คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Wow! kiss kiss kiss
อยากจะบอกว่า...ทำไมวันนี้มันร้อนเร่าอย่างนี้...กระพือเสื้อกล้ามไปมา พร้อมกับขยับกางเกงขาสั้นเพื่อไม่ให้เกิดความอับชื้น วันหยุดทั้งทีอยากจะนอนสบาย ๆ อยู่บ้านแต่สุดท้ายจูเนียร์ฮยองก็หางานให้ทำโดยการชวนมาเดินแถว ๆ อับกูจอง....โห่ย..แบมไม่ไหวจะทนฮะทุกคน..แบมร้อน..แบมเหนื่อย..แบม..
“ฮยองนัดเพื่อนไว้ล่ะ”
“เพื่อน!” ... แบม...ไม่เป็นไร..แบมไหว...ว่าแต่ฮยองนัดเพื่อนคนไหนไว้!...
“ตะกี้นี้ยังเห็นเดินทำหน้าเหมือนเหม็นตีนอยู่เลย..มาอย่าแสดงตัวนัก”
“งั้นก็แล้วแต่ แบมกลับบ้านก็ได้” ..ชิ...งอน...แค่นี้เอง...ทำมาเป็นรู้ทัน...ป่านนี้ข่าวผมจีบแจ็คสันฮยองคงเข้าหูบ้างแล้วมั้ง...
“...................”
“ ไม่ง้อ?”
“ไม่”
“ง้อน้องหน่อยยย” โด่ว! งอนได้น่ารักสุดตรีนขนาดนี้ไม่น่าง้อเลยรึไง...เดินเข้าไปเกาะแขนคนที่ยืนเท่ห์ ๆ อยู่...ก่อนจะทำแก้มป่อง ตาโต บับว่า! ตุ๊กตาบรายธ์ลาออกจากการเป็นตุ๊กตา...
“เออ ก็เพื่อนกลุ่มเดิมที่ไปบ้านวันนั้นแหละ..”
“ แล้ว แล้ว..”
“มา..แต่ต้องจองห้องวีไอพีอ่ะ...เพราะแฟนคลับเริ่มเยอะ”
“เหรอ...” ..อยากจะกรี๊ดให้น้ำพุข้างหลังพุ่งออกมาเป็นแบล็คกาวด์...แต่ก็แค่ยิ้มอย่างดีใจเมื่อจูเนียร์ฮยองรู้ว่าผมกำลังรอคำตอบแบบไหน...แต่จะว่าไปตั้งแต่อ่อยด้วยสารพัดโซเซียลวันนั้น ก็ยังไม่มีอะไรคืบหน้า แค่โดนพวกฮยองแซวว่าผมเป็นซาแซงใช่ไหมเข้าหาแจ็คสันฮยองแบบประชิดตัว...อยากจะบอกเหลือเกินว่า...ผมไม่อยากเป็นแค่ซาแซง...มันไม่ถึงใจ มันไม่มันส์...เพราะเรื่องมันส์ ๆ ที่ผมว่าคือ...การได้เป็น...
...มันส์แจ็คเสีย...
เดินตามจูเนียร์ฮยองมาที่ตึกสร้างใหม่ ฮยองแสดงบัตรให้ยามหน้าตึกดู ก่อนลุงยามจะกุลีกุจอมาเปิดประตูให้...โค้งหัวชิดพื้น...ถ้ามีขี้หมาที่พื้นก็หอมหวลชวนดมหัวกันไป..ขึ้นลิฟท์มาหยุดที่ชั้น 3 เดินออกมาถึงได้เห็นว่าเป็นเหมือนคลับอะไรบางอย่าง...อย่าบอกนะมานั่งดื่มกันกลางวันแสก ๆ แต่บรรยากาศด้านในนี้ก็มืดสลัวพอดู...ยิ่งพอเปิดกระจกเข้ามากลิ่นบุหรี่ กลิ่นแอลกอฮอล์และ แอร์เย็น ๆ แตะผิวผม ทำให้ขนลุก...แหม่ จูเนียร์ฮยองบอกผมหน่อยก็ได้ ผมจะใส่เชิ๊ตรองเท้าขัดมันมาให้ดู คนบางกลุ่มที่นั่งกันอยู่หันมามองเราสองคนในสภาพเสื้อกล้ามรองเท้าแตะ...แต่ทำไมแมร่งมองกันนานจัง... จนต้องรีบเดินไปตีคู่กับจูเนียร์ฮยอง ฮยองต้องดึงแขนผมให้เดินเร็วขึ้น...
...มองทำไม...เห็นอย่างนี้พี่ชายกุก็มีตังค์นะเฟร้ย! ถึงกุจะไม่มีก็เถอะ....
“ฮยองไปไหนอ่า...”
“ตามมาเถอะหน่า!”
“.....................” ทำหน้างอน ๆ แบบสาวน้อยแรกรุ่น ก่อนที่เราสองคนจะมาหยุดอยู่หน้าห้องประตูบานใหญ่ภายในตัวคลับมืดนั่น...ฮยองคงไม่รำคาญจนพาผมมาขายหรอกนะ...
“เจบีเมมเบอร์ครับ”
“เชิญครับ”
“.................” ว้าว ๆ พูดแค่นี้ก็ได้เข้าแล้วเหรอ เจบีฮยองเป็นเมมเบอร์คลับนี้สินะ...พอประตูเปิดออกเดินเข้าไปบรรยากาศแมร่งสลัวพอ ๆ กับข้างนอกนั่นแหละ...
“ช้านะ จูเนียร์ ...ไอ้เจบีผัว...โอ๊ย! อะไรวะ!”
“..มึงไม่เห็นหรือไงว่าแบมแบมมันมาด้วย..” เอ๊ะ... อิ๊อ๊ะ มีอะไรปิดบังผมรึเปล่าเจบีฮยองยกมือขึ้นสะกิดหัวฮันบินฮยองซะหน้าคว่ำ...สาบานได้ว่านั่นแค่สะกิด....ฝ่าความสลัวเข้าไปก็....เซตเดิมเลยที่ไปบ้าน..แต่มีคนมาเพิ่ม...หน้าคุ้น ๆ จนต้องจ้องมากขึ้น...แล้วเป็นอะไรกับมาร์คฮยองทำไมต้องเอาแขนพาดบ่าไว้ขนาดนั้น...
“ กูว่าไม่ต้องปิดมันหรอก...เพราะกูดูแล้วมันจะตามมึงไปทุกที่ที่มีไอ้แจ็ค”
“................” ... อันนี้ไม่ปฏิเสธ มาร์คฮยองคงมองเห็นเงาแรดผมรำไร....แต่มีอะไรปิดบังผมเหรอครับ....แต่ยิ่งมองยิ่งคุ้น...จ้องหนักเข้าไปอีก...ใครวะ ครายยย! มันก็จ้องผมตอบนะ..แต่ไม่พูดอะไร!
“ทำไมวะ!”
“มีมึงมั้งจูเนียร์ที่ไม่รู้ว่าแบมแบมมันคิดอะไร”
“คิดอะไรแบม!”
“เปล่า แบมไม่ได้คิดอะไร” ทำไมหลังกูมันร้อน ๆ ฟระ ทำไมทุกคนต้องมองอย่างนั้น...มิโนฮยองรินน้ำเหลือง ๆ ใส่แก้วมาวางตรงหน้าผมกับจูเนียร์ฮยองที่นั่งลงบนโซฟา...ว่าแต่...
“ไอ้แจ็คสันยังไม่มา”
“.....................” ทำหน้าเบื่อ ๆ อย่างไม่ปิด...จนจูเนียร์ฮยองหันมอง...แล้วผมก็เริ่มใช้สามาธิเพ่งไอ้คนที่อยู่ในอ้อมกอดมาร์คฮยองอีกรอบ...เหมือนจะคิดออกแต่คิดไม่ออก...
“มึงจำเพื่อนร่วมชาติตัวเองไม่ได้หรือไงไอ้กร๊วกแบม!”
“ไอ้..เตนล์!...เฮ้ย! มาไง!”
“นี่ผัวกู!”
...เกือบจะชัดเจน..นี่ผัวกู...นั่นผัวมึง...นั่นมาร์คฮยองผัวใคร...ผัวมึงเหรอ...แล้วมึงเมียมัน...โอว่ย กุงง!...มึงสองคนผู้ชายทั้งคู่ไม่ใช่เรอะ!...จะเป็นผัวเป็นเมียกันได้ยังไง...แต่เรื่องพวกนี้ยกเว้นผมกับแจ็คสันฮยองทุกกรณี...
“ อะไรวะ..กูงง!” เตนล์เป็นเพื่อนเรียนประถมด้วยกันที่เกาหลี ต่อด้วย ม.ต้น...แต่ ม.ปลายมันย้ายไปเรียนที่อื่น พวกผมถือว่าสนิทกัน แต่ก็ขาดการติดต่อหลังจากนั้น..
“คนไทยนี่สวยแต่ทึ่มเหมือนกันหมดเปล่าวะ”
“เฮียว่าใครโง่!”
“กูบอกทึ่ม! ไม่ใช่โง่ บอกเพื่อนไปป่ะ เร็ว ๆ จะได้เคลียร์ ๆ กันไป”
“.....................” ฮยองคนอื่น ๆ ก็จิบเหล้าหัวเราะกันหึ ๆ เหมือนมีเลศนัย...แล้วไอ้เตนล์...มึงก็บอกมาเถอะ ว่าการนั่งกอดกันแทบจะรวมร่าง แทบจะสิงกันอยู่นั่นคืออะไร...โอ้วไม่นะ!...
“กูมีแฟนเป็นผู้ชาย ก็คือมาร์ค Got3 เก็ตยัง!..แล้วกูก็รู้มาอีกว่าแบมแบมเด็กไทยใจกล้า กำลังตามจีบแจ็คสัน Got3 ด้วย!”
“......................” ห๋า!...ได้แต่ตะโกนในใจ...ไอ้หน้าสวยเพื่อนผมมันพูดออกมาเต็มปากเต็มคำซ้ำยังย้ำสิ่งที่ผมกำลังทำอยู่จนจูเนียร์ฮยองทำตาโตใส่...ใจเย็นครับฮยอง คนที่ควรตกใจคือผม...เดี๋ยวนะ เดี๋ยว ๆ ....ตั้งสติแป๊บ...สติกูอยู่ไหนกลับมาด่วน!...
“มึงกับมาร์คฮยองเป็นแฟนกัน”
“ผัวเมียกัน”
“เชรดเฟ่อร์! หมายถึงนอนด้วยกัน ถ่ายทอดพลังวัตรงูขาวกันแล้วไรงี้...แบบ..สวนไปมากันแล้วไรงี้...”
“เอ่อ กูได้กันแล้ว มึงงงอะไรก็เหมือนพี่มึงกับไอ้เจบีนั่นแหละ!”
“เชี่ยมาร์ค!!”
“ทำไม ไหน ๆ มันก็ต้องรู้อยู่ดี...”
....เอ่อ ...กูได้กันแล้ว มึงงงอะไรก็เหมือนพี่มึงกับไอ้เจบีนั่นแหละ..... ....เอ่อ กูได้กันแล้ว มึงงงอะไรก็เหมือนพี่มึงกับไอ้เจบีนั่นแหละ..... ....เอ่อ กูได้กันแล้ว มึงงงอะไรก็เหมือนพี่มึงกับไอ้เจบีนั่นแหละ..... ....เอ่อ กูได้กันแล้ว มึงงงอะไรก็เหมือนพี่มึงกับไอ้เจบีนั่นแหละ.....
“....ฮยอง...” ..อึก ฮึก! ฮยองเสียพลังวัตร...ให้เจบีฮยองเหรอ...ไม่นะ...เบะปาก..ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้...จนจูเนียร์ฮยองหน้าถอดสีจนเห็นได้ชัดทั้งที่มันมืดสลัวอยู่....แต่ยังไงซะ ผมก็ไม่มีทางเกลียดฮยองหรอก..ยังไงจูเนียร์ก็คือพี่ชายที่รักผม และผมก็จะรักและยอมรับทุกอย่างเหมือนกัน...ถึงแม้ฝันว่าจะได้อุ้มหลานน่ารัก ๆ ซักคนก็เถอะ....
“แบมแบมฮยองขอโทษ..อย่าบอกเรื่องนี้กับ..”
“...ได้!...แบมจะไม่บอกออมม่าว่าฮยองมีเมียเป็นผู้ชาย!..”
“ คึก ๆๆ ฮ่าๆๆๆๆ!!! ใคร...ฮ่าๆๆ ช่วยบอกมันที...กูฮา!..”
“.................” ผมหันไปมองมิโนฮยองที่หัวเราะเหมือนทีวีจอเลดที่บ้านเสีย....กุพูดอะไรผิดอีก!!...
“คือ เจบี เป็น...รุก..”
“ฮยองของมึงอ่ะเป็นเมีย เหมือนกูเป็นเมียมาร์คฮยองอ่ะ...เข้าใจยัง ไอ้โง่!”
“..................” ทุกคนพยักหน้าสมทบคำไอ้เตนล์ที่นั่งไขว่ห้างมือวางบนตักผัวรักของมัน....วันนี้มันวันอะไรวะ...ทุกคนถึงพร้อมใจกันเปิดเผยความในให้ผมได้รู้...ช็อคนะบ่องตรง...พอเปิดเผยแล้วแขนเจบีฮยองก็เกี่ยวเอวฮยองผมไปนั่งกอดเฉยเลย...หันไปมองมิโนฮยองกับฮันบินฮยองที่นั่งใกล้กันก่อนจะเริ่มประมวลผมเอง…
“อย่านะแบมแบมฮยองไม่ได้เป็นอะไรกับมันนะ”
“...............” ...ดีที่ฮันบินฮยองปฏิเสธออกตัวเร็ว ไม่งั้นกุมโนไปถึงว่ามันล่อกันตรงไหนของบ้านแน่ ๆ....
...แต่...ผมต้องทำใจยอมรับทุกอย่างของเพื่อนกับพวกฮยองให้ได้...เพราะเป้าหมายของผม...คือการมีผัวเป็นผู้ชายเหมือนกัน....จูเนียร์ฮยองรับรู้แล้วก็ดี...จะได้ไม่ต้องกั๊ก!...
“..ดีละ...เมื่อไหร่แจ็คสันฮยองจะมา!..โทรหาหน่อยบอกว่าแบมรอนานไม่ได้!...”
“...เชี่ย อารมณ์เปลี่ยนเร็วเวอร์...”
“..ฮยองต้องช่วยผม ไม่งั้นผมจะบอกออมม่า!..”
“ กูจะเล่นทวิตติดแท็กให้แฟนคลับงงเล่น...# เคะไทยเป็นเพศที่ฮาร์ดคอร์” เจบีฮยองบ่นอะไรพึมพำ ผมมองกลุ่มคนที่เริ่มสร้างโลกส่วนตัว สบตากับฮันบินฮยองที่ส่งสายตาหม่น ๆ แปลก ๆ แต่ตอนนี้ผมเริ่มหงุดหงิดแล้ว เพราะเป้าหมายผมยังไม่มาซักที...
แกร็ก!
“มาแล้วเหรอ ไอ้เพื่อนยาก โว้วๆๆ พาใครมา”
“เรี่องของกู”
“...................” ..หลังจากที่ตื่นตัวเพราะได้ยินเสียงคนเข้ามาใหม่ แต่ทุกอย่างก็ชะงักเพราะหันไปเจอว่าที่ผัวควงสาวนมโต ตูดบานเข้ามาด้วย ทำเอาผมอ้าปากค้าง ...หลังจากที่แอบยิ้มนิด ๆ ....ไอ้คนเข้ามาใหม่ควงแม่ตูดใหญ่ นมโย้ เดินไปนั่งกอดเอวกันอยู่บนโซฟา...ไม่แม้แต่จะชายตามองผมเลยซักนิด...
….โอยยย!...ทำไมแบมปวดใจ....ทำไม....
“ไม่ได้เจอกันตั้งนาน สวยขึ้นนะเรา”
“เชี่ยเตนล์ กูไม่ตลก” สะบัดสะบิ้งเบี่ยงไหล่หลบไอ้เพื่อนตัวดีที่ออกจากอ้อมแขนสามีมันได้ในที่สุด ก่อนจะมานั่งข้าง ๆ ผม ยกมือขึ้นมากอดไหล่...มึงก็สวยขึ้นเหมือนกันแหละ....แต่ตอนนี้กุเครียด...มึงดูสองคนนั้นเด่! มันจะแดกกันอยู่แล้ว.!!....
“มึงอย่ายอมนะ”
“ ฮะ” ...ชะงักเล็กน้อย เมื่อเตนล์กระซิบข้างหูผมเบา ๆ แต่...มันกลับดึงความสนใจทั้งหมดของผม....เมื่อมันตั้งหน้าตั้งตาจะกระซิบต่อ....อะไรคืออย่ายอมวะ....
“นั่นน่ะของมึง ตอนกูจะได้กับพี่มาร์คกูก็ต้องถางชะนีหิวมะเขือพวกนั้นออกไปให้พ้นทางเหมือนกัน ....มึงจำไว้...ว่าแจ็คสันฮยองเป็นของมึง...”
“................” ....จริงสินะ...จริงสิ..... เอาสิวะ!... หันมองตาคนที่กระซิบ ก่อนจะทำสายตาฮึกเหิม!l...หันมองชะนีหิวมะเขือที่ตอนนี้เอนหัวพิงไหล่ หัวเราะคิกคักไม่อายไมค์อายลำโพงข้างหลัง....ชิชะ...ไม่รู้จักแบมแบมศิษย์พี่เตนล์ซะแล้ว....
“แจ็คสันฮยอง!”
“.....................” ... นั่นไง พอเรียกแล้วก็เหล่ตามขึ้นมามอง ก่อนจะก้มลงไปเกาะแกะกับนมที่ล้นทะลักออกจากเกาะอก..ฮยองคนอื่นก็เริ่มมองหน้ากัน คงจะสงสัยว่าผมเรียกแจ็คสันฮยองทำไม...
....มันเกินไปแล้ว....ผมเป็นถึงว่าที่เมียเชียวนะ!!....
“นั่งด้วยดิ!”
“ที่นั่งเยอะแยะ จะอยากนั่งอะไรตรงนี้!”
“ก็แบมจะนั่ง!” เจ็บปวดนิดหน่อยที่ที่รักเงยหน้าทำหน้าเหวี่ยงใส่...แต่แค่นั้นมันไม่ระเคืองผิวอันด้านหนาของแบมแบมหรอก เถียงออกไปก่อนจะกระแทกตูดนั่งลงข้าง ๆ แจ็คสันฮยอง...ทำเอาชะนีหิวมะเขืออพวงนั่นมองผมตาปริบ ๆ อย่างสงสัย....
“แบมมานั่งกับฮยองเร็วมา”
“แบมจะนั่งตรงนี้” ...ไม่พูดเปล่าขยับเข้าไปเบียดคนที่หันมองแบบนิ่งๆ ....แต่มันก็ทำให้ของผมขึ้นอีก เมื่อแจ็คสันฮยองนอกจากไม่สนใจแล้วยังหันไปนัวเนียกับผู้หญิงข้างๆ
“.....................”
“......................” ..ผมสบตากับเตนล์ ที่มันพยักหน้าเหมือนกับบอกให้ผมจัดได้เลย....ได้เดี๋ยวแบมแบมจัดให้....นี่เป็นก้าวแรกที่จะทำให้ว่าที่สามีต้องจดจำผมไปตลอดชีวิต...
“จะเบียดอีกนานไหม มันอึดอัด”
“แจ็คสันฮยอง พูดอย่างนี้กับแบมได้ยังไง แล้วพี่สาวคนนี้เป็นใครฮะ”
“ ฮะ..อะไร...” ..งงล่ะสิ พากันงงกันใหญ่ มีเพียงเพื่อนผมเท่านั้นที่ยกยิ้มอย่างภูมิใจ คงจะแอบยกนิ้งโป้งตีนให้ผมอยู่ล่ะสิ...แน่นอนเรื่องแอคติ้งนี่พวกสายการแสดงไม่ได้กินผมหรอก...กร๊ากกกกก...สะใจชะนีงง...
“ แล้ว...ฮยองเอาแบมไว้ที่ไหน..”
“ อะไรของมึง! ไอ้เนียร์ เอาน้องมึงออกไปดิ๊!”
“แบมแบมฮยองว่า”
“ฟ้องออมม่า!”
“ มึงได้น้องกูแล้วไม่รับผิดชอบเหรอเชี่ยแจ็คสัน!”
“เฮ้ยยย!! อะไร!!” ผมจะยกรางวัลโนเบลสาขาการแสดงให้จูเนียร์ฮยองของผม...ผมก้มหน้าแอบยิ้ม...มุขฟ้องออมม่านี่แหละมันจะทำให้ผมบรรลุวัตถุประสงค์ อย่างน้อย ๆ วันนี้ก็ไล่ก้างขวางลำไส้อ่อนออกไปก่อน...
“เออ จริงด้วย...มึงจะไปพาน้องผู้หญิงเขามานั่งทำไม ในเมื่อมึงก็มีแบมแบมอยู่แล้ว”
“... เจ บี...เดี๋ยว ๆ พวกมึงพูดอะไรกัน...”
“ นี่มันอะไรกันคะ แจ็คสัน”
“เอ่อ ไม่มีอะไร...คือ”
“นูน่าครับ...ผมขอโทษ ผมผิดเองที่มาก่อน...ผมผิดเองที่เผลอใจ จนมีอะไรกับแจ็คสันฮยอง...ทำให้ความรักของนูน่ากับฮยองไม่ลงรอยกัน...”
“ ไหนบอกว่าโสดไง!!”
“ ไม่ใช่ นี่มานี่เลยนะ!”
“...โอ๊ย ฮยองแบมเจ็บ!..” ร้องแบบแบ้ว ๆ ทำสีหน้าเจ็บปวด..ก่อนจะลุกขึ้นเพราะแรงกระชากที่ต้นแขน ก่อนที่ฮยองจะพาผมเปิดประตูที่อยู่ภายในห้อง... ถึงรู้ว่า...เป็นห้องนอน....เฮยยยย! เอาเลยเหรอ ผมไม่พร้อมอ่า!
“เลิกแสดงได้แล้ว อะไรของมึง!”
“ก็ไม่อะไร!” ไม่ให้แสดงก็ไม่แสดง สะบัดมืออกจากมือฮยองแบบสวย ๆ ก่อนจะยืนตัวตรงจ้องหน้าคนที่ทำหน้าเหมือนจะฆ่าผมให้ได้...ตายเพราะมือคนที่เรารัก...คงจะได้ขึ้นสวรรค์..เอาเลยเซ่! เอามีดมาแทงแบมเลย...เอาตรงหัวใจเลยนะ!..
“ต้องการอะไร!!”
“..เป็นเมียฮยอง...”
“ไอ้เด็กบ้า! มึงกับกูเป็นผู้ชายทั้งคู่ จะมาเป็นเมียได้ยังไง!” คงเป็นครั้งแรกที่เห็นสีหน้าโมโหสุด ๆ ของแจ็คสันฮยอง เจ็บนิด ๆ เมื่อคิดว่าผู้หญิงคนนั้นอาจจะเป็นคนที่ฮยองรักจริงๆ ก็ได้...กรณีผมกับไอ้เตนล์อาจจะไม่เหมือนกันละมั้ง...
“ก็แล้วทำไมล่ะ ...แล้ว..ทำ ไม..ฮึก!..”
“ โว้ยยย อะไรวะ! บีบน้ำตาเป็นผู้หญิงเลย! เป็นตุ๊ดรึไง!..”
“ไม่ได้ ฮึก เป็น อะไร ทั้ง อือ นั้น!..แค่ เป็น คน ฮืออ ที่รัก ฮยอง ไม่ได้ ฮือ หรือไง!!”
“..แบมแบม...อะไรวะ!..”
“...ฮึก..ฮืออ ผม ผิด ที่เกิด ฮืออ เป็น ผู้ชาย..ฮึก!..”
“........เลิกร้องงี่เง่าได้แล้ว...กูปลอบใครไม่เป็น......”
“ ฮืออ...ฮือออ..อย่า เกลียด แบม นะ ฮึก ฮืออ”
“ ไม่ ได้เกลียด โว้ยย!” ถึงจะเสียงดังใส่ผมแต่มือหนานั่นก็ยื่นมาดึงแขนผม ก่อนจะโอบกอดผมไว้ทั้งตัว....ยิ่งถูกกอดยิ่งสะอื้น....อ้อมกอดอบอุ่นทำให้ผมรู้สึกว่า….
...กลิ่นตัวผู้ชายคนนี้....น่ากินชะมัด!!...
“....................” สะอื้นอีกสองสามทีพอเป็นพิธีทางศาสนาเถื่อน ....อดยิ้มไม่ได้...การแสดงของผมมันมีฤทธิธานุภาพร้ายแรงสุด ๆ....
“ เลิกร้อง!”
“ ฮึก อืออ” โอบกอดคนที่อยากกอดมาตลอดแน่น เอาจมูกซุกไซร้อกเบา ๆ ...แอร้ยย...แบมแบมโรคจิต....แต่คุ้ม ฮื่อๆๆๆ...เลือดกำเดาจะไหล...แค่นี้...ฮยองก็เก็บผมไปคิดทั้งคืนแล้วล่ะ...ไม่ว่าจะด้านไหนก็ตาม...
“ไม่ได้เกลียด ไม่ได้หมายความว่ากูจะรักมึงนะแบมแบม”
“.....ฮึก....”
“กูรักแบบน้องไง!”
“ อืมม...ครับ...” นี่คือหนทางในการปูพรมเพื่อเดินไปสู่แท่นพิธี....ยกมือขึ้นกอดคอแจ็คสันฮยองให้แน่นขึ้นก่อนจะงอขาตัวเอง...อุ้มแบมหน่อยนะ
“เฮ้ยยมันหนัก!!”
“..แบมร้อง ไห้ แล้ว จะ ปวดหัว แรงไม่ มี จะเป็น ลม..”
“งั้นเหรอ..แบมแบม..”
“ ครับ”
“ กูรู้ว่า “
“ ฮึก รู้อะไร” คงจะรู้ว่าผมรักฮยองจริงสินะ การแสดงครั้งนี้ได้ผลไปพันเปอร์เซ็นต์
“.. กูรู้...ว่า..มึงฟอร์มตั้งแต่ร้องไห้แระ....ปล่อยกูซะ!..เห็นกูเล่นด้วยอย่าคิดว่ากูโง่! ไอ้เด็กเปรต!”
จุ๊บ!
“ อะ ไอ้!”
“ ฮยองเป็นของแบม!...คนไทยถือว่าจูบแรก...ต้องเป็นผู้ชายของเราเท่านั้น!!” ..รู้ทันนักใช่ไหม....แต่คิดเหรอว่าแบมแบมจะยอม.. ใช้ไม้อ่อนไม่ได้ ก็เจอเสาหล่อเหล็กเป็นไง....ก่อนจะถูกผลักออก..ก็คว้าหน้าหล่อ ๆ ของแจ็คสันแห่ง Got3 มาจูบ...หน้าตาเฉย...เกิดมาไม่เคยจูบ ก็เลยแค่เอาปากไปแนบให้แน่นที่สุด ก่อนจะถอนออกมา...คนไทยผมขอโทษ...ช่วยแบมด้วย แบมอยากได้ผัว...
“จะไปไหน!”
“ ก็จะ ...อือ อื้ออ!!”
“..................” ก่อนจะพูดจบ จู่ ๆ ร่างผมก็ถูกดึงไปกอดไว้ทั้งตัว หน้าแหงนขึ้นตามแรงกดที่ท้ายทอย ก่อนจะถูกประกบปากจนแทบสนิท...มัวแต่ตกใจ จนหัวสมองประมวลผมไม่ได้...ริมฝีปากบดเบียดกันอยู่อย่างนั้น ก่อนะที่ลิ้นแฉะ ๆ จะลุกเข้ามาในโพรงปากผม...ตาที่เบิกกว้าง เริ่มหรี่ลงเพราะรู้สึกว่ามัน...ดี....แต่...ผมหายใจไม่ออก...จะฆ่ากันรึไง!!
“ ฮะ ปล่อย! แฮ่ก ๆ”
“นี่หรอก ที่เขาเรียกว่าจูบ ไอ้เด็กอ่อนหัด!!”
Talk P: มาอีกตอนแล้วขอโทษที่หายไปค่ะ เคลียร์งานนิดหน่อย ตอนนี้น้องแบมเรารุกเร็วมาก แต่ยังไงซะ...ก็ยังเป็นเด็กอ่อนหัด เมื่อเจอกับแจ็คสันฮยอง...หวังว่าจะชอบกันนะคะ...By Arin
ความคิดเห็น