คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Exo - one shot // Taoho - โอมจงเงย... part_2
Special โอมจงเงย...
<< All For You >>
หลังจากนั้นของผมและเขา ใช่คำว่า "เรา" แล้วจริงเหรอ...
Suho To Tao
ในย่านห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งมีเมมเบอร์ทั้งสี่ของexo ออกมาเดินเล่นช็อปปิ้งกัน มีซูโฮ เซฮุน เทา และลู่หาน
"ย๊าา แล้วทำไมฉันต้องมาออกเงินรูดบัตรด้วย! ได้ข่าวว่านายก็รวยนะไอ้แพนด้า" ร่างขาวตัวเล็กก็ได้บ่นกระปอดกระแปด
"น่าๆ พี่ลู่ช่วยออกให้ผมแล้วนะเนี้ย ซูโฮฮยองนี่บ่นเป็นอาจุนม่า" มักเน่ออนท็อปของวงแอบจิกกัดลีดเดอร์
"ออกให้ไอ้แพนด้างกไปก่อนไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวนายก็ทวงมันทีหลังก็ได้" ลู่หานพูดพลางตบไหล่ปลอบเขา
"........" ส่วนไอ้คนที่เขาออกเงินให้ ดูมันสิครับ นั่งจิ้มแต่มือถือ หึ! ดูสิ คำที่เคยบอกกันไว้คืออะไร?
"ลู่หานฮยอง ... จะพาเซฮุนไปดื่มชานมก่อนก็ได้นะครับ" ผมหันไปยิ้มให้ลู่หานฮยอง "โอเคๆ งั้นฮยองพาเซฮุนไปก่อนนะ" เหมือนลู่หานฮยองจะรู้ทันผมเลยลากไอ้มักเน่ตัวแสบออกไป
".........." คนตรงหน้ายังคงนั่งเล่นมือถือตัวเองเหมือนไม่มีใครนั่งมองเขาอยู่
"จื่อเทา ... ได้ยินฉันพูดไหม?"
"....." ยังคงนิ่งสงบปากปิดสนิท
"ฮวงจื่อเทา.... นายต้องเงยหน้ามาคุยกับฉัน" ผมเริ่มโมโหแล้วนะ ...
"โอเค แปปหนึ่ง" แชะ เสียงชัตเตอร์จากมือถือดีกรีแอปเปิ้ล หนอย ดูมัน.. แชะรูปผมตอนเผลอแล้วยังนั่งเล่นมือถือต่อ!
"เอาแบบนี้ใช่ไหม? ..." ผมเอ่ยพร้อมกับหยิบมือถือตัวเองพิมข้อความ kakao talk ส่งแพนด้าบ้าตรงหน้า!
'ฉันกลับหล่ะ ส่วนนายกลับเอง ไม่ต้องตามมา!'
หลังจากข้อความเด้งขึ้นมา ร่างสูงขมวดคิ้วเงยหน้ามาอีกทีพบว่าร่างบางหายไปแล้ว....
------------------------------------
Tao to Suho
ย๊ากกกก ผมไม่น่าจะมั่วแต่นั่งทำไอ้นี้เลย
ให้ตายเหอะ หายไปไหนของเขาเนี้ย ตัวก็เล็กขาก็ไม่ยาวนักทำไมเดินหายไปได้ง่ายๆอย่างนี้...
ทันใดนั้นสายตาผมก็พบคนรักที่งอนตุ๊บป่องหนีไปไกลเมื่อไม่กี่นาทีที่แล้ว วาแล้วผมก็คว้าข้อมืออีกคนเรียกรถแท็กซี่แล้วพาไปที่แห่งหนึ่ง
"ย๊าา ทำไมหนีผมไปอย่างนั้นหล่ะ"
"................" ร่างบางนิ่งเงียบก้มหน้ากดมือถือคุยแชทไม่สนใจผม
"ฮยองงงง สนใจผมหน่อยเถอะนะ" ไม่ได้ไม้แข็งก็ต้องอ้อนหล่ะครับ
"... นะ นะ นะ ฮยองงงงง"
"........." คนน่ารักยังเงียบผิดแต่ยิ้มบางๆระหว่างพิมตอบในแชท.. คุยกับใครว่ะ บังอาจแย่งสุดที่รักของแพนด้า!! ฮึ่มมมม เกิดเป็นหมีแพนด้าต้องใจเย็นนะเว้ยยย ทนไว้จื่อเทา ท่องไว้!!
“ย๊าก! ไอ้แพนด้าทำไรของนายน่ะ!!” คนตัวบางร้องโวยวายทำท่าจะกลับทีเดียว..
“อยู่เฉยๆสักพักหนึ่งเถอะครับที่รัก.... สุดหล่อไหว้ล่ะ ขอแบบเงียบๆเลย” ว่าแล้วผมก็กอดอีกให้หน้าซุกกับอกผมแล้วประคองเข้าไปในสถานที่ที่เตรียมไว้ ไม่นานนักเราก็มาถึงที่หมาย ผมรีบเดินไปพร้อมลากคนตัวเล็ก(ที่จับซุกอกหาผ้าคุมหัวมาตลอด : ป้องกันการมองเห็นรอบด้าน) เดินตามพร้อมผูกผ้าปิดตาอย่างมิดชิด แล้วพานั่งตรงเก้าอี้ที่วางไว้กลางห้อง พร้อมกับเปิดโปรเจคเตอร์กับเพลงเบาๆ
"จะ จื่อเทา เทา นายอยู่ไหน?" มือของร่างบางไขว้คว้าไปมาราวกับกลับที่ผมจะหายไปจริงๆ
"ผมอยู่นี้ ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวแก้ผ้าผูกตาให้นั่งเฉยๆก่อนนะ" ผมพูดพร้อมแก้ผ้าผูกตาไประหว่างแกะผมได้กระซิบข้างหูอีกคนเบาๆว่า "ห้ามลืมตานะ จุนมยอน"
ดวงหน้าน่ารักได้ยินแล้วเขินอายจนแดงฉ่าเป็นลูกมะเขือเทศ ตรงตาตอนนี้ได้มีมือหนาปิดไว้
"เอาหล่ะ! ลืมตาได้เลยครับ~"
ดวงตาของคนตัวเล็กเบิกกว้างภาพตรงหน้าคือรูปของคิม จุยมยอนทั้งหมด ตั้งแต่เด็กยันเดบิวต์ และช่วงเวลาปัจจุบัน ที่จื่อเทาได้แอบถ่ายไว้
"ผมก็ไม่รู้เมื่อไรที่ผมชอบมองตาหรือมองหน้าคนที่ชื่อว่า จุนมยอน ผมชอบรอยยิ้มของจุมยอน เลยแอบถ่ายไว้น่ะ” ผมพูดพร้อมเกาหัวแก้เขิน.... แหม การแอบถ่ายให้เขาไม่รู้ตัวมันลำบากนะ
“ตะ ตอนไหน... นะ นายถ่ายตอนไหน” ร่างบางได้แต่ยืนตาโตหน้าแดงฉ่า อ่า... ทำตัวน่ารักอีกแล้วนะ
“ก็... ไม่รู้สิ มันเยอะเลยนะที่แอบถ่ายไว้ แต่ละรูปนี่แบบ... น่ารัก”
“ห้ะ หลายรูป ได้ไงกัน!! มันไม่แฟร์ นายแบล็กเมล์ฉันอ่ะ สต๊อกเกอร์ป่ะเนี้ย! ซาแซงแฟนหรือเปล่า?” แหม... แฟนใครครับ... บ่นได้เก่งสมกับความเป็นแม่มันพลุ้นพล่าน... เฮ้อ คนหล่อเหนื่อยใจ
“ไม่ใช่ทั้งนั้นแหละ เป็นแค่คนที่รักแฟน <3 จุ๊บๆ” ว่าแล้วขอกำไรคืนหน่อยเหอะ หอมแก้มขาวๆทั้งสองข้าง ฮ้า ชื่นใจจริงๆ แฟนเราหอมจัง หึหึ
“ยะ ย๊า เทาไม่เอา หยุดนะ”
“หยุดทำไม... มีเพียงเราสองคน ขอเหอะนะ”
“อย่าลืมดิ! ฉันงอนนายอยู่นะ!!” หืม... เออจริงแฮะ
“งั้น... จุนมยอนงอนอะไรจื่อทาเหรอครับ?” ผมเอาคางเกยข้างไหล่มนของจุนมยอน
“กะ ก็ที่นายเมินฉันไง! อยู่กับมือถือนั้นแหละ รักมากเหรอไง ชิ!! สุดท้ายนายก็สนแต่แอปเปิ้ลนาย” ดูสิ...แฟนผมยังหึงกระทั่งโทรศัพท์มือถือสมาร์ทโฟน
“ผมอาจจะมีธุระก็ได้นะ...”
“ถ้าธุระมันสำคัญกว่าคำพูดที่นายเคยบอกก็... ลืมไปเหอะ”
“คำพูดที่ผมเคยบอก?” ผมแกล้งทำหน้างงๆ จริงๆก็อยากรู้แหละว่าอีกคนจะพูดว่าอะไร
“ย๊า! นาย...นายมัน ก็ที่บอกว่า ‘ความรักเกิดจากการจ้องมองตา’ -แล้วไอ้ที่ปรับความเข้าใจมันต้องคุยกันโดยมองตาไหมหล่ะ?” ว่าแล้วร่างบางก็หันใบหน้าที่น่ารัก ใบหน้าขาวตอนนี้แดงเพราะอายหรือโกรธ...
“แล้วถ้าผมบอกว่า ที่แกล้งเมินเพราะทำอะไรอยู่หล่ะ” ว่าแล้วก็กดปุ่มให้วีดีโอฉายขึ้นโปรเจ็คเตอร์..
วีดีโอที่ถ่ายนั้น... คือความทรงจำของผมกับจุนมยอนที่ได้ไปเที่ยวกัน ทั้งก่อนคบกัน วันที่เดทกัน... วันสำคัญต่างๆ ทุกๆฉากในวีดีโอมีแต่ใบหน้าของจุนมยอนที่ผมแอบถ่ายแล้วก็... รูปคู่ของผมกับจุนมยอน
“ทะ เทา... นะ นายจะบอกว่า ...... ที่นายจิ้มๆในมือถือคือไอ้นี่อ่ะนะ”
“ใช่... “ ผมยิ้มเป็นคำตอบ “นอกจากนั้น... ลองนึกให้ดีๆ.... กี่ปีแล้วที่เรารู้จักกัน กี่ปีแล้วที่เราคบกัน”
“สะ สามปีที่รู้จัก สะ สองปีที่ คะ คบกัน” หน้าแดงๆร้อนขึ้นอีกครั้ง น้ำตาปริมๆคลอที่ดวงตา
“โอ๋ๆ เป็นลีดเดอร์ห้ามร้องนะ แต่เป็นภรรยาจื่อเทา ร้องได้เต็มที่เลย หึหึหึ”
“อะ อะไร.... เรายังไม่ได้หมั้นอะไรเลยนะ!!!” มือบางอีกคนยกขึ้นมาทุบ ผมคว้ามือบางน้อยๆนั้นไว้ พร้อมสวมบางอย่างที่เตรียมการไว้แล้วให้อีกคนที่กำลังเงยหน้ามองผมด้วยสายตาที่ส่งความรู้สึกหลายอย่างมาให้
“หมั้นแล้ว... อย่าลืมแต่งงานกับผมนะ คิม จุนมยอน”
“ฮึก..... รู้แล้วน่า นะ นายมันชอบทำฉันร้องไห้ตลอด”
“อ้าว... แต่ผมดีใจนะที่คนที่ทำจุนมยอนร้องไห้โดยเฉพาะเวลาดีใจมีแค่ฮวง จื่อเทา”
“ฮึก ขะ ขอบใจนะที่รักกัน” ร่างบางเช็ดน้ำตาพร้อมยิ้มมาให้ผม
“ผมรักคิมจุนมยอนนะครับ” ผมกระซิบที่ริมฝีปากบางของอีกคน
“คิมจุนมยอน รัก ฮวงจื่อเทา” อ่า ให้ตายเหอะ นางฟ้ายิ้มให้ผมอีกแล้วใช่ไหมครับ คนตรงหน้าที่มีเวทมนต์คาถาอันตรายต่อหัวใจผมจริงๆ
“อย่าลืมทำปรับตัวให้เป็น สะใภ้ตระกูลฮวง ด้วยหล่ะครับ ที่รัก” พอผมเอ่ยเสร็จ ริมฝีปากน่ารักก็ถูกครอบครองโดยผม... และร่างกายก็เหมือนกัน หึหึหึหึหึ
The END
เรียบร้อยค่ะ คู่รักแพนด้าข้างทางม้าลาย (ตรงสีผิว อุ๊บ OxO 555)
คู่นี้เหมือนกับจะเกรงใจซึ่งกันและกัน
นิสัยซูโฮโดยส่วนตัวแล้วเราแบบ... อายไปไหมแว่ะ...
ส่วนพ่อแพนด้าเรา... บางทีก็แต่งเองกลับมาอ่านเองก็แบบ... ทำไมแกวกวนกว่าจะได้เรื่องก็เกือบเสียเรื่องเหมือนกัน 55555
ปลิงน้อยที่ 1 : แต่งเองแล้วมาอ่านรอบแรกเราฟินค่ะ แต่รอบสอง-สาม-สี่ เริ่มแบบ... หวานอ่ะ 555555
ปลิงน้อยที่ 2 : ได้โปรดเม้นติชมเราด้วยค่ะ ขอบคุณจากใจค่ะที่ได้อ่านฟิคสั้นเรื่องนี้
ความคิดเห็น