Geon online

ลำดับตอนที่ #3 : บร๊ะเจ้าแห่งเมืองเริ่มต้น และนักดาบนิรนามแห่งหายนะ(1)

          สองเดือนก่อนผมยังเป็นนักเรียนมัธยมธรรมดาที่พยายามจะหาเงินเพิ่ม เนื่องจากค่าครองชีพสูงขึ้นทุกวันๆ   ก่อนจะไปเห็นประกาศสมัครงานของ Geon  online เข้า  วันที่ผม ไปสมัครงานจำได้ว่าคนมืดฟ้ามัวดินมาก  หลายคนเดินออกมาอย่างผิดหวัง  ภาพที่เห็นนั้นทำให้ผมที่นั่งรออยู่รู้สึกท้อใจสุดๆ   หาเหตุผลซักข้อที่เค้าจะรับผมเข้าไปทำงานยังไม่เจอเลยด้วยซ้ำ   แต่ใครจะเชื่อ  หลังจากโดนเรียก ตัวเข้าไป เค้าก็รับผมโดยไม่ถามชื่อเลยด้วยซ้ำ   ซึ่งนั้นเป็นคำถามติสแตกติดหนึ่งในสิบอันดับของผมเลยว่า    “มันเอาอะไรเป็นเกณฑ์ฟร่ะ”

         ผมเองยังอดหัวเราะไม่ได้เมื่อนึกถึงภาพ  ป้ำๆเป๋อๆ   ในวันแรกที่ได้เห็นแคปซูล  แต่ผ่านไปเพียงหนึ่งอาทิตย์  หลังจากบริษัทวางจำหน่าย  เครื่องเล่นสำหรับใช้ตามบ้าน  ภาพที่ผู้คนจะเข้าไปเล่นเกมเสมือนจริงโดยการนอนหลับนั้นก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอีกต่อไป   

         เมื่อกลับไปถึงบ้านผมก็ตรงเข้าไปที่เครื่องเล่นเกมโดยไม่คิดจะอาบน้ำล้างหน้าเลยด้วยซ้ำ    ทำไมวันนี้เราถึงอยากเล่นเกมขนาดนี้นะ  คิดได้ดังนั้นภาพของคนๆ นึงก็ผุดขึ้นมาในใจ    ไม่หรอกมั้ง เหอๆ    ก่อนจะ  ผล็อยหลับไป

           ตูมมมมมมมมมมม  !!!!!!!!!!!!!!!

         ก่อนความคิด    ยังไม่ทันจะเห็นเลยด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้น  

           ‘ผู้เล่น  กระต่ายน้อยแสงจันทร์ เสียชีวิต จากสัตว์อสูรระดับราชา   สูญเสียเงินที่ติดตัวทั้งหมด  LV จะถูกลดลง 5 LV ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ’    ก็  อย่างที่ระบบบอกแหละครับ   แต่ผมคิดว่านั้นไม่ใช่เวลามาใจเย็นอยู่สินะ   ปกติแล้วสัตว์อสูรจะไม่สามารถเข้ามาในเมืองได้  นอกเสียจากมันเป็นระดับ     

         เดี๊ยวก่อน  เมื่อกี้ระบบก็ประกาศว่าเป็นสัตว์อสูรระดับราชานิหว่า  มันต้องมีอะไรผิดพลาดแน่   บร๊ะเจ้าแห่งเมืองเริ่มต้นอย่างผมขอยืนยันว่า  ที่เมืองแห่งนี้ไม่มี สัตว์อสูรระดับราชาแน่นอน  ระดับขุนนางยังไม่มีเลยด้วยซ้ำ

         หลังจากเกิดใหม่  ผมเองก็ไม่มีเวลามาให้คิดถึงความผิดปกติและต้นสายปลายเหตุมากนัก   สายตาสอดส่าย หาตัวการที่มันบังอาจมาซ่ากับบร๊ะเจ้าแห่งเมืองเริ่มต้นคนนี้    แต่ภาพที่ผมเห็นก็ทำให้ผมไม่ค่อยอยากจะเชื่อสายตาตัวเองนัก 

         ยกมือขยี้ตาตัวเองหนึ่งครั้ง    ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม   ใช้ ยังคงเป็นภาพ สไลด์ สีชมพูพิ้ง ขนาดมหึมากำลังไล่บี้กลุ่มผู้เล่นที่ดูจากชุดก็รู้ว่าน่าจะ 50+ อยู่     มันเป็นเรื่องจริงที่ว่าในเกมนี้เมืองเริ่มต้นเป็นที่เดียวที่คุณจะหาสไลด์พบ   แต่นั้นไม่ใช่ประเด็น  ประเด็นคือ สัตว์อสูรตั้งแต่ระดับชั้นพลทหารลงไปไม่มีบอส   และสไลด์เป็นสัตว์อสูรระดับทหารเลวที่ต่ำกว่าระดับพลทหารซะอีก

         ปกติสไลด์  จะมีท่าโจมตีเพียงท่าเดียวเท่านั้นคือการสไลด์หน้าท้องอันนุ่มนิ่มของมันพุ่งเข้าใส่เป้าหมาย   ความรู้สึกของมันก็จุกๆ ประมาณโดนเด็ก 10 ขวบเตะลูกบอลอัดนั้นแหละ และแน่นอนยังไม่เคยมีใครตายด้วยท่าโจมตีนี้     แต่มันจะไม่ได้เป็นเช่นนั้นเลย   หากว่าสไลด์ตัวที่ สไลด์ใส่คุณมีขนาดตัวเท่าตึกสองชั้น  ความรุนแรงของมันสามารถถล่มทุกสิ่งให้ราบเป็นหน้ากอง   ไม่เว้นแม้แต่ชุดเกราะระดับ A ที่  ผู้เล่นระดับ 50+ เหล่านั้นใส่อยู่

         “นายจืด”

        ผมจำได้ว่านั้นเสียงใครตั้งแต่ยังไม่หันไปมองเธอด้วยซ้ำ   ว่าแต่เธอตั้งสมญาให้ผมตั้งแต่เมื่อไหร่  “ไง”

        เธอโผล่ออกมาจากซากตึกที่ถล่มไปแล้ว   “นายหายไปไหนมาตั้งนาน”

         “มันก็ต้องมีธุระกันบ้างแหละน่า  ว่าแต่เธอพอจะเล่าให้ฟังได้ไม้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น”

         “อ๊อ  เห็นมีคนบอกว่า  สไลด์มันกลายพันธุ์หน่ะ”

           กลายพันธุ์ เป็นไปได้ด้วยหรอนี้   แม้ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา 2 เดือน  ตั้งแต่ช่วงทดลองเกมผมไม่เคยเห็นสิ่งที่เรียกว่าการกลายพันธุ์มาก่อนก็ตาม   แต่ก็ใช่ว่าผมจะรู้ทุกเรื่องเกี่ยวกับเกมนี้ซะหน่อย

         “เอาเป็นว่าเดี๊ยว  ผม คงต้องไปช่วยพวกนั้นก่อน   เธอเองก็หาที่หลบซะหร่ะ”

         “คิดว่า ฉันเป็นคนที่คอยหลบอยู่หลังคนอื่นรึไง   ฮึ  อีกอย่างเรื่องนี้ฉันก็ต้องมีส่วนรับผิดชอบด้วย” เธอเถียง

        นั้นไง   โป๊ะเชะ    เหมือนที่ผมรู้สึกได้  ต้นเหตุของเค้าลางแห่งหายนะอยู่เบื่องหน้าผมนี้เอง     

          ตูมม      การสนทนาของเราหยุดลงเมื่อมีวัตถุบางอย่างลอยมาตกอยู่ข้างๆ     เกราะเหล็กสีทองวาววับนั้นมันพวกกลุ่มผู้เล่นที่กำลังโจ๊ะอยู่กับสไลด์นี้หว่า

         “คุณครับเป็นอะไรรึเปล่า” ผมถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง (รึเปล่า) พลางมองชุดเกราะสีทองนั้น  คิดในใจ  เอาไปขายคงได้หลายตังอยู่นะนั้น