คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
‘กรี๊งงงงงงงงง....งงงงง..งงงงงง’
เสียงแผดร้องของโทรศัพท์ดังขึ้น ส่งผลให้คนที่จมอยู่กับเตียงอยู่หลายชั่งโมง จำต้องลุกขึ้นรับสายอย่างเสียไม่ได้ เมื่อเห็นว่าเบอร์ที่ขึ้นโชว์อยู่หน้าจอนั้นเป็นใคร
‘คิม จุนมยอน’
“ว่าไง”
[ นายอยู่ไหนแล้วเนี่ยห๊ะ! ฉันโทรไปทำไมไม่รับ มีโทรศัพท์เอาไว้ทำไมห๊ะ!! หัวหน้าเรียกประชุมด่วนตอนเก้าโมงตรง นายจำได้รึเปล่า รู้ไหมตอนนี้หัวหน้าเอาแต่ถามถึงนาย ฉันไม่รู้จะแก้ตัวยังไงแล้วนะ อู๋อี้ฟาน ]
เสียงโวยวายที่หลั่งไหลมาอย่างรวดเร็วทันทีที่ได้ยินเสียงอู๋อี้ฟาน จนทำให้ต้องยกโทรศัพท์ออกห่างจากหู ก็พอจะรู้ว่าคนปลายสายนั้นโมโหขนาดไหน ก็น่าจะโกรธมากอยู่หรอกเพราะมีสายที่ไม่ได้รับเกือบห้าสิบสายที่ล้วนแล้วก็มาจากคิมจุนมยอน ‘คู่หู’ ของเขาเองทั้งนั้น
“อะไรกันเนี่ย มีแต่ด่า ด่า ด่า ตอนนี้ฉันอยู่บ้าน แล้วตอนนี้เพิ่งจะแปดโมงเอง นายจะกังวลไปทำไม? หัวหน้านัดตั้งเก้าโมง อี้ฟานซะอย่างทันแน่นอน!!”
[ ให้มันแน่เถอะ คราวก่อนนายก็พูดแบบนี้ แล้วไง? สุดท้ายก็ไม่พ้นฉันที่คอยแก้ตัวให้! รับหน้าให้! ]
“……….”
[ เงียบอีกนะ...ด่าฉันในใจล่ะสิ....ช่างเถอะ นายรีบมาเลยนะ ดูเหมือนกับว่าคราวนี้เป็นคดีใหญ่ หัวหน้าดูเป็นกังวลมาก…..แล้วอย่าให้ฉันต้องโทรตามนายอีกและ.....ฉันต้องเห็นหน้านายก่อนเก้าโมงตรง เข้าใจนะ.]
‘ตู้ด...ตู้ด...ตู้ด...ตู้ด......’
เสียงโทรศัพท์ที่ถูกตัดออกไป พร้อมๆกับเสียงถอนหายใจของคนที่เพิ่งตื่น
“ในใจนายคงจะเห็นใจแต่หัวหน้าสินะ”
ประชดให้กับคนที่เพิ่งตัดสายไป เมื่อคืนอุตส่าห์ไปฉลองที่ปิดคดีสำเร็จ คิดว่าจะได้พักบ้าง กลายเป็นว่าหัวหน้าดันโทรเข้ามาตอนดึกว่าให้มาประชุมกันในตอนเช้า ทั้งๆที่ในวันพรุ่งนี้เป็นวันหยุดของพวกเขา
ก็รู้อยู่หรอกว่าการเป็น ‘เจ้าหน้าที่พิเศษ’ งานมันจะหนักกว่า แต่ทำงานทุกวัน อยู่กับคดีแปลกๆและพวกฆาตกรโรคจิตมันก็ทำให้ ‘คริส’ หรือ อู๋อี้ฟานคนนี้อยากจะเป็นบ้าได้เหมือนกัน
ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่รีบลุกไปเข้าห้องน้ำ เมื่อเห็นว่าเข็มสั้นของนาฬิกาที่เคยชี้ที่เลขแปด กำลังจะเดินไปหาเลขเก้าในเร็วๆนี้ ซึ่งบ่งบอกว่าเขาเหลือเวลาไม่มากแล้วในการเดินทางไปยังศูนย์บัญชาการให้ทันเวลา
………………………………………...........................…………..
“หึ้ย....อย่างนี้ตลอดเลยนะ” เสียงใสบ่นงึมงำพร้อมกับยู้ปากกับโทรศัพท์คนเดียว จนทำให้คนที่มองดูอยู่อดที่จะถามไม่ได้
“เป็นอะไรไปซูโฮ คริสยังไม่ตื่นอีกสินะ”
“ครับพี่ลู่หาน ปัญหาเดิมที่เจ้าตัวไม่ยอมแก้สักที.....หัวหน้าก็เอาแต่ถามผม....ผมไม่รู้จะตอบยังไงแล้วเนี่ย”
“ก็พวกนายเป็นคู่หูกันนิ จะให้ไปถามใครได้หล่ะ”
คนเป็นพี่ตอบแบบยิ้มๆ ลู่หานเป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนของจุนมยอน พอจบก็ไปเป็นเจ้าหน้าที่ที่เมืองจีน และก็เหมือนอีกหลายๆคนรวมทั้งจุนมยอนเองก็ด้วยที่เมื่อมีผลงานโดดเด่น หรือมีคุณภาพ จะถูกขอให้ย้ายมายัง IDC หรือ International Detective Center. แห่งนี้ ในฐานะ ‘เจ้าหน้าที่พิเศษ IDC’ ภายใต้การบังคับของรัฐบาลกลาง ลู่หานเป็นคนที่ใจดีมากมาก แต่ก็จริงจังในเรื่องงาน เมื่อเทียบกับลู่หานแล้วจุนมยอนคิดว่ายังอ่อนกว่ามากในเรื่องการทำงาน ทั้งๆที่อายุก็ห่างกันเพียงปีเดียว
ต่างจากคริส แม้คริสจะอายุมากกว่าเขาแต่จุนมยอนเองก็ยังคิดว่าตัวเองกับคริสระดับฝีมือใกล้เคียงกัน ทำให้การเคารพรุ่นพี่ทั้งสอง คือ ลู่หาน และ คริส ของจุนมยอนต่างกันสิ้นเชิง จุนมยอนเคารพลู่หานมาก ต่างจากคริสที่ตัวเองแทบจะไม่เรียกพี่เลยด้วยซ้ำ แล้วอีกฝ่ายก้อไม่ได้ทำท่าว่าจะสนใจเลย
“ไม่รู้ว่าเขายังเห็นผมเป็นคู่หูรึเปล่า ทำอะไรแทบไม่เคยบอก ไม่เคยปรึกษา ไม่เคยที่จะฟังกันเลย”
คิมจุนมยอน หรือที่ใครในหน่วย IDC ต่างเรียกว่า ซูโฮ เอ่ยขึ้นอย่างน้อยใจ เขากับคริสคงเป็นคู่เดียวในองค์กรที่ดูท่าจะไม่เข้ากันอย่างที่สุด
“แรกๆ ก็แบบนี้แหละ พี่กับแบคฮยอนก็ทะเลาะกันออกบ่อย”
“แต่นี้มันนานแล้วนะครับ....เฮ้อ.....ช่างมันเถอะ แล้วแบคฮยอนล่ะครับ เมื่อกี้ผมยังเห็นอยู่ลานจอดรถใต้ดินอยู่เลย ?? ”
จุนมยอนพยายามเปลี่ยนเรื่องคุย ทำไมจะไม่รู้ว่าที่ลู่หานพูดก็เพื่อที่จะให้จุนมยอนสบายใจเท่านั้น ในเมื่อคู่ของลู่หานและแบคฮยอนเข้ากันดีจะตายไป พี่ลู่หานเป็นคนใจดี ส่วนแบคฮยอนก็น่ารัก ขี้กวนนิดๆ สองคนนี้เวลาทำงานจึงทำด้วยความราบเรียบและเข้าใจกัน แทบจะไม่มีอะไรให้ทำเลาะกันเลย
“เห็นว่าไปซื้อกาแฟข้างนอกน่ะ”
ลู่หานตอบพลางตรวจแฟ้มคดีเก่าที่เพิ่งปิดไป จุนมยอนพยักหน้ารับไปอย่างนั้น อย่างแบคฮยอนเนี่ยนะดื่มกาแฟ แต่ถ้าอยากจะดื่มจริงๆที่หน่วยงานเราก็มีให้ชงฟรีอย่างนั้นค่อยจะเหมือนคนอย่าง พยอนแบคยอน แต่ที่ขนาดออกไปซื้อข้างนอกแบบเนี่ย ซื้อมาฝากลู่หานแน่นอน เพราะลู่หานดื่มกาแฟจากองค์กรไม่ได้ แบคฮยอนเนี่ยน่ารักจริงๆ ทำให้อดคิดถึงคู่หูของตัวเองไม่ได้ ถ้าเขาและคริสต้องมาดูแลกันแบบนี้ ไม่เขาก็คริสคงกัดลิ้นตัวเองตายก่อนแน่
.
.
.
.
.
.
.
.
คิดอะไรเรื่อยเปื่อยไปได้สักพัก เสียงแหลมเล็กที่มาก่อนตัวคนก็เรียกสติจุนมยอนคืนมา คนตัวเล็ก ปรากฎตัวพร้อมกับรอยยิ้มตาสระอิ กับกาแฟและขนมในมือ ที่เจ้าตัวลงทุนไปซื้อมา แล้วก็เป็นไปตามคาดเมื่อเจ้าตัวเอากาแฟและขนมที่ซื้อมาบางส่วนให้ลู่หาน ส่วนเจ้าตัวมีแค่นมกับขนมที่เหลือเท่านั้น ก็แค่ไปซื้อให้ลู่หานใช่ไหมล่ะแบคฮยอน
พยอนแบคฮยอนอายุเท่ากันกับจุนมยอน ทั้งคู่เป็นเพื่อนรุ่นเดียวกันที่ IDS หรือ International Detective School
แต่เพียงแต่อยู่กันคนละห้อง เป็นโรงเรียนสอนนักสืบ สอนทุกอย่างเพื่อให้นักเรียนสามารถต่อยอดได้หลายๆด้าน ทั้ง กฎหมาย การอ่านใจฆาตกร การสอบสวน การยิงปืน รวมทั้งศิลปะป้องกันตัวอื่นๆด้วย ซึ่งโรงเรียน IDS จัดตั้งขึ้นเพื่อเป็นโรงเรียนที่สร้างสายสืบที่มีฝีมือ ให้กับหน่วยงานพิเศษต่างๆ ทั้งภาครัฐและเอกชน รวมทั้ง ศูนย์บัญชาการพิเศษ IDC แห่งนี้ด้วย
“นี่ ซูโฮ”
“หืม แบคฮยอน??”
“รู้อะไรรึเปล่า เดือนหน้าทาง IDS จะส่งนักเรียนมาฝึกงานที่หน่วยเราน๊า ฉันตื่นเต้นชะมัดเลยจะได้เป็นรุ่นพี่สักที”
“เดือนหน้าหรอ.......จริงสินะเด็กๆกำลังจะเป็ดโรงเรียนนิ”
เป็นประจำทุกปีที่ IDS จะส่งนักเรียน ม.ปลายปีสาม ที่ได้คะแนนสูงสุด ในแต่ละห้องมาฝึกในหน่วยงานต่างๆเป็นเวลา 1 ปี เพื่อเรียนรู้ประสบการณ์และวิธีการทำงาน และเอาความรู้จักเอาความสามารถที่เรียนมาไปใช้ให้เป็น โดยจะมีเจ้าหน้าพี่เลี้ยงที่คอยให้คำแนะ ดูแล ให้คะแนน และประเมินในท้ายปี
กำลังจะถามแบคฮยอนต่อ แต่ก็ต้องชะงัก เมื่อได้ยินคำถามที่เจ้าตัวลำบากใจที่จะตอบมากที่สุดตอนนี้
“คิมจุนมยอน อู๋อี้ฟานมารึยัง?!!”
.
.
.
.
.
.
“หัวหน้า...คือ”
“ว่าไง”
จุนมยอนเหงื่อตก เหลือบมองนาฬิกา ซึ่งตอนนี้บ่งบอกเวลาว่า
’08:58 น.’
“คะ....คือว่า”
“ว่าอะไร ผมบอกให้คุณตามเขามา ตกลงคุณได้ตามเขามารึเปล่า??”
“ตะ....ตะ...ตามแล้วครับ แต่ว่า…..” ซูโฮกลืนน้ำลายแทบจะไม่ลงเช่นเดียวกันกันลู่หานและแบคฮยอนที่ตอนนี้ยืนให้กำลังใจอยู่ในโต๊ะประจำตัวของตัวเอง
“พวกคุณเป็นคู่หูกันประสาไหนห๊ะ!!!”
’08:59 น.’
“เออ... คือ.คริส..เอ้ยอู๋อี้ฟาน...เขา..เขา”
“ผมอยู่นี้ครับ ” เสียงทุ้มๆพร้อมกับร่างของชายผู้ซึ่งจุนมยอนต้องการเจอตั้งแต่ครึ่งชั่งโมงที่แล้ว ปรากฏขึ้นมาพร้อมกับเสียงถอนหายใจอย่างโล่งอกของจุนมยอน และกองเชียร์ยืนที่ลุ้นอยู่อย่างลู่หาน และแบคฮยอน
"เขามาแล้วครับหัวหน้า"
“นายมาช้านะอี้ฟาน แต่ช่างเถอะมาถึงแล้วก็รีบเข้ามาในห้องประชุมเลย ด่วน !” เมื่อสิ้นคำสั่ง หัวหน้าหรือ ชเวซีวอน ก็เดินเข้าไปในห้องประชุมไปแทบจะทันที จุนมยอนหันกลับมาพร้อมยกนิ้วชี้คาดโทษให้กับอู๋อี้ฟาน คู่หูตัวซวยของเขา ที่ยังยืนยิ้มแบบท่าทางไม่มีความผิด แบบที่จุนมยอนคิดว่ามันกวนตีนสุดๆ
“เพราะนายคนเดียวเลย ฉันอาจจะถูกหัวหน้าไล่ออกถ้านายยังไม่มา”
“หัวหน้าไม่ทำแบบนั้นหรอก แต่ถ้าจะทำจริงๆ นายก็ควรขอบใจฉันนะที่เมตตามาทันเวลาให้นายไม่ถูกไล่ออก แต่ยังไม่ต้องขอบใจฉันตอนนี้หรอกนะ ฉันไม่อยากให้นายฝืนใจตัวเอง เอาไว้ให้นายกล้าเมื่อไร ค่อยมาตอบแทนฉันแล้วกันฉันไม่ถือหรอก”
อี้ฟานยักไหล่พร้อมเลิกคิ้วเอียงคอแบบไม่แคร์ ยิ่งเห็นจุนมยอนโกรธหรือโมโห อี้ฟานกลับสนุกทุกที จุนมยอนกำมัดแน่น กัดฟัดกรอด นี้ไอ้คนที่อยู่หน้าเขากล้าพูดเอาความดีใส่ตัวได้ยังไง โกรธจนขนาดว่าถ้ามีแว่นสามมิติ คงจะได้เห็นควันลอยออกมาจากหูตัวเองแน่แท้
“รีบเข้าไปกันเถอะ เดี๋ยวหัวหน้ามาว่าเอา คราวนี้ไม่เกี่ยวกับฉันแล้วนะ” พูดจบก็รีบดึงมือคนตัวเล็กที่กำลังโกรธจนหน้าแดงให้เดิมตาม เข้าห้องประชุมหลังลู่หานและแบคฮยอนที่เดินเข้าไปก่อนหน้านี้
............................................................................................................................................
“เอาล่ะ ก่อนอื่นต้องขอโทษพวกนายด้วยที่ต้องเรียกตัวพวกนายมา ทั้งที่คดีเพิ่งปิดไปน่าจะได้พักผ่อน แต่คราวนี้เป็นเรื่องใหญ่จริงๆ”
“ไม่เป็นไรหรอกครับพี่ซีวอน เอ่อ..หัวหน้า พวกผมยินดี” จุนมยอนรีบตอบเพราะไม่อยากให้หัวหน้าต้องลำบากใจไปมากกว่านี้ แต่มันกลับสร้างความไม่พอใจให้กับอี้ฟาน ไม่ใช่เพราะการสืบคดี แต่เป็นเพราะตัวจุนมยอนเองที่ดูเป็นห่วงหัวหน้าจนออกหน้าออกตา ซีวอนยิ้มให้จุนมยอนก่อนจะพูดต่อ
“เห็นแฟ้มที่อยู่หน้าพวกคุณแล้วใช่ไหม มันคือข้อมูลที่ทาง สน.เขตคังวอน ส่งมา ข้อมูลบอกว่าพบศพเจ้าหน้าที่พิเศษ คิมจุนโฮ ที่อุทยานป่าคังวอน”
“เป็นเจ้าหน้าที่ IDC แล้วไปทำอะไรในป่าครับ” <- แบคฮยอน
“เจ้าหน้าที่ คิมจุนโฮ อยู่ในช่วงการขอลาพักร้อน คาดว่าคงจะไปเที่ยวล่าสัตว์ ในตอนแรกทางนั้นสันนิฐานว่าถูกสัตว์ป่าทำร้าย เพราะบริเวณร่างกายเต็มไปด้วย เขี้ยวเล็บของหมี แต่ทางครอบครัวไม่เชื่อคิดว่าทางเขตคังวอนต้องการแค่ปิดคดีให้ได้เท่านั้น และยังมีข้อน่าสงสัยอยู่บางข้อ”
“อะไรบ้างครับ” <-ลู่หาน
“ข้อแรก สัตว์พวกนี้จะไม่ทำร้ายคนก่อน และไม่พบการต่อสู้หรือล่าสัตว์ของผู้ตายเลย หรือถ้าสัตว์เข้ามาจริง ระดับเจ้าหน้าที่ IDC แบบนั้นทำไมไม่รู้จักป้องกันตัวเอง กระสุนยังอยู่ครบไม่มีการยิ่งใดๆทั้งสิ้น ข้อสอง เมื่อไม่มีการต่อสู้ ทางนั้นจึงสรุปว่า คิมจุนโฮ หัวใจวายตายก่อนที่หมีจะมากิน แต่ว่า...”
“แต่อะไรครับหัวหน้า” คราวนี้เป็นคริสเอง เห็นคนถามไปหมดแล้ว ก็เลยถามบ้าง แต่คนที่ตอบกลับไม่ใช่ซีวอน
“หมีไม่กินคนตายน่ะสิ ถามมาได้ คิดบ้างไหมก่อนถามน่ะห๊ะ!” เป็นจุนมยอนที่ตอบมา เห็นได้ชัดว่าคนตัวขาวคนนี้ยังเคืองอี้ฟานอยู่ ตั้งท่าจะเถียงกลับแต่ก็ตอบเงียบไว้ เพราะเสียงห้ามจากหัวหน้าดังขึ้นมาก่อน
“เอาล่ะ..เอาล่ะ และเพราะเป็นเจ้าหน้าที่ของ IDC ทำให้ทางองค์กรเราถูกเพ่งเล่งเรื่องความสามารถของคนในหน่วยของเรา พวกคุณต้องไปคังวอนในวันนี้โดยเร็ว รายละเอียดต่างๆอยู่ในแฟ้ม ผมได้ส่งเจ้าหน้าที่พิเศษคิมจงอินและหวางจือเทาลงไปเก็บหลักฐานเพิ่มเติม ณ ที่เกิดเหตุแล้ว พวกคุณลงไปสมทบกับพวกเขาได้เลย!”
“ครับ หัวหน้า !!!”
TBC.
>>>>เย้ เอาอินโทรมาลงแล้ว ตอนที่1 เดี๋ยวคงจะตามมา ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะคะ
ไรท์เป็นมือใหม่ มีอะไรแนะนำบอกได้ค่ะ ไรท์จะได้เอาไปปรับปรุงตัวเอง
>>>>ตอนหน้า มีจงอินกับเทาค่ะ เดากันเล่นๆนะคะ ว่าเด็กที่จะมาใหม่เป็นใคร
ใบ้ ว่ามีสองคนค่ะ ^^
>>>>จากข่าวเรือเกาหลีล่ม คนสูญหายเยอะมาก ขอให้ปลอดภัยด้วยเถอะ
ความคิดเห็น