Chronicle of the fallen angel

แคซซานเดอร์ เดอะ เดสพอยเลอร์คิลเลอร์

อายุ 200ปี

สายพันธุ์ มนุษย์อมตะ แอซตราตีซ

“หากจะมีแอซตราตีสคนใดพละกำลังความแข็งแกร่ง รวมไปถึงสติปัญญาความสามารถ เทียบกับยอดขุนพลขององค์จักรพรรดิได้แล้วก็คงมีแค่ แคซซานเดอร์เท่านั้น” 

เพลงดาบเหมือนไลอ้อน สง่างามดั่งฟูลกริม ความแข็งแกร่งของอันกรอน ความแน่วแน่ของโรกัล ดอร์น ทรหดดั่งมอร์ ทาเลี่ยน คงกระพันอย่างวัลแคน

ตอนที่0

เกียรติแห่งจอมอัศวิน

ศหัสวรรษที่ XX

องคกรค์เกรย์ไนท์และแบล็คเทมพลาร์ถูกกวาดล้างโดยคำสั่งของไพรมาคกัลลิมาน ด้วยอ้างว่าเป็นพวกนอกรีต แบ่งแยกจักรวรรดิ บูชาเคออส ลัทธิวิปลาส การล่าแม่มดนี้ได้รับความเห็นชอบจากศาสนจักร สมาชิกเกรย์ไนท์และแบล็คเทมพลาร์จึงถูกจับกุม เผาทั้งเป็นด้วยปืนไฟ สมาชิกที่หลือ ก็มิวายถูกตามรังควาญ จำต้องปิดบังตัว ลี้ภัยไปนอกเขตที่อำนาจของอิมพีเรียมไปไม่ถึง แตกระแหงกันจนไม่สามารถรวมกลุ่มกันได้อีก 

.

“ความผิดของพวกเจ้าคือการครอบครองลีลิกอันทรงคุณค่าโดยไม่ได้รับอณุญาติ วางแผนก่อการปฎวัติกบฎแบ่งแยกดินแดน ผูกมิตรกับเบลลากอร์ พวกเคออสนอกรีตศัตรูคู่บ้านคู่เมืองเรามาช้านาน” พระสันตะปะปาประกาศราชโองการเสียงก้อง ชัดทุกตัวอักษร “ความผิดมหันต์เช่นนี้สมควรถูกเผาทั้งเป็นด้วยเพลงไฟศักดิ์สิทธิ์ วิญญาณของพวกเจ้าทุกตัวจะไม่ได้รับการคุ้มครองในโลกหลังความตายจากพระเมตตาขององค์เทพจักรพรรดิ วิญญาณพวกเจ้าทุกตัวจะต้องทุกข์ทรมานเสียยิ่งกว่าตกนรก มันยังเล็กน้อยกว่าที่พวกเจ้ากระทำไปเสียอีก รู้ไว้ซะ เจ้าพวกนอกรีต”

ไฮท์มาแชล เฮลเบลก , ซูพรีมแกรนด์มาสเตอร์ คัลดอร์ ดราโก้ , กาแลนด์ โคลว์ , ลิวิ่งเซ่นต์ เซเลสทีน และบุคคลสำคัญอื่นๆ แขนขาถูกตัดร่างตรึงอยู่บนกางเขนรูปอินทรีย์สีทองสองหัวสยายปีก ภาพลานประหารฉายไปทั่วเทอร์ร่า และ อิมพีเรียมทั่วทั้งจักรวรรดิ เป็นเพื่อเชือดไก่ให้ลิงดู

“มีอะไรจะแก้ตัวกับข้าและบรรดาราฎรไหมเจ้าพวกนอกรีต” ไพรมาคกัลลิมาน ยื่นคำขาด รอบข้างขนาบด้วย ลอร์ด ออฟโซลาร์ , ทราจัน วาโลลิซ และขุนนางคนสำคัญที่เกณฑ์จากอัลตร้ามา องค์รักษ์เกราะทองยืนประจำตำแหน่งโดยไม่พูดอะไร

คัลดอร์ ดราโก้ สูดลมหายใจ “ไม่ว่าจะผ่านไปนานเท่าไหร่สันดานพวกแกก็ไม่เคยเปลี่ยนเลยจริง จริ้ง เจ้าพวกแอซตราตีซบ้าเลือด”

“อะไรนะ”

กัลลิมาน ยกมือหยุดพระสันตะปะปาไม่ให้พูดอะไรไปมากกว่านี้ “ปล่อยให้ท่านแกรนด์มาสเตอร์์พูดเถิด”

“เจ้าคิดว่าสิ่งที่เจ้าทำมันถูกแล้วเหรอกัลลิมาน”

“หยุดพูดแบบนั้นกับพระองค์นะเจ้าคนชั่ว รู้ไหมว่าท่านเป็นถึงพระบุตรลำดับที่13ขององค์จักรพรรดิเชียวนะ ถ้าไม่หยุดข้าสาบานจะตัดลิ้นเจ้า”

“คลีมอร์” กัลลิมานเตือน

“ข ขอรับ”

คัลดอร์พูดอย่างตรงไปตรงมา คำพูดเสียดแทงคนบางคนจนอยู่นิ่งไม่ได้

“เหลวไหลเจ้าคนชั่ว เลิกพ่นพิษออกมาจากปากเน่าๆนั่นซะ แสลงหู”

“ความจริงก็คือความจริง ข้าพูดความจริง” คัลดอร์ ดราโก้ เข่นหัวเราะเฮือกใหญ่

“ย ยังมีหน้ามาหัวเราะอีก”

คราวนี้กัลลิมานไม่ได้ห้าม พลางพยักหน้าเป็นเชิงให้พระสันตะปะปาลงมือ

“เลิกพล่ามได้แล้ว เผามัน!!! เผามันให้หมด”

คัซโทเดซหยิบปืนไฟเผาตามรับสั่ง

“ข้าขอสาปแช่งให้พวกมันทุกตัวที่ทำกับข้าและพี่น้องของข้า ชิบหายให้หมด อิมพีเรียมจงพินาศ!!!”  แววตาอาฆาตจับจ้องพระสันตะปะปาและกัลลิมาน

“ต ตายซะ เจ้าคนชั่ว”

คัลดอร์ พ่นน้ำลายใส่หน้าพระสันตะปะปาคลีมอร์เป็นครั้งสุดท้าย ฤทธิ์เสมหะที่เชื่อมกับต่อมพิษของแอซตราตีซ เผาหน้าพระสันตะปะปาคลีมอร์ไปครึ่งซีก ดิ้นทุรนทุรายทั้งยืน

ตราอาควีล่ารูปอินทรีย์สองหัว ยกขึ้นบังการถ่ายทอดสดชั่วคราว

ก๊าาาก ฮ่า ฮ่า ฮ่าาา ก๊าาาาก ฮ่ะ ฮา ฮ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา ร้อนใช้ได้เลยนี้หว่า!!!

พวกที่กำลังถูกไฟเผาแทนที่จะกรีดร้องกลับกระแทกเสียงหัวเราะตามอย่างสนุกสนานราวงานรื่นเริง 

ก่อนเสียงนั้นจะดับไป…

เหล่าเทวทูตแห่งความตายบัดนี้ได้หมดสิ้นหน้าที่ของตนแล้ว ไร้ข้อผูกมัดใดๆต่อจักรวรรดิ ทิ้งทุกสิ่งไว้ในโลกมนุษย์ สละแล้วซึ่งกายเนื้ออันไม่เที่ยง ขยับปีกโบยบินสู่อ้อมกอดแห่งสรวงสวรรค์ที่พวกเขาจากมา

---

ไก่ย่างถูกเผา ไก่ย่างถูกเผา เอ้า มันจะโดนไม้เสียบ มันจะโดนไม้เสียบ เสียบตูดซ้าย จ๊าาก!! เสียบตูดขวา จ๊

คนอ่าน : เฮ้ย!! หยุุด หยุด หยุด หยุดแค่นั้น โจ๊ะโต๊ะมาเตะ ไอ่*ัด แล้วอีก2เรื่องแต่งไม่เสร็จซักที มัวแต่สัญยงสัญญาอยู่นั่นแหละ แล้วเนี้ยเล่นอะไร 

ไรด์ : ใจเย็นนะ ไรด์ขี้เกียจเอง

คนอ่าน : ไ*เ*รตอบ*้น*ีนขนาดนั้นเลยเหรอ

ไรด์ : ใจเย็นๆก่อน คือกว่าไรด์จะแต่งได้ซักตอนเนี้ยล่อไปเกือบปีเลยนะ เพราะมัวแต่เกลาคำ เนื้อเรื่องเลยไม่เดิน จะหาข้อมูลทียิ่งกว่าอ่านหนังสือ พอมาคิดอีกทีก็เสียเวลาชีวิตเยอะมาก ไม่รู้เอาเวลาไปทำอะไรลงแต่นิยาย 

คนอ่าน : พูดแต่ทำไม่ได้งั้นก็ไม่ต้องทำ

ไรด์ : ไรด์ต้องการให้เรื่องออกมาดีที่สุดเลยใช้เวลานาน

คนอ่าน : เลิกอ้างเถอะ ถ้าไม่ทำแล้วจะได้อะไร ที่สำคัญแทนทีจะเขียน คนอ่าน : คุยกับ ไรด์ : เอาเวลานี้ไปเขียนต่อไม่ดีกว่าเหรอ

ก็จริงอย่างที่ว่านะฮะท่านผู้อ่าน ไรด์ว่าจะไม่ซีเรียสกับการแต่งแล้ววะ

ขอให้มันแน่เถอะ

ร้อนจริงๆ ร้อนจริง จริ๊งงงงงงงงงงง