คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บร๊ะเจ้าแห่งเมืองเริ่มต้น และนักดาบนิรนามแห่งหายนะ(จบ)
“มังกรคำรน” ทักษะอัศวิน LV 50 ถูกใช้ออกไปอย่างรวดเร็ว ง้าวสีทองเปล่งประกายแสงสีทองสว่างไสว ก่อนพุ่งออกไปเป็นรูปมังกรสองตัวเกี่ยวพันกันจนกลายเป็นลำแสง
ฟุบๆๆ ร่างมหึมาของสไลด์ยักษ์ สไลด์หลบไปมาจนเห็นเป็นเงาเลือนลาง
ตูมม เมื่อไม่อาจ เล็งเข้าใส่เป้าหมายได้ ลำแสงสีทองก็พุ่งเข้าปะทะกับอาคารเบื่องหน้าจนถล่มลงมา
กรอดด หลังจากท่าไม้ตายเพียงหนึ่งเดียวที่หวังว่าจะสามารถหยุดการเคลื่อนไหวของสไลด์ยักษ์ได้ ถูกหลบได้อย่างง่ายดาย อัศวินหนุ่มก็ร้องออกมาด้วยความเจ็บใจ หลับตารอความตายที่ไม่อาจขัดขืนได้ …… เอ๊ะ ………. ไม่ตายแฮะ อัศวินหนุ่มลืมตาขึ้นช้าๆ ก่อนที่ภาพตรงหน้าจะทำให้เค้าตกตะลึง
สไลด์ ยักษ์สีชมพูพิ้ง ที่แม้แต่โล่ระดับ A ของเหล่าผู้เล่น LV 50+ ยังไม่สามารถต้านทานได้ ถูกหยุดเอาไว้ด้วย ตาข่าย สีเท่าขุ่น ที่เห็นได้เพียงลางๆ ชายหนุ่มที่เค้าพึ่งบอกให้หนีไปยืนเผชิญหน้ากับมันอย่างไม่เกรงกลัว ชุดคลุมสีดำถูกเปลี่ยนให้เป็น ชุดหนังสีดำส้ม บนไหล่ข้างซ้ายปรากฏ สิ่งมีชีวิตสีขาวหม่นที่ไม่อาจระบุได้ว่าเป็น เทวดา หรือปีศาจ ลอยอยู่
“เจ้าสไลด์ยักษ์” ชายหนุ่มคนนั้นพูดขึ้น “ชั้นไม่รู้ว่าแกมาจากไหน หรือชั้นไม่รู้ว่าแกกลายพันธุ์ได้ไง(แต่พอแอบรู้มาว่าเพราะใคร) แต่จงจำคำพูดนี้ไว้ แกกล้ามาก ที่มาแหย่มในถิ่นของบร๊ะเจ้าอย่างชั้นผู้นี้”
สิ้นสุดคำพูดที่เหมือนออกมาจากหนังเจ้าพ่อเก่าๆ รุ่นปู่ รุ่นทวดซักเรื่องหนึ่ง แสงสีเท่าหม่น ก็ ปรากฏ ขึ้นรอบๆ ชายหนุ่มคนนั้น ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็น ปืนสั้นนับสิบกระบอก
“ยิง”
ปังๆๆๆๆ ปังๆๆๆๆๆปังๆๆๆๆๆ ปืนนับสิบกระบอกยิงต่อเนื่องเข้าใส่สไลด์ยักษ์ ที่จากที่ตัวมันที่สีชมพูอยู่แล้วกลับชมพูพิ้งวับยิ่งกว่าเดิมเนื่องจากอาการตื่นตกใจ พลางสไลด์หน้าท้องอันนุ่มนิ่มของมัน ซ้าย ขวาหลบ ไปมาเป็นพัลวัน
“รูก้า เป็นอะไรรึเปล่า” เสียงตะโกน ดังขึ้นจาก ขบวนอัศวิน ที่กำลังเร่งฝีเท้ามาช่วยเพื่อนของตนที่ถูกโจมตีจน ลอยออกมาจากกลุ่มอย่างเร่งร้อน
“ชั้นไม่เป็นอะไร รีบช่วยกันจัดการสไลด์ก่อน” อัศวินหนุ่มที่พึ่งจะรอดตายมาอย่างหวุดหวิดตะโกนบอกกลับไป ส่วนน้องสไลด์ของเราเห็นหน้าตาบื่อๆ ก็ใช่ว่าจะโง่ เมื่อเห็นว่ากลุ่มของอัศวินที่เหลือตามมาสมทบแล้วก็รู้ทันทีว่าหากมันยังฝืนสู้ต่อไป จะต้องโดนล้อมกรอบและพ่ายแพ้ไปแบบศพไม่สวยแน่ มันก็พลันใช้ทักษะ สไลด์ดึ๋งดั๋ง ดึ๋งดั๋ง ตัวมันเองขึ้นไปบนอากาศโดยหวังจะลอยข้าม เหล่าอัศวินไปเพื่อให้หลุดจากวงล้อม
“รีบสกัดไว้ มันจะหนีไปแล้ว” หนึ่งในกลุ่มอัศวินที่พึ่งตามมาสมทบตะโกนขึ้น ก่อนที่ที่เหลือจะช่วยกันใช้ทักษะ มังกรคำรณ อันเป็นทักษะเดียวของอัศวินที่สามารถโจมตีระยะไกลได้ โจมตีสกัดสไลด์กลางอากาศ จนเกิด เป็นแสงสีทองวิ้งวับดูอลังการ แบบแสบๆคันๆตานิดๆ สไลด์ที่ไม่สามารถเล็ดลอดไปจากห่าลำแสงสีทองไปได้ ล่วงหล่นลงมาอย่างสิ้นท่า
“ตอนนี้แหละ จัดการ” เสียงที่ดังขึ้นมาจากอัศวินที่เหมือนจะเป็นหัวหน้ากลุ่ม ได้รับการตอบรับจากพักพวกอย่างพร้อมเพียง ทั้งหมดแทงปราดง้าวนับสิบออกไป โดยต่างก็ประกาศใช้ทักษะปลิดชีพที่รุนแรงที่สุดของตน
“หยุด” เสียงหวาน ไพเราะ ที่ไม่ว่าจะเป็นชายใด ก็ต้องหยุดเพื่อเงี่ยหูฟังดังขึ้น แทบจะพร้อมกับกันที่คำพูดนั้นสิ้นสุดเงาอันเลือนลางของดาบก็พุ่งเข้าไปสกัดที่ข้อมือของอัศวินสี่คนแรกที่ใช้ง้าวพุ่งโจมตีออกไปก่อนใครเพื่อน ร่างอันรวดเร็วร่างหนึ่งสะบัดดาบหนึ่งครั้ง เงาดาบ ก็พลันเปลี่ยนทิศเข้าหาอัศวินอีกหกคนที่เหลือ เงาทั้งหมดวิ่งเข้าสู้จุดอ่อนบนร่างกาย ทั้ง ข้อมือ ลำคอ ข้อพับแขน หรือ ข้อนิ้วแตกต่างกันออกไป ซึ่งทุกส่วนที่กล่าวมานั้น ล้วนไม่มีชุดเกราะกำบังอยู่ทั้งสิ้น
เหล่าอัศวินบางคนรู้สึกชาวูบที่ข้อมือจนไม่อาจใช้ทักษะโจมตีออกไปได้ บ้างก็รู้สึกเจ็มปวดขึ้นมาบนร่างกายจนเผลอทําง้าวหลุดจากมือ โดยทุกคนถูกโจมตีจนการใช้ทักษะของตนหยุดชะงัก หนึ่งในอัศวินที่ยังคงควบคุมสติไว้ได้ โดยไม่ตกตะลึงไปกับสิ่งที่เกิดขึ้น ตวาดใส่ ผู้เล่นที่หยุดการโจมตีของพวกตนอย่างโกรธเกรียว
“แก”
“เดี๊ยวก่อน” อัศวินคนเดียวกับที่คอยสั่งการ รีบห้ามเพื่อนของตนที่ทำท่าจะไปหาเรื่อง สายตามองไปที่ หญิงสาวในชุดผู้เริ่มต้นกับดาบไม้ ในมืออย่างไม่อยากเชื่อสายตาตนเองกับสิ่งที่พึ่งเกิดขึ้น “แม่นางขัดขวางพวกเราต้องการสิ่งใด”
หญิงสาวที่ถูกทัก ได้ยินการคำพูดที่เหมือนหลุดออกมาจากหนังจีนกำลังภายในก็นึกขำ พลางคิดในใจ แถวนี้มันมีแต่ตัวพรรนี้รึไงนะ
“สไลด์ตัวนี้เป็นของฉัน” เธอกล่าว
หนึ่งในกลุ่มอัศวันได้ยินดังนั้นก็ร้องอย่างเดือดดาล “แต่พวกเราสู้กับมันมาตั้งนานนะ ทั้งๆ ที่เธอพึ่งโผล่มาแท้ๆ”
งิ๊ววววววววว สไลด์ยักษ์ คำรามอย่างโกรธจัดเมื่อฟื้นสติหลังจากที่สลบไปพักหนึ่ง เหล่าอัศวินต่างกระชับง้าวในมือเมื่อเห็นว่าสไลด์ฟื้นคืนจากสติแล้ว แต่ก่อนที่จะได้ทำอะไร หญิงสาวที่อยู่ใกล้กับสไลด์ยักษ์ที่สุดก็พลันเคลื่อนไหว
ดาบไม้ในมือ แทงปราดออก ไปที่ติ่งเล็กๆ ที่ยื่นออกมาบนหัวสไลด์อย่างแม่นยำ พร้อมกันนั้น การ์ดใบหนึ่งที่สอดอยู่ในกระเป๋าเสื้อของเธอก็ล่วงหล่นลงสู่สไลด์ยักษ์
เกิดแสงสว่างพุ่งออกมาจากการ์ดใบนั้น ดูดร่างสไลด์ยักษ์ชมพูพิ้ง เข้าไปในการ์ดอย่างรวดเร็ว
‘ผู้เล่นอลิส ทำการกำราบสไลด์ยักษ์ บอสระดับ 70 สำเร็จ ได้ดับการ์ด ทักษะสไลด์ เลเวล 1 ขอแสดงความยินดีด้วยค่ะ’
อัศวินคนหนึ่งเห็นบอสที่พวกตนพยายามสู้มาเป็นชั่วโมงถูกแย่งไปโดยง่ายดายก็โกรธจัด พุ่งง้าวไปหมายจะฟาดฟัน
เคล้ง ง้าว ทองคำสัมผัสเข้ากับตาข่ายสีเทาหม่นเลือนลางที่แทบจะมองไม่เห็นโดยไม่อาจจะฝ่าไปได้ อัศวินเห็นดังนั้นก็กระโดดถอยหลังหมายจะใช้ทักษะซ้ำเพื่อทำลายกำแพงเวทตรงหน้า
“ผมว่าเราหยุดสู้กันแค่นี้ก่อนดีกว่า” ชายหนุ่มผู้เข้ามาสกัดการโจมตีระหว่าง อัศวินผู้เลือดร้อนกับหญิงสาวเบื่องหลังตนเอาไว้ พูดขึ้นด้วยน้ำสเสียงเหนื่อยหน่ายใจ
“แก คิดว่า แย่ง” ยังไม่ทันที่อัศวินคนนั้นจะกล่าวจบก็ถูกขัดขึ้น
“หยุด” อัศวินคนหนึ่งมองเพื่อนตนเองอย่างปรามๆ พลางก้าวเดินมาข้างหน้า “ผม หมาน้อยอ่อยเหยื่อ เป็นหัวหน้ากิล อัศวินมังกรฟ้าครับ”
ชื่อพึลึกชะมัดชายหนุ่มคิด โดยไม่ดูหนังหน้าตัวเองเลยซักนิด
“ผม กระต่ายน้อยแสงจันทร์ เป็น เพลเยอร์ อิสระครับ”
“คุณ คงเข้าใจนะครับว่า การมาเมืองเริ่มต้นในครั้งนี้ของพวกเราสูญเสียอะไรไปมาก” หมาน้อยอ่อนเหยื่อเอ่ยขึ้น
ชายหนุ่มที่ใช้ชื่อว่ากระต่ายน้อยแสงจันทร์ เหลือบไปมองหญิงสาวที่ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้สำรวจของเล่นที่ตนพึ่งได้มาใหม่ เหมือนตนไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ กับเรื่องนี้ทั้งนั้น นี้ หล่อน ไม่คิดจะรับผิดชอบอะไรเลยใช่ไม้
“ครับ ผมเข้าใจดีว่าพวกคุณคงไม่อาจกลับไปมือเปล่าได้แน่” กระต่ายน้อยแสงจันทร์ทำมือชี้ไปบนไหล่ซ้ายของตน
”ของแลกเปลี่ยนเป็นข่าวเกี่ยวกับสิ่งนี้เป็นไงครับ”
หมาน้อยอ่อยเหยื่อ พร้อมกับเหล่าอัศวินคนอื่นๆ จ้องมองสิ่งที่ลอยอยู่เหนือไหล่ซ้าย ของ กระต่ายน้อยแสงจันทร์อย่างสนใจ ทันทีที่เห็นอย่างชัดเจน หมาน้อยอ่อยเหยื่อ ก็ทำตารุกวาว พลางร้องขึ้น
“นั้นมัน หรือ หรือว่า!!”
“ใช่แล้วครับ พวกคุณทุกคนคงเคยเห็นสิ่งนี้ มันคือหนึ่งในรูป ปั้นที่อยู่บนน้ำพุ ใจกลางเมืองแห่งการเริ่มต้น หนึ่งในพรายทั้ง 7 พราย เวแคนซ์ นั้นเอง”
สิ้นสุดคำพูดของกระต่ายน้อยแสงจันทร์ เหล่าอัศวินก็ร้องอื่ออึงกันขึ้นมาอย่างตื่นเต้น หมาน้อยอ่อยเหยื่อหันไปปรึกษากับกลุ่มเพื่อนของตนซักพักก็เดินกลับมาหากระต่ายน้อยแสงจันทร์
“ตกลง พวกเรารับข้อเสนอครับ”
กระต่ายน้อยแสงจันทร์เห็นการเจรจาของตนกระสบผลก็ หันไปหยิบการ์ดใบหนึ่งออกมาจากหน้าต่าง ฉับพลันการ์ดใบนั้นก็เปลี่ยนเป็นกระดาษเก่าๆ ใบหนึ่ง
“นี้คือ เบาะแสเกี่ยวกับภารกิจ พรายทั้ง 7 ครับ ส่วนคำใบ้ผมขอบอกแค่ว่า ทางเข้า ดัน พิเศษนั้นอยู่ตรงน้ำพุ นอกนั้นผมคงบอกอะไรมากกว่านี้ไม่ได้ ไม่งั้นระบบจะไม่ให้พวกคุณรับภารกิจนี้”
หมาน้อยอ่อยเหยื่อรับไปพลิกไปพลิกมาสองสามที ก็กล่าวขึ้น
“เข้าใจแล้วครับ ถือว่าเรื่องในคราวนี้จบลงแต่เพียงเท่านี้”
“เดี๊ยวก่อน” อัศวินคนหนึ่งก้าวออกมาจากกลุ่ม กระต่ายน้อยแสงจันทร์ ต้องมองอยู่พักหนึ่งถึงจะจำได้ว่าเป็นคนที่ลอยมาหาพวกตน หรือ ที่คนอื่นๆ เรียกว่ารูก้านั้นเอง “ไม่ว่าจะยังไง หนี้ที่คุณช่วยผมไว้ก็ต้องทดแทน ไม่ทราบว่าคุณพอจะรับของตอบแทนนี้ได้หรือไม่”
รูก้า หยิบการ์ด ออกมาจาก หน้าต่าง เห็นเป็นชุดคลุมสองชุด แต่ดันเป็นเสื้อผ้าผู้หญิงนี้สิ “เห็นคุณมากับแฟน”
กระต่ายน้อยแสงจันทร์กำลังจะท้วงว่าไม่ใช่แฟน ผู้หญิงคนข้างๆ เค้าก็ร้องขึ้นมาอย่างดีใจ
“ว้าวว สวยจังเลย ถ้าให้ก็ไม่เกรงใจหร่ะนะ” ร้องดีใจเสร็จ ก็เก็บใส่การ์ดอย่างไม่เกรงใจอย่างที่ปากเจ้าหล่อนว่าจริงๆ
เหล่าอัศวินเห็นทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยก็ทำท่าจะเดินจากไป ฉับพลัน เสียงแหบแห้ง ฟังดูหน้ากลัวก็ดังขึ้น
“อะไรกัน เหล่าผู้เล่นนิรนามผู้เก่งกาจ และเหล่ากิลมังกรฟ้าผู้ยิ่งใหญ่รีบมารีบไป ไม่คิดจะทักทายกันหน่อยหรือ”
หมาน้อยอ่อยเหยื่อได้ยินเสียงก็จำได้ หันไปมอง เห็นเป็น กลุ่มคนกว่า 30 คนกำลังเดินมาทางพวกตน พลางกัดฟันอย่างเจ็บใจ
“แก ไอ้ผีลืมหลุม”
ในตอนนั้นกระต่ายน้อยแสงจันทร์เกิดลางสังหรณ์ขึ้นมาในใจ ลางสังหรณ์ที่ว่า เรื่องนี้อาจจะนำพาเค้าไป ข้องเกี่ยวกับสิ่งที่เรียกว่า สงคราม …… อย่างไม่ค่อยเต็มใจนัก รึเปล่า
…………………………………………………………………….
ห่างออกไป ห่างออกไปบนฟากฟ้า ปรากฏร่างของอัศวินในชุดขาว มีแจมสีทองอร่าม ดูงดงามราวกับเทวาจากสวรรค์ชั้นฟ้า กำลังยืนอยู่บนอินทรีขนาดยักษ์สีทองที่แข่งกันอร่ามแสบตาไม่แพ้เจ้านายของมันเลย สองตาจับจ้องไปที่ภาพเบื่องล่างด้วยประกายตาแวววับ ก่อนจะเปิดช่องสนทนาติดต่อกับเพื่อนซี้เพียงหนึ่งเดียวของตน
“เฮ้ย ไอ้ตี๋ ว่างคุยรึเปล่า”
“จริงๆ ก็ไม่ว่าง แต่ก็คุยได้ มีอะไร” ผู้ที่ถูกเรียกว่าตี๋ตอบกลับมาในช่องสนทนาแบบรําคาญนิดๆ
“ดูเหมือนข้า จะค้นพบ ไอเทมระดับ SS แล้ววะ”
“หา ไอเทม ระดับ SS หนะนะ จริงรึเปล่าวะ”
“อืมมม หนึ่งในสามไอเอม สาวงามระดับ SS ไม่คิดว่าจะมาเจอที่เมืองเริ่มต้นนะนี้ ฮร้าฮร้าฮร้า ก๊ากๆๆ” กล่าวเสร็จก็หัวเราะอย่างหื่นกระหาย ดูเหมือนงานจะเข้านางเอกเราแล้วสินะ เหอๆ
……………………………………………………………………………………
ความคิดเห็น