[Fic EXO] Listen to the RAIN

ลำดับตอนที่ #2 : Listen to the RAIN ',',',',' 1

∆ ( คูลิโอ้' ) 。

Listen to the RAIN

1

กดไปอ่าน

แค่เสียงเปิดประตูก็ทำให้คนที่นอนหลับอยู่ในห้องตื่นขึ้นอย่างง่ายดาย เขาลืมตาขึ้นอย่างเชื่องช้า เห็นใบหน้าอันคุ้นเคยของน้องเล็กประจำวง EXO – M ที่หลับอย่างมีความสุขในอ้อมแขนของเขา ศีรษะที่มีสัดส่วนเล็กกว่าร่างกายขยับเพียงเล้กน้อย แต่เถาไม่มีท่าจะตื่นขึ้นง่ายๆ

คริสจึงดึงหมอนใบใหญ่มารองศีรษะของเถา ดึงผ้าห่มคลุมร่างที่ไร้เครื่องนุ่งห่มแล้วจึงลุกขึ้นจากเตียง โดยไม่ให้รบกวนเด็กหนุ่ม

เจ้าของห้องเปิดประตูออกมาก็เห็นว่าสมาชิกวงที่เป็นเหมือนรองหัวหน้าวงนั่งอ่านหนังสือพิมพ์ภาษาจีนอยู่กับโซฟาตัวยาว สวมชุดวอร์มสีน้ำเงินและขวดน้ำที่ตั้งอยู่บนโต๊ะทำให้พอจะเข้าใจได้ว่าเจ้าตัวคงจะเพิ่งกลับจากการออกกำลังกายยามเช้า

“มีอะไรหรออี้ชิง?” คริสถามขึ้น ยกมือเสยผมยุ่งของตนเองแล้วเดินไปยังตู้เย็น เปิดเอาน้ำอีกขวดมาถือเอาไว้

“รู้รึยังว่าต้องกลับขึ้นสเตจที่เกาหลี” อี้ชิง หรือเลย์ถามกลับ คริสที่กำลังกินน้ำพยักหน้ารับแล้วกลืนน้ำลงคอ เก็บขวดน้ำไว้ในตู้ดังเดิมแล้วเดินมาหยุดที่คนแสร้งทำเป็นอ่านหนังสือ เขาดึงหนังสือพิมพ์ออกจากมือของเลย์แล้วกอดอก มองหน้าอีกฝ่ายอย่างเอาเรื่อง

“ฉันรู้แล้ว ชานยอลบอกเมื่อวาน” คริสตอบ แล้วเลย์จึงหันหน้ากลับมามองคู่สนทนา “จะได้เจอกับชานยอลแล้ว ถ้าเด็กนั่นระแคะระคายความสัมพันธ์ของพี่กับอาเถาล่ะ? พี่จะตอบยังไง?”

คริสไม่แสดงท่าทีใดๆ กับคำถามนั้น

“ก็ไม่เห็นจะต้องกังวลเลย ยังไง..ฉันกับเถาก็เป็นคู่แฟนซอร์วิสอยู่แล้ว ชานยอลเองก็มีคู่เซอร์วิสกับแพคฮยอนเหมือนกัน ฉันคุยเรื่องนี้กับชานยอลแล้ว” คริสตอบอย่างเรียบง่าย ง่ายดายจนคนนั่งฟังเป็นฝ่ายรู้สึกเครียดลงกระเพาะไปเอง

“แล้วคู่แฟนเซอร์วิสต้องนอนด้วยกันแบบนี้ด้วยหรอ?” เลย์ถามพลางชี้ไปยังประตูห้องของคริสที่มีเด็กหนุ่มอีกคนนอนข้างในนั้นอย่างแน่นอน

คริสไม่ตอบ เลย์จึงเอ่ยถามขึ้นอีกครั้ง “ไม่รักก็อย่าทำให้ผูกพันซิ ตอนที่เลิกกันมาลำบากนะเว้ย ต้องทำงานด้วยกันอีกด้วย”

“ใครจะเลิกกัน?” คริสถามกลับ เลย์จึงชี้ไปที่ประตูห้องอีกครั้ง หัวหน้าวง EXO – M ถอนหายใจยาวแล้วจึงตอบกลับ “ฉันกับเถาเป็นแค่คู่แฟนเซอร์วิสเท่านั้น ไม่ได้คบกัน แต่คนที่เป็นคนรักของฉันคือ ปาร์ค ชานยอล เข้าใจใหม่ด้วยนะ ซาง อี้ ชิง”

เลย์ส่ายศีรษะเบาๆ “แต่ที่พี่ทำอยู่...”

“ก็แค่แก้เหงาเท่านั้นแหละ” คริสตอบกลับอย่างไม่ยี่หระ เขาก็แค่ลองร้องขอ และเถาก็ไม่ปฎิเสธ มันเป็นความสมยอมของทั้งคู่

“ถ้าเถาเอาเรื่องนี้ไปบอกชานยอลล่ะ?” เลย์ถามซ้ำอีกครั้ง คริสก็ส่ายศีรษะทันที “เถาไม่มีทางพูดเรื่องนี้กับชานยอล และชานยอลเอง...ก็คงไม่เชื่อเถาเหมือนกัน”

ได้ยินอย่างนั้นเลย์ก็เหนื่อยจะเตือนรุ่นพี่ที่ไม่เคยรู้ตัวว่าทำผิด เขาลุกขึ้นยืนแล้วบิดตัวไปมา ก่อนจะเปรยตามองคริสที่กำลังจะเดินกลับเข้าห้องของตนเอง

“พี่... เดี๋ยวซักวันจะโดนกรรมตามสนอง”

พูดจบ เลย์ก็หัวเราะออกมาเสียงดังจนประตูห้องข้างๆ ห้องของคริสเปิดออก เด็กหนุ่มตัวเล็กแก้มป่องขยี้ตามองสมาชิกวงที่หัวเราะเสียงดังลั่น

“ตื่นได้แล้วพี่มินซอก!!” เลย์เอ่ยอย่างสบายอารมณ์ ส่วนคนที่โดนปลุกก็ขยับปากบ่นเป็นภาษาเกาหลี “ยังไม่ถึงเวลาซะหน่อย ทำไมต้องปลุกพี่ก่อนเวลาด้วย”

คริสเห็นแล้วก็ส่ายศีรษะ ก่อนจะเปิดประตูเข้าไปในห้องของตนเอง แต่แล้วเขาก็ต้องเลิ่กคิ้วด้วยความแปลกใจ เพราะร่างที่น่าจะนอนอยู่บนเตียงกลับหายไป แต่สายลมเย็นๆ ที่พัดเข้ามาก็ทำให้คริสหลุดยิ้มกับร่างที่ยืนมองสายฝนในยามเช้า

“เดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก”

เสียงนุ่มที่ดังขึ้นข้างหูพร้อมวงแขนที่โอบกอดรอบเอว สัมผัสอบอุ่นของคนที่สูงกว่าทำให้เด็กหนุ่มที่จมอยู่กับความคิดของตัวเองค่อยๆ หันกลับมาเบะปากเหมือนไม่พอใจ

“พี่คริสไม่ปลุกผมเลย” เถาบ่นด้วยความน้อยใจ แต่คริสกลับหลุดหัวเราะกับท่าทางหงอยเหงาของน้องเล็ก

“ก็เห็นว่าหลับอยู่ แล้วก็ยังไม่ถึงเวลาตื่นด้วย พี่ก็เลยให้นอนต่ออีกนิด” คริสตอบ เถาก็พยักหน้ารับอย่างเชื่องช้าราวกับไม่เชื่อคำพูดของอีกฝ่าย ก่อนจะสวมกอดคนตัวสูงเอาไว้แน่น

“พี่คริสครับ ผมรักพี่คริสนะ”

ถึงแม้ว่า...พี่คริสจะไม่เคยรักผมเลย

[TBC]

อาเจ้นบอกว่า “ต้องเคาะสนิมโป๊กๆ เพราะไม่ได้แต่งแนวนี้มานานมากแล้ว หวังว่าจะไม่งงกันนะจ๊ะ รู้สึกนิดหน่อยว่าการแต่งฉากแบบนั้นของตัวเองเปลี่ยนแปลงไป -0- แถมตอนแต่งเปิดเพลง Ash Like Snow ที่เป็น Opening ของกันดั้ม OO เพลงร็อคมาก แต่งฉากนี้ก็ไม่ร้อนแรงเท่าเพลงเลย คงต้องเคาะสนิมไปอีกหลายครั้ง *โป๊กๆ* ขอบคุณที่เข้ามาอ่านจ้า”