คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Dear Master 9
มนุษย์นั้นไม่อาจจะต้านทานพลังของวีรชนได้ง่ายๆ เเละเพราะเป็นแบบนั้น
ผู้ที่ควบคุมวีรชนได้จึงน่าหวาดหวั่นไม่ใช่เหรอ?
"นั่นใครน่ะ!!?"
เสียงของเคนโด้เรียกสายตาของเพื่อนๆในห้องให้จับจ้องไปยังจอมอนิเตอร์ได้เป็นอย่างดี.. เบื้องหน้าของพวกเขาคือคินากะที่หันไปส่งยิ้มให้กับชายผมทองหน้าตาดีที่ใส่ชุดเกราะเต็มยศ ให้ความรู้สึกถึงความเป็นอััศวินในชุดเกราะสีเงินได้เป็นอย่างดี เหนือกว่านั้นชายหนุ่มคุกเข่าลงตรงหน้ามาสเตอร์ของตนก่อนจะจูบหลังมือของเธอ เรียกเสียงกรี๊ดด้วยความเขินอาย(?)และความอิจฉาจากเหล่าสาวๆได้อย่างดี..
ก็นะเสน่ห์ของอาเธอร์มันแร๊งแรงนี่
"โฮ่..."
เสียงออลไมล์ดังออกมาเรียกความสงสัยให้นักเรียนได้อีกครั้ง ถึงแม้พวกเขาจะเห็นว่าเธอพูดอยู่ก็ตามแต่จอมอนิเตอร์ก็ไม่ได้มีเสียงดังออกมา นอกจากออลไมล์และอาจารย์ประจำชั้นก็ไม่มีใครรู้ว่าพวกเขาคุยอะไรกันบ้าง
"เรียกผมเหรอ? มาสเตอร์"
อาเธอร์เอ่ยพลางจุมพิศลงบนหลังมือของมาสเตอร์ของตน จริงๆคินากะก็เคยพูดไว้เหมือนกันว่าทำแบบนี้มันทำให้เธอเขินอยู่นะ แต่ว่า.. นี่เป็นครั้งแรกที่เขาปรากฏตัวต่อหน้าพวกนักเรียนคนอื่นในฐานะเซอร์แวนต์นี่นา เลยต้องแสดงถึงความภักดีหน่อยน่ะนะ
"อื้ม..เป็นการต่อสู้ในอาคารน่ะนะ ถึงเอมิยะซังจะถนัดมีดสั้นด้วยก็เถอะ แต่ว่า... ก็นะแค่อยากอวดอาเธอร์น่ะ!"
"ยัยเด็กนั่นเนี่ยนะ เฮ้อ เร่งมือได้แล้วเวลามีจำกัดนะคินากะ!!"
เซกิจิโร่ถึงกับถอนหายใจเมื่อได้ยินสิ่งที่คินากะพูด อะไรจะไม่จริงจังขนาดนั้นกันเนี่ย เฮ้อ...ชักจะเป็นเด็กที่เอาแต่ใจเหลือเกินนะ
"ค่า!!"
คินากะขานรับอย่างสดใส ก่อนจะเดินเข้าอาคารไป เธอวางแผนกับอาเธอร์ว่าตัวเธอนั้นจะเป็นคนที่ไปจัดการกับระเบิด ส่วนอาเธอร์นั้นให้ปะทะกับอีกฝ่ายและดึงความสนใจไป..
เพราะมั่นใจล่ะนะว่าความแข็งแกร่งที่มากเกินไปของวีรชนจะทำให้พวกนั้นต้องทำทุกอย่างที่ทำได้
ตรงหน้าทั้งสองคือเนย์โตะที่ตอนนี้กำลังใช้อัตลักษณ์เหล็กกล้ายืนอยู่ตรงหน้าเธอ ส่วนเจ้าของอัตลักษณ์นั้นกำลังเฝ้าระเบิดอยู่ เนย์โตะนั้นทำหน้าแปลกใจเมื่อเห็นวีรชนที่ตนไม่เคยเห็น และไม่ใช่คนที่มักจะปรากฏตัวมาบ่อยๆก็ขมวดคิ้ว เพราะเดิมทีเขานั้นก็เสียเปรียบเพราะไม่มีอัตลักษณ์ใครให้ก๊อปปี้ นอกจากนั้นแล้วยังมาเจอกับชายหน้าตาดีตรงหน้าที่มีคินากะยืนอยู่ข้างๆอีก
"หึ ผมก็คิดแล้วว่ามันคงจะไม่ง่ายล่ะนะ... งั้นก็คงจะต้องลองก๊อปปี้อัตลักษณ์ของเธอมาดูหน่อยแล้วกัน"
"เห- ไม่เอาหรอกฉันไม่อยากให้นายมาขโมยอาเธอร์หรอกนะ!"
ถึงจะตอบแบบนั้นแต่การจะเข้าถึงตัวคินากะที่มีอาเธอร์ยืนขวางมันเป็นอะไรที่เป็นไปไม่ได้เลยสักนิด
ถ้าเป็นอย่างนี้ก็คงต้องแพ้แน่ๆ ทางที่ดีคือถ่วงเวลาให้หมดเวลาจะดีกว่า..
"เท็ตซึเท็ตซึ เปลี่ยนเเผนมาใช้แผนแรก"
"โอ้!!"
ว่าแล้วเท็ตซึเท็ตซึก็กระโดดลงมาจากด้านหลังของคินากะและต่อยมาหวังจะให้เธอสลบวีรชนที่อัญเชิญมาจะได้หายไป แต่ก็โดนอาเธอร์ที่กระโดดเข้ามาอุ้มมาสเตอร์ของตนไปพร้อมกับเตะเขาออกไปน่ะนะ
เนย์โตะเองก็ไม่ยอมแพ้ เขาถีบตัวเข้ามาเพื่อหวังจะรุมทั้งสองคน พวกเขามั่นใจว่าคินากะน่ะทำอะไรด้วยตัวเองไม่ได้เพราะนั่นเป็นขีดจำกัดของอัตลักษณ์เธอ..
แต่เปล่าเลย
"Gandr!!!"
คินากะชี้นิ้วไปทางเนย์โตะและใช้สกิลสตั้นเนย์โตะ เขาเบิกตากว้างหลังจากที่ร่างกายที่ตอนนี้เป็นเหล็กขยับไม่ได้เพราะถูกช็อต
อาเธอร์เตะเนย์โตะไปชนเท็ตซึเท็ตซึก่อนที่จะกระโดดไปขวางทางขึ้นชั้นบน เขาปล่อยคินากะให้วิ่งไปหาระเบิดที่ต้องแตะเพื่อเอาชนะ ส่วนตัวเองก็ยืนขวางไว้ไม่ให้เหล่านักเรียนได้ตามไปรบกวน
แย่แล้วสิ.. ฉันต้องตามไปหยุดยัยนั่น!
เนย์โตะกัดฟันแน่นเพราะไม่คิดว่าตัวเองจะขยับไม่ได้แบบนี้ และถือเป็นความผิดพลาดของเขาเองที่ประมาทคินากะ
"เอาไงต่อดีล่ะโมโนมะ นายจะตามคินากะไปหรือให้ฉันตามดีล่ะ?"
"...ฉันว่านายตามยัยนั่นไปแล้วกัน เราจะช่วยกันสู้เพื่อหาโอกาสไปหยุดยัยนั่น ฉันก๊อปปี้อัตลักษณ์ยัยนั่นไม่ได้เพราะงั้นฉันจะถ่วงหมอนี่ไว้โดยที่ลองก๊อปอัตลักษณ์ดู"
เอ่ยเช่นนั้นพลางเตรียมที่จะไปต่อสู้กับอาเธอร์ต่อเพื่อที่จะหาทางไปหยุดคินากะ ทั้งสองถีบตัวเข้าไปประชิดตัวอาเธอร์อีกครั้ง เพื่อหวังจะโจมตี
"หึ.."
อาเธอร์ยกยิ้มเล็กๆให้ทั้งสองเขาเพียงเบี่ยงตัวหลบและใช้ดาบรับการโจมตีและผลักกลับไปเหมือนกับกำลังฝึกให้ทั้งสองคนเท่านั้น..
แต่ก็นะเพราะแบบนั้นเลยทำให้เนย์โตะจับตัวได้
"เสร็จฉันล่ะ!!"
โมโนมะรีบถอยห่างไปเเละพยายามลองใช้พลังดู.. แต่ว่า
มันไม่มีอะไรเกิดขึ้นเนี่ยสิ
"อะไรกันน่ะ ไม่ได้ผลเหรอ?"
ทั้งสองเบิกตากว้างอย่างแปลกใจ เขามองไปยังอาเธอร์ด้วยความไม่เข้าใจว่าทำไมถึงไม่ได้ผลอะไรเลยทั้งๆที่แตะตัวไปแล้วแท้ๆ
"ถึงผมจะไม่เข้าใจว่าพวกนายตั้งใจทำอะไรก็เถอะนะ แต่ว่า.."
"วีรชนอย่างผมน่ะไม่ได้มีอัตลักษณ์อะไรนั่นหรอกนะ"
อาเธอร์ยกยิ้มก่อนจะฟาดดาบลงมาอย่างรุนแรงเกิดคลื่นกระแทกจากการใช้มานาเบิร์สใส่เด็กทั้งสองจนทั้งคู่ปลิวไปกระแทกกับผนังอาคาร
เจ้านั่นแข็งแกร่งชะมัด... เป็นแค่วิญญาณจริงๆเหรอ!?
ความสามารถของอาเธอร์เป็นที่ประจักษ์ต่อนักเรียนและอาจารย์ทั้งสองอย่างดี ทั้งอัตลักษณ์ของเนย์โตะที่ไม่ได้ผล ไหนจะการที่แค่ฟันดาบลงมาก็ส่งคลื่นลมกระแทกจนทั้งคู่ปลิวไปขนาดนั้น
"นั่นขนาดไม่มีอัตลักษณ์น่ะนะ... วิญญาณจากอดีตแข็งแกร่งเกินไปแล้ว..."
ออลไมล์พึมพำออกมาพลางขมวดคิ้วแน่น เจ้าตัวไม่อยากคิดเลยว่าถ้าคินากะเลือกที่จะเดินไปในทางอื่น หรือวิญญาณพวกนั้นถูกพวกวิลเลินสั่งการโลกนี้จะเป็นยังไง.. ขนาดตัวเขาเองยังไม่แน่ใจเลยว่าจะหยุดอีกฝ่่ายได้หรือไม่..
"....ขนาดมีพวกพ้องที่เเกร่งขนาดนี้แต่ไม่ใช้ตอนสอบเนี่ยนะ.."
เซกิจิโร่อดสงสัยไม่ได้ว่าคินากะคิดอะไรอยู่ และคิดว่าเขาคงต้องจับตาดูเด็กคนนี้ที่จะกลายเป็นปีศาจประจำห้องบีแล้วล่ะ..
"สุดยอด.."
เหล่านักเรียนต่างก็มองตามกันอย่างไม่อาจละสายตา ในขณะเดียวกันพวกเขาก็เผลอคิดขึ้นมาไม่ได้ว่า ดีนะที่พวกเขาไม่เคยทำให้เด็กสาวโกรธน่ะ...
ไม่อยากคิดเลยว่าถ้าเธอโกรธแล้วเรียกคนพวกนั้นมาจะเป็นยังไง...
โดยที่พวกเขาไม่รู้เลยว่าในห้องนั้นก็มีอีกคนที่แอบยืนดูอยู่เช่นกัน
"แหมๆ ยังใช้งานคนเก่งเหมือนเดิมเลยน้ามาสเตอร์คุง.."
ถึงจะเอ่ยออกมาแต่ก็ไม่มีใครได้ยินชายคนนั้นเลย
ก็นะ... เป็นวิญญาณนี่นา...
หลังจากทดสอบวันนั้นชีวิตคินากะก็ลำบากขึ้นมาพอตัว
เริ่มแรกเลยคือเพื่อนในห้องเวลาจะคุยกับเธอก็ดูเกรงใจกันสุดๆ ในขณะเดียวกันเนย์โตะที่ก่อนหน้านี้เกลียดขี้หน้าเธอที่สนิทกับอิสึกุจากอีกห้องแล้วตอนนี้ก็เกลียดหนักกว่าเดิมเสียอีก
หนึ่งเลยก็คงเพราะตอนนี้ห้องเอเป็นที่จับตามองสุดๆ..
สองเลยก็คงเพราะเธอนั้นได้ชื่อว่าเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดของห้องไปเสียแล้ว
"จะว่าไปแล้วนะ คินากะคุณอัศวินผมทองยังอยู่หรือเปล่าเหรอ?"
สึโนะโทริที่เป็นเพื่อนสนิทเธอเอ่ยถามขึ้นมา และดูเหมือนเธอจะเป็นผู้กล้าของห้องเลยทีเดียวทันทีที่ได้ยินคำถามทุกคนก็หันขวับมาด้วยความสนใจ..
"อ่า... ก็ไม่แน่ใจหรอกนะ เเต่จะลองเรียกดู"
"อาเธอร์อยู่หรือเปล่า?"
"เรียกผมเหรอ? มาสเตอร์"
ทันทีที่ได้ยินเสียงเรียกของมาสเตอร์อาเธอร์ก็ปรากฏตัวยืนอยู่หน้าโต๊ะของคินากะข้างๆโพนี่ทันที ตอนนี้เขาใส่ชุดลำลองธรรมดาๆเพราะยังไม่มีเหตุอะไรให้ต้องต่อสู้น่ะนะ
และเมื่อเห็นผู้มาใหม่เหล่านักเรียนในห้องก็จับจ้องไปยังอัศวินหนุ่มผู้มีผมสีทองและดวงตาสีเขียวอมฟ้าที่หันไปส่งยิ้มให้กับเหล่านักเรียน
คนบ้าอะไรเนี่ย หล่อยังกะนายแบบ!
เด็กนักเรียนหญิงคิดขึ้นมาพร้อมกัน พลางแอบหยิบมือถือมาถ่ายรูปชายตรงหน้าเก็บเอาไว้อวดคนอื่นเสียหน่อย..
ว่าห้องพวกเธอมีคนหล่อราวเทพบุตรอยู่น่ะนะ
"งั้นทุกคน จะแนะนำให้รู้จักแบบเป็นทางการแล้วกันนะ..."
เห็นเพื่อนๆจ้องอาเธอร์ตาเป็นมันแบบนั้นคินากะก็จำใจต้องแนะนำอัศวินหนุ่มอย่างช่วยไม่ได้ ขนาดเอมิยะที่ออร่าคุณแม่จับยังไม่โดนจ้องขนาดนี้(หรือเพราะเจ้าตัวโผล่มาทีก็มักจะทำหน้าน่ากลัวกันแน่นะ?) พอเธอเอ่ยแบบนั้นก็เรียกความสนใจจากเพื่อนในห้องมารอฟังสิ่งที่เธอจะพูดต่อ
"นี่คือราชาอัศวิน คลาสเซเบอร์ชื่อว่า อาเธอร์ เพนดราก้อนน่ะนะ รู้สึกว่าจะมาจากตำนานกษัตริย์อาเธอร์..ใช่ไหมนะ?"
เธอหันไปถามอาเธอร์ เขาหันมายิ้มและพยักหน้าตอบ
"ใช่แล้วล่ะมาสเตอร์ ถ้าไม่มีอะไรแล้วงั้นผมไปก่อนนะ"
"อื้ม"
หลังจากคำขานรับของคินากะอาเธอร์ก็สลายกลายเป็นละอองแสงเรืองรองและกลับไปอยู่ในร่างวิญญาณอีกครั้ง... ห้องทั้งห้องเงียบไปชั่วขณะ ก่อนที่จะ-
"นี่ๆคินากะ คุณอาเธอร์น่ะ-"
"บลาๆๆๆ"
คินากะโดนเพื่อนร่วมห้องลุมรัวคำถามใส่เสียจนเธอฟังไม่ทัน และในขณะเดียวกันก็ตอบไม่ทันเหมือนกันนั่นแล พอจะหันไปหาตัวช่วยอย่างโพนี่เธอก็เป็นลมสลบไปตั้งแต่เห็นอาเธอร์ในระยะประชิดไปแล้ว
ยังดีที่อาจารย์วลาดคิงมาก่อน ไม่งั้นเธอคงไม่เป็นอันทำอย่างอื่นแน่ๆ...
เป็นมาสเตอร์นี่ก็ลำบากเหมือนกันนะเนี่ย เฮ้อ....
ความคิดเห็น