ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    SF [EXO] Rewind

    ลำดับตอนที่ #1 : OS – There is a place [KRISLAY]

    • อัปเดตล่าสุด 26 พ.ย. 57





    OS – There is a place

     

    ผมเป็นคนธรรมดาคนหนึ่งผู้ชายที่ชื่อ จาง อี้ชิง คนที่ตกหลุมรักผู้ชายที่ชื่อ อู๋ อี้ฝาน มันอาจจะดูแปลกในหมู่แฟนคลับที่จะมีแฟนบอยของพี่คริส หลีดเดอร์วง เอ็กโซ เอ็ม แต่ผมก็หลงรักเขามาตั้งแต่ทีเซอร์ทันทีที่ได้ดู มันอาจจะฟังดูเรียบง่ายหรือเร็วเกินไปใช่ไหมครับ แต่เชื่อเถอะระยะเวลาที่ผมรักเขามา 2 ปีกว่าๆมันก็คุ้มค่าจริง 

     

    อย่างที่ผมบอกผมเป็นแฟนบอยเขามานานมาก เขาจึงสามารถจำหน้าผมได้ แรกๆที่ผมได้รู้จักเขาจริงๆ ตัวผมมีความสุขสุดๆรู้สึกเหมือนลอยได้เลยล่ะ ครั้งแรกที่ผมได้พูดกับเขาเป็นงานแฟนไซน์ครั้งแรกซึ่งแฟนคลับไม่เยอะขนาดนี้ มีแค่ผมกับนูน่าอีกไม่กี่คนที่เราตามคริสไปด้วยกัน ผมไม่ใช่แฟนไซต์ที่จะตามถ่ายรูปเขา บอกแล้วก็ผมแค่แฟนคลับธรรมดาๆคนหนึ่ง

     

    แต่สิ่งที่ผมคิดว่าผมแตกต่างจากแฟนคลับคนอื่นก็คือ คริส ติดต่อเป็นการส่วนตัวกับผมแรกๆผมดีใจจนเนื้อเต้นเลยล่ะ แต่ผมก็ไม่ได้คุยเชิงชู้สาวอะไรแบบนั้นหรอกนะ ผมแค่ถามว่าเขาสบายดีไหม กินข้าวกับอะไร ตอนนี้หนาวแล้วอย่าลืมห่มผ้าหนาๆแล้วใส่เสื้ออุ่นๆล่ะ แค่นี้จริงๆสำหรับการติดต่อของแฟนคลับ จางอี้ชิง กับ คริส ลีดเดอร์ เอ็กโซ-เอ็ม

     

    วันที่ 15/05/2014

                วันนี้ เป็นวันที่ผมรู้สึกหดหู่สุดๆเนื่องจากคริสไม่ตอบข้อความที่ผมส่งไปเลย พักหลังนี้เขาเปลี่ยนแปลงอย่างเห็นได้ชัด เขาไม่ค่อยเล่าอะไรเหมือนแต่ก่อน ดวงตาของเขาดูเศร้าอย่างบอกไม่ถูก เหมือนจะมีแค่ผมที่คิดไปเองคนเดียว ขนาดอินเนนูน่าที่สนิทกับพี่คริสมากกว่าผมยังบอกเลยว่า เป็นผมเองที่คิดมากไป ...

     

     

    แต่ในเวลา 2.30 น. ของกรุงโซล ประเทศเกาหลี

     

                ผมได้รับข้อความจากคริสว่า ช่วยมาพบเขาตรงแม่น้ำฮันได้ไหม ผมตอบตกลงเขาไป เปลี่ยนเสื้อผ้า หยิบกระเป๋าสตางค์และเดินทางไปยังที่หมายทันที

     

     

                ทันทีที่ผมมาถึง ผมถูกผู้ชายร่างสูง พุ่งมาแบคฮัคผมอย่างไม่ทันตั้งตัว นี่เขาเล่นอะไร.. ทำไมไหล่ของเขาสั่นล่ะ เกิดอะไรขึ้นกับเขา ผมใจไม่ได้แล้วนะ ตอนนี้ขอบตาผมรื้นๆขึ้นมา ข้างในอกผมจุกไปหมด กับการที่เห็นคนที่ผมหลงรักแต่ผมไม่สามารถทำอะไรเพื่อเขาได้เลยนอกจากอยู่เคียงข้างเขาอย่างไร้ตัวตน..

     

    ผ่านไปซักพักเขาเริ่มโอเคขึ้น พวกเราเดินไปนั่งที่เก้าอี้สาธารณะข้างริมแม่น้ำฮัน ที่นี่ไร้ผู้คนเขาไม่ต้องระแวงแฟนคลับ หรือนักข่าวอีกต่อไป สายตาของคริสเหม่อมองออกไปในแม่น้ำฮันอย่างไร้จุดหมาย ผมได้แต่บีบมือเขาเบาๆ ผมไม่อยากจะเซ้าซี้ถามเขามากนักว่าเกิดอะไรขึ้น ผมอยากให้เขาเล่าออกมาเองมากกว่า จนสุดท้ายเรานั่งปล่อยให้เวลาผ่านไป เรา 2 คนอยู่อย่างเงียบๆมีเพียงเสียงลมหายใจแผ่วเบาเท่านั้นที่ผมสามารถได้ยินในเวลานี้

     

    คุณสายลมที่พัดมาครับ ผมแค่หวังว่าคุณจะพัดพาเอาความไม่สบายใจของคริสออกไปนะ เพราะความสุขของผมก็คือเขา แค่เขามีความสุขผมก็โอเคแล้วครับ

     

    ซักพักเขาก็ได้รับข้อความอะไรซักอย่าง หลังจากที่เขาอ่านมันแล้ว สีหน้าเขาแย่ลงไปในทันที นี่เป็นครั้งแรกที่ผมรวบรวมความกล้าสุดชีวิต ที่จะหันไปสบตาที่ก่อนหน้านี้เคยเปล่งประกายเสมอ แต่ตอนนี้มันดูหม่นหมองลงไปในถนัดตา ผมค่อยๆโอบกอดเขาด้วยแขนอันไร้เรี่ยวแรง และเริ่มที่จะสั่นเทาของผม ทำไมผมเริ่มรู้สึกว่าผมกับเขาต้องจากกันไปไกลแสนไกล เหมือนผมจะไม่ได้เห็นเขาอีกแล้ว ทำไมกันนะ...

     

    ผมกับเขานั่งอยู่ด้วยกันไปเรื่อยๆ เขาพร่ำบอกผมว่า ขอให้เชื่อใจตัวเขานะ อย่าจากเขาไปไหนนะ ผมไม่เข้าใจทำไมเขาต้องพูดแบบนั้นด้วย ทั้งๆที่ตอนนี้เรายังอยู่ด้วยกัน..

     

    ซักพักเขาก็ขอกลับก่อนเพราะบอกว่าเมเนเจอร์ฮยอง โทรมาตามให้กลับไปที่หอได้แล้ว ผมบอกลาเขาเสร็จ กลับมาบ้านด้วยหัวใจอันหนักหน่วง ไหนๆก็ดึกขนาดนี้แล้ว ผมคงไม่มีกระจิตกระใจนอนแล้วหล่ะ

     

    เช้าวันที่ 15/05/2014 เวลา 6 โมงเช้า

    ผมจึงเข้าทวิตเตอร์ของผม ตอนนี้สิ่งที่อยู่หน้าทามไลน์ ทำให้มือผมสั่น ตาผมเริ่มพร่ามัว ผมเริ่มทำอะไรไม่ถูก  อยากจะกรีดร้องราวกับคนบ้าแต่ผมทำอะไรไม่ได้ ทำได้แค่ปล่อยให้น้ำตามันไหลลงมาแบบเงียบๆเท่านั้น  

     

    ผมไม่สามารถอธิบายความรู้สึกของผมออกมาเป็นคำพูดได้ ทุกสิ่งทุกอย่างรอบข้างผมดูเลวร้ายไปหมด กับข้าวที่ผมกินได้ไม่เคยเบื่อ ตอนนี้มันไร้รสชาติ แถมยังมีรสชาติเค็มแปร่งๆที่แทรกเข้ามาอีกตะหากไม่ใช่ว่าผมปรุงไม่ดีนะ แต่มันเป็นเพราะน้ำตาที่ตอนนี้มันก็ยังไหลไม่หยุดตั้งแต่เช้าแล้ว สิ่งที่ผมใช้เป็นกำลังใจในการใช้ชีวิตมันกำลังจะหายไปจากชีวิตผมตลอดกาล ถ้าผมรู้ว่าเป็นอย่างงี้ เมื่อคืนผมจะกอดเขาให้แน่นที่สุดเท่าที่จะทำได้

     

     

    ผมเผลอหลับไปหลายชั่วโมง พยายามสไลด์ทวิตให้เร็วที่สุดอ่านทุกตัวอักษรและทุกทวิต หวังว่าสิ่งที่ผมได้เจอมาจะเป็นแค่ฝันร้ายที่สุดในชีวิตของผมก็เท่านั้นเอง แต่นั้นก็ดูเหมือนเป็นความฝันลมๆแล้งๆที่ไม่มีทางจะเกิดขึ้นจริง

     

     

    หลายเดือนผ่านไป

     

                ผมเริ่มที่จะทำใจได้กับเรื่องที่เกิดขึ้นนี้ผ่านมา 3 เดือนแล้ว ตอนนี้เขาไม่ใช่คริสของผมอีกต่อไป ตอนนี้เขาเป็นนักแสดงอู๋ อี้ฝาน นักแสดงหน้าใหม่ไฟแรงที่เป็นที่พูดถึงในประเทศจีน ตอนนี้เป็นเวลาเดียวกันกับเมื่อหลายเดือนที่แล้ว ที่เขาเรียกผมออกมากระทันหันกลางดึก  ผมเดินอยู่คนเดียว เตร็จเตร่ไปตามที่ๆเราเคยเดินด้วยกัน เก้าอี้ตัวเดิมตัวที่เราเคยนั่งด้วยกัน ทัศนียภาพเดิมๆที่ผมกับเขาเหม่อลอยมองไปด้วยกันที่เส้นขอบฟ้า ผมนึกถึงช่วงเวลาที่ได้เห็นเขาในทีเซอร์ ติดตามเขามาตั้งแต่อัลบั้มมาม่า จนถึงอัลบั้มโอเวอร์โดส ป็นเวลา 2 ปีกว่าๆที่ทำให้ผมมีความสุขที่สุด

     

    เสียงของเขายังตราตรึงอยู่ในใจของผม ทุกๆคำพูด ทุกๆรอยยิ้มผมจดจำมันได้อย่างดี  ผมกำลังอยู่ในที่ที่มีแค่ผมกับเขา อู๋ อี้ฝานเท่านั้นที่รู้ นี่คือที่แห่งความทรงจำของเรา และมันจะเป็นอย่างงี้ตลอดไป

     

     

     

    06-11-2014

                ผมจางอี้ชิง ผู้ชายธรรมดาๆคนนึงที่เป็นแฟนคลับของคุณ   คนที่รักคุณสุดชีวิต ผมจะยืนเคียงข้างคุณไปตลอดกาลถึงแม้คุณจะไม่เห็นผมอีกแล้วก็ตาม ไม่ว่าคุณจะทุกข์ใจขนาดไหน อยู่อย่างโดดเดี่ยวท่ามกลางผู้คนมากมาย ผมก็จะเป็นคนที่คอยอยู่ข้างหลังคุณเงียบๆและผลักดันคุณไปจุดสูงสุดเอง...

     

                                                    รักคุณตลอดไป อู๋อี้ฝานผู้ชายที่เป็นดั่งแสงสว่างในชีวิตของผม.














     CR.SHL
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×