[fic infinite]to be real myungyeol ft.yadong gyuwoo sungjong

ลำดับตอนที่ #3 : episode2

Episode 2

M u s i c ' B u r n

  มือไวกว่าความคิด   เผลอปล่อยขวดลงพื้นด้วยความตกใจ      


'เพล้ง!!!!!'  


"เห้ย "
ผมจะทำไงดีเผลอทำขวดตกแตก แล้ว    

ของเหลวสีแดงกระจายอยู่บริเวณรอบ  



"นี่อีซองยอลนีมันอะไรหน่ะ"  



ดูถ้าว่าคิมมยองซูจะไม่รู้ว่ามันคืออะไร  




"เอ่อ คือ เอ่อมันคือ"


แต่ผมก็ไม่รู้จะตอบว่าอะไร นอกจากตอบว่ามันคือเลือด
แล้วฆ่าเค้าทิ้ง#แลดูฏฝโหดมาก แต่ผมคงทำไม่ลง     ทันใดนั้น




'ครืด'  



"เห้อีซองยอล เกิดอะไรขึ้น นี่นายทำน้ำแดงเลาะพื้นห้องชั้นเหรอ"


เฮ้อออออ โชคดีจัง
'จางดงอู'

นักเรียนประจำห้องพยาบาล เข้ามาพอดี  


ใช่ผมลืมบอกไปว่า ดงอูหน่ะก็เป็นพวกเดียวกับเรานะ ^^  


" เอ่อใช่น้ำแดงๆๆๆๆ ใช่น้ำแดง ใช่...นี่ดงอูนายนายช่วยทำแผลให้มยองซูหน่อยนะ เดียวชั้นเช็ดพื้นก่อน  "  


" อื่อไม่มีปัญหา มานี่สิเดียวชั้นทำแผลให้ "



ดงอูหันมาพูดกับผม แล้วหันไปทำแผลให้มยองซู แต่  


" ไม่เอาชั้นจะให้ นายนั้นทำแผลให้ นายทำชั้นล้มนายต้องรับผิดชอบ "


เห้ทำไมนายนี่มันเอาแจ่ใจจังวะ เดียวดูดเลือดให้เลย ยิ่งเลือดกลิ่นหอมๆอยู่  



" ทำไมต้องเป็นชั้น "



ก็จริงมั้ยหล่ะ ทำไมต้องเป็นผมด้วยไม่เข้าใจจริงๆ




" ก็นายทำชั้นเจ็บ ก็ต้องรับผิดชอบ "



นี่ผมเริ่มปรี๊ดแล้วนะ นายนี่มันกวนประสาท  


"เห้ยๆ เอาหน่าซองยอลนายมาทำแผลให้มยองซูเดียวชั้นเช็ดพื้นให้ "



ดงอูพูดขึ้นดงก่อนที่สองคนนี้จะทะเลาะกันไปมากกว่านี้


" เอางั้นก็ได้ "


เฮ้อ ต้องยอมสินะดงอูขอร้องขนาดนั้นนี่จริงมั้ย



" ดีมาก"


แหน่ะนายนี่มันกวนประสาทจริงๆ
จากนั้นผมก็เดินไป หานายนั้นเพื่อจะทำแผลให้  


ผมก็ไปเอาสำลีที่อยู่ในตู้ที่ นายนั้นนั่งอยู่ข้างบน แล้วอยู่ๆนายนั้น ก็ถามขึ้น  


"ที่นายกินตะกี้หน่ะมันไม่ใช่น้ำแดงใช่มั้ย "


ห้ะอะไรนะนายยังสงสัยอีก ผมเลยรีบเงยหน้าขึ้นไป ที่จะบอกนายนั้นแต่ว่า
หน้าของผมกลับ ใกล้เขามากๆ ผมข้างไปอยู่ชั่วขณะ พร้อมกับปฏิกริยาแปลกๆเกิดขึ้น  

' หัวใจผมเต้น'  


ผมไม่รู้ว่าอยู่แบบนั้นนานเท่าไหร่จนดงอูเรียกขึ้น  


"เห้อีซองยอล ซองจงอยู่ไหน "



ดงอู เอ่ยถามขึ้นทั้งๆที่ไม่เงยหน้าขึ้นจากพื้นที่กำลังถูอยู่    

ได้ยินดังนั้นผมก็รีบผละตัวออกมาห่างจากมยองซูแล้วตะโกนบอก ดงอู



" มันไปเข้าห้องเรียนแล้ว "


หลักจากผมตะโกนบอกดงอูผมก็หันไปหามยองซูอีกครั้งแล้ววจัดการทำแผลให้  
ตอนทำแผลผมก็เงยหน้าไปมองนายนั้นเป็นระยะๆ แต่แปลกนะที่ทำไหมนายนั้น

ยกยิ้มมุมปาก หน้าหมั่นไส้มากกกกกกเหาะ เชาะ!!!!



  "เสร็จละ นายไปได้แล้วนะ "


ผมบอกมยองซูให้ไปได้แล้วแต่ผมก็อึ้งไปกับประโยคสุดท้ายที่เค้าทิ้งไว้    


  " ชั้นต้องรู้ให้ได้ว่านาย กินอะไรให้ได้แน่ๆ อ่ออีกอย่างตานายสวยดีนะ เปลี่ยนสีได้ด้วย หน่ะ บาย  
ไว้เจอกันนะ ยินดีที่ได้รู้จักนายนะ อีซองยอล"                       














       

G  Minor!