คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : I Can Do หนูน้อยแบมแบม
คุณเคยเกิดมาแล้วฝังใจกับใครซักคนไหม...แน่นอน..ถ้าผมไม่เป็นอยู่ก็คงไม่ถาม..ผมแอบชอบเพื่อนพี่ชายอยู่คนนึง...มันได้ใจล่ะ..มันหล่อลาก..มันเท่ห์หูดับ..และมันก็เจ้าชู้กระจู๋บิด...แต่อย่างน้อย ๆ...มันก็เคยทำตัวเหมือนใจแอนท์ปกป้องชิซูกะตอนที่ผมโดนหมาแถวบ้านไล่กวด....ด้วยการดึงหางหมาจนขาด...แมร่งอย่างโหด!...แต่แมร่งก็อย่างสด...สุดท้ายมันก็ด่าผมว่า...มึงมาเดินให้หมาไล่ทำไม!!..ปลื้มอ่ะ บ่องตง..
….ผมจะบอกได้ยังไง ว่าแอบเดินตามมัน....เพื่อที่อยากจะรู้บ้าน....แมร่ง!...ถ้าเป็นผู้หญิง...นิยามคำเดียวที่ผมได้คือ...แรด!...
“แบมแบม มึงจะนั่งมองให้ตัวเองแข็งทำไมวะ”
“แข็งบ้านมึงสิ..อิ่มรึยัง..”
“อิ่มนานแล้ว กูกับไอ้ยูจะอ๊วกเพราะสายตามึงแล้วเนี่ย”
“..มึงอ่ะ.. ไปก็ไป..” ..ทอดสายตาอีกนิดนึง ถึงแม้ว่าคนที่นั่งอยู่จะไม่รับรู้อะไรก็เถอะ...ผมมองยองแจกับยูคยอมเพื่อนเลิฟสุดรัก ที่ส่ายหน้าไปมากับพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมที่ผมแสดงออกไป...แล้วไง...ฮูแคร์...เพราะใครต่อใครก็มอง...ก็เล่นหล่อกว่าพระเอกแวมไพร์อีก...หล่ออย่างนี้ถ้าผมมีรังไข่คงดิ้นเป็นจังหวะซอร์ฟร็อคไปแล้ว...
“ถามจริงเถอะ พี่แจ็คสันของมึงเขารู้ไหมว่ามึงอยากเครมเขาใจจะขาดนี่...จะทำอะไรก็รีบนะเว้ยย เขาดังขึ้นมามากกว่านี้จะเข้าถึงยาก แล้วมึงจะเสียใจ..”
“มึงอ่ะ หยาบคาย ใส่ร้าย กูใสๆ แต่ได้ก็เอา..” ..ทำหน้าแบ้ว ๆ เพ้อฝันนิดหน่อยภูมิใจกับคำว่า ..พี่แจ็คสันของมึง...ใครจะรู้ว่าผมรู้สึกยังไง...การที่คนที่เราชอบมาตั้งแต่เด็ก ๆ กำลังป๊อบปูล่า เพราะพี่แกมีแมวมองให้ไปเข้าสังกัดทีมแดนซ์ของค่ายเพลงชื่อดัง...และตอนนี้ก็ฟอร์มทีมเดบิ้วท์แล้ว...กระแสดี เพลงดัง...คู่แข่งผมเพิ่มขึ้นแบบตั้งตัวไม่ติด....หัวใจห่อเหี่ยวลงนิดหน่อย..แต่กิเลสเข้าครอบงำมากขึ้นตามลำดับ..
...อย่านะเฟร้ย..แบมแบมเจอพี่แจ็คสันก่อนใครใครทั้งนั้น!...
“เขาจำมึงได้ไหมเหอะ... ว่าแต่...รูปพี่แกในห้องน้ำมึงอ่ะ มีไว้ทำไมวะ ฮ่าๆๆๆ”
“เชี่ยยูคคค!!” ..หน้าแดงเลยกุ...แม่มเอ๊ยยย...ลืมเอาออกมาด้วย!....แค่เอาเข้าไปเป็นเพื่อนตอนขรี้เสยๆ...ว่าแต่นิตยสารฉบับล่าสุดของ Got3 มันวางแผงรึยัง...
“ ไป ๆ เดี๋ยวขึ้นเรียนช้า ล่ะมึง”
“ อืมมม” ครางในลำคอพองาม ก่อนจะหันไปกัดปากทอดสายตามองกลุ่มที่ยังนั่งอยู่..ผู้ชายบ้าอะไร..น่ากินเป็นบ้า!...หนึ่งในนั้นมีพี่จินยองพี่ชายผมด้วย...ไม่ใช่พี่ชายแท้ๆ หรอกเพราะบ้านจริงๆ ผมอยู่ประเทศไทย แต่มาเรียนเกาหลีตั้งแต่เด็ก ๆ เพราะที่บ้านไม่มีใครอยู่ทั้งพ่อกับแม่ทำงานออแกไนซ์ต้องไปสถานที่ต่างๆ เรื่อย ๆ ไม่มีเวลาดูแล เพื่อนแม่ที่เป็นคนเกาหลีคือออมม่าปัจจุบันแกเจอผมและเอ็นดูมากจนขอมาเลี้ยงดู โดยที่แม่ผมก็สมยอมและส่งเงินมาให้ใช้ทุกเดือน...ตอนนี้พึ่งจะเรียนปีหนึ่งคณะสังคมศาสตร์
…สเตตัส คือ....กำลังแอบรัก ผู้ชายคณะนิเทศศาสตร์ ปี 4 อย่างเอาเป็นเอาตาย!
..แจ็คสันฮยองที่รัก!!!...
“ว๊ายยย!! แกดูสิ เซเซ่ เหลือเล่มสุดท้ายอ่ะ Got 3 หล่อมาก!!”
หมับ!
“..อะไรอ่ะ..”
“..น้องสาวฝากซื้อ..” ยกหนังสือในมือให้สองสาวเกาหลีดูอย่างใสๆ ก่อนจะบอกออกไปอย่างเนียนๆ หลังจากที่ฉกฉวยโอกาสที่เธอมัวแต่สะดีดสะดิ้ง..หึหึ...สะบัดหนังสือไปมา...แล้วยักไหล่เดินออกมาสวยๆ...ไม่รู้สึกผิดอะไร...
...อูยยย!!...เกือบไม่ทัน...ใจหายหมดเลย...แอร้ย ๆๆ..(.--*)
หลังจากจ่ายเงินเสร็จก็เดิน ๆ ดูของแถวหน้ามหาลัยฯ ในมือก็ถือถุงหนังสืออย่างทนุถนอม...สี่หนุ่ม Got3…หล่อบรรลัยไฟคลอกจริงๆ อีกสองคนน่าจะเรียนที่เดียวกันให้หมด..เหอๆๆ แล้วมันจะเป็นสวรรค์ของติ่งแท้ๆ ...เดินไปยิ้มไป...เพราะมันเป็น..
...ความสุขของกันต์พิมุกต์...
/แบมแบมกลับก่อนเลยนะ พี่มีรายงานต้องทำไม่ต้องรอ/
“เหรอ...อยากรอ”
/ไอ้แจ็คมันไม่อยู่หรอก ไม่ต้องมาเจ๋อ กลับไปได้แล้ว อย่าเถลไถลล่ะ! /
“ เค เค เข้าใจแล้ว” รับคำก่อนจะวางสายจากพี่จินยอง หรือที่พวกเพื่อน ๆ จนถึงผมเรียกว่าจูเนียร์ ทำหน้าเซ็ง ๆ เพราะที่รักผมไม่อยู่...พี่จูเนียร์รู้ว่าผมชอบพี่แจ็คสัน.. แต่รู้ว่าชอบในฐานะไอดอล ...หารู้ไม่ว่าน้องพี่....มันเยอะกว่าที่พี่คิดซะอีก....
...แต่ถึงยังไงแจ็คสันฮยองก็คือผู้ชายคนเดียวที่ผมชอบอยู่ดี...
“...ขอนั่งด้วยได้ไหม.....”
“...เชิญ...” ...อุแหม่ ขัดเวลาอ่านหนังสือกุจัง จะนั่งก็นั่งเลยเถอะ รถเมล์สาธารณะ ไม่จำเป็นต้องขอ....กำลังอ่านบทสัมภาษณ์ที่รักอยู่พอดี...เอ่ยปากอนุญาตแต่ตาก็ไม่ได้มอง...
“..ชอบ Got3 เหรอ..”
“ เอ่อ...ของน้องสาวครับ...ไม่มีอะไรอ่านบนรถเลยอ่านเล่น ๆ น้องฝากซื้อ...” ... เอิ่ม....แล้วกุผิดอะไร ทำไมต้องร้อนตัว..โกหก..อธิบายยาวขนาดนี้ แฟนบอยเขาก็มีเยอะแยะ.
..ว่าแต่..คุ้น ๆ นะ....อีกคนใส่แว่นตาดำ ใส่หมวกปิดหน้า แถมยังผ้าปิดปากสีดำนั่นอีก....เหมือนจะเคยเห็นลักษณะแบบนี้ที่ไหน...หรือว่าจะเป็น...โจร!!..มึงไปปล้นธนาคารมาใช่ไหม!!!..
“ เหรอ แล้วนั่นรูปใคร”
“แจ็คสันไง..เอ่อ..น้องสาวมันชอบ..”… กุมีน้องสาวที่ไหนกัน!!...แล้วที่สำคัญ...มันจะถามทำไม...หรือว่าหลงไหลพี่แจ็คของผมด้วย...เหอๆๆ..อย่าเชียว...เพราะแฟนบอยที่ยิ่งใหญ่มีแค่ผมคนเดียวเท่านั้น!!...เหล่ตามองแบบจับผิดก่อนจะขยับตัวหันหน้าเข้าหาหน้าต่างรถมากขึ้น...ขยับปกหนังสือขึ้นให้บังหน้าแจ็คสันฮยอง...อย่าเชียว กุหวงนะคนนี้...
“มีอะไรฝากบอกไหมล่ะ”
“ฝากใคร?” ..มีพิรุธแฮะ....หรือว่านี่คือแฟนบอยอีกคนที่ชอบไปดักรอหน้าตึกรึเปล่า...
“ฝากบอกแจ็คสันไง”
“นายเป็นใคร?”
“ฉันเป็นเมสเซนเจอร์ที่ตึกเจวาฟ”
“อ๋อ!” ..ที่แท้ก็คนทำงานในตึก....ถึงแม้จะเป็นแค่คนส่งเอกสาร.. แต่พอบอกว่าอยู่ตึกเจวาฟ ตึกค่ายเพลงดัง ไอ้แมสหน้ากากเทวดาก็ดูมีออร่าเปล่งประกายออกมาเชียว...จะว่าไปก็อยากฝากบอกเหมือนกัน..แต่ไม่รู้จะบอกอะไร....ไม่มีอะไรจะฝากให้ด้วย....อีกคนก็หันมามอง ๆ ...คือถ้าจะใส่มิดชิดขนาดนี้ มึงใส่โม่งคลุมเถอะ!..
“ ว่าไง “
“ อืมม...ฝากดูแลตัวเองด้วยนะ” ...ว้ายๆๆๆๆ น้ำเน่าอ่ะ...แต่ก็พูดออกไปแล้ว...เหอๆๆๆ ฮ่าๆๆ....อุ๊ยเขินวุ้ย!..
“ ได้เดี๋ยวบอกให้...ว่าแต่ไหนบอกว่าน้องนายชอบ..ถึงแล้ว ไปก่อนนะ..”
“ เอ่อ...คืออย่างนี้...คือ...” ...ไม่ทันแล้ว... แก้ตัวไม่ทัน...มันลงไปแล้ว...พลาดแล้วกุ...แต่..ฮูแคร์...ยักไหลสวย ๆ ก่อนจะก้มหน้าอ่านหนังสือที่มีภาพแจ็คสันฮยองกำลังกระโดดลอยตัว เสื้อด้านหลังเปิดหน่อย ๆ โชว์เนื้อขาวๆ...เซ็กซี่ชะมัด....
..น้ำลายไหล...
........................
.......................
“แบมแบม ! ลงไปกินข้าวลูก”
“ออมม่าแบมไม่หิว” เปิดประตูบอกออมม่าที่มาเคาะประตูแบบถ้าพังเข้ามาได้คงพังแล้ว เพราะนุ้งแบมแบมเปิดเพลง Got3 เสียงดังไปถึงจังหวัดข้าง ๆ ว่าไปนั่น! ไม่หรอกก็แค่ใครเรียกไม่ได้ยินแค่นั้นเอง...
“ทำไมล่ะ ไม่สบายรึเปล่า”
“เปล่า แต่แบมพึ่งกินขนมไป” พูดแล้วชี้ให้ออมม่าที่เข้ามากอดแล้วลูบหัวผมเบา ๆ ดูซองขนมที่วางเกลื่อนห้อง...เด็กมีมารยาทอย่างผมก็ปล่อยให้มันรกสุด ๆ ก่อนค่อยเก็บ...รักออมม่าจัง...เลยกอดตอบอ้อน ๆ...
“งั้นก็ตามใจ เดี๋ยวออมม่าแบ่งกับข้าวไว้ให้เผื่อหิว เพราะจินยองมาเพื่อนมากินข้าวด้วย...”
“ เพื่อน!..เอ่อ..มาเยอะไหมครับ..”
“ก็หลายคน ออมม่าพึ่งรู้ว่าเพื่อนจินยองนะ มีแต่หน้าตาดี ๆ แต่ยังไงก็น่ารักน้อยกว่าแบมแบม” กอดออมม่าพร้อมกับออดอ้อนให้สมใจ...เหอๆๆ..ของมันแน่อยู่แล้วครับออมม่า..นุ้งแบมรู้ตัวมาตลอด..ว่าน่ารักเข้าเส้น แอ๊บเซ้นท์เข้ากระดูก....ว่าแต่...หน้าตาดี ๆ..มากันหลายคน...ครึครึ...
“จะว่าไปแบมก็รู้สึกหิวแล้วล่ะ...ให้แบมลงไปด้วยน้า..”
“งั้นก็ไปเลยสิ”
“ค๊าบบ” ยกยิ้มอย่างมีเลศนัย หัวใจเต้นตึกตักแปลก ๆ มันต้องมีน่ะ...มีหวังอยู่ว่าต้องใช่ และผมก็ต้องลงไปทำหน้าที่น้องชายที่ดีซักหน่อยเผื่อขาดเผื่อเหลือ แบมแบมจะได้เสียบได้..เอ่อ....หมายถึงดูแลพวกฮยองแทนออมม่าได้น่ะ...หึๆๆๆ..เฮ้ๆ..
“..ออกไปสิลูก..เดี๋ยวออมม่าไปยกผลไม้ออกไปด้วย..”
“ครับ” รับปากส่งยิ้มหวานให้ออมม่าสุดที่รัก...ก่อนจะเดินไปชะโงกหน้ามองที่โต๊ะอาหาร...แหม่เสียงดังเจี๊ยวเล็กเจี๊ยวใหญ่กันเชียว ผมหมายถึงเสียงดังเจี๊ยวจ๊าวน่าเข้าไปร่วมวง.
..ใช้มือเกาะขอบประตู โผล่ขาไปข้างนึง แล้วก็ลูกกะตาอีกข้าง...โฟกัสหนุ่ม ๆ ที่นั่งอยู่...นั่น ๆ มัน! มาร์คฮยอง กับ เจบีฮยอง..Got3! มาได้ยังไง! ที่เหลือก็เพื่อนจูเนียร์ฮยองอีกสองคน ฮันบินฮยอง กับมิโนฮยอง...นี่มัน...แล้ว..แล้ว..
“...คลอสเป็นตุ๊กแกเหรอ...ทำท่าได้น่าเกลียดชะมัด...”
“..ตุ๊กแกพ่องสิ!....โอ...มะ ไม่ใช่ ตุ๊กแก...ซะหน่อย..” อื้อหือ!...หัวใจจะวาย...แอ๊บขึ้นมาเชียวกุ...ตัวเป็น ๆ เลยอ่ะแกร!...เผลอแอ๊บหลุดเมื่อกี้คงไม่น่าเกลียดอะไร...มาจากไหน...กำลังส่องหาพอดี มาโผล่ข้างๆ แบบ..แบบ..ว่า...อยากจะยื่นมือไปลูบไล้...
...คนอะไร..หล่อกว่าที่เห็นไกล ๆ ตั้งหลายเท่า...ส่งสายตา กัดปากเล็ก ๆ ...อื้อหื้อ...หล่อจัง...
“ หิวขี้รึไง ทำปากทำหน้า..แมร่ง..” แปร่ว!!...เชี่ย! มึงไม่คิดว่ามันเซ็กซี่บ้างรึไง!! ทำหน้างอน ๆ มองไอ้คนที่มันดับฟินผมแล้วเดินไปรวมกลุ่มกับเพื่อน แต่จะว่าไป...คำพูดแมร่ง...เหมือนพยายามท้าทายความสามารถของแบมแบม...ไม่รู้ซะแล้วว่ายิ่งยากกันต์พิมุกต์ยิ่งอยากรุก...
…...เดี๊ยวนุ้งแบมแบมคนนี้จะยัดเยียดการเป็น “ ผู้ชายของแจ็คสันฮยอง” ให้เอง!!...
“แบมแบม ยืนสิงผนังอยู่ทำไม มานั่งเซ่!”
“รู้แล้ว!” เดินตูดบิด ขาเป๋ แง่งอนไปหาจูเนียร์ที่เรียกไม่ไว้หน้าน้องเลย....กระแทกตูดนั่งลงบนเก้าอี้ว่าง ที่ห่างจากว่าที่ผัวไกลโยชน์...แถมมันไม่สนใจจะหันมามองกันซักนิด...โว้ยย!!...
“หงุดหงิดอะไร ไม่สบายรึเปล่า”
“.................” .. ไอ้นี่ก็เป็นห่วงเป็นใยเป็นหยากไย่กุจัง เอียงหัวหลบมือฮันบินฮยอง ก่อนจะส่ายหัวเบา ๆ ทีไอ้คนอยากให้เทคมันก็ไม่แคร์ แล้วอิพวกไม่อยากให้แย แมร่งก็แส่กันจัง!
“ทะเลาะกับแมงมุมมารึไงทำหน้ายุ่งเป็นยุงปี้กันเลย”
“ฮยอง!”
“อะไร!”
“...เปล่า...” ..ไม่มีอะไรฮะจินยองฮยอง แบมแบมแค่เรียกร้องความสนใจ...เห็นมะ..ไอ้คนที่นั่งมองบอลในจอทีวีมันหันมาหาผมด้วย...โปรยยิ้มหวานเป็นลำดับต่อไป...ส่งตรงไปถึงเธอ...เอาไปเล่อะ!..งวดนี้เห็นแก่หน้าจูเนียร์ฮยองไม่กัดปากใส่...แค่นี้ก็คงพอ..
“เอ่อร์!”
“..เชี่ยหวัง! มารยาทอยู่ที่ไหน..มารยาทอยู่ที่ไหน.!.”
“..............” จริงด้วยมารยาทมึงอยู่ไหน...เรอซะเต็มกำลังลมปราณเลย..มึงคงรวบรวมลมขึ้นมาจากตาตุ่มสินะ...เรอใส่วงข้าวซะออมม่าที่กำลังถือถาดผลไม้หันมอง...แต่..
...แมร่งถ่อยได้ใจ...สถุนจับจิต...นี่มึงคือแจ็คสัน Got3 จริงใช่ไหม...หมดอารมณ์เช็คเรตติ้งเลยกุ...
“แบมแบม ฮยองกลับแล้วนะ”
“ครับ ไปเถอะ” ไปเถอะครับ ไปดี มาดี...ถ้าจะให้ดี ไปแล้วไม่ต้องเอาที่รักผมกลับไปด้วย ปล่อยมันไว้นี่แหละ แบมจะแทะแคะ เอ๊ย เทคแคร์อย่างดี...แต่ดูสิ...เหมือนกลัวจะไม่ได้กลับ เข้าไปนั่งในรถรอคนอื่น...
“ตาละห้อยเลย..ไปร่ำลามันสิ”
“ได้เหรอ!” ถามแบบไม่รอคำตอบ..นาทีนี้แบมแบมไม่เกรงใจใครทั้งนั้น....นาน ๆ จะได้เจอนะเฟร้ย!...รีบเดินจ้ำผ่านหัวพวกฮยองที่ต้องหลบให้ผมไปหาคนที่นั่งอยู่ในรถ...ใครจะว่าแบมแบมอ้อยเหมือนหน้าตา ผิดนะคร๊าบ!
“แจ็คสันฮยอง”
“อะไร!” ทำเป็นตกใจ ก็แค่เปิดประตูรถแล้วเข้าไปนั่งคู่แบบเบียดกะรวมร่างแค่นั้นเอง จัดการตะแคงข้างเผชิญหน้า...จ้องตา...ถ้ากินได้กุกินไปแล้ว...มร๊วบบบ!!...
“แบมให้!”
“อะไร” ที่รักมองผมงง ๆ ทำหน้าเหวอวีดหวือเต็มที่ หลังจากที่ผมควานหา กระดาษกับปากกาที่เบาะรถมาจดอะไรยุกยิก...เสร็จแล้วเงยหน้ามอง...พร้อมกับยัดเศษกระดาษใส่มือคนข้าง ๆ...
...ด้านได้อายอด ตดเหม็น..ถ้าได้ยากเย็น แบมแบมจะปล้ำ!...
“ เบอร์โทร ไอดีไลน์ แอคทวิต ไอจี เฟส สไกป์....ของแบมเอง..”
“เฮ้ย อะไรของมึง!”
ปัง!
“..............” ไม่สนใจเสียงรั้ง? หรืออะไรทั้งนั่น ออกจากรถปิดประตู แล้วเดินเข้าบ้านอย่างเฉิดฉาย....ทิ้งสายตาบอกลาฮยองทั้งหลายที่ยืนทำหน้าเหมือนเห็นกัปตันอเมริกากำลังขี่หลังผมอยู่...
...ต่อจากนี้..ชีวิตแบมแบมคือ...เรียนง่อย อ่อยเก่ง เล็งผู้ชาย และหมายเอามาท...ผัว...
LLLLLL >>>> ทักทายคนอ่านทุกคนนะคะ ฟิคเรื่องนี้อาจจะขัดใจหลาย ๆ คนกับท่าทางของแบมแบม แต่อ่านเอาฮาเน้อ คอมเมนท์ติติงกันได้ค่ะ แล้วตอนต่อไปจะรีบมา By Arin
ความคิดเห็น