บันทึกจากอดีตสู่ความทรงจำ

ข้อมูลเบื้องต้น

ช่วยเม้นเป็นกำลังใจให้หน่อยนะคะ 

เนื้อเรื่อง

                            เช้าวันนี้ผมตื่นขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม และคราบน้ำตาเนื่องจากเมื่อคืนผมได้ฝันถึงผู้หญิงคนหนึ่ง เธอผู้ทำให้ผมยิ้มได้เสมอ และได้รู้สึกอบอุ่นอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เรื่องราวนี้ได้เกิดขึ้นเมื่อห้าปีผ่านมาแล้ว ตอนนั้นผมอายุประมาณ 20 กว่าๆเรื่องเกิดขึ้นในเช้าวันหนึ่งเมื่อผมเข้าไปยังที่ทำงานของผม ผมได้พบเข้ากับหญิงสาวคนหนึ่งในลิฟต์ เธอเป็นผู้หญิงที่ดูน่ารัก ผมสีน้ำตาลอ่อนของเธอถูกดัดเป็นลอนเหมือนตุ๊กตา ซึ่งผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นธรรมชาติมาแต่เกิด หรือเธอไปทำมาจากร้านทำผม แต่ไม่ว่ายังไงเธอก็ดูน่ารักอยู่ดี เธอแต่งชุดฟอร์มของที่ทำงานผมแต่ผมเองก็ไม่เคยเห็นหน้าเธอมาก่อนจึงรู้ว่าเธอไม่ใช่พนักงานเก่าแน่ๆ

                    เมื่อลิฟต์ขึ้นมาถึงชั้นสามซึ่งเป็นห้องทำงานของผม ผมเดินออกมาและตรงไปยังโต๊ะของผมเองซึ่งมีเอกสารกองอยู่เต็มโต๊ะไปหมด พี่ตุ้ยรุ่นพี่ที่ทำงานร้องทักผมตอนเข้ามา  “ มาแล้วหรอจาง เป็นไงดูงานยุ่งมากเลยนะถ้ามีอะไรให้พี่ช่วยก็บอกล่ะ ” ผมยิ้มให้พี่ตุ้ยอย่างเป็นกันเองพี่ตุ้ยนับว่าเป็นรุ่นพี่ที่นิสัยดีมาก ถึงภายนอกพี่แกจะดูไม่ค่อยมีภูมิฐานสักเท่าไหร่ผมแกล้าน ดูอ้วนๆ แต่ก็เป็นที่รักของทุกคน ผมลืมบอกไปรึเปล่าว่าผมเป็นลูกครึ่งไทยจีน สีผิวของผมถึงได้ขาวซีด แต่หน้าตาผมก็นับว่าหล่อเหลาทีเดียวแบบตี๋ๆครับ พอถึงเวลาพักกลางวันผมกำลังจะออกไปกินข้าวกับเพื่อนๆผมก็ได้พบเธอคนนั้นอีกครั้ง เธอคนที่ผมได้พบเมื่อเช้าในลิฟต์ เธอหันมาเห็นผมพอดีผมจึงยิ้มให้กับเธอ เธอเองก็ยิ้มตอบ ผมได้สอบถามจากคนในที่ทำงานว่าเธอเป็นใครก็ได้คำตอบมาว่า

                    เธอเป็นพนักงานใหม่ที่เข้ามาทำงานในตำแหน่งเลขาของผู้จัดการฝ่ายการตลาด เมื่อผมกลับถึงบ้านก่อนเข้านอนผมก็นึกถึงหน้าเธอขึ้นมาอีกครั้งและหวังว่าผมคงจะมีโอกาสได้ทำความรู้จักกับเธอมากกว่านี้ เช้าวันรุ่งขึ้นผมได้พบกับเธออีกครั้งในตอนกลางวัน นับว่าเป็นโชคดีของผมที่วันนี้ผมออกมาทานข้าวคนเดียวในร้านก๋วยเตี๋ยวแห่งหนึ่งซึ่งมีคนแน่นมาก จนที่นั่งเต็มไปหมดผมได้ยินเสียงของผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาพูดกับผมว่า “ ขอโทษค่ะขอนั่งด้วยได้ไหมคะ ที่นั่งเต็ม ” เมื่อผมเงยหน้ามองก็พบว่าเป็นเธอคนนั้นคนที่ผมอยากจะรู้จักผมคิดในใจว่าทำไมตัวเองถึงได้โชคดีแบบนี้นะ  ฟ้าสวรรค์ช่างเมตตาผมเหลือเกินผมบอดเธอว่าเชิญนั่งได้เลยครับ เราต่างคนต่างนั่งทานก๋วยเตี๋ยวกันอยู่นานจนผมเอ่ยถามเธอไปว่าเธอใช่พนักงานใหม่ในที่ทำงานของผมหรือเปล่า  ทั้งๆที่ความจริงผมก็รู้อยู่แล้วว่าใช่แต่ไม่รู้จะใช้วิธีไหนมาทำความรู้จักกับเธอ เธอชวนผมคุยสนุกมาก ผมเพิ่งรู้ว่าเธอเป็นผู้หญิงที่สดใสรื่นเริงทั้งๆที่ภายนอกเธอดูเรียบร้อยมาก

                    หลังจากนั้นมาผมก็ได้ทำความสนิทสนมกับเธอมากขึ้นเรื่อยๆเธอชื่อฟ้า  ผมส่งอีเมลล์ไปหาเธอ โทรคุยกับเธอแต่ก็ไม่ได้ถึงขั้นคบกันเป็นแฟน ผมยังไม่กล้าถึงขนาดนั้นเพราะผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเธอคิดกับผมยังไง  เธอมักจะชวนผมคุยในเรื่องต่างๆ ไม่ว่าจะมีเรื่องอะไรไปเที่ยวที่ไหนมา ผมมีความสุขมากที่มีเธออยู่เคียงข้าง วันเกิดของผมเธอก็ส่งของขวัญมาให้เป็นปากกาสีเงินดูเท่ดี เธอเขียนบอกมาว่าเก็บไว้ดีๆล่ะฉันตั้งใจไปหาซื้อมาให้เชียวนะฉันเห็นว่าสีนี้ดูซีดๆเหมาะกับผิวของนายดี ทุกวันความผูกพันธ์ระหว่างผมกับเธอก็ยิ่งมากขึ้นเรื่อยๆ  พอนานไปผมก็ได้รู้ว่าบ้านเธอร่ำรวยมากแม่ของเธอทำธุรกิจร้านเพชร ตัวเธอเองก็มีความรู้ดีเรียนจบมาจากเมืองนอก แม้ว่าเธอจะไม่เคยรังเกียจผม แต่ผมก็อดที่จะคดไม่ได้ว่าเราช่างแตกต่างกันมากเหลือเกิน

                    มีอยู่วันหนึ่งผมโทรไปหาเธอแต่เสียงคนรับโทรศัพท์กลับไม่ใช่เธอ แต่เป็นเสียงของผู้หญิงคนหนึ่งที่น้ำเสียงดูสูงอายุ หญิงคนนั้นถามผมว่าผมเป็นใคร เอบอกกับผมว่าถ้าผมคิดจะไปยุ่งเกี่ยวกับลูกสาวของเธอขอให้ล้มเลิกความคิดไปซะ เพราะเธอได้จัดการหมั้นหมายลูกสาวของเธอไว้กับผู้ชายที่ดีที่เหมาะสม เป็นถึงเจ้าของบริษัท มีเงินทองร่ำรวย หลังจากนั้นมาผมก็ไดทราบข่าวว่าเธอไม่ได้มาทำงานที่บริษัทแล้ว และยังได้ข่าวอีกว่าเธอกำลังจะแต่งงาน ผมเสียใจมากผมรักเธอ ผมไม่อยากเสียเธอไปแต่ผมเองก็ไม่อยากเป็นคนเห็นแก่ตัวที่เลี้ยงดูเธอให้สุขสบายไม่ได้ หลังจากนั้นผมได้จดหมายฉบับหนึ่งในตู้จดหมายของผมข้อความในนั้นผมจำได้ดีว่าเป็นลายมือของเธอ เธอเขียนมาหาผมว่า

“ จางฟ้าต้องขอโทษด้วยที่ฟ้าต้องไปแต่งงานกับคนที่คุณแม่ท่านต้องการ ทั้งๆที่ความจริงแล้วฟ้าเองก็ไม่ได้รักผู้ชายคนนั้นเลย คนๆเดียวที่ฟ้ารักก็คือคุณ ฟ้าไม่เคยบอกเรื่องนี้กับคุณฟ้าเสียใจมาก เราน่าจะมีเวลาได้อยู่ใกล่ชิดกันมากกว่านี้ แต่ฟ้าเองก็ไม่อยากทำให้คุณแม่ต้องเสียใจ ฟ้าไม่รู้ว่าจางรักฟ้าเหมือนที่ฟ้ารักจางหรือเปล่า แต่ยังไงฉันก็จะรักและเป็นห่วงคุณตลอดไป ดูแลตัวเองให้ดี ขอให้จางมีความสุข         ฟ้ารักจางมาก  ”  

                    ผมอ่านจดหมายไปร้องไห้ไป ผมอยากตะโกนบอกเธอจริงๆว่าผมก็รักเธอมากเหมือนกัน ผมเชื่อว่าเธอต้องรู้แน่ เพราะแม้ว่าตัวเราจะอยู่ห่างไกลกันแต่ใจของผมยังอยู่กับเธอเสมอ แม้ว่าวันนี้ที่ผมได้ฝันเห็นหน้าเธอมันก็ทำให้ผมรู้สึกอบอุ่นและมีความสุขมาก ผมไม่ได้คาดหวังให้เธอกลับคืนมาแต่ยังคงรักและปรารถนาดีกับเธอ หวังจะเห็นเธอมีความสุขตลอดไป


อ่านแล้วรู้สึกอย่างไรกันบ้างก็ช่วยคอมเม้นมานะคะ หรือว่าจะแนะนำก็ได้ค่ะขอบคุณผู้อ่านทุกคนนะคะ