SF [EXO] Rewind

ลำดับตอนที่ #2 : OS – THUNDER [Chanyeol]

OS – THUNDER

วันนี้เป็นวันธรรมดา ที่มีแต่ความน่าเบื่อหน่าย ทุกๆวันมีแต่อะไรซ้ำซากและจำเจตลอด ตั้งแต่ผมได้ทำคนที่น่าสนใจที่สุดในโลกหายไป.... ผมกวาดสายตามองไปรอบๆคลับแห่งนี้ มีแต่คนเดิมๆ สายตายั่วยวนเดิมๆที่ใช้ได้ผลในคราแรก แต่มันก็ครั้งเดียว ไม่มีใครเหมือน ‘ เขา ’ เลยซักคน คนที่ทำให้ผมรู้สึกว่า ทั้งโลกนี้มีเพียงแค่ ‘เรา’

            ผมชะงักกึกหลังจากเห็นแผ่นหลังนั้น เป็นแผ่นหลังที่ผมคุ้นเคยดี ต่อให้เขาจะผอมกว่านี้อีกซักแค่ไหน ผมก็ไม่มีวันลืมได้ลง ตาผมเริ่มพร่ามัวไปชั่วขณะ ผมหาเขาเจอแล้ว ‘แสงสว่าง’ ของผม ตอนนี้เขาเริ่มกลืนไปกับฝูงชน ไม่ทนไม่ได้ที่จะต้องเห็นเขาจากไปอีกครั้ง ผมจึงรีบแทรกตัวไปยังที่ๆผมเห็นเขา แต่มันก็สายไป ปาร์ค ชานยอลคนโง่ ตอนนี้ผมกำลังเจ็บปวดที่ไม่สามารถ ไขว่คว้าเขากลับคืนมาได้

            ผมกระแทกตัวลงกับโซฟาชั้นดีของคลับ กระดกเหล้าเพียวๆเข้าปากคลายความหงุดหงิดที่แผ่ซ่านอยู่ในใจตอนนี้ ไม่มีประโยชน์ที่ผมจะอยู่ที่นี้อีกต่อไป ผมวางเงินแล้วเดินออกมาจากคลับนั้นอย่างไร้จุดหมาย

ผมเดินไปยังเส้นทางที่เรา คุ้นเคย ถนนสายนี้ที่แต่ก่อนผมรู้สึกว่ามันสั้น แต่ตอนนี้ผมกลับรู้สึกว่าเส้นทางนี้มันยาวแสนยาว เป็นอีกครั้งที่ผมอยากจะขอบคุณพระเจ้า นั่น เขาคนนั้นกำลังเดินอยู่บนถนนเส้นนี้เหมือนกัน ไม่ว่าจะด้วยพรหมลิขิต ความบังเอิญ หรืออะไรก็ตาม ผมแค่อยากบอกขอบคุณที่ทำให้ผมได้เจอเขาอีกครั้ง

            ผมพร่ำตะโกนเรียกชื่อเขาราวกับคนบ้า แต่มันก็เป็นอีกครั้ง เขาค่อยๆจากผมไปอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ผมจะไม่ยอมให้เขาไปไหนแน่ ผมจะไล่ตามเขาไปอย่างสุดชีวิต ผมเริ่มวิ่ง วิ่ง และวิ่งให้เร็วที่สุด กัดฟันอดทนแม้จะเหนื่อยและหอบมากแต่ไหนและครั้งนี้ผมทำสำเร็จผมคว้าเขาไว้ได้แล้ว แสงสว่างของผม

            เรากลับมาที่ห้องของเราอีกครั้ง เราเริ่มจูบกัน กอดกันโหยหากันและกัน ทุกอย่างถูกตัดออกไปจากโลกนี้ ราวกับทั้งโลกมีเพียงแค่ผมและเขา ไม่สิ มีเพียงแค่เรา เราต่างแต่พร่ำเรียกร้องของชื่อแต่ละฝ่าย มือของเราสอดประสานกันอย่างแนบแน่น เขาช่างเปล่งประกาย เขาคือแสงสว่างของผม ร่างกายของเราถูกเติมเต็มซึ่งกันและกัน เราทั้งคู่จมดิ่งสู่ห้วงอารมณ์อย่างไม่สิ้นสุด . . .

 

           ผมลืมตาขึ้นมามองเพดานที่คุ้นเคย ที่นอนข้างๆผมไร้ความอบอุ่นอย่างที่ผมคาดหวังไว้ เขาเข้ามาทำให้โลกของผมสว่างไสวอยู่แค่ช่วงหนึ่ง ให้ผมได้อยู่ในโลกที่สมบูรณ์แบบ และโลกทั้งใบนั้นมันเป็นของผม แต่แล้ว  เขาก็จากผมไป และพรากเอาความสุขของผมไปด้วย ตอนนี้ผมได้แต่มองหาเขาอีกครั้ง แต่ตอนนี้มันสายไปแล้วที่จะตามหาเขา เพราะเขาได้จากไปไกลแสนไกลแล้ว ราวกับเสียงฟ้าร้องที่ผมไม่สามารถไล่ตามมันทัน

           CR.SHL