[fic infinite]to be real myungyeol ft.yadong gyuwoo sungjong

ลำดับตอนที่ #2 : episode 1

episode 1

M u s i c ' B u r n

เช้าวันใหม่      





ผมเดินลงมาข้างล่างของคฤหาสใหญ่
ซึ่งผู้ที่อาศัยอยู่นั้นมีเพียงแค่ 4คน

ผมอยู่กับพ่อ แม่ แล้วก็น้องอีกคน น้องของผมชื่อ อีซองจง  





"หวัดดีตอนเช้าฮะ พ่อ หวัดดีซองจง"  

ผมเดินลงมาพร้อมเอ่ยทักพ่อและซองจงซึ่งผมก็ไม่ค่อยอยากจะทักมันเท่าไหร่





"พี่จะหวัดดีผมทำไมอ่ะเมื่อคืนทั้งคืนพี่ยังนั่งดูหนังกับผมอยู่เลยพึ่งห่างกันแค่ 20 กว่านาทีเองนะ "

นี่หล่ะที่ผมไม่อยากทักก็เพราะอย่างนี้หน่ะสิ เกิดมาเป็น อีซองยอลชีวิตชั่งลำบาก ชีวิตช่างอับปลีมีน้องชื่อ อับปลา
เอ้ย ล้อเล่นๆครับแต่มันก็เหนื่อยใจนะมีน้องแบบนี้เฮ้ออออออ ลำคาญน้องนี้เลย  แต่ยังไงเราก็เป็นพี่้น้องกัน ก็ไม่ได้ว่าอะไรมากหรอกก็มีกันแค่นี้จะเอาอะไรมาก ผมว่าผมรีบเปลี่ยนเรื่องคุยดีกว่า ก่อนที่จะได้พล่ามไปมากกว่านี้ 

ผมว่าหันมาสนใจเรื่องอาหารเช้าดีกว่า







" เอ่อๆ ว่าแต่ วันนี้เลือดปีไหนอ่ะ "
ผมเอ่ยถามหาปีองเลือด





" ปี80  รู้ว่าไม่ชอบงั้นไปเอาจากแม่รึกันแม่อยู่ในห้องใต้ดิน กำลังเก็บเลือดอยู่ "

ดูท่าว่าซองจงจะรู้ใจของผม ก็แหงหล่ะ อยู่กันมาตั้งกี่ร้อยปีหล่ะ




"อื่อ ไปหาแม่แป้บนะ"

ผมพูดเสร็จก็กำลังเดินออกจากห้องไปก็ได้ยินเสียงของซองจงดังขึ้น ซึ่งมันทำให้ผมหมดอารมณ์






" เอ่อจะไปไหนก็ไปเหอะ "      
 นั่นแหละเป็นประโยคที่มันพูดดูสิน้องใคร





 เห้ออออ น้องใครวะ#แอบระบายนิดๆ        







ตอนนี้ผมกำลังเดินลงมาในห้องใต้ดินซึ่งอยู่หลังประตูลับ
ภายในห้องนั้นเป็นห้องที่อยู่ในอุณหภูมิเย็นจัดเพาระว่า ข้างในเป็นที่เก็บเลือดไง    









"แม่ฮะวันนี้ขอเลือดของผู้หญิงบริสุทธิ ปี 1922 นะฮะ "
ผมเดินลงมาในห้องเก็บเลือดแล้วเอ่ยบอกความต้องก่ารออกไป


ผมชอบเลือดปีนี้นะ อหร่อยดี ขอบอก อิอิ #เอิ่มเริ่มไปแล้วนะลูก







ตั้งแต่เมื่อคืนยังไม่มีอะไรตกถึงท้องผมเลยจะบอกให้ ก็มัวแต่ดูหนังกับซองจง    

เล่นดูซะตั้งแต่เย็นยันเช้าเลย ดูจนตาจะบวมแล้ว 55






" อื่อได้ นี่วันนี้บอกพ่อด้วยนะว่าให้เอาเลือดจากโรงพายาบาลมาไว้ที่บ้านด้วยนะ "  



ใช่ลืมไปว่าครอบครัวของผมเป็นเจ้าของโรงพยาบาลใหญ่ที่สุดใน
โซลซึ่งแหล่งหาเลือดของเราก็โรงพยาบาลของพ่อนี่แหล่ะ    





" ได้ฮะ เดียวบอกพ่อให้ แล้วแม่จะขึ้นไปเมื่อไหร่ฮะ"

ตอนนี้ผมต้องทำตัวเป็นคนส่งจดหมาย ส่งสารจากแม่ถึงคุณพ่อ
และเอ่ยถามคำถามไป
ผมเอ่ยถามแม่เพราะดูท่าว่าแม่จะอยู่ในห้องอีกนาน    







"อ่ะ เลือดปี 1922 ก็ว่าจะ เก็บเลือดใส่ขวดให้หมดก่อนแล้วค่อยขึ้นไปหน่ะ "
จากนั้นแม่ก็หยิบเอาขวดเลือดแล้วยื่นให้ผม พร้อมกับคำตอบที่ผมถามไป





พอถามแม่เสร็จแม่ก็ยื่นขวดเลือดที่มีเลือดอยู่ภายในให้      




"ไปก่อนนะครับ ขอบคุณนะฮะแม่"  






หลังจากได้แล้วผมก็รีบ ขึ้นไปข้างบน
เพื่อจะทานอาหารเช้าและไปโรงเรียนกับซองจง  
ผมเดินเข้ามาในห้องทานอาหารแล้วจัดการเอาแก้วมาวางไว้ที่โต๊ะ

แล้วเทของเหลวสีแดงลงในแก้ว  
พร้อมหยิบขึ้นมากระดกดื่มให้หมดภายในคราเดียวเพราะ
ความ หิวที่ไม่ได้มีอะไรตกถึงท้องตั้งแต่ เมื่อคืน  


พอกินได้แก้วนึงก็จึงเทใส่อีกแก้วนึงแล้วเดิน
ไปหาพ่อกับน้องที่นั่งอยู่ในห้องนั่งเล่น  
ผมเดินไปนั่งที่โซฟาตรงข้ามกับพ่อ ที่อ่านหนังสือพิมพ์อยู่





" พ่อฮะแม่บอกให้ว่าวันนี้เอาเลือดมาด้วยนะฮะ"  

ผมได้บอกพ่อตามหน้าที่ๆได้รับหมอบหมาย




" อื่อได้สิ "
 
พ่อตอบรับเมื่อผมถามเสร็จ



ตอนนี้ซองจงนั่งดูทีวีพร้อมกับจิบของเหลวสีแดงในแก้วไปด้วย    
น่าหมั่นไส้จริงๆ









" พี่ฮะ กินเร็วๆหน่อย เดียวไปโรงเรียนกัน "  

ดูซองจงพูดอย่างกับว่าซองจงนั้นกินเร็วแต่ที่เห็นนี่นั่งจิบเลือดอยู่ไม่ใช่




ซองจงพูดเสร็จก็รีบกระดกกินให้หมดแก้ว 
ดูเหมือนซองจงอ่านใจของผมเลยรีบกระดกดื่มเลือดจนหมดแก้ว เพื่อทำให้ไม่ถูกว่าจากนั้น
ก็วิ่งไปเก็บแก้วที่ห้องครัว พอเสร็จก็รีบวิ่งไปเอากระเป๋าที่ห้องของตัวเองแล้วเดินลงมา

ผมก็ไม่รอช้ากินให้หมด แล้วเอาไปเก็บที่ห้องครัว แล้วเดินไปหยิบกระเป๋า มาเหมือนกัน    







"พี่ป้ะไปกัน ไปก่อนนะฮะพ่อ"  







ซองจงพูดบอกลาไปโรงเรียนเสร็จแล้ววิ่งไปหอมแก้มพ่อ ทั้งสองข้างดัง
 ฟอด
จงงี่นี่มันชอบอ้อน พ่ออ่ะขอบอก 






"อื่อ ไปกัน ไปก่อนนะฮะพ่อ"  ผมเอ่ยลาพ่อก่อนจะเดินออกจากบ้านไป








"โชคดีเรียนให้สนุกนะ"

พ่อเอ่ยลา      
และตะโกนตามหลัง





พูดไปพูดมาเราก็เรียน มานานมากแล้วนะ เฮ้อออออ
เรียนจนเรียนแบบโคตรเก่งแล้วอ่ะ จงก็เหมือนกัน
ผลัดกันได้ที่1ทุกปี    


ตอนนี้ผมกับเจ้าตัวแสบก็อยู่ในรถ

กัน วันนี้ผมเป็นคนคับ พรุ้งนี้ซองจงขับ
เราเป็นพี่น้องกันอ่ะนะผมเกิดก่อนมา50 ปี

แต่ต้องเรียนในชั้นเดียวกันผมก็็ไม่เข้าใจว่าทำไม
เราต้องบอกทุกคนว่าเป็นแฝดกัน แต่ไข่คนละใบ ก็นะ

จะทำไงอ่ะ มันไม่อยากเรียนคนเดียวนี่
ก็เลย ขอมาเรียนชั้นเดียวกันอ่ะนะ
ถ้าไม่บอกอย่างนั้น คนอื่นก็ต้องสงสัยว่า
เราเป็นพี่น้องกันแล้วทำไมถึงอยู่ชั้นเดียวกัน
เฮ้ออออออ ตอนนี้เรามาถึงโรงเรียนแล้ว  



ซองจงวิ่งออกจากรถไปเข้าห้องเรียนก่อนทิ้งผมไว้คนเดียวงอน งอน งอน
เดียวเจอหน้านะจะไม่คุยด้วยเลย คอยดู



ผมเดินออกมาจากรถหลังจากจอดเสร็จวันนี้


เป็นวันแรกที่เปิดเรียน มันเป็นวันประฐมนิเทศครับ อ่าแล้วก็นะ
ผมไม่รู้ว่าผมได้มาแบบนี้มากี่ปีแล้วนะ  







"เห้ยระวัง"





อยู่ๆก็มีเสียงดังขึ้นพร้อมกับ
ชายคนหนึ่งวิ่งเข้ามาแล้วชนเข้ากับผม  

'ตุบ'





"โอ้ย เจ็บจัง"


อันนั้นไม่ใช่เสียงผมนะ
ตอนนี้ผู้ชายคนนั้นได้ล้มหน้าคว่ำไปแล้ว ช่างน่าสงสารจริงๆ  






"นายเป็นไรมากมั้ย"



ผมถามคนตรงหน้า แต่เค้าก็ยังล้มอยู่กับพื้นไม่ยอมเงยหน้ามาสักที  





"ทำไมนายไม่ล้ม"



อยู่ๆชายคนนี้ก็มาถามผม แล้วใครจะบอกหล่ะ
ว่าเป็นแวมไฟร์  มันเป็นความสามารถหน่ะ 55  






" ไม่บอก ระ....หรอก "ผมพูดยังไม่ทันจบ ผู้ชายคนนั้นก็เงยหน้าขึ้นมา
สิ่งแรกที่ผมเห็นคือ เทพบุตร หล่อโคตร อะไรมันจะขนาดนั้น หล่อ มากกกกกกก

ใจผมเต้นแรงเลย ผมไม่ได้ใจเต้นแรงแบบนี้มากี่ร้อยปีแล้วนะ  


ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก    








"เห้ ขอโทษนะ แต่ชั้นเจ็บอยู่เห็นมั้ย (?)ที่ขาหน่ะมีแผลด้วย
อย่ามัวแต่ตะลึงกับความหล่อของชั้นสิ"





ผู้ชายคนนั้นก็พูดขึ้น แต่ดูพูด  มันเข้าค่าย หลงตัวเองป้าววะ
แต่เอาเถอะ เค้าบอกว่าไรนะ ที่ขามีแผล ผมค่อยๆหันไปมองที่ขาของผู้ชายคนนั้น
สิ่งแรกที่ผมเห็นคือเลือด เห้ยเลือด ผมอยากจะบ้าแล้ว กลิ่นของมันแบบ ผมรู้เลยว่า
เลือดของเค้าคนนั้นหน่ะเกรดอะไร   






"อะ เอ่อ แล้วทำไงอ่ะ ชั้นขอตัวนะ"





พอผมเห็นเลือดผมแทบจะทนไม่ไหวเลย

ผมต้องรีบไปแล้วหล่ะ แต่อาการใจเต้นก็ยังไม่หาย    



" เห้ยเดียวสิ"




แล้วผู้ชายคนนั้นก็พูดขึ้นพร้อมดึงข้อมือของผมไม่ให้ไปไหน
เห้ยใจยังไม่หยุดเต้นเลย  




" อะ อะไร"





โอ้ยตอนนี้ผมทั้งใจเต้น อีกยัง กลัวที่จะกินเลือดคนตรงหน้า  






" ก็นายทำชั้นเจ็บ นายต้องไปส่งชั้นที่ห้องพยาบาล"

เห้ยงานงอกแล้วไงซวยแน่คราวนี้  แล้วเราไปทำมันตอนไหนวะ มันมาชนเรานี่แต่ช่างเหอะ





" ตะ แต่"  





" ไม่มีแต่ พาไปเดียวนี้ "





เอ่อเอาไงเอากันว้ะ ไปส่งก็ได้แล้วค่อย เอาเลือด
ในกระเป๋ามากินแก้อยากรึกัน  







" อื่อ ก็ได้  ยื่นมือมา"





เค้าค่อยๆยื่นมือมาหาผมแล้วผมก็จับมือเค้าแล้วดึงขึ้นมา
แล้วค่อยๆพยุงผู้ชายคนนี้ไปห้องพยาบาล
อาการอยากเลือดของผมก็เพิ่มขึ้นๆ มากขึ้นเรื่อยๆ
เม็ดเหงื่อเริ่มผุด ออกมาทีละนิด
แต่ก็ ไม่ได้ช่วยลดอาการใจเต้นเลย หยุดสักทีดิวะ  





"นี่ ทำไมตัวนายเย็นเจี้ยบเลย แต่ทำไมเหงื่อนาย ออก"  







"ไม่รู้เหมือนกันสิ"
ใครจะไปบอกหล่ะว่าอยากกินเลือดแกหน่ะ หึ้ย  







" ไม่รู้ได้ไงหล่ะ ไปหาหมอด้วย "  







"ถึงห้องพายาบาลแล้วหล่ะ "







ผมพูดตัดบทแล้วเปิดประตูเข้าไปในห้องกลับไม่พบครูในห้องเลย  






" ครูไม่อยู่นายทำแผลให้หน่อยรึกัน"






ทำไงดีเดียวผมจะทนไม่ไหวเอา ขอกินเลือดที่อยู่ในกระเป๋าก่อนละกัน  






" อื่อ เดียวทำให้แปปนะขอทำธุระก่อน ว่าแต่นายชื่ออะไร ชั้นชื่ออี ซองยอล "






ผมวางกระเป๋าลง แล้วหยิบเอาถุงสีดำขึ้นมา
แล้วเดินไปยังมุมห้องที่ไม่มีใครเห็น  






"ชั้นชื่อ มยองซู คิม มยองซู"




มยองซู ตะโกนบอกผมก่อนที่ผมจะ กระดกดื่ม
ไอ่ของเหลวสีแดงที่อยู่ในขวดสีดำ  





" อ่า หายอยากซะที "





ผมพูดออกไปเบาๆไม่ให้ใครได้ยิน



แต่แล้ว  






" นี่ซองยอล นายกินอ่ะไรหน่ะ"






เห้ยมยองซูมาได้ไงวะ ซวยแล้วน่าจะระวังมากกว่านี้  





 

-----------------------------------------------------------------------


 

มาต่อแล้วนะเออ ขอบคุณทุกคนมากนะคะที่ติดตาม
ช่วยคอมเม้นกันเยอะๆนะคะ ขอบคุณค่ะ


 

 

G  Minor!