แน็ตตี้

ลำดับตอนที่ #1 : แด่เธอ

แน็ตตี้

เป็นผู้หญิงคนแรกและเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ก้าวข้ามมาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของผม

แน็ตตี้เป็นคนที่มีนิสัยร่าเริง ยิ้มแย้มแจ่มใส เธอดูมีความโดดเด่นกว่าผู้หญิงอื่นที่ผมเคยได้พบ แม้ว่าเธอจะไม่ได้จัดว่าเป็นคนที่สวยมาก แต่เสน่ห์ของเธอก็มีแรงดึงดูดพอที่จะทำให้ผมอยากเข้าไปทำความรู้จักกับเธอ

ผมและแน็ตตี้คุ้นเคยกันได้ไม่ยากนักนั่นก็เพราะเราเรียนอยู่ที่เดียวกันและภาระของผมก็มีมากซะด้วย นั่นเพราะบทบาทของผมในมหาลัยในฐานะรุ่นพี่

**รุ่นพี่ที่มีหน้าที่ดูแลน้องๆ ให้อยู่ในความสงบเรียบร้อย และเป็นรุ่นพี่ที่มากด้วยประสบการณ์ กับ น้องๆที่เริ่มเรียนรู้ชีวิตมหาลัยและเรียนรู้ประสบการณ์ที่จะนำไปใช้ในสังคมในอนาคต**

เธอเป็นนักศึกษาที่ผ่านการใช้ชีวิตมัธยมมาหมาดๆ และได้เข้าเรียนในมหาลัยเดียวกับผม ช่างเป็นบุพเพที่ชักนำเธอให้ได้มาเรียนยังที่แห่งนี้ โดยมีผมเป็นรุ่นพี่ที่ต้องให้คำแนะนำทุกเรื่องแก่เธอ ซึ่งนั่นก็เป็นเรื่องที่สุดแสนจะธรรมดา เนื่องจากตัวผมเองก็ผ่านหลายเรื่องมาไม่น้อย แม้ว่าตัวเองจะยังไม่ไปถึงไหนก็เถอะ แต่ก็ใช่ว่าผมจะเก่งมากนัก หากเพียงแต่เราห่างกัน 3 ปี ผมและแน็ตตี้ค่อยๆ สะสมความสนิทสนมกันมากขึ้น เนื่องจากแน็ตตี้เป็นคนที่ชอบเรียนรู้ เธอมักจะถามผมเกี่ยวกับปัญหาต่างๆ ทุกเรื่องที่เธอ

อยากรู้ ซึ่งกระผมก็พอจะตอบได้บางเรื่องตามที่ผมรู้และชำนาญ ซึ่งตลอดระยะเวลาที่ผมได้อยู่กับแน็ตตี้ ผมมีความรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก นั่นอาจเป็นเพราะอุปนิสัยขี้เล่นของเธอ ซึ่งเธอมักจะมาหาเรื่องเล่าขำขันมาสร้างเสียงหัวเราะภายในมหาลัย รวมถึงปัญหาโลกแตกที่เธอจะจดเก็บเอาไว้จากที่ต่างๆ เพื่อเตรียมงัดมาถามผมเป็นประจำ

"ยาเสพติดระบาดที่จังหวัดไหน" เธอยักคิ้วเชิงเย้ยหยัน

"อืม.....จังหวัดที่ 77 มั้ง" ผมตอบ (แบบว่ามั่วๆเอา)

"ผิด" หน้าตาบ่งบอกว่ากำลังดีใจและภูมใจสุดฤทธิ์

"แพร่ต่างหาก" เฉลยเสียงดังฟังชัดเจ๊งเป้ง

"ทามายต้องเป็นแพร่...งะ"ยังงงๆอยู่

"ก็ ยาเสพย์ติด แพร่ระบาดไงไม่เคยได้ยินรึไงพี่" หัวเราะแบบกวนประสาทสุดๆ

*ซึ่งมันก็จะออกมาในรูปนี้เสมอ ใบหน้าของเธอตอนนั้นนั่นแหละที่ทำให้ผมประทับใจ

*ใบหน้าที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความสุขไร้การเสแสร้งของเธอ

ช่วงพักกลางวันผมและแน็ตตี้มักจะไปทานข้าวด้วยกันอยู่เสมอ จนเพื่อนๆๆของผมชอบล้อเลียนกันอยู่เสมอ

"อิจฉาจังเลยโว้ย คนกะลังอินเลิฟ"ดูมันพูดเข้า

"วัวแก่ๆอยากกินหญ้าอ่อน เอ๊าะๆ ว่ะ อยากกินบ้างว่ะ"กวนตีนกันจัง

"สมภารกินไก่วัด เลี้ยงไว้ซะอวบเชียว" เดี๋ยวเหอะเมิง

***ก็ประมาณเนี๊ยะ

เป็นเสียงกัดเชิงเหน็บแนมที่เราทั้งสองมักจะได้ยินเสมอ จนเกิดความเคยชิน และทุกครั้งผมก็คอยสังเกตสีหน้าของแน็ตตี้เวลาที่เธอถูกล้อเลียนเมื่ออยู่กับผม หน้าของแน็ตตี้มักจะแดงเสมอแต่นั่นไม่ได้หมายความว่าแน็ตตี้จะโกรธ แต่เธอกำลังอาย รอยยิ้มของเธอมักจะปรากฏพร้อมๆ กับใบหน้าที่แดงระเรื่ออยู่เสมอ ผมสัมผัสถึงความรู้สึกนั่นได้

แม้ช่วงเย็นหลังเลิกเรียนเราก็มักจะใช้เวลาอยู่ด้วยกัน ทานข้าวด้วยกัน และกระผมก็จะขออาสาเป็นคนขับรถประจำตัวของเธอ แต่ไอ้รถประจำตัวของผมที่ว่ามันก็ไม่ได้โก้หรูแต่อย่างใด เพราะเป็นรถเล็กๆที่ขับเคลื่อนด้วยกำลังเพียงสองล้อ ก็ไอ้แมงกะไซด์เราดีๆ เนี่ยแหละ แต่เธอก็ไม่ได้แสดงท่าทีรังเกียจรังงอนอะไร พลอยทำให้ผมได้รับตำแหน่งที่ว่านี้ไปเลยโดยปริยาย

**งานพิเศษที่ไม่ได้ผลตอบแทนเป็นเงินแต่เป็นค่าของความรู้สึกดีๆ ที่มีค่ามากกว่า**

มือที่โอบกอดผมจากด้านหลังมันอบอุ่นนุ่มนวล เป็นสัมผัสที่เคยใฝ่หาจากใครซักคน และคนๆนั้นก็น่าจะเป็นแน็ตตี้คนนี้ เพราะทุกครั้งที่เธอซ้อนท้ายอยู่เบื้องหลังผม มันทำให้ผมรู้สึกราวกับเป็นผู้พิทักษ์มีหน้าที่ต้องคอยปกป้องเธอจากอันตราย อัตราความเร็วของคันเร่งถูกผ่อนลงเบากว่าเดิมมาก นั่นน่าจะเป็นคำยืนยันที่ดี แต่เหตุผลใช่เพียงเรื่องของความปลอดภัยเท่านั้น เหนือสิ่งอื่นใดคือผมอยากปกป้องดูแลเธอไปนานๆ เท่าที่ผมจะทำได้เท่านั้น

ผมและแน็ตตี้มักจะแวะศาลาข้างทางซึ่งเป็นศาลานั่งพักเก่าๆ ตั้งอยู่ระหว่างทางกลับบ้านของเธอเพื่ออยู่กันตามลำพังและพูดคุยเรื่องต่าง ๆ ของเราทั้งสองก่อนที่จะส่งเธอกลับถึงบ้าน

ความรักของเราทั้งสองยังดำเนินต่อไปเรื่อยๆ ในตอนนี้เราทั้งสองต่างคาดหวังกับฝันเล็กๆว่าจะเก็บเงินให้ได้ซักก้อนเพื่อให้เรานั้นในได้ใช้ชีวิตคู่โดยหลังจากเรียนจบแล้วผมจะไปขอเธอแต่งงานกับแม่ของเธอ และให้สัญญาด้วยเกียรติแห่งลูกผู้ชายว่าผมจะไม่ทำให้เธอเสียใจ และจะไมล่วงเกินเธอจนกว่าวันที่เราจะแต่งงานกัน

**ยังไงผมก็จะรอ รอจนกว่าจะถึงวันนั้นยังไงสิ่งที่เรียกว่าความรักที่มีต่อเธอมันก็ฝังตรึงติดอยู่กับหัวใจดวงนี้เสมอไม่เปลี่ยนแปลงไม่ว่านานเท่าไหร่**

หลายครั้งที่ผมแอบเห็นเธอชอบจ้องแต่ของสวยๆ งามๆมันคงเป็นความฝันเล็กๆของเธอเช่นกัน แต่คนอย่างผมยากที่เอื้อมมือไปคว้าของสวยๆงามเหล่านั้นมาให้เธอได้สวมใส่ ผมอยากให้ฝันเล็กๆของเธอนั้นเป็นจริง แม้มันจะเป็นฝันใหญ่ๆสำหรับผม แต่ผมจะพยายามทำให้มันเป็นจริงให้ได้ ด้วยความมุ่งมั่นและความรักที่มี *แด่เธอ* ตลอดมาและจะตลอดไป แม้เธออาจไม่รู้สึกเช่นนั้นก็ตาม

***จบซะแล้วครับสำหรับตอนแรกไม่รู้จะถูกใจกันบ้างป่าวหวังว่าคงชอบเรื่องของผมนะครับ เอาไว้รอติดตามตอนต่อไปนะครับ