To curse the dark night vampire ต้องคำสาปแวมไพม์

ความตายจักมาหา แก่ผู้ที่ขวนขวาย

คำสาปจักมากับ ความแค้นที่มิอาจทัดทาด

บทนำ

คฤหาสน์หลังใหญ่ในกรุงลอนดอน  ประเทศอังกฤษ เบลลาเปศ ดราเคลล่า เวลาเชียที่มีขนาด กว้างใหญ่ บอกถึงฐานะเจ้าของคฤหาสน์อย่างดีว่ามีทรัพย์สมบัติมากมายเพียงไร     คฤหาสน์หลังนี้ถูกสร้างอย่างโอ่อ่า หรูหราดั่งปราสาทในเทพนิยายหากสัมผัสบรรยากาศโดยรอบนั้นเงียบ วังเวง แฝงไปด้วยพลังอำนาจเร้นลับเฉกเช่นอำนาจชั่วร้ายของซาตาน

                อาโน ลูกเรา...ต้องคำสาป

                หญิงวัยกลางคนพลางยื่นมือไปจับมือสามีไว้แน่น อาโนมองลูกชายของตน ด้วยความนึกไม่ถึงระคนเศร้าใจ ด้วยเพราะทารกมีผิวที่ขาวซีดอมชมพูเหมือนมีเลือดมาหล่อเลี้ยงอยู่มาก  ฟันที่มีเขี้ยวงอกยาวแหลมออกมา นัยน์ตาสีฟ้าดั่งสีของน้ำทะเลฉายแววดุดัน ริมฝีปากนั้นอาบแดงไปด้วยสีของโลหิต

                พระเจ้า คำสาปเกิดที่ลูกของเราจริงๆ

                อาโนพลางเอามือกุมขมับ สายตานั้นบ่งบอกไม่ได้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ แม่บ้านซูซานและสามีของนางแดเนียลรู้ถึงคำสาปนี้ดีแต่ก็คาดไม่ถึงว่าจะเป็นเรื่องจริง

                แอนนาเธอพักผ่อนเถอะ ฉันจะลองขอคำปรึกษากับวิลเลี่ยมดู อย่างไงมันต้องมีทางแก้

                อาโนพลางอุ้มทารกแรกเกิดมาจากอ้อมกอดของเขา    แล้วลูบศีรษะของทารกเบาๆ ก่อนจะผละเดินมาข้างล่างของตัวคฤหาสน์โดยมือของเขาก็กดเบอร์โทรศัพท์วิลเลี่ยมที่เป็นเพื่อนของเขาเพื่อต้องการระบายเรื่องนี้กับใครสักคน ถึงแม้มันจะ เป็นเรื่องที่ไม่มีใครอยากเชื่อก็ตาม แต่วิลเลี่ยมก็เป็นเพื่อนรักของอาโนและทั้งคู่ก็สนิทกันมาก

อาโนนั่งอยู่ได้ไม่นาน ก็ปรากฏร่างชายที่มีรูปร่างอ้วนท้วมแต่สูงโปร่งเดินเข้ามานั่งโซฟาเดียว  กับที่อาโนนั่งกุมขมับอยู่วิลเลี่ยมเดินมาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ก่อนจะไปตบบ่าของอาโนเบาๆ เพื่อให้รู้ว่าเขามาแล้ว

                มาเร็วดีนี่วิลเลี่ยม

                นายเป็นไร อาโนลูกนายก็คลอดแล้ว ทำไมสีหน้านายดูไม่ดีอย่างนั้นล่ะ

                วิลเลี่ยม ลูกฉัน  ...เขา...เป็นแวมไพร์

                ฮ่าๆ ไม่ขำนะอาโน มันผ่านมาสามสี่ร้อยปีแล้ว คำสาปมันจะขลังอะไรขนาดนั้น

                วิลเลี่ยมขำก๊ากแต่ก็ขำค้างเมื่อเห็นสีหน้าและแววตาที่จริงจังของเพื่อนชายนั้นพูดจริง นั่นทำให้เขาถึงกับหุบยิ้มทันที ก่อนที่สีหน้าจะเปลี่ยนเป็นไม่อยากจะเชื่อ ราวกับว่าสิ่งที่เพื่อนของเขาพูดมันเหนือธรรมชาติไป เชื่อเขาเลย  แต่อาโนเขาก็ยังคงเล่าต่อไป

                จำได้ใช่ไหมวิลเลี่ยมที่ฉันเคยเล่าให้นายฟังต้นตระกูลของฉันเดิมทีอยู่ที่โรมาเนียเป็นนักล่าเเวมไพร์และฆ่าหัวหน้าแวมไพร์ตัวสุดท้ายที่อยู่บนโลกตายชื่อ เดลาศ ก่อนตายเดลาศได้เขียนบันทึกสาปแช่งไว้ ว่าถ้าหากตระกูลรุ่นที่ 9 ถือกำเนิดขึ้นจะต้องกลายเป็นสาวกของแวมไพร์  มนุษย์ที่ต้องการเลือดในการดำรงชีวิตฉันจะทำไงดี ไม่รู้ด้วยซ้ำ นึกไม่ถึงด้วยว่ามันจะเป็นเรื่องจริง ถ้าฉันรู้ก่อนหน้านี้ฉันคงไม่ยอมมีลูกกับแอนนาเด็ดขาด  ทำไมมันต้องเกิดขึ้นทำไม ดลาศต้องสาปแช่งแบบนั้น  เดลาศก็น่าจะรู้ว่าเรื่องระหว่าง เบลลาเปศ กับเขามันเป็นเรื่องที่ต้องสะสางกันเอง ทำไมจะต้องมาสาปแช่งให้เรื่องมันยืดเยื้อ สาปแช่งให้ เบลลาเปศ เจ็บใจเล่นๆ เหรอ ทำไมมันต้องเกิดเรื่องอย่างนี้กับลูกชายของฉัน...!

                อาโนพลางกุมขมับ  แล้วระเบิดอารมณ์ออกมาราวคนกำลังเสียสติ วิลเลี่ยมก็อยากจะขำอยู่กับท่าทางอันโอเว่อร์ของเพื่อนชาย เพราะปกติเขาจะเป็นพวกหัวเราะง่ายๆ แต่นี่เวลานี้เขาหัวเราะไม่ได้ เขาจึงกลั้นท่าทางนั้นไว้ ทั้งๆ ทีวิลเลี่ยมก็รู้ดีว่านี่มันไม่ใช่เรื่องตลกเลยสักนิด

                เฮ้ๆ ใจเย็นๆ อาโน มันต้องแก้คำสาปได้ นายบอกว่าเดลาศเขียนบันทึกสาปแช่งเอาไว้แล้วให้กับเบลลาเปศ บันทึกเล่มนั้นเบลลาเปศ ก็น่าจะเก็บไว้ให้นี่

                คำพูดของวิลเลี่ยมเหมือนไปจุดประกายให้กบสมองของอาโน ควาทรงจำที่อยู่ส่วนที่ลึกที่สุดก็ถูกดึงออกมา อาโนไม่พูดต่ออีกแล้วเขารีบเดินไปชั้นบนสุดของคฤหาสน์ให้เร็วที่สุดเท่าที่ขาของเขาจะก้าวไปได้ ให้ตายเถอะหวังว่าเขาคงไม่สะดุดล้มขั้นบันไดหรอกนะวิลเลี่ยมพลางคิดในใจก่อนจะผลุดผลันลุกตามเพื่อนรักไปแทบไม่ทัน เมื่อไปถึงอาโนก็หยิบสมุดเล่มเล็กๆ มันมีสีแดงอมเลือดและมีขนาดเท่าฝ่ามือ มันถูกเก็บไว้ในชั้นบนสุดของชั้นหนังสือที่มีหนังสือมากกว่าร้อยเล่มวางระเนระนาดไม่เป็นระเบียบเกลื่อนพื้น   

                สมุดบันทึกเล่มนี้ ปู่ฉันมอบไห้ ในวันเกิดตอนฉันอายุ 13 ปี ท่านบอกว่าฉันต้องใช้มัน   ใช่...ท่านพูดถูก ตอนนั้นฉันเกลียดมัน เพราะมันมีกลิ่นคาวเลือด มันน่ากลัว ฉันรู้สึกแย่ที่ต้องสัมผัสมัน ตอนนี้ก็เป็นอยู่ ท่านบอกอีกว่าเมื่อโตไปแล้วห้ามมีลูก แต่ฉันว่ามันไร้สาระ แต่พอมาตอนนี้ ตอนที่ฉันกำลังเป็นพ่อคน เมื่อห้าวันก่อนลูกฉันปกติดีทุกอย่างแต่มาวันนี้ เขากลับมีเขี้ยวงอกยาวออกมา ฉันไม่อยากจะเชื่อเลย ...ฉันต้องอ่านมันจริงๆ สินะ

                อาโนมองหนังสือเล่มเล็กที่อยู่ตรงหน้า ตัวหนังสือที่เขียนกำกับไว้ แด่เบลลาเปศ ดราเคลล่า เวลาเชีย ทั้งสองเปิดอ่านทันทีเมื่อเปิดหน้าแรกทั้งสองก็ผงะแล้วรีบเขวี้ยงสมุดเล่มนั้นทิ้ง

                ฉัน...ไม่ไหวหรอกอาโน มันชั่วร้ายเกินไป กลิ่นคาวเลือดมันแรงมากฉันอยากจะ...อ๊วกยังไม่ทันขาดคำ อ๊วกจำนวนมากของอาโนและวิลเลี่ยมก็พุ่งออกมาโดยไม่ได้นัดหมาย ทั้งสองพลางหันหน้าหนีไปคนละทาง แล้วโน้มตัวไปจับราวชั้นหนังสือไว้คนละทิศ ก่อนจะส่งเสียงโอ๊กอ๊ากแข่งกัน

                ข้าเขียน ขึ้นมาก็เพื่อสาปแช่งเจ้า เบลลาเปศ ดราเคลล่า เวลาเชียนักล่ามือปราบแวมไพร์ชื่อดังแห่งยุค ข้ารู้ว่าสักวันเจ้าต้องฆ่าข้า  อยากเห็นความเจ็บปวดของข้า เมื่อเจ้าใช้ดาบคู่กายแทงที่หัวใจของข้า  เจ้าต้องการให้แวมไพร์หมดไปจากโลก เมื่อวันนั้นมาถึงข้าคงสาบสูญไปตลอดกาล ไม่มีชีวิตที่เป็นอมตะ  ข้าขอสาปแช่งเจ้าเมื่อใดก็ตามที่ปลายดาบเจ้า แทงทะลุหัวใจข้า ลูกหลานของเจ้า เบลลาเปศ ดราเคลล่า เวลาเชีย ไม่ว่าหญิงหรือชายของตระกูลเจ้ารุ่นที่ 9 ถือกำเนิดขึ้น ทารกที่เกิดมาจะต้องกระหายเลือดอย่างข้าเป็นแวมไพร์น้อยๆ ที่น่ารักริมฝีปากแดงฉานดั่งสีของโลหิต  มีเขี้ยวยาวออกมาเมื่อต้องการเลือด จะกินเลือดในวันที่มีพระจันทร์เต็มดวง แต่เมื่อเขาอายุ 20 ปีเต็ม ก็จะกลายเป็นแวมไพร์เต็มตัวและมีชีวิตที่เป็นอมตะไม่มีวันตาย แต่ใช่ข้าจะให้เป็นไปตลอดกาล ถ้าหากลูกหลานของเจ้าคนนั้นไม่เจอรักแท้ก่อนอายุครบ 20 ปีเต็ม ก็จะกลายเป็นเเวมไพร์ที่ไม่มีวันหวนกลับมาเป็นมนุษย์ไปตลอดกาล...

                เสียงเดลาศ เหรอสมุดมันอ่านของมันเอง      

                ทั้งคู่ถึงกับงุนงงที่อยู่ๆ สมุดเปิดเองและอ่านเอง หากแต่เสียงนั้นกลับเยือกเย็นและชั่วร้ายและเสียงนั้นมันก็ทำให้ทั้งคู่ลืมอาการผะอืดผะอมเมื่อกี้ไปเลย

                เดลาศก่อนตายมอบให้ เบลลาเปศ และเก็บไว้ให้เป็นสมบัติสืบทอด

         <      ลูกนายต้องกินเลือดทุกวันเพ็ญ และต้องมีรักแท้จึงจะหลุดพ้นจากคำสาป

                มีรักแท้ ทำไมเดลาศต้องสาปแช่งแบบนั้น

                ส่วนเลือดที่เขาต้องกินทุกวันที่มีพระจันทร์เต็มดวง ฉันว่าน่าจะเป็นเลือดในโรงพยาบาลของนายนะ ไหนๆ นายก็เป็นเจ้าของโรงพยาบาลที่มีชื่อเสียงที่สุดในอังกฤษอยู่แล้ว เอ่อ...ถ้าเลือดในโรงพยาบาลจะหายไปสักหนึ่งถุงเพียงแค่วันที่มีพระจันทร์เต็มดวงคงไม่มีปัญหาหรอกมั้ง... ถ้าเราจะเก็บเรื่องนี้เป็นความลับไม่ให้ตำรวจดมกลิ่นเจอล่ะก็ ส่วนเรื่องแก้คำสาป น่าเสียดายที่ลูกของฉันแอลรันเป็นผู้ชาย แต่ฉันอยากมีลูกอีกคน ถ้าเป็นผู้หญิงฉันจะให้เป็นคู่หมั่นกับลูกของนาย

                ขอบใจนายมากนะวิลเลี่ยม... เดวิดพ่อต้องทำให้ลูกหลุดพ้นจากคำสาปให้ได้