[OS] For you // Leo&HongBin

เนื้อเรื่อง

“เลโออา ไปกินข้าวกันเถอะ”ฮงบินชวนเลโอก่อนจะเดินเข้าไปควงแขนเลโอเพื่อไปยังโรงอาหาร

“อือ”เลโอตอบรับเพียงสั้นๆและเดินตามไปอย่างไม่ได้ขัดขืนอะไร

โรงอาหาร

“กินไรดีน้า”ฮงบินมองไปอย่างเมนูอาหารที่ป้ายด้านบนของร้าน ซึ่งเมนูอาหารมีมากมายนับไม่ถ้วน

“ฉันขอเหมือนเดิมนะ”เลโอที่ยืนหน้าร้านไม่นานก็ตัดสินใจได้ทันที

“งั้นเอาด้วย”ฮงบินหันมายิ้มก่อนจะหันไปสั่งที่เคาเตอร์

“ฉันไปรอที่โต๊ะนะ”เลโอบอกก่อนจะเดินกลับไปที่โต๊ะกินข้าว

5 นาทีผ่านไป

“ได้แล้วจ้า จาจังเมียน”ป้าร้านอาหารยื่นถาดจาจังเมียนมาให้กับฮงบิน ฮงบินรับมาและเดินกลับไปยังโต๊ะที่มีเลโอรออยู่ก่อนหน้าแล้ว

“กินเยอะๆนะเลโอ”ฮงบินยิ้มก่อนจะลงมือทานจาจังเมียนอาหารกลางวันในวันนี้

“อิ่มจัง”ฮงบินตบท้องตัวเองเบาๆ

“อือ”เลโอที่ดื่มน้ำอยู่ตอบกลับ

“ฮงบิน อ้าว หวัดดีเลโอ”ราวี่ทักทาย

“ดี”เลโอเงยหน้าไปตอบราวี่ก่อนจะหันมาสนใจน้ำในแก้วต่อ

“อ่า”ราวี่ได้แต่งงๆกับกระทำของเลโฮ

“ได้เวลาไปเรียนแล้ว ไว้เจอกันตอนเย็นนะเลโอ”ฮงบินกล่าวก่อนจะเดินลากราวี่ไปด้วยกัน เลโอมองตามสักพักก็ลุกตามไปด้วย

“ฮงบินทำไมนายถึงสนิทกับเลโอได้หรอ”ราวี่เพื่อนสนิทของฮงบินอีกคนในห้องเรียนถามฮงบินด้วยน่าตาสงสัย

“ทำไมอยู่ๆถึงถามล่ะ”ฮงบินละสายตาจากกระดานมาหาราวี่

“ไม่รู้ดิ่ อยู่ๆก็อยากรู้ขึ้นมา ทั้งๆที่นายนะคุยเก่งแต่เลโอไม่เห็นจะพูดสักคำ”ราวี่ถามต่อเป็นชุด

“เงียบงั้นหรอ”ฮงบินหัวเราะกับคำพูดของราวี่

“น่าขำ? ตอบมาเร็ว”ราวี่เริ่มหงุดหงิดขึ้นมาเล็กน้อย

“โทษทีๆ ก็คงอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เด็กล่ะมั้ง”ฮงบินตอบเสร็จก็หันกลับไปที่กระดานอีกครั้ง ราวี่มองหน้าพยายามเข้าใจก่อนจะเข้าไปสู่การเรียนอีกครั้งเช่นกัน

“ฮงบินๆ มีคนมารอแล้วนะ”ราวี่สะกิดฮงบินที่กำลังอ่านหนังสือ

“หือ”ฮงบินเงยหน้าจากหนังสือเพื่อมองไปที่ประตูและก็พบกับเลโอที่กำลังยืนเล่นโทรศัพท์อยู่ ฮงบินไม่รอช้าจึงรีบเก็บกระเป๋า และบอกลาราวี่

“รอนานไหม โทษทีนะอ่านหนังสือเพลิน”

“ไม่เป็นไร กลับกัน”เลโอส่ายหัวเล็กน้อยก่อนจะออกเดิน

“อือ”

“ฮงบินๆ”เลโอตะโกนเรียกชื่อฮงบินอยู่หน้าบ้าน

“รู้แล้วรอแปป”ฮงบินลงมาจากบนบ้านเพื่อมาเปิดประตู

“ชักช้าจริงๆ”เลโอบ่นเล็กน้อยก่อนจะเดินขึ้นไปบ้านห้องของฮงบิน

“โทษทีน้า”

“เร็วมาทำการบ้านกันเถอะ”เลโอนั่งลงที่โต๊ะกลางห้อง

“ครับๆ”ฮงบินที่เดินเข้ามาที่หลังนั่งลงตามไป

หลังจากที่นั่งทำการบ้านไปได้สักพักฮงบินก็เงยหน้าจาการบ้านขึ้นมาคุยกับเลโอ

“นี่เลโอวันนี้ราวี่ถามคำถามแปลกๆด้วยล่ะ”

“หือ ถามไร หรือว่าถามว่านายมีแฟนยังหรอ หรือว่านายเคยมีแฟนไหมไรงี้หรือป่าว หรือว่า...”เลโอเดาไปเรื่อยไม่มีท่าทีว่าจะหยุด

“ใจเย็นน้าเลโอ”ฮงบินเบรกเลโอ

“งั้นอะไรล่ะ”เลโอหยุดเดาล่ะหันมาตั้งใจฟังฮงบิน

“เขาก็ถามว่าทำไมฉันเป็นเพื่อนกับนายได้ทั้งๆที่ฉันคุยเก่งแต่นายเงียบ”

“หือ... แล้วใครบอกว่าเราเป็นเพื่อนกัน”

“อ้าวเราไม่ใช่เพื่อนกัน”ฮงบินถึงกับตกใจกับคำพูดของเลโอ

“ก็เราเป็นแฟนกันไง”เลโอยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

“-/////- บ้า“ฮงบินน่าแดงไปตามระเบียบ

“เขินน่ารัก”เลโอแซวฮงบินอีกครั้ง

“เห้อ เขินเว้ยพอแล้ว แต่ทำไมเวลาอยู่โรงเรียนนายไม่พูด”อยู่ฮงบินก็เริ่มสงสัยตามราวี่ไปอีกคน

“อือ ก็เสียงของฉันมีไว้ให้แค่นายฟังไง”

“... แต่นายก็พูดกับพ่อแม่นายเหมือนที่พูดกับฉัน”

“นั่นขอยกเว้นได้ไหมล่ะ”

“โถ่”

“พูดงี้เดี๋ยวโดนลงโทษ”เลโอไม่รอช้าเข้ากอดฮงบินเอาไว้แน่น

“โทษบ้าอะไรเล่า ปล่อยยยย”

“ไม่ ไม่ต้องทำล่ะการบ้านบนโต๊ะ ทำบนเตียงดีกว่า”เลโอยกฮงบินขึ้นมาก่อนจะทิ้งลงบนเตียง

“เห้ยไม่ได้!!!!!”ฮงบินพยายามดิ้นหนีแต่ก็ไม่ทันความเร็วของเลโอ โชคดีนะฮงบิน :))

 _________________________________________________________________________________
เป็นฟิคที่สั้นมากเลย ขอโทษทีเพราะดีเป็นฟิคที่ว่างๆเลยนั่งแต่ง ภาษาไม่ค่อยสวย บรรยายไม่ค่อยดีเทไม่ได้แต่งนานแล้ว โทษด้วยน้า อ่านให้สนุกนะค้าาาา Happy X'mas