ตอนที่ 6 : Collection -5-
การนำเสนอครูซโชว์คอลเลคชั่น 2019 ของหลุยส์ วิตตอง มีการเชื้อเชิญแขกคนดังระดับเอลิสต์ของโลกซึ่งมีทั้งดาราฮอลลีวู้ดระดับซูเปอร์สตาร์ แบรนด์แอมบาสเดอร์จากประเทศต่างๆ นายแบบนางแบบระดับโลก และที่ขาดไม่ได้ก็คือกองบรรณาธิการนิตยสารต่างๆ ด้วยเช่นกัน
สำหรับอีเว้นท์สุดพิเศษที่มีการเปลี่ยนสถานที่จัดไปทุกปีนั้น ในปีนี้มุ่งหน้าไปสู่ทางตอนใต้ของประเทศฝรั่งเศส แถบชายฝั่งทะเลเมดิเตอร์เรเนียนอันงดงาม
วิลลิสชอบบรรยากาศชายฝั่งติดทะเลเมดิเตอร์เรเนียน นอกจากสายลม แสงแดด และวิวทิวทัศน์อันสวยงามแล้ว ก็มีทั้งร้านค้า ร้านอาหาร รวมทั้งแหล่งช็อปปิ้งซึ่งมีร้านของแบรนด์หรูต่างๆ มากมายตั้งเรียงรายให้เหล่านักช็อปได้เลือกสรร
นอกจากนี้ ที่นี่ยังเป็นที่ตั้งของเมืองคานส์ เมืองตากอากาศอันมีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วโลก ในฐานะที่เป็นเมืองซึ่งมีการจัดงานเทศกาลภาพยนต์นานาชาติเมืองคานส์เป็นประจำทุกปี
วิลลิสมาถึง Saint-Paul de Vence ด้วยเสื้อเชิ้ตปริ๊นท์ลายตารางหมากรุกที่มีสัญลักษณ์ LV สีขาว กับ กางเกงสีดำเข้าชุดกัน และถือกระเป๋าเดินทางแบบ duffle จากคอลเลคชั่นฟุตบอลโลกใหม่ล่าสุดซึ่งเป็นการร่วมงานระหว่างหลุยส์ วิตตองและฟีฟ่า
ชุดที่คุณคอลัมนิสต์แห่งโว้กเลือกให้ ทำให้เขาดูเหมือนเครื่องราชกกุธภัณฑ์ของหลุยส์ วิตตองเลยทีเดียว
หลังการเดินทางอันยาวนานโดยการนั่งเครื่องบินถึง 2 ต่อ ทำให้เขารู้สึกเหนื่อยล้า เขาคิดถึงการนอนแช่อ่างจากุชชีด้วยระบบน้ำวน เตียงนอนนุ่มๆ และแอร์เย็นฉ่ำเต็มที
โชคดีหน่อยที่เขายังมีเวลาพักผ่อนให้ร่างกายพักฟื้น งานครูซโชว์ที่เขาได้รับเชิญนั้นจะมีงานเลี้ยงค็อกเทลให้ผู้เข้าร่วมชมงานนี้ทั้งหมดได้พบปะสังสรรค์กันก่อนในวันพรุ่งนี้ ส่วนโชว์จริงจะมีในวันมะรืน
ทีมงานของโว้กโคเรียมาถึงก่อนและเข้าพักในโรงแรมเรียบร้อยแล้ว การร่วมงานกันระหว่างเขากับแบรนด์หลุยส์ วิตตอง และโว้กโคเรีย ตามแผนงานก็จะเริ่มต้นกันตั้งแต่งานครูซโชว์ แล้วจะปิดท้ายด้วยการถ่ายแบบให้นิตยสารกันที่ปารีส
วิลลิสเลือกที่จะจบท้ายภารกิจวันนี้ด้วยการส่งรูปเซลฟี่ของตัวเองในชุดของหลุยส์ วิตตองเต็มยศไปราตรีสวัสดิ์คนที่เลือกชุดนี้ให้กับเขา
หวังว่าการทำงานด้วยกันจะราบรื่น ฝันดีนะครับ
;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
เช้านี้ลู่หานตื่นเช้าขึ้นมาเช็คโทรศัพท์เป็นอย่างแรกเหมือนที่เคยทำ แล้วก็ต้องเผยรอยยิ้มกว้างเป็นยิ้มแรกของวันเมื่อได้เห็นว่าใครส่งรูปมาราตรีสวัสดิ์เมื่อคืนซึ่งเขาหลับไปก่อนแล้ว
ก่อนหน้านี้เราทั้งคู่มีการติดต่อและพูดคุยกันบ้างผ่านแอพพลิเคชั่นแชท ซึ่งก็ไม่ได้คุยกันยืดยาวมากนัก ส่วนใหญ่คุณวิลลิสมักจะส่งรูปแนววิถีฮิปสเตอร์มาให้เขาดูเสมอ เวลาที่เจ้าตัวต้องเดินทางไปทำงานในสถานที่ต่างๆ
ซึ่งส่วนใหญ่ก็จะเป็นรูปวิวทิวทัศน์ หรือพวกกิจกรรมเอาท์ดอร์ออกจะผาดโผ
นที่อีกฝ่ายโปรดปราน แต่ถ้าเป็นรูปเซลฟี่ มันจะเป็นรูปเซ็ตเดียวกับที่นายแบบสุดหล่อลงในอินสตาแกรมแต่เป็นคนละรูปกัน เหมือนตั้งใจจะส่งมาให้เขาแค่คนเดียวเท่านั้น และเขาเป็นคนเดียวที่จะได้เห็นรูป
ลู่หานรู้เพราะเราทั้งคู่แลกแอคเคาท์กันแล้ว เขามักจะใช้เวลาตอนว่างๆ ส่องไอจีที่มีคนฟอลหลักหมื่นนามว่า WillisOh ของคุณนายแบบที่สไตล์ในการลงรูปไม่ค่อยจะเหมือนนายแบบสักเท่าไร ซึ่งเขาคิดว่าสไตล์แบบคุณวิลลิสมันเท่มากจริงๆ
ร่างเล็กหันไปมองนาฬิกา เมื่อเห็นว่าได้เวลาที่เขาจะต้องเตรียมตัวสำหรับงานเลี้ยงค็อกเทลในเย็นวันนี้แล้ว ก็ไปหยิบชุดเตรียมให้พร้อม แล้วเดินเข้าห้องน้ำเพื่อเตรียมชำระล้างร่างกาย
ลู่หานมาถึงงานด้วยเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาวซึ่งมีลูกเล่นเป็นโบว์ริบบิ้นสีดำผูกตรงคอ เสริมด้วยลวดลายดอกไม้สีฟ้ากับใบไม้สีเขียวตรงปลายแขนเสื้อ เข้ากันได้ดีกับกางเกงสีดำและรองเท้าหนัง ให้ลุคที่ดูเป็นทางการแต่ก็ดูน่ารักสบายๆ ไปในเวลาเดียวกัน
งานเลี้ยงค็อกเทลเป็นงานปิด ซึ่งเชิญแค่บุคคลที่เกี่ยวข้องเท่านั้น โดยทางแบรนด์เชิญให้เข้าร่วมหลุยส์ วิตตองครูซโชว์ในวันรุ่งขึ้น และแน่นอนว่าบรรดาเหล่าเซเลบริตี้และคนที่ทำงานในวงการแฟชั่นอย่างทีมบรรณาธิการนิตยสารต่างๆ ก็มาร่วมตัวกันอยู่ในงานทั้งหมด
ลู่หานมองเห็นคนตัวสูงกำลังวุ่นอยู่กับการให้เหล่าบรรดาทีมงานนิตยสารถ่ายรูปด้วย โดยที่คุณนายแบบอยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีฟ้าพับแขนกับกางเกงขายาวสีดำที่เขาเลือกให้ ซึ่งตอนที่เขาเลือกก็คิดว่าคงจะเหมาะกับคุณวิลลิสมากแน่ๆ
พอมาได้เห็นวันนี้ก็คิดไม่ผิดเลยจริงๆ ร่างสูงใหญ่ดูดี หล่อเรียบง่าย แต่หรูหราเหมาะกับแบรนด์หลุยส์ วิตตองมากๆ
มือเล็กหยิบแก้วแชมเปญจากบริกรแล้วเดินไปเลือกของกินตรงโซนอาหาร ซึ่งวางอาหารฝรั่งเศสชิ้นเล็กๆ ในแบบค็อกเทลดูน่ารักและน่าทาน เรียกน้ำย่อยในกระเพาะอาหารมากพอดู
“มาถึงนานแล้วเหรอครับ” แล้วเสียงอันคุ้นเคยที่ทักทายมาก็ทำให้ลู่หานหันกลับไปมอง
“ก็นานพอจะเห็นคนฮ็อตแถวนี้โดนรุมถ่ายรูปด้วย จนแทบจะต้องแจกบัตรคิวแน่ะครับ”
“ผมว่าผมไม่ฮ็อตขนาดนั้นหรอกครับ ขนาดคอลัมนิสต์แห่งโว้กโคเรียยังไม่เข้าไปขอถ่ายรูปกับผมเลย เห็นอาหารดีกว่าผมอีกเนี่ย” วิลลิสพูดพลางกลั้วหัวเราะ
“ผมหิวนี่ครับ” ดวงตาใสซื่อกับน้ำเสียงจริงใจใสแจ๋วทำให้วิลลิสเอ็นดูมากอีกแล้วสิ
พอได้ยินแบบนั้น วิลลิสก็วางแก้วแชมเปญในมือลงบนโต๊ะ แล้วช่วยหยิบอาหารหน้าตาน่าทานลงบนจานในแบบที่ให้คนทั้งโต๊ะทานยังได้
“วันนี้คุณใส่ชุดน่ารักจัง”
“ขอบคุณครับ มันเยอะไปแล้วนะครับ ผมทานไม่หมด”
อาการเลือดสูบฉีดขึ้นมาที่ใบหน้า แล้วทำให้แก้มป่องขึ้นริ้วสีแดงจนต้องเฉไฉเปลี่ยนเรื่องทำให้น่ารักมากขึ้นไปอีกไม่หยอก
“คุณตัวเล็กจะตาย ทานเยอะๆ ก็ไม่เป็นไรหรอกครับ ดีซะอีกจะได้ดูมีเนื้อมีหนังมากขึ้นหน่อย”
“ผมน้ำหนักขึ้นแล้วจะออกแก้มครับ ไม่ออกตรงอื่น ลำบากน่าดู”
“งั้นตอนคุณน้ำหนักขึ้น ผมขอพิสูจน์’ตรงอื่น’ให้ได้มั้ยครับ ว่าอ้วนขึ้นจริงรึเปล่า”
“…”
“อ้าว คิดไปถึงไหน ผมหมายถึงตรงแขนอะไรแบบนี้ครับ”
“ผมหิวมาก ขอตัวไปหาโต๊ะนั่งทานก่อนนะครับ” อาหารหน้าแดง ย่นหน้าใส่ แล้วเฉไฉเปลี่ยนเรื่องอีกครั้งของคนตัวเล็ก ทำให้วิลลิสอมยิ้มขำและยอมล่าถอยแต่โดยดี
“ไปนั่งด้วยกันที่โต๊ะผมมั้ย
ครับ เดี๋ยวคุณชินกวางโฮมาก็ให้ไปนั่งด้วยกันทั้งหมดเนี่ยแหละ” ถามออกไปแบบนั้นแต่ร่างสูงก็ไม่คิดจะรอคำตอบ เขาจัดการถือแก้วแชมเปญและฉวยเอาจานที่เต็มไปด้วยอาหารเดินนำไปที่โต๊ะของตัวเองทันที
บรรยากาศริมทะเลเมดิเตอร์เรเนียนซึ่งมีวิวทิวทัศน์อันงดงามในตอนเย็น พร้อมกับสายลมพัดผ่านอ่อนๆ เคล้าเสียงดนตรีแผ่วเบา ทำให้รู้สึกผ่อนคลาย เหมาะแก่การพูดคุยแลกเปลี่ยนไอเดียต่างๆ ในเรื่องแฟชั่นมากทีเดียว
หลังการพูดคุยในเรื่องหนักๆ ไปแล้ว ก็ถึงเรื่องสัพเพเหระที่ดูจะสนุกไม่แพ้กัน ทีมงานโว้กโคเรียมีมติกันว่า หลังจากงานครูซโชว์ในวันรุ่งขึ้น จะให้ทุกคนเที่ยวพักผ่อนในเมืองตากอากาศแห่งนี้อีก 1 วัน ก่อนที่จะบินกลับไปปารีส เพื่อเริ่มงานในส่วนของการถ่ายแบบ
แล้วคนอย่างวิลลิส โอ ที่ชอบการท่องเที่ยวมีหรือจะพลาดโอกาสดีนี้ไป
“คุณแอรีสมีโปรแกรมอะไรมั้ยครับ” หันไปกระซิบถามคนข้างกายทันทีที่ทราบข่าวดีนี้
“ก็คิดว่าน่าจะเดินเที่ยวรอบๆ เมืองคานส์น่ะครับ”
“คุณแอรีสเคยดำน้ำมั้ยครับ”
“ไม่เคยครับ” ลู่หานส่ายหัว
“งั้นวันมะรืนผมจองตัวคุณไว้ก่อนนะครับ”
“อย่าบอกนะว่าคุณจะพาผมไปดำน้ำ”
“แล้วถ้าผมบอกว่าใช่ คุณจะไปด้วยมั้ยครับ”
“ผมกลัวอะ” เสียงหวานตอบกลับเสียงแผ่ว
“ผมจะสอนคุณเอง และจะอยู่ด้วยตลอด ตกลงมั้ยครับ”
“ผมจะลองดูก็ได้ครับ”
“ต้องแบบนี้สิครับ”
อาการยิ้มกว้างจนตาหยี ดวงตาระยิบระยับของคนชวน ทำให้ลู่หานคิดว่ามันอาจจะดีก็ได้มั้ง...คิดว่านะ
งานเลี้ยงค็อกเทลในค่ำคืนนี้จบลงแล้ว แขกผู้มีเกียรติต่างคนต่างแยกย้ายกันกลับโรงแรมเพื่อพักผ่อน และรอไฮไลท์ของงานแฟชั่นโชว์ในวันพรุ่งนี้กันอย่างใจจดใจจ่อ
;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
พิพิธภัณฑ์ The Fondation Maeght ณ เมือง Saint-Paul de Vence เป็นสถานที่ที่ถูกเลือกโดย ครีเอทีฟไดเรคเตอร์แห่งหลุยส์ วิตตอง ในการพรีเซ้นท์ครูซโชว์ 2019 ในครั้งนี้
วิลลิสปรากฏตัวที่งานในเสื้อสเวตเตอร์ขนแพะ ที่มีลายแถบคาดชัดเจนเหมือนเครื่องหมายแสดงฐานะของบุคคล(บั้งยศ) ด้วยรายละเอียดสีแดงและสีขาวที่ถักทอเข้าด้วยกันเข้ากันได้ดีกับรองเท้าหนังส้นเตี้ย ด้วยลูกเล่นเหล่านี้ทำให้เป็นลุคที่ดูไม่เป็นทางการจนเกินไปนัก
ร่างสูงขอแก้วแชมเปญจากบริกร และกระดกดื่มฆ่าเวลารอให้งานครูซโชว์นี้เริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการ
งานในวันนี้คลาคล่ำไปด้วยผู้คนในวงการแฟชั่นจากทั่วทุกมุมโลก ไม่ว่าจะเป็นเหล่าเซเลบริตี้ทางฝั่งฮอลลีวู้ดอย่าง เอ็มม่า สโตน, เจนนิเฟอร์ คอนเนลลี และ เลอา เซย์ดูซ์ หรือเซเลบริตี้ทางฝั่งเอเชียอย่างแบดูนา เรนนี่ หยาง และ อุรสยา สเปอร์บันด์ และทีมนิตยสารแฟชั่นชั้นนำของโลก
นี่เป็นอีกหนึ่งโอกาสดีในการมาร่วมงานแฟชั่นโชว์ในฐานะผู้ร่วมชมแทนที่จะเป็นผู้ร่วมเดินแบบ และถึงแม้ว่าจะเป็นการนำเสนอคอลเลคชั่นเสื้อผ้าผู้หญิงก็ตาม แต่มันก็น่าสนใจไม่น้อย
วิลลิสคิดว่าคุณนิโคลัสออกแบบคอลเลคชั่นหลังๆ มาให้สามารถสวมใส่ได้ทั้งผู้หญิงและผู้ชาย ซึ่งเห็นได้ชัดเจนมาตั้งแต่คอลเลคชั่นฤดูใบไม้ร่วงปี 2018 เพราะแฟชั่นแนวแบบยูนิเซ็กซ์สามารถเข้าถึงได้ไม่ว่าจะเป็นเพศไหนก็ตาม
ในระหว่างที่จิบแชมเปญสอดส่ายสายตามองดูเหล่าผู้คนในงาน และถ่ายเซลฟี่กับคนที่เข้ามาขอร่วมเฟรม สักพักเขาก็เห็นคุณกวางโฮ บรรณาธิการบริหารของโว้กโคเรีย ซึ่งตามติดมาด้วยคุณคอลัมนิสต์ที่เขาไม่ปฏิเสธเลยว่า เขารอคอยอยากเจอมากแค่ไหน
ร่างเล็กมาด้วยเสื้อสเวตเตอร์สีน้ำตาลเหลืองปริ๊นท์ลายสัญลักษณ์ LV ซึ่งสวมทับเสื้อเชิ้ตสีขาวมีปก พร้อมกับกางเกงสีดำและรองเท้าผ้าใบ ดูลดอายุไปเหมือนเด็กมหาวิทยาลัยเลยทีเดียว
ทำไมถึงใส่ชุดของแบรนด์หรูหราแล้วดูน่ารักไปหมดแบบนี้ล่ะ
“มาถึงนานแล้วเหรอวิลลิส” เป็นบรรณาธิการบริหารที่เอ่ยทักก่อน
“ก็สักพักแล้วครับ”
“มาถ่ายรูปกันหน่อย แอรีสช่วยหน่อยนะ”
คุณกวางโฮยื่นโทรศัพท์ไปให้ลู่หานช่วยถ่ายรูปให้กับทั้งคู่ และเมื่อเก็บภาพจนคุณกวางโฮพอใจแล้ว ก็โดนคุณเขาผลักตัวไปให้ถ่ายกับคุณนายแบบด้วยนี่สิ
“วันนี้คุณน่ารักอีกแล้วนะครับ” วิลลิสฉวยโอกาสตอนจัดท่าทางเตรียมถ่ายรูปเอ่ยกระซิบข้างใบหูเล็ก
“คุณเอาแต่ชมผมแบบนี้ ไม่เบื่อบ้างเหรอครับ”
“ให้ชมคุณไปตลอดชีวิตยังได้เลยครับ ลองดูมั้ย”
“มองกล้องเถอะครับ คุณกวางโฮจะถ่ายแล้ว” วิลลิสอมยิ้มกับความชอบเปลี่ยนเรื่องของคนตัวเล็ก ที่พักนี้เขามักจะพบเจอจนชินเสียแล้ว แล้วหันไปยิ้มให้กล้องพร้อมกับคนน่ารักข้างๆ
สักพักวิลลิสก็ถูกลากไปให้เหล่าช่างภาพของ gettyimages ถ่ายรูปร่วมเฟรมเดียวกับเหล่าเซเลบริตี้หญิงที่มาร่วมงานในวันนี้
ลู่หานมองตามและคอยสังเกตไม่คลาดสายตา ยอมรับโดยสัตย์จริงเลยก็ได้ว่า เขารู้สึกว่าคุณวิลลิสมีเคมีที่เข้ากันได้ดีกับผู้หญิงทุกเชื้อชาติจริงๆ คนอะไรจะฮ็อตได้เสมอต้นเสมอปลายขนาดนี้
แล้วทำไมเขาต้องรู้สึกห่อเหี่ยวและยุบยิบที่หัวใจอีกแล้วเนี่ย นายมาทำงานนะลู่หาน ท่องไว้ว่า concentrate!
แล้วหลังจากนั้นทั้งคู่ก็ไม่ได้มีโอกาสพูดคุยกันอีก เพราะงานครูซโชว์ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว และลู่หานก็นั่งห่างจากวิลลิสพอสมควร
เหล่านางแบบที่เดินเรียงรายออกมาในชุดคอลเลคชั่นใหม่ของหลุยส์ วิตตอง พร้อมกับดนตรีที่เข้ากับบรรยากาศงาน ก็ทำให้ทุกคนในงานต่างตั้งใจชมแฟชั่นโชว์กันอย่างพร้อมเพรียง
;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
แน่นอนว่าหลังงานแฟชั่นโชว์ สิ่งที่ทุกคนรอคอยซึ่งแทบจะขาดไม่ได้ก็คืองานอาฟเตอร์ปาร์ตี้นั่นเอง
หลังการดินเนอร์ในบรรยากาศผ่อนคลายก็ถึงเวลาของการสนุกสนานไปกับดนตรีและการเต้นรำในคอนเซ็ปท์เพลงดิสโก้ในค่ำคืนนี้
วิลลิสชอบงานสังสรรค์ เพราะมันเป็นการหย่อนใจชั้นดีภายหลังการทำงาน แล้วยิ่งเฉพาะกับวันนี้ที่เขาไม่ได้มาคนเดียว แต่มาพร้อมกับทีมงานของโว้กโคเรียอีกหลายชีวิตซึ่งมาที่งานล่วงหน้าก่อนเขาแล้ว เขาก็ไม่อยากจะพลาดโอกาส
หลังจากเข้ามาในงานอาฟเตอร์ปาร์ตี้ได้ไม่นาน นายแบบร่างสูงใหญ่ซึ่งดูเหมือนจะเป็นจุดเด่นและจุดรวมสายตาของทุกคนมาตั้งแต่งานเลี้ยงค็อกเทลเมื่อวาน ก็ถูกขอถ่ายรูปด้วยไม่เว้นว่าง
วิลลิสรอจังหวะที่ไม่มีคนเข้ามาหาเขาแล้ว มุ่งตรงไปยังโต๊ะที่ถูกจับจองโดยทีมงานของโว้กโคเรีย รอยยิ้มกว้างและเสียงหัวเราะ รวมทั้งดวงตากวางกลมโตระยิบระยับไปด้วยความสนุกสนานและมีความสุขที่ได้พูดคุยกับทีมงานอีกคน ทำให้เขารู้สึกไม่ชอบใจเท่าไรนัก
“สวัสดีตอนค่ำนะครับทุกคน ผมขอตัวคุณแอรีสไปสักครู่นะครับ”
แล้วไม่พูดพร่ำทำเพลง เขาก็แตะแขนเล็กอย่างสุภาพพาคุณคอลัมนิสต์ไปยังบาร์เครื่องดื่ม ทิ้งให้ทีมงานบางคนมองตามไปอย่างฉงน แต่บางคนอย่างคุณกวางโฮ บรรณาธิการบริหารคนเก่งนั้น กลับยิ้มตามไปอย่างรู้ทัน
“ขอ Old Fashioned แก้วนึงครับ” วิลลิสเอ่ยสั่งค็อกเทลยอดนิยมไปกับบาร์เทนเดอร์ แล้วจึงหันมามองร่างบางด้านข้างที่ยังทำหน้าเหมือนจับต้นชนปลายไม่ถูก เหมือนเป็นการถามนัยๆ ว่าอยากดื่มอะไรก็ให้สั่งได้เลย
“ผมขอ Margarita ละกันครับ” ลู่หานเอ่ยบอกชื่อค็อกเทลที่ต้องการกับบาร์เทนเดอร์ ถึงแม้ว่าจะยังไม่ค่อยเข้าใจก็เถอะว่าทำไมอยู่ๆ เขาถึงถูกลากมาที่บาร์เครื่องดื่ม
“งานครูซโชว์วันนี้เป็นไงบ้างครับ” เป็นวิลลิสที่เอ่ยถามก่อน ในระหว่างที่รอการผสมค็อกเทล
“ดีมากเลยครับ ผมชอบการผสมผสานแนวเสื้อผ้าที่ถึงจะเป็นนางแบบผู้หญิงใส่ แต่ก็ดูเท่ๆ ด้วยซ้ำ ให้ความรู้สึกแบบยูนิเซ็กซ์ที่ถ้าผู้ชายใส่ก็คงไม่น่าจะขัดเขินอะไร”
วิลลิสพยักหน้าเห็นด้วย คุณคอลัมนิสต์คนนี้เก่ง เซ้นส์ในการมองแฟชั่นของคุณแอรีส ลู่ เฉียบขาดและเข้าใจในสิ่งที่คุณนิโคลัสต้องการจะสื่อจริงๆ
หลังจากได้ค็อกเทลและนั่งจิบกันไปได้เล็กน้อย เสียงเพลงดิสโก้ที่ทำให้อยากขยับแข้งขยับขาก็เปิดดังทั่วงาน ส่งสัญญาณชักชวนให้ผู้ร่วมงานทุกคนลูกขึ้นมาสนุกกัน ซึ่งมีคนลุกขึ้นเต้น ปล่อยร่างกายไปตามจังหวะเสียงเพลงแล้วบ้างประปราย
ความสามารถอย่างหนึ่งที่วิลลิสไม่ค่อยเปิดเผยก็คือ เขาเป็นนักเต้นที่ดีมากเชียวล่ะ
บทเพลงในวันนี้ก็กระตุ้นต่อมนักเต้นของเขาเข้าอย่างจัง เพราะงั้นถ้าไม่ออกไปยืดเส้นยืดสายสักหน่อยก็ดูจะผิดวิสัยคนอย่างวิลลิส โอ ไปหน่อย
“ให้เกียรติเต้นกับผมหน่อยได้มั้ยครับ” คำขอที่ออกจากปากอีกฝ่ายทำให้ลู่หานอ้าปากหวอ
“ผมเต้นไม่เป็นครับ” ลู่หานยิ้มแหย บ่งบอกว่าเขาไม่สามารถจริงๆ
“เดี๋ยวผมสอนให้ ไปกันเถอะครับ” วิลลิสผายมือออกไป เพื่อรอให้อีกฝ่ายตอบรับด้วยการวางฝ่ามือเล็กมาบนฝ่ามือใหญ่ของเขา
ลู่หานสองจิตสองใจ ใจหนึ่งก็ไม่อยากออกไปเต้น เพราะเขากลัวจะทำให้คุณวิลลิสขายหน้า แต่อีกใจหนึ่งเขาก็อยากลองออกไปทำอะไรที่ท้าทายตัวเองดูบ้าง
เอาวะ! เป็นไงเป็นกัน
คิดได้ดังนั้น ลู่หานก็วางมือของตัวเองไปบนมือใหญ่นั้นโดยที่ไม่ลังเลอะไรอีก
วิลลิสหมุนเปลี่ยนการจับมือ เป็นแบบที่มือของเขาสามารถโอบรอบมือของอีกฝ่ายได้ทั้งหมด แล้วจับจูงคนน่ารักออกไปยังฟลอร์เต้นรำที่เริ่มจะมีจำนวนคนมากขึ้นแล้วในตอนนี้
แล้วเมื่อได้พื้นที่เหมาะสำหรับสองคนเต้น เขาก็จับมือเล็กทั้งสองข้างให้วางบนลาดไหล่ของตัวเอง เมื่อจัดท่าทาง
ของอีกฝ่ายเสร็จแล้ว มือใหญ่ทั้งสองข้างก็จับเข้าที่เอวบางโอบกระชับเข้ามาหาตัวเพื่อเตรียมพร้อม
“เพลงดิสโก้ต้องเต้นท่านี้ด้วยเหรอครับ ผมนึกว่าเราแค่เคลื่อนไหวตามใจตัวเองไปตามจังหวะเพลงก็พอแล้วซะอีก” ลู่หานเอ่ยถามพร้อมกับทำหน้าคลางแคลงใจ
“ฮ่าๆๆๆ ก็จริงของคุณครับ” วิลลิสระเบิดหัวเราะให้กับการโดนจับได้ว่าเขาตั้งใจถึงเนื้อถึงตัวมากกว่าปกติ
ลู่หานอมยิ้มส่ายหัว และเมื่อคุณนายแบบตรงหน้าที่วันนี้ทำตัวเป็นนักเต้นชั้นดีเริ่มออกลวดลายท่าทางการเต้นที่เหมือนจอห์น ทราโวลต้า ในหนังเรื่อง Grease ก็ทำให้เขาอยากวิ่งหนีกลับไปที่โต๊ะตอนนี้เลย
วิลลิสที่รู้ทันและจับท่าทางนั้นได้ ก็ดักไว้ด้วยการจับไหล่เล็กแคบให้โยกไปตามจังหวะเพลง บางครั้งเขาก็จับสองมือเล็กพาหมุนรอบตัวเอง บางครั้งเขาก็เต้นท่าตลกๆ แล้วให้คนร่างเล็กเต้นตาม
ท่าทางสนุกสนาน สีหน้าเต็มไปด้วยความสุข เคล้าด้วยเสียงหัวเราะไม่ขาดสายของทั้ง 2 หนุ่มตรงฟลอร์เต้นรำ ทำให้หลายคนที่เห็นภาพนั้นต่างก็อมยิ้มไปตามๆ กัน
แน่นอนว่าชินกวางโฮก็ไม่พลาดที่จะเก็บความน่ารักนี้ไว้ในไอจีสตอรี่ของเขาเอง
“ @WillisOH @AriesLU
Good time : ) ”
…To be continued…
จบครูซโชว์ แต่เค้าทั้งคู่ยังมีวันพักอีก 1 วันก่อนบินไปปารีส ฮิ__ฮิ
ขอบคุณทุกคอมเมนต์ ทุกการกดกำลังใจ ทุกการเฟบค่ะ
เจอกัน Collection -6- ค่า ^^
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
งื้อออออ -////-
น่ารักมากเลยยยยยอ่านไปเขินไปเลยอ่ะ
รออ่านตอนต่อไปนะคะ
ชอบความรูทันทันของเเอรีสเเต่ก็ยอมอะ
ขอให้มีช่วงเวลาที่ใกล้ชิดกันบ่อยๆเด้อ
ใครจะหวั่นไหวก่อนเนี่ยยย