คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Dear Master 8
Not everyone like me but everyone matters
หลังจากการเรียนวันแรกเวลาก็ผ่านไปได้เกือบๆสัปดาห์แล้วล่ะ.. และใช่ ฉันก็ยังได้ใช้ชีวิตไม่ต่างจากเดิมนักหรอก..
การเรียนของยูเอย์สาขาฮีโร่มีทั้งภาคทฤษฎีและปฏิบัติ นอกจากนั้นแล้วก็ยังมีวิชาพื้นฐานทั่วๆไปอีกด้วย
และถ้าถามว่าการเรียนเป็นไงบ้างฉันก็ขอตอบว่าดีล่ะนะ แต่ว่า
เพื่อนในห้องน่ะ ไม่มีสักคน(......)
"เฮ้อ..."
ฉันลอบถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะเสมองไปทางด้านนอกหน้าต่าง เรื่องที่อาจารย์สอนก็ฟังบ้างเมินบ้างเพราะสุดท้ายแล้วก็รู้สึกว่าจะเป็นเรื่องที่เคยเรียนรู้มาแล้วนั่นแหละนะ
จะว่าไปวันนี้พวกนักเรียนห้องเอที่อิคคุงเรียนอยู่ดูเหมือนจะไปเรียนนอกสถานที่กันนี่นา..
สังหรณ์ใจไม่ดีเลยแฮะ
คิ้วเริ่มขมวดเป็นปมขึ้นมาเมื่อรู้สึกโหวงๆในอก เมื่อหันไปมองเพื่อนในห้องก็ดูจะไม่มีใครใส่ใจอะไรนัก.. ถ้าไม่ติดว่าพอทำสัญญาแล้วเวลาเอมิยะหรืออาเธอร์อยู่ในร่างวิญญาณเธอจะมองไม่เห็นเพราะเขาไม่อยากให้รู้สึกอึดอัด เธอก็คงเอ่ยปากบอกให้อีกฝ่ายไปติดตามดูให้แล้วล่ะ
แต่ติดตรงที่เธอไม่รู้ว่าเขาอยู่ใกล้ๆหรือเปล่า แถมถ้าเรียกออกมากลางคาบเรียนก็คงจะโดนบ่นไม่ใช่น้อยๆ..
ตอนนี้เลยก็ต้องอดทนจนหมดคาบก่อน
กรี๊ง...
ในที่สุดเสียงบอกเวลาหมดคาบก็มาถึง หลังจากอาจารย์เดินออกจากห้องไปแล้วพวกเพื่อนในห้องก็เริ่มคุยกันอีกครั้ง
แน่นอนว่าฉันที่ไม่ได้สนิทก็คงไม่มีธุระอะไรให้ไปชวนคุยน่ะนะ..
"เอมิยะ"
"....ว่าไงมาสเตอร์"
แม้ฉันจะเอ่ยเรียกเบาๆเพื่อไม่ให้คนอื่นๆต้องรู้สึกตัวก็ตาม แต่เมื่ออาเชอร์ออกมาสุดท้ายทุกคนก็หันมาจับจ้องฉันอยู่ดี ห้องที่เคยมีเสียงพูดคุยอยู่ตอนนี้กลับเงียบกริบเมื่อมีคนแปลกหน้าปรากฏตัวออกมา ทุกคนจับจ้องมายังฉันและเอมิยะ
เอาจริงๆนะฉันไม่เก่งกับการปั้นหน้ายิ้มแย้มให้คนอื่นเหมือนเมื่อก่อนแล้วล่ะ..
"คือว่า... สังหรณ์ใจไม่ดีน่ะช่วยตามไปดูสถานการณ์ของอิคคุงให้หน่อยได้หรือเปล่า?"
แต่เพราะความกังวลในใจมันมีมากกว่าฉันจึงเลือกที่จะไม่แคร์สายตาเพื่อนในห้องและเอ่ยปากออกคำสั่งไป พวกเขาก็ไม่ใช่เด็กจากโรงเรียนเดียวกับพวกฉันด้วย คงไม่รู้หรอกว่าฉันหมายถึงใครน่ะ
"ส่วน..ถ้าเกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้น จัดการตามเห็นสมควรเลย"
"เข้าใจแล้ว มาสเตอร์"
หลังรับคำสั่งเอมิยะก็เปลี่ยนเป็นร่างวิญญาณอีกครั้งและออกตามมิโดริยะไป แม้จะไม่รู้จุดมุ่งหมายนักแต่การจะลอบหาข้อมูลแล้วตามไปมันก็ไม่ใช่เรื่องยากนักหรอก...
หวังว่าฉันจะรู้สึกไปเองนะ
คินากะภาวนาในใจ โดยที่ไม่รู้เลยว่าตอนนี้เธอเองนั่นแหละที่อาจจะเป็นปัญหา..
ก็แน่สิ พวกเพื่อนในห้องก็ได้ยินเเล้วว่าคนที่คอยปกป้องเธอไม่อยู่ พวกเขาจะทำอะไรก็ได้นินทาอะไรก็ได้แล้วเหมือนกัน
"คุณฟุโยรินี่เป็นคนที่เเปลกดีนะ..."
เคนโด้หญิงสาวผมสีส้มมัดทรงโพนี่เทลเอ่ยพึมพำออกมา เธอเองก็อยากจะสนิทกับเพื่อนร่วมห้องทุกคนแต่คินากะนั้นดูเหมือนจะมีบรรยากาศบางอย่างที่ดูเหมือนไม่อยากจะให้คนอื่นเข้าใกล้แผ่ออกมา อีกอย่างใบหน้าของเธอก็ดูเรียบนิ่งเสียจนพวกเธอเองก็ไม่เคยเห็นอีกฝ่ายยิ้มเลยสักครั้ง
แถมนอกจากนั้นตั้งแต่เปิดเรียนมาเธอก็ไม่เคยไปพูดคุยกับคนอื่น ตอนพักเที่ยงก็มักจะทานเบนโตะอยู่คนเดียวไม่ก็แยกไปทานกับเด็กห้องอื่นเสียอย่างนั้น
"เหอะ ก็คุณมาสเตอร์เขาสูงส่งนี่นา? นอกจากเด็กห้องเอก็คงไม่คิดจะคบกับเด็กห้องเราหรอกมั้ง"
โมโนมะเอ่ยแซะออกมา เขาเองก็อดสงสัยอยากลองก๊อปอัตลักษณ์ของเธอดูเหมือนกัน แต่ดูเหมือนว่าชายที่ชื่อเอมิยะนั่นจะไม่รับฟังคำสั่งหรือคำเรียกของเขาน่ะสิ
"ทำเป็นหยิ่งทั้งที่จริงๆนอกจากมีวิญญาณนั่นช่วยก็ทำอะไรเองไม่ได้แท้ๆ"
"เนย์โตะ!"
เคนโด้เขกหัวเพื่อนข้างๆตนที่ดันปากเสียไม่เข้าท่า เนย์โตะก็หันมามองอย่างไม่เข้าใจว่าจะเขกเขาทำไม ในเมื่อที่เขาพูดมันก็เป็นแบบที่ทุกคนเห็นจริงๆนี่นา
"เห้อ นี่คุณฟุโยริ"
ดูเหมือนชิโอซากิ เด็กสาวที่มีผมสีเขียวเป็นเถาวัลย์หนามเดินเข้าไปเอ่ยทักคินากะเข้าให้ด้วยความที่ทนบรรยากาศอึดอัดและการที่ทำเหมือนอีกฝ่ายเป็นพวกแปลกแยกนี่ไม่ได้ คินากะเองเมื่อได้ยินเสียงเรียกเธอก็เงยหน้าขึ้นมามองคนที่เอ่ยทักด้วยสีหน้าประหลาดใจเหมือนกัน
ที่เธอแปลกใจน่ะ คือการที่อยู่ๆเธอก็เดินเข้ามาทัก หลังจากที่ตัวของคินากะโดนพูดว่าแบบนั้นต่างหาก อีกฝ่ายจะว่าอะไรเธออีกเนี่ยสิ
"ฉันชิโอซากิ ไอบาระค่ะ มาเป็นเพื่อนกันไหมคะฟุโยริซัง"
"เอ้ะ-?"
ฝ่ายคนถูกถามอย่างคินากะเมื่อโดนถามเข้าตรงๆแบบนั้นจากหน้านิ่งๆก็กลายเป็นใบหน้าของคนที่ดูประหลาดใจทันที เธอนิ่งไปแต่ตาก็กระพริบปริบๆอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง
"คือว่า... จะดีเหรอคะ? ไม่รังเกียจเหรอ..."
คิ้วบางของเด็กสาวเลิกคิ้วขึ้นอย่างไม่เข้าใจว่าเธอต้องไปรังเกียจอะไรอีกฝ่าย พอเห็นแบบนั้นคินากะก็ก้มหน้างุดพยายามเรียบเรียงสิ่งที่จะพูดให้ออกมาเข้าใจได้ อีกอย่างตอนนี้เธอรู้สึกกดดันที่โดนมองจากเพื่อนคนอื่นเหมือนกันนะ!!
"คือก่อนหน้านี้ตอนที่เพื่อนๆรู้ว่าฉันมีอาเชอร์ตามดูอยู่ตลอดเวลา พวกเขาก็บอกว่าน่ากลัวบ้างล่ะ น่าขยะแขยงไม่มีความเป็นส่วนตัวอะไรพวกนั้นน่ะค่ะ... อีกอย่างฉันก็คุยไม่เก่งเท่าไหร่ด้วย..คือ"
"ไม่เป็นไรหรอก! คุณฟุโยริ"
เคนโด้เมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายไม่ได้ตั้งใจที่จะตีตัวออกห่างสร้างกำแพงนักจึงเข้าไปคุยด้วยเช่นกัน เธอส่งยิ้มให้คินากะโดยที่ตัวชิโอซากิเองก็ยิ้มให้เพื่อนสาวที่เข้าหาคนอื่นไม่เก่งอย่างคินากะ
ดีใจจัง... พวกเขาไม่รังเกียจฉันล่ะ
เห็นแบบนั้นคินากะเองก็ยิ้มตอบ ทำเอาเพื่อนร่วมห้องที่เฝ้าดูอยู่ถึงกับแปลกใจที่เห็นคนที่ทำหน้านิ่งอยู่ตลอดยิ้มออกมาแบบนั้น..
แถมพอยิ้มแล้วก็น่ารักมากอีกด้วย
"งั้นฝากตัวด้วยนะเคนโด้ซัง ชิโอซากิซัง"
ดีจังเลยน้าที่สนิทกับเพื่อนคนอื่นๆได้น่ะ..
แต่ดูเหมือนเรื่องดีๆของคินากะจะหายไปอย่างรวดเร็ว เมื่อข่าวที่ว่านักเรียนห้องAได้ปะทะกับวิลเลินตอนที่ไปเรียนกู้ภัยกันพวกอิสึกุคุงบาดเจ็บหนักพอตัว แต่ก็ยังดีที่อาเชอร์ไปได้ทันพวกอาจารย์เลยไม่ได้รับบาดเจ็บหนัก แต่เพราะมีข่าวเช่นนี้ออกไปทางยูเอย์จึงถูกคนภายนอกไม่ไว้ใจเรื่องความปลอดภัย แม้แต่พวกผู้ปกครองเองก็เช่นกัน..
"คุณแม่...เป็นไงบ้างนะ"
ฉันอดที่จะสงสัยไม่ได้เมื่อสัปดาห์นี้ยังไม่ได้คุยกันเลยสักครั้ง นอกเสียจากข้อความสั้นๆที่ว่าพยายามเข้านะลูกที่ถูกส่งมาจากคุณแม่เท่านั้นเอง แม่จะเป็นไงบ้างนะ
"คินากะจังไม่เป็นไรนะ?"
อิซุกะถามเพื่อนของเธอด้วยสีหน้าเป็นห่วง เมื่อเธอเห็นว่าคินากะนั้นดูเศร้าไปหลังจากยกสมาร์ทโฟนตัวเองขึ้นมาดู ฝ่ายคนถูกถามก็ได้แต่ยิ้มบางๆและตอบว่าไม่เป็นไรเท่านั้น เพราะไม่อยากให้เพื่อนของเธอเป็นห่วง..
อย่างน้อยก็ขอให้แม่ไม่ได้ไปทำงานอันตรายที่เกี่ยวกับสมาพันวิลเลินนะ
คินากะคิดขึ้นมาในหัวในขณะเดียวกันเจ้าตัวก็อดกังวลเรื่องแม่ที่ทำงานเบื้องหลังไปไม่ได้ แถมเรื่องที่เอมิยะเอามารายงานเธอหลังจากไปช่วยพวกอิสึกุก็ดูน่ากังวลมาก
หัวหน้าของเจ้าพวกนั้นดูเหมือนมันจะสามารถย่อยสลายสิ่งที่มันแตะให้กลายเป็นผุยผงได้ เป็นอัตลักษณ์ที่อันตรายมาก
เธอขอให้แม่เธอปลอดภัยกลับมา.. คงไม่ได้ขอมากไปหรอกจริงไหมล่ะ?
หลายวันต่อมา
"เอาล่ะทุกคน ไปเปลี่ยนชุดฮีโร่กัน เราจะมีการทดสอบกัน!"
เสียงอันสดใสและก้องกังวาลของออลไมท์เรียกความตื่นเต้นให้แก่นักเรียนร่วมห้องเธอเป็นอย่างดี แน่ละที่จะตื่นเต้นกันก็เล่นฮีโร่อันดับหนึ่งมาสอนเองเลยนี่ ใครๆก็อยากจะแสดงพลังของตัวเองให้ฮีโร่เขาชื่นชมอยู่แล้ว
แต่จริงๆฉันชื่นชมอาจารย์ไอซาวะที่ทำงานเบื้องหลังเหมือนแม่มากกว่าก็เถอะนะ
"คินากะไปเปลี่ยนชุดกันเถอะ..."
โพนี่จังเอ่ยเรียกเธอที่ยืนเหม่ออยู่คนเดียว จริงสิทุกคนรู้หรือเปล่าโพนี่จังน่ะเป็นคนที่ฉันสนิทที่สุดในห้องเลยล่ะ จะว่าไงดีเธอไม่ถนัดภาษาญี่ปุ่นเท่าไหร่เลยสนิทกับฉันเพราะฉันถนัดภาษาต่างชาติน่ะ อีกอย่างเธอผมสีทองเหมือนอาเธอร์เลยล่ะ
"เอาล่ะงั้นเรามาสุ่มจับคู่กัน"
ถึงแม้อาจารย์เซกิจิโร่จะไม่พูดขัดอะไรออลไมท์ก็ตามเถอะ แต่ว่านะคะ...
"คือว่าห้องเรามี21คนนะคะอาจารย์.."
ฉันยกมือขึ้นเอ่ย เพราะยังไงมันก็ต้องมีคนที่มีเศษเหลือคนนึงแน่ๆเพราะออลไมท์จะจับคู่ทีม2คนให้นี่นา แถมอิสึกุคุงก็บอกมาว่ามันเป็นการทดสอบที่ให้นักเรียนรับบทเป็นฮีโร่กู้ระเบิดในอาคารแถมอีกฝั่งเป็นวิลเลินด้วยนะ...
"จริงด้วยสิ... "
"เรื่องนั้นเธอก็อยู่คนเดียวได้นี่ฟุโยริ ก็ใช้อัตลักษณ์เธอเรียกมาเป็นเพื่อนร่วมทีมเสียสิ"
อาจารย์เซกิจิโร่ว่าออกมาเเบบนั้นราวกับว่านี่เป็นการฝึกแบบพิเศษที่มอบให้ฉันลุยเดี่ยวโดยเฉพาะเลยนะ..
"แบบนั้นเหรอฟุโยริ?" ออลไมท์หันมาถาม
"ก็... มันก็ได้อยู่ล่ะค่ะ..."
"แต่ไม่ใช่ว่าเอมิยะซังเขาเป็นอาเชอร์ไม่ใช่เหรอ คินากะ" โพนี่จังเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง เพราะเธอก็คงรู้ดีว่าอาเชอร์หมายถึงพลธนูมาสู้ในตึกแบบนี้เสียเปรียบเห็นๆ
"ไม่เป็นไรหรอก ฉันมีทั้งดาบทั้งธนูไว้ป้องกันตัวนั่นแหละจ้ะ"
ฉันตอบไปอย่างกำกวมให้พวกเขาสับสนเล่นเพียงเท่านั้น ก่อนจะหันไปมองจอมอนิเตอร์ที่มีกลุ่มเพื่อนคนอื่นๆลงไปทดสอบกัน ต่างคนต่างก็งัดเอาพลังของตัวเองมาปรับใช้ให้ได้เหมาะกับอาคาร บางทีก็มีการทะเลาะหรือแตกคอกันบ้าง แต่ก็นั่นแหละน้า-
"คู่สุดท้าย เท็ตซึเท็ตซึ กับ โมโนมะ เป็นวิลเลิน คินากะ เป็นฮีโร่ เอ้าเตรียมตัวได้แล้ว"
เสียงของอาจารย์เอ่ยบอกทำให้ฝ่ายวิลเลินต้องลงไปก่อนเพื่อที่จะได้เตรียมตัวเข้าไปยังจุดที่มีระเบิดอยู่และพวกเขาจะได้วางแผน ส่วนคินากะนั้นรออีก15นาทีถึงจะได้เวลาลงสนามไป
15นาทีผ่านไป...
"ฟุโยริคุงได้เวลาลงไปแล้วล่ะ"
เสียงของออลไมท์เอ่ยเรียกฉันให้ลงไป ฉันจึงเดินออกจากห้องนั้นและลงไปยังตึกที่จะใช้ในการทดสอบครั้งนี้ ฉันสูดลมหายใจเข้าช้าๆและก่อนจะวางมือลงบนอก
"ด้วยตราบัญชาจงฟังคำสั่งของฉัน..อาเธอร์มาหาฉันเดี๋ยวนี้!!"
สิ้นเสียงตะโกนของฉันตราเรย์จูที่มีอยู่กลางอกก็สว่างวาบก่อนที่มันจะหายไปหนึ่งเส้น และตรงหน้าของฉันตอนนี้มีอัศวินในชุดเกราะสีเงิน ผมสีทองสะดุดตาและรอยยิ้มอันเป็นเอกลักษณ์
"ผมมาแล้ว มาสเตอร์"
[ไรท์ชักอยากขายวิญญาณให้ซาตานเพื่ออัพฟิคทุกวันแล้วสิ... แต่คือทุกคนคะ- เราต้องทำงานคอมมิชชั่นน่ะนะ55555555555555555555555555555555555555555555555555
จะว่าไปแล้วมีวีรชนคนไหนอยากเสนอไหมคะ? ส่วนAUO เราว่าจะพาเป็นKNOแทน เพราะไม่เสี่ยงกลายเป็นตัวร้ายแทนน่ะนะคะ! ส่วนใหญ่เราเน้นที่มีบทเหมาะแก่การใช้งานมากกว่าด้วยพวกที่โฮกุใช้การได้เนี่ยยิ่งดีเลย-]
ความคิดเห็น