คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter1 'meet'
ผมเินามอาารย์นนี้มาั้นานแล้วเมื่อไหร่ะถึสัที "ถึแล้วหรอรับารย์"
"ใ่ เี๋ยวเธอรอันแปป ันะเ้าไปุยับอาารย์ที่สอน่อน"
"รับๆ" ผมอบรับ ยืนรออยู่สัพัอาารย์ที่พาผมมา็บอให้ผมเ้าไป้าในแ่ละนเหมือนะไม่่อยสนใผมสัเท่าไหร่่าน่าุยัน นอาารย์ที่สอน้อระแอมออมา
"อะแฮ่ม! ่วยเียบๆันหน่อยวันนี้มีนัเรียนเ้ามาใหม่...." ระหว่าที่อาารย์ำลัสวนัศึษา ผม็เลยมอไปรอบๆห้อ มอเพื่อนแ่ละน ผมมอไปที่หน้า่าหลัห้อ ็สะุเ้าับผู้ายนนึ เาูเป็นนเียบๆ ไม่่อยุยเลย แ่ทำไมเาถึทำให้ผมไม่สามารถละสายาไปาเาไ้นะ ผมรู้สึอบเา อบมา อยาไ้เา เาูเป็นนที่โรเพอร์เฟ็เลย็ว่าไ้ สสัยผม้อเ้ามาไปเา็เลยหันลับมา้อผมเราสอน้อาันไม่มีใรยอมละสายาออ เป็นผมเอที่หลบสายาเา ผมเินมา อนนี้หัวใผมเ้นไม่เป็นัหวะเลย.
"นี่! เธอ.." "นี่!!!"
"อุ้ย! รับอาารย์"
"เหม่ออะไรห๊ะ ันบอให้เธอแนะนำัวไ ะไ้เรียนัน่อ" นี่ผมเหม่อนานั้นเลยหรอเนี่ย
บ้าเอ้ย น่าอายะมั ผมเลยรีบแนะนำัวเอทันที
"ีรับ ผมื่อลม พึ่ย้ายมาวันแรรับ"
"เธอไปหาที่ว่าๆ นั่็แล้วัน เอาละ มาเริ่มเรียนัน่อเลย..."หลัาแนะนำัวเสร็ผม็เลยเินหาที่นั่ว่าๆ แ่มันโรบัเอิที่ว่า้าผู้ายนนั้นมันว่าพอี ผมเลยรีบไปนั่รนั้นทันที
"เอ่อ..อนั่้วยนนะ"ผมพูบอพร้อมยิ้มหวานให้ับเา แ่เาลับไม่สนใผมเอาแ่มอออไปนอหน้า่า
"เอ่อ..ีันื่อ ลม นะ"เา็ยัเยเหมือนเิม ผมไม่ยอมแพ้หรอ!
"นายื่อไร..." ไม่ทันะถามบทีเา็อบมาแบบรำาผม
"ื่อ เบียร์ เลิถามไ้แล้ว"เาพูห้วนๆ่อนะหันไปสนใอาารย์รหน้า
"อ่อ เรๆ^_^" ผมไ้อบแบบเื่อนๆแล้วหันไปหาอาารย์ แ่ไม่รู้ทำไมผมถึเลิมอเาไม่ไ้ ผมมัะหันไปมอเาบ่อย เาเอ็รู้ว่าผมมอ แ่พยายามไม่สนใ ผมหลใหลใบหน้าเามาเลย วาสีำเ้มับใบหน้าาวๆนั้น แถมริมฝีปาสีแถ้าไู้บรู้สึีมาๆ
"มออะไร" เฮือ! ผม้อหน้าเานานไปหน่อยเา็เลยทัึ้นมา เายื่นหน้ามาใล้ผมมา มานผมทำัวไม่ถูแล้ว "หน้าันมีไริั้นหรอ นายถึไ้้อ"
"เอ่อ...ือ...โทษทีๆ"ผมรีบหันหนีแล้วพูอโทษเาไปแบบิๆัๆ เินะบ้าายแล้วไอลม ไม่ๆแ้อมีสิ ไอ แฮพ อะ สิ เฮ้ออออ!!
ริ๊~
เสียบอเวลาหมเวลาสอนแล้วอาารย์เลยปล่อยพวเรา เาเ็บอแล้วเินออไปเลย ผม็ไ้แ่มอามแผ่นหลัเา บ้าไปแล้วรึไลม นั่ยิ้มนเียวแ้อบ้าแน่ๆเลย พอผมเริ่มมีสิ็เลยรีบเ็บอแล้วออไปโรอาหารทันที ีนะเนี่ยที่รีบออมาไม่ั้นไม่มีที่นั่ แ่ทำเลรนี้ีริ เพราะผมเห็นเานั่อยู่รริมหน้า่าอโรอาหาร เานั่อยุ่ับใร็ไม่รู้สามน ผู้ายหน้าาีหนึ่ผู้หิหน้าาีสอ ไม่ใ่แฟนเาหรอมั้"พอไ้แล้วลม ิน้าวไ้แล้ววว" ผมเหม่ออีแล้ว ผมไม่เยเหม่อบ่อยนานี้เลย ผมหลเาเ้าแล้ว
บ่ายสาม
เยส!! ในที่สุ็หมาบเรียนสัทีแ่มาวันแราน็เ็มเลยแหะ โอ๊ยยย ายแน่ๆ ไอลม พอิน้าวเสร็ผม็ไม่เอเาอี เสียายั-,-
'แลุ่มนั้นีอะ โยเพาะเบียร์'
'ใ่ๆ เาฮอสุๆไปเลย'
'อย่า เาเป็นอันย่ะ'
ั้แ่เินออมาผม็ไ้ยินนพูถึแ่เา เาฮอนานี้เลย หล่อนานั้นไม่ฮอ็บ้าแล้ว แล้วันะไปสู้อะไรไ้เป็นแ่นธรรมาๆ ไม่มีอะไรให้เาสนใเลย้วย้ำ ผมเอาแ่ิเรื่ออเา อนนี้หัวผมมีแ่เรื่ออเาเ็มไปหมเลย "นี่เราบ้านานี้เลยหรอ" ผมไ้แ่ส่ายหน้าให้ับัวเอ พอเยหน้าผม็เห็นเายืนอยู่ที่รถับเพื่อนที่เานั่ิน้าว้วยันอนเที่ย หล่อ มีเสน่ห์มา ผมละสายาไม่ไ้ริๆ เาหันมามอผมแวบนึ ่อนะึ้นรถและับออไป้วยวามเร็วสู นหน้าผมสั่นไปับแรลม ผมมอามไปนรถเาหายไป
ปี๊!! ปี๊!!
ผมสะุ้ เพราะมีนมาบีบแรรถใส่ผม ไม่ใ่ใรหรอพ่อผมเอ
"มัวเหม่ออะไร ันเรียั้นานแล้ว"บ่นเ้าไป
เฮ้ออ
"โทษที ไม่มีอะไร"ผมัปัหารีบึ้นรถและทำเป็นหลับทันที
"เลิแล้หลับไ้แล้วถึบ้านแล้ว"ผมลรถแล้ว็ึ้นห้อเลย ผมไม่อยาุยับพ่อสัเท่าไหร่ พอำ่ๆผม็ลมาหาอะไริน ผมว่าผมวระไปมหาลัย้วยัวเอไ้แล้ว
"พ่อ ผมอยาไปมหาลัยเอ" ผมเริ่มเปิประเ็น
"อือ มีัรยานอยู่ที่ห้อเ็บอ ัน่อมไว้แล้วเอาันนั้นไป็แล้วัน"
"โอเ"ผมอบแ่นั้น่อนะเินึ้นห้อ และ้มหน้า้มาทำานที่อาารย์สั่แ่ไม่วายยัิถึหน้าผู้ายนนั้น ผู้ายที่ื่อเบียร์????
ความคิดเห็น