไรดีค่ะ”พนักงานถามควอนและอูยองที่กำลังนั่งดูเมนู

“เอามะนาวลูกหนึ่งครับ เพิ่มวิครีมด้วย”ควอนสั่งกลับพนักงาน

“อ่อ... มะนาวเหือนกันก็ได้ครับ”อูยองบอกกับพนักงานสั้นๆ

“ค่ะ รอสักครู่นะค่ะ”พนักงานวางรายการที่สั่งเอาไว้พร้อมได้จาก

ระหว่างรอไอติมอยู่อูยองก็เอาแต่มองโทรศัพท์ ที่ตอนนี้ก็ยังมีคนส่งข้อความมาอยู่แต่ก็ยังไม่เห็นของคนที่รอเลย

“เซงงิลชุกฮาฮัมนีดะ เซงงิลชุกฮาฮัมนีดะ ซารังฮานึล ยองจี ชี~ เซงงิลชุกฮาฮัมนีดะ”เสียงร้องเพลงวันเกิดดังขึ้นที่โต๊ะข้าง อูยองก็อยากได้แบบนี้
บ้างนะ อิจฉาเด็กขึ้นมาแล้วล่ะสิ

“อยากได้บ้างอ่อ? โทรหาคนนั้นดิ่”ควอนบอกกับอูยองที่ยังมองไปที่โต๊ะนั่นไม่เลิก

“เฮ้อ...”อูยองได้แต่ถอดหายใจและหันกลับมาที่โต๊ะของตัวเอง

“มะนาว 2 ลูก กับวิปครีมได้แล้วค่ะ”พนักงานเสริฟไอติมลงตรงหน้าของทั้ง 2 คน

ตอนนี้ก็เป็น 6 โมงแล้วอูยองก็ยังไม่ได้รับอะไรจะคนนั้นสักที เกิดอะไรขึ้นกับคนนั้นหรือป่าว ลองโทรไปหน่อยแล้วกัน

(ว่า ไงอูยอง)เสียงปลายสายรับสายอย่างสดใส

“ครับ อยู่ไหนครับ”อูยองถามกลับไป นี้เข้าลืมงั้นหรอ

(คอนโดนะสิ งานยุ่งมากๆเลย)เสียงปลายสายตอบกลับ นี้ลืมจริงๆหรอไง

“วันนี้วันเกิดผมนะ”ผมพูดออกไปบอกกับเขา

(เอาจริงหรอเนี่ย ลืมไปซะสนิท แฮปปี้เบิรด์เดย์นะ)สายปลายสายตอบกลับมาอย่างไม่รู้สึกผิด

“ครับ”อูยองตอบกลับอย่างเศร้าใจ

(ไว้ฮยองจะซื้อของขวัญให้นะ รักนะจุ๊บๆบายฮยองไปทำงานต่อแหล่ะเดี๋ยวส่งงานไปทัน)เสียงปลายสายพูดจบก็รีบวางสายไปทันที

“อูยองเป็นไร ทำไหมทำหน้าอย่างนี้”ควอนถามอูยองที่ตอนนี้ใกล้จะร้องไห้เต็มทน

“กลับกันเหอะ ไม่มีอารมณ์อยู่ต่อแล้ว”อูยองเสียงสั้นขึ้นทันที เขาจะไม่ร้องไห้ตรงนี้เข้าจะกลับไปร้องที่คอนโด

“งั้นไปคอนโดเขานะไปกดื่มกัน”ควอนยื่นข้อเสนออีกครั้ง

“ไปดิ่ เดี๋ยวจะไหลแล้ว”อูยองบอกและเดินนำไปทางจอดรถทันที

“รู้หรอว่ารถอยู่ไหน”ควอนตะโกนตามไล่หลังอูยองมา

“ไม่รู้!! ก็มาเร็วๆสิ”อูยองตะโกนกลับบ้าง คนที่เดินไปเดินเริ่มหันมามอง

...

รถของโจควอนจอดลงที่ใต้ตึกของคอนโด อูยองตาบวมขึ้นมาแล้วเนื่องจากเขาร้องไห้มาตลอดทางเลยนะสิ

“ไปกันเถอะ”โจควอนกอดคออูยองพาขึ้นมายังห้อง

“...”

“อูยอง เข้าห้องไปก่อนนะ ฉันลืมของไว้ข้างล่าง”โจควอนพูดพร้อมกับยื่นคีย์การ์ดให้อูยอง

เมื่อเปิดเข้ามาถึงห้อง ห้องนั่นมึดสนิทไม่เสียงไฟจากไหนทั้งสิน

พรึบ

อยู่ดีๆก็มีไฟเปิดขึ้นหนึ่งดวงเผยให้เห็นตุ๊ตาหมีสีฟ้า

“เซงงิลชุกฮาฮัมนีดะ เซงงิลชุกฮาฮัมนีดะ ซารังฮานึล อูยอง ชี~ เซงงิลชุกฮาฮัมนีดะ”ตุ๊กตาหมีสีฟ้าเล่นเพลงวันลที่อัดจากเสียงที่คุ้นเคย

พรึบ

ไฟเปิดขึ้นอีกครั้งเปิดทางเดิน ทำให้อูยองเห็นบ้างอย่างที่กำลังเคลื่อนไวเข้ามาหาอูยองช้า

“สุขสันต์วันเกิดนะครับตัวเล็ก”คนตรงหน้ายื่นเค้กมาพร้อมกับยิ้มให้อ่อนโยน อูยองที่เห็นภาพนั้นก็ยิ่งร้องไห้ออกมา

ตอนนี้ไฟทั้งห้องเปิดขึ้นทำเห็นว่าในห้องตอนนี้เต็มไปด้วย ลูกโป่งสีสันสดใสที่ลอยเต็มเพดานไปหมดแถมบนลูกโป่งยังมีอีโมต่างและคำอื่นๆด้วย

“ร้องไห้ทำไหมครับตัวเล็ก”เมื่อนิชคุณว่าอูยองร้องไห้หนักกว่าเดิมก็รีบวางเค้กและเข้ามากอดปลอบทันที

“ไหนบอกว่าลืมไง”อูยองถามไปสะอึกไปด้วย

“ก็เซอร์ไพร์ไงครับ”นิชคุณตอบด้วยรอยยิ้ม เขาไม่เคยลืมเลยสักอย่างที่เกี่ยวกับอูยอง เขาจำทุกอย่างทีเป็นอูยองด้วยซ้ำ

“คนบ้า อึก”อูยองทุบไปที่อกนิชคุณเบาๆ

“ถึงจะบ้า ก็บ้ารักอูยองนะครับ”นิชคุณพูดก่อนจะก้มลงมาจูบอูยองอย่างแผ่วเบา นิชคุณยังไม่แผล่ะปากออกมาแถมยังจะลุกเข้าไปกลว่าเดิมด้วย
ซ้ำและอูยองก็ยอมแต่โดยดี จูบที่ลึกซึ้งจนตอนนี้ ใจอูยองเต้นไม่เป็นจังหวะ หัวใจอูยองไม่ได้เต้นแรงอย่างนี้มานานเท่าไรแล้วนะ...

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Happy birth day to wooyoung สุขสันต์วันเกิด แต่งไว้นานแล้วแต่เกือบลืมลงแหน่ะ สนุกกับการอ่านนะคะ :))


 

Rasp berry