Time to love รักของเราต้องการเวลา [2PM BEAST MBLAQ]

ลำดับตอนที่ #6 : Time to love 5

ก๊อก ก๊อก 

เสียงเคาะประตูดังลั่น ทำให้คนที่อยู่ข้างในห้องเริ่มรู้สึกตัว

ก๊อก ก๊อก

เสียงเคาะประตูยังดังต่อเนื่อง ทำให้มีร์ที่ยังหลับอยู่เริ่มรู้สึกตัวขึ้นเช่นกัน

“ครับๆ รู้แล้วครับ”อูยองตะโกนให้คนเคาะรู้ว่าเข้ากำลังจะไปเปิดประตูให้แล้ว

แอ็ด

อูยองเปิดประตูเพื่อว่าใครมาแต่เช้าขณะนี้

“อ้าว โยซอบหรอมีอะไรล้ะ”อูยองเปิดประตูกว้างให้โยซอบได้เข้ามาข้างในห้อง

“นี้เพิ่งตื่นหรอ ไปอาบน้ำเลยเร็วๆ วันนี้มีรับน้องนะ”โยซอบหยิบผ้าเช็คตัวพร้อมกับดันอูยองให้เข้าไปในห้องน้ำ

“จริงด้วย”อูยองตาโตขึ้นและรีบเข้าไปอาบน้ำทันที

“เหอะ อูยองนี้จริงๆ”โยซอบบ่นกับตัวเอง ก่อนจะเตรียมชุดนักศึกษาให้กับอูยอง ถ้าไปสายล่ะน่าดูเลยอูยอง

...

“โยซอบเร็วๆ ใกล้ถึงเวลาแล้วนะ”อูยองตะโกนจากข้างหน้ามาบอกโยซอบ ตอนนี้ทั้งสองคนวิ่งกันอยู่เพราะถ้าไม่ทันต้องโดนพี่ว๊ากทำโทษแน่ๆ

“อูยองอ่ะ เพราะอูยองเลยนะ”โยซอบตะโกนกับไปบ่นอูยอง

“ขอโทษนะ แต่รีบไปกันเถอะ”อูยองเร่งความเร็วยิ่งกว่าเดิมหลายเท่า

“อูยองรอด้วยยยยยย”โยซอบวิ่งหน้าตั้งทันที

... 

“อีกนาทีเดียวเกือบไปแล้วนะอูยอง โยซอบ”ดูจุนพูดพร้อมกับมองนาฬิกาที่อีกแค่เพียงนาทีเดียวเท่านั้นจริงไม่งั้นน้องรัก(?)ทั้งสองได้โดนทำโทษ
แน่ๆ

“ก็อูยองอะ!”โยซอบชี้มาทางอูยองที่ตอนนี้ก้มหน้าก้มตาสำนึกผิด

“ก็เค้าไม่ได้ตั้งใจ เค้าลืม”อูยองน้ำเสียงอ่อยทันที

“เอาล่ะๆ ไปข้างในได้แหล่ะ พี่จะเริ่มแล้ว”ดูจุนบอกก็จะผลักให้อูยองและโยซอบเข้าไปข้างในตึกที่ตอนนี้เล่นนักศึกษาปี 1 นั่งกันเต็มไปหมด

และสิ่งแรกของการรับน้องก็เป็นอย่างไปไม่ได้นอกจากการปฐมนิเทศจากรุ่นพี่นั่งเอง ทั้งรุ่นพี่ผู้หญิงผู้ชายก็ต่างแนะนำตัวให้รู้จัก ถึงมหาลัยนี้จะ
เป็นของเอกชนแต่ระบบก็ยังมีส่วนคล้ายกับมหาลัยรัฐบาลทั่วไป และที่สำคัญสุดๆเลยที่การรับน้องต้องมีคือพี่ว๊าก และกิจกรรมต่างที่เพิ่มความ
สามัคคีนั่นเอง

“ทำไมมาสาย น้องคิดว่างานนี้มันไม่สำคัญหรือไงห้ะ!!”เสียงดังลั่นจากโซนข้างหลังทำให้อูยองถึงกับตกใจเลยนี้ถ้าเขามาสายเขาจะต้องโดนอย่า
งงนี้ใช่มั้ย อูยองต้องทนไม่ได้แล้วอาจจะหนีกับปูซานแน่ โชคดีจริงๆเลยนะอูยอง โยซอบ

“เอาล้ะ พวกพี่ก็พูดไว้เท่านี้แล้วกัน ขืนพูดมากกว่านี้จะเสียเวลา งั้นเราก็จะมาเริ่มกิจกกรมกันเลยก็แล้วนะ”รุ่นพี่ซองกยูพูดขึ้น คนอะไรนะตาตี๋ชะมัด
อูยองคิดในใจ

“กิจกรรมก็ไม่มีอะไรมากก็แค่รอดซุ้ม อย่างทั่วๆไป มหาลัยเราไม่มีอะไรมากหรอกเพราะมันยุ่งยาก จัดแปปเดียวเท่านั้น อดใจแปปเดียวก็ได้กลับ
ไปพักแล้วทำหน้าดีๆหน่อยคงไม่เสียหาย”ท่าทางว่ารุ่นพี่ซองกยูจะเริ่มอารมณ์เสีย ซะแล้ว ใครกันมายั่วโมโหตาแปะคนนี้

“อ่อ เอางี้น้องๆลุกเลยตามพี่หัวแถวไป ไปทีละแถวนะน้อง”เสียงจากรุ่นพี่ฮยอนซึงดังประกาศให้ทราบโดยทั่วกัน

กิจกรรมก็เหมือนอย่างที่ซองกยูได้กล่าวไว้มีแค่ซุ้มอย่างเดียว แต่ข้างในซุ้มนะมีเป็นสิบ!

“อ๊ากเย็นๆๆ ไม่เอาแล้วข้างหน้าเดินแล้วหน่อยๆ”เสียงตะโกนดังมาจากซุ้มที่ให้ลอดไปที่ล่ะ ยิ่งอยู่แถวหลังห็ยิ่งอยากจะบ้า นี้อูยองนั่งฟังอย่างที่มา
เป็นมาหลายแถว ข้างในมันมีอะไรบ้างละเนี่ย

“โยมันจะมีไรบ้างอ่ะ”อูยองหันไปถามโยที่ต่ออยู่ข้างหลังของตน

“จะไปรู้หรอ เดี่ยวเข้าไปก็รู้เองนั่นแหล่ะ”โยซอบพูดพร้อมกับเช็ดเหงื่อที่หน้าของตนไปด้วย ที่มันไหลออกมาไม่มีสาเหตุ

“โย โย ครั้งนี้พี่คิดของข้างในเองเลย จัดเต็ม”ดูจุนสะกิดพร้อมกับบอกให้โยได้รู้

“แล้วมีไรบ้างอ่ะ บอกหน่อยหน่อยดิ่”โยหันไปถามอย่างกล้ากลัวๆ นี้คิดจะแกล้งเขาแน่ๆเลย

“ไม่บอกหรอก เข้าไปแล้วรู้ๆๆ”ดูจุนทำหน้ากวนประสาทใส่โยก็จะเดินจากไป เฝ้าที่ซุ้มต่อ อูยองกับโยซอบเริ่มหวั่นๆเข้าซะแล้วล่ะ

อีกทางหนึ่งรุ่นพี่ที่อยู่ในช่วงเรียนไม่ต้องมาทำกิจกรรม แต่ก็ดันมาช่วยกิจกรรมนั่งบ่นกัน เพราะต้องอากาศชั่งร้อนนะอุ

“40 องศาแล้วหรือไงเนี่ย”จีโอที่นั่งเฝ้ามองซุ้มอยู่ห่างพูด 

“พวกพี่มาช่วย หรือขี้เกียจไปเรียนกันแน่เนี่ย”ดูจุนที่เดินมาที่ซุ้มเฉียดตัวเอาถามพวกพี่ในกลุ่มที่บอกจะช่วยงาน แต่ตั้งแต่มาก็เห็นเอาแต่บ่นมว่า
ร้อนทั้งๆที่ก็นั่งใต้ร่มไม้แท้ๆ

“บอกตามตรงก็ได้ ขี้เกียจนั่งฟัง อยู่ในนั่นหลับเป็นสิบรอบแล้วเหอะ”ซึงโฮพูดออกมาตามจริง

“กรี๊ดๆๆๆๆ”เสียงกรี๊ดดังขึ้นแถวนี้แสดงว่าต้องมีหนุ่มหล่อมาแน่ๆ

“เงียบกันหน่อยดิ่ นี้ทำกิจกรรมกันอยู่นะ”เสียงของรุ่นพี่ที่คุ้มอยู่ตะโกนขึ้นมา

“อ้าว นั่นมันหนุ่มหล่อขยันเรียนนิ่”จีโอพูดขึ้นเมื่อหันไปเห็น แทคยอน จุนเค นิชคุณเดินออกมาจากตึกคณะพร้อมๆกัน ทำให้สาวกรี๊ดกันตรึมขนาด
น้องปี.1 ที่ทำกิจกรรมอยู่กรี๊ดขึ้นมาได้

“อ้าวพี่ มานั่งทำไรกันตรงนี้ ไม่เรียน”แทคยอนถามขึ้น 

“ไม่เรียน”ซึงโฮตอบสั้น แทคยอนได้แต่คิดว่าเขาจะถามไปทำไมในเมื่อก็รู้อยู่แล้ว แทคยอนจึงหยักไหล่เบาๆกลับไป

“ไปกินข้าวกันเหอะ”จุนเคที่เงียบอยู่นานพูดขึ้นบ้าง 

“ไปดิ่ ตรงนี้ร้อนตายชัก”จีโอตอบและเดินมากอดคอจุนเคและลากไป ทำให้ที่เหลือตรงเดินตามมาด้วย

“ดูจุนกินไรไหม เดี๋ยวซื้อมาฝาก”นิชคุณหันมาถามดูจุนที่กำลังจะเดินกลับไปช่วยงานที่ซุ้ม

“ไม่อ่ะแล้วพี่จะกลับมาหรอ”ดูจุนทำหน้าสงสัยธรรมดาวันนี้ไม่มีเรียนตอนบ่ายก็จะกลับเลยนิ่น้า?

“อือ”นิชคุณตอบสั้นอย่างไม่สนนักก่อนจะเดินจากไปทันที

“เอาล้ะๆ แถวนี้ลุกได้แล้ว”ซองกยูรุ่นพี่จอมโหดเรียกแถวของอูยองให้ยืนเพื่อเข้าไปยังซุ้ม

“จะรอดไหมเนี่ย”โยซอบบนออกมาเบาๆ

อีกแค่ไม่กี่ก้าวอูยองก็ต้องเข้าไปในซุ้มแล้ว เมื่อเดินมายังข้างในสิ่งแรกที่เจอทางน้ำแข็งที่ตอนนี้เริ่มละลายแล้ว

“ถอดรองเท้าและเดินบนนี้นะ ค่อยเดินล้ะ”เสียงของรุ่นพี่ที่คุ้มตรงนี้บอกกับพวกอูยอง

“เย้นๆอ้ะ เย็น”เมื่อทุกคนดินผ่าน ก็ร้องกันออกมาเป็นเสียงเดียวกันเลย อย่างนี้กว่าจะถึงฐานสุดท้ายไม่ตายกันพอดีหรือไงเนี่ยยยยยย

และแล้วก็มาถึงฐานสุดท้ายจนได้ แต่ดูฐานนี้จะทำให้อูยองรู้สึกแย่ไม่น้อย ถ้าเขาไม่ทำจะได้หรือป่าวนะ อากาศก็ร้อนด้วยข้นอาการมากำเริบเอา
ตอนนี้จะทำยังไง

“น้องๆ ฐานนี้ก็ไม่มีอะไรมากหรอกนะ ก็แค่เข้าไปอบในซาวด์นาและตอบคำถามให้ครบ 10 ข้อถึงจะได้ออก”แค่นั้นบ้านป้าพี่ดิ่!! อูยองคิดได้ใจถ้า
เข้าไปเหงื่อมันต้องออกมากแน่ อูยองเริ่มวิตกกังวลมากขึ้น

“ดูจุนห้ะ ผมไม่เข้าได้มั้ย”อูยองเรียกดูจุนมาถาม

“คงไม่ได้หรอก เกมนี้ทุกคนต้องเล่นนะ มันเป็นไฮไลท์เลย”ดูจุนยิ้มอย่างภาคภูมิใจ

“ครับๆ”อูยองยิ้มแหย่ะ ขอให้มันไม่กำเริบเถอะ อูยองภาวนาในใจ

...

“เห้ย สรุปข้อนี้มันตอบอะไรใครรู้บ้าง”เพื่อนในห้องถาม นี้ก็เพิ่งจะคำถามที่ 5 เหงื่ออูยองเริ่มไหลไม่หยุด

ทั้งฝั่งของรุ่นพี่ที่อยู่ข้างนอกก็จ่างรอคำตอบ นี้เขาคิดคำถามอยากไปหรือไง

“ดูจุน งานนี้อีกนานไหม?”นิชคุณที่มานั่งรอดูจุนถาม 

“ไกล้หมดแล้วล่ะพี่”ดูจุนตอบกลับไป

“แล้วด่านนี้ไรกัน ซาวด์นาเลยหรอลงทุนว่ะ”นิชคุณพูดกับดูจุน

“ใช้พี่ เสียตังไปเยอะเลยหวังให้อูยองกับโยซอบขาวขึ้นด้วยนะเนี่ย”ดูจุนยิ้มอย่างภูมิใจ

“อูยอง? โยซอบ? แล้วสองคนนั้นเล่นไปยัง”นิชคุณเริ่มกระสับกระส่าย อูยองถ้าเล่นด่านนี้แล้วโรคกำเริบแย่แน่ๆ

“เล่นอยู่ตอนนี้ไงพี่”ดูจุนชี้เข้าไปข้างใน ที่มีโยซอบและอูยองอยู่ 

“เอาอูยองออกมาเดี๋ยวนี้”นิชคุณหันไปสั่งดูจุนทันที เพราะตอนนี้อูยองอาการเริ่มกำเริบแล้ว

“ว่าไงนะพี่ ไม่ได้หรอก”ดูจุนขมัดคิ้วทันที จะเอาออกมาทำไมกัน

“ไม่ได้ก็ต้องได้เดี๋ยวนี้!!”นิชคุณเริ่มตะคอกใส่ดูจุน ดูจุนตกใจกว่าเดิม

“ทำไมล้ะพี่”ดูจุนยังคงสงสัย

“อูยองเป็รโรคแพ้เหงื่อตัวเอง แล้วเยอะขนาดนั้นดูหน้าสิ!.นิชคุณบอกความจริงกับดูจุนทำให้ดูจุนหันไปดู จริงด้วยอูยองหน้าซีดกว่าคนอื่นมาก

ปัง ปัง ปัง 

เสียงเคาะประตูห้องซาวด์ดังขึ้น ยิ่งทำให้ดูจุนต้องรีบไปไขกุญแจยิ่งกว่าเดิม

“เคาะทำไม เห้ยแล้วแกจะทำไรดูจุน น้องมันยังไม่ได้ตอบ”เสียงรุ่นพี่คนอื่นทักดูจุนที่ไขกุญแจอย่างร้อนล้น

“อยากให้เด็กมันตายหรือไง”ดูจุนตะโกนใส่หน้ารุ่นพี่คนอื่น เมื่อประตูไขออก โยซอบก็ไม่รอช้าลากอูยองออกมาทันที สภาพอูยองตอนนี้ดูแทบไม่
ได้ หน้าซีด ตัวแดงเป็นผื่น ยืนไม่อยู่แล้ว

“แทคเอารถมาให้ยืมเดี๋ยวนี้”นิชคุณดทรไปแทคยอนที่ตอนนี้ยังยืมหนังสืออยู่ที่ห้องสมุด

(ทำไมว่ะ)แทคยอนยังสงสัย

“อูยองโรคกำเริบ”นิชคุณพดเพียงสั้น แต่ไม่นานแทคยอนก็ขับรถมาถึงตรงนั้นพอ

“ฝากอูยองด้วยนะพี่คุณ”โยซอบบอกกลับนิชคุณที่ตอนนี้อุ้มอูยองมาบ่นรถเรียบร้อย

“อูยองต้องไม่เป็นไรนะ”ดูจุนกอดปลอบโยซอบที่ต้องนี้น้ำตาเริ่มไหลออกมาแล้ว หวังว่าอูยองจะไม่เป็นไรนะ

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
กลับมาต่อกันแล้ว อูยองจะเป็นอะไรมมากหรือป่าวน้าต้องมาดูกันๆ ฝากติดตามต่อไปด้วยนะค่ะ ขอบคุณสำหรับคอมเม้น
ด้วยนะค่ะ แค่นี้ก็ชื่นใจ (แต่ถ้ามากว่านี้จะชื่นใจ)มีความสุขกับการอ่านนะค้าาาา :)

Rasp berry