คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Dear Master 2
ถ้าหากเธอมองเห็นบางสิ่งบางอย่างได้เพียงคนเดียว แต่ไม่อาจจะเอ่ยบอกมันไปให้ใครฟังได้ คงเป็นเรื่องที่น่าอึดอัดไม่น้อยเลยนะ
"พี่อาเชอร์ ไม่กินมื้อเย็นกับหนูจริงๆเหรอคะ?"
เด็กหญิงตัวน้อยเอ่ยถามเขา โดยที่ไม่ได้ใส่ใจเลยว่าเธอนั้นกำลังนั่งทานมื้อเย็นอยู่กับแม่ของเธอ
"ไม่หรอกฉันน่--"
"นี่ลูก เรื่องที่ลูกบอกว่าเห็นของนู่นนี่น่ะเลิกเถอะนะ ลูกน่ะไม่มีพลังอัตลักษณ์อะไรทั้งนั้นคุณหมอก็บอกแบบนั้นไม่ใช่รึไง?"
แม่ของเธอดุเด็กน้อยด้วยท่าทางหมดความอดทน เด็กหญิงไม่ยอมแแพ้ เธอต้องการพิสูจน์ให้ได้ว่าเขานั้นมีอยู่จริง
หลังจากที่เด็กหญิงตรงหน้าปล่อยเขาให้หลุดออกมาจากเถาวัลย์ปริศนานั้น เธอก็เอ่ยปากถามเรื่องราวต่างๆกับเขาและเธอก็ได้รู้ว่าตัวเขานั้นไม่มีที่จะไปเธอถึงได้เอ่ยปากชวนให้เขามาพักที่บ้านของเธอก่อน.. ช่างเป็นเด็กที่ซื่อเสียจนน่าเป็นห่วงเลยล่ะ
แต่เพราะแบบนั้นเองเอมิยะถึงได้ตัดสินใจจะช่วยดูแลปกป้องเธอเป็นการตอบแทนสำหรับการช่วยเหลือเขานั่นแหละ
"เเม่คะ! พี่อาเชอร์น่ะมีอยู่จริงๆนะ!"
"อย่าเหลวไหลน่า! ต่อให้เป็นอัตลักษณ์ล่องหน พวกเราก็ต้องสัมผัสกับเขาได้อยู่ดี และได้ยินเสียงด้วย! นี่แม่ไม่ได้ยินเสียงเขาเลยด้วยซ้ำ มันเหมือนกับลูกพูดกับจิตนาการของตัวเองตลอดเวลานั่นแหละ!!"
เธอตะโกนออกมาโดยไม่ทันระวัง และด้วยอารมณ์ที่รุนแรงของมารดาเด็กหญิงคนนั้นก็เหมือนจะร้องไห้ออกมา
"ฮึก- แง!!"
"คินากะ!! ม-แม่ขอโทษนะลูก!!"
เเม่ของเธอรีบร้อนลุกจากที่นั่งไปกอดลูกสาวของตนเมื่อรู้ตัวว่าตนเองพูดจาบอกสิ่งที่โหดร้ายออกไป ส่วนอาเชอร์ก็ทำได้เพียงยืนมองทั้งสองเท่านั้น เขาไม่อาจจะทำอะไรได้ แม้แต่จะจับตัวของเธอก็ไม่ได้เช่นกัน
"ฮึก- ก็พี่ชายเขาอยู่ตรงนั้นจริงๆนี่นา! หนูก็พูดกับพี่เขาอยู่นะ! หนูต้องทำยังไงฮึ-ก คุณแม่ถึงจะเชื่อ ฮึก-"
เด็กสาวสะอึกสะอื้น คุณแม่ของเธอได้แต่คอยปลอบประโลมเธอ
"งั้น..ลองให้แม่ของเธอถามเรื่องที่ไม่รู้ดูไหมล่ะ คินากะ? เดี๋ยวฉันบอกเอง" เขาเอ่ยขึ้น
"แม่คะ ฮึก- พี่อาเชอร์บอกว่า ทำไมแม่ไม่ลองถามสิ่งที่หนูไม่รู้ดูล่ะ? หนูจะได้ถามคำตอบจากพี่อาเชอร์ได้ไง!!"
ได้ยินแบบนั้นแม่ของเด็กสาวก็นิ่งไปสักพัก ก่อนที่เธอจะพยักหน้าช้าๆเป็นเชิงว่าเห็นด้วยกับความคิดนั้น หญิงสาวลุกออกจากห้องรับประทานอาหารออกไปสักพัก ก่อนจะกลับมาพร้อมกับปากกาและกระดาษ
"คินากะ คำนี้อ่านว่าอะไรจ้ะ?"
เธอยื่นกระดาษให้เด็กหญิงที่ใบหน้ายังเปื้อนน้ำตา คินากะกระพริบตาปริบๆก่อนจะเอ่ยถามกลับไป
"คุณแม่คะ? นี่คืออะไรเหรอคะ?"
"......... ลองถามอาเชอร์ดูสิลูก.."
เด็กสาวเอียงคออย่างไม่เข้าใจ ก่อนเธอจะถือกระดาษที่เขียนอะไรบางอย่างลงไป และหันมาให้อาเชอร์อ่าน
'Yggdrasil'
"yggdrasil ต้นไม้แห่งโลกน่ะ.."
อาเชอร์เอ่ยตอบกลับเด็กสาวไป
ว่าแต่ว่า ทำไมเเม่ของเธอถึงได้ถามถึงสิ่งที่ไม่น่าจะมีคนทั่วไปรู้แบบนี้ล่ะ? แถมเป็นภาษาที่เขาแทบไม่เห็นในชีวิตประจำวันด้วยซ้ำ
"มันคือYggdaz- yaggdz- ง่า-- พี่อาเชอร์บอกว่ามันคือต้นไม้โลกค่ะ แถมพูดคำยากๆด้วย"
คินากะตอบกลับแม่ของเธอไปด้วยท่าทางไม่พอใจนิดหน่อยที่เธอไม่สามารถออกเสียงตามได้ แต่กลับกันแม่ของเธอกลับทำใบหน้าประหลาดใจออกมาอย่างเห็นได้ชัด
เธอนิ่งไปสักพัก จนคินากะเอ่ยเรียกออกมา
"อาเชอร์..มีจริงสินะ...?"
"งั้นเรื่องพวกนั้นก็คงจะมีอยู่จริงๆด้วย..."
วันนั้นจึงจบไปด้วยการที่แม่ของเธอบอกให้เด็กหญิงไปนอน
เวลาผ่านไป
"คินากะจัง ให้แม่ไปส่งที่โรงเรียนไหมจ้ะ?"
หญิงสาวผมสีเดียวกับราตรี ตาสีทองเอ่ยถามลูกสาวของตนด้วยใบหน้าเป็นห่วง เด็กหญิงตัวเล็กนามคินากะหันไปส่งยิ้มให้แม่ของเธอด้วยใบหน้าสดใส
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณแม่! หนูน่ะมีอาเชอร์ไปด้วยนี่นา!!" คินากะยิ้มก่อนจะโบกมือลาแม่ของตนและเดินออกมาจากบ้าน
เธอเดินนำไปนิดหน่อยก่อนที่เขาจะได้ยินเสียงของฟุราโนะ(แม่ของคินากะ)เอ่ยหยุดไว้
"อาเชอร์ โดยปกติแล้วคินากะน่ะไม่สามารถมีอัตลักษณ์ได้เพราะร่างกายของเธอเป็นหนึ่งในคนที่เกิดมา โดยมีพันธุกรรมของคนรุ่นก่อน"
"เพราะงั้นแล้วนี่จึงเรื่องที่ไม่ปกติแน่ๆ บางที..อาจจะมีเรื่องใหญ่อะไรบางอย่างเกิดขึ้นในอนาคตก็ได้"
"เพราะงั้นแล้ว ช่วยปกป้องลูกของฉันด้วย.."
เธอเอ่ยออกมาเสียงเบาราวกับกระซิบ แต่ก็ดังพอที่เอมิยะจะได้ยิน
"........"
เขาไม่ได้ตอบอะไรทั้งสิ้นก่อนจะเดินตามคินากะไป
"เดินระวังๆหน่อยสิ เดี๋ยวก็ล้มลงหรอก"
"หนูเข้าใจแล้ว!"
อาเชอร์เดินตามหลังเด็กสาวไปไม่ห่างมากนัก มีบางครั้งบางคราวที่เธอโดนคนที่ตัวโตกว่าที่เดินผ่านไปมาชนกับเธอเข้าจนเกือบจะล้ม เพราะแบบนั้นอาเชอร์จึงคอยจับตาดูเป็นพิเศษ
"ว่าแต่ตอนนี้เธออายุกี่ปีเเล้วล่ะ คินากะ" เขาเอ่ยถาม
"หนูอายุ11แล้วล่ะ! หนูน่ะนะพอโตขึ้นอยากจะเข้าUA เป็นฮีโร่ที่แข็งแกร่งเหมือนกับออลไมล์ล่ะ!"
เด็กสาวเอ่ยออกมาด้วยท่าทางมุ่งมั่น
หลังจากที่พาเธอมาส่งถึงโรงเรียน เอมิยะก็กระโดดขึ้นไปบนต้นไม้สักต้นหนึ่งภายในโรงเรียน ที่สูงพอจะมองเห็นเด็กสาวได้และไม่โดนเธอเจอเข้า เขานั่งลงบนต้นไม้พลางคอยเฝ้าดูรอบๆ
UAสถาบันฝึกสอนฮีโร่สินะ? แต่คินากะไม่มีอัตลักษณ์อะไรพวกนั้นเธอจะช่วยเหลือคนอื่นได้ยังไงกัน? อีกอย่างเรื่องที่ฟุราโนะบอกมาเมื่อเช้าก็ด้วย นั่นน่ะหมายถึงอะไรกันแน่นะ?
ร่างกายเหมือนกับคนรุ่นก่อน... หรือก็คือคนตอนนี้ที่เกิดมาพร้อมกับร่างกายที่ยังไม่วิวัฒนาการมาให้ใช้อัตลักษณ์ได้ และสุดท้ายก็ตกงาน จบด้วยการฆ่าตัวตาย..
.........
มีแต่เรื่องน่าสงสัยเต็มไปหมดแฮะ
ทั้งเรื่องก่อนหน้านี้ เรื่องมานา..
หรือจะเรื่องต้นไม้โลกที่ฟุราโนะรู้ .... "ปกป้องเด็กคนนั้นด้วย? สินะ..."
นั่นสินะ ตอนนี้ก็คงต้องทำแบบนั้น
บางทีคงถึงเวลาแล้วล่ะ ที่ต้องถามคินากะเรื่องพันธะสัญญา...
ของวีรชนและมาสเตอร์
ความคิดเห็น