ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic EXO] Listen to the RAIN

    ลำดับตอนที่ #10 : Listen to the RAIN ',',',',' 8

    • อัปเดตล่าสุด 7 ก.ค. 55


    ∆ ( คูลิโอ้' ) 。

    Listen to the RAIN

    8

    ร่างทั้งร่างของคนตัวเล็กถูกทุ่มลงกับเตียงจนแพคฮยอนรู้สึกจุกไปชั่วขณะ ก่อนที่เขาจะขยับตัวหนี ร่างของชานยอลก็กดทับลงมาจนไม่สามารถกระดิกตัวได้เลย แรงมหาศาลจากคนตัวโตทำให้แพคฮยอนเจ็บและเจ็บยิ่งกว่าที่ได้ยินคำพูดของอีกฝ่ายอย่างชัดเจน

    “ทำไมต้องจูบมันด้วย!” ชานยอลเค้นเสียงถาม ใช้มือกดไหล่ทั้งสองข้างของแพคฮยอนจนแทบจมหายไปกับเตียง “ชอบมันหรอ? ชอบมันใช่ไหม!!

    แพคฮยอนเลือกจะไม่ตอบคำถามแสนหยาบคายของคนใจร้าย เขาหลับตาลงอย่างอ่อนแรง เพราะเริ่มรู้สึกวิงเวียนศีรษะมากขึ้นกว่าเดิม และยังหนาวโดยไม่รู้สาเหตุ

    เสียงพูดของชานยอลกลายเป็นเสียงที่เขาไม่สามารถเข้าใจได้ในชั่วขณะหนึ่ง ในสมองเหลือแต่เสียงเคาะประตูรัวๆ ที่ไม่ได้รับการตอบรับจากคนในห้อง

    ใครก็ได้...ช่วยหยุดชานยอลที

    “ลืมตาขึ้นมาเลยนะ! พยอน แพคฮยอน!!” ชานยอลตะคอกใส่คนที่ไม่ยินดียินร้ายกับเขาเลยซักนิด เขาออกแรงบีบไหล่ของแพคฮยอนจนสุดแรง แต่ใบหน้าเรียบเฉยนั้นก็ไม่แสดงอาการใดๆ ออกมา แถมยังหลับตาราวกับหลับสนิท ชานยอลรีบปล่อยมือจากคนตัวเล็กทันที

    “ชานยอล! เฮ้! ชานยอล!! เปิดประตูหน่อย!!

    ความเงียบทำให้เขาได้ยินเสียงของจุนมยอนที่พยายามเรียกอย่างแข็งขัน มองเห็นว่าใบหน้าของแพคฮยอนซีดลงกว่าปกติ และร่างกายที่เขาสัมผัสอยู่นั้นก็ร้อนจนรู้สึกได้

    หัวใจของชานยอลเหมือนถูกกระตุกหายไป ความรู้สึกวูบโหวงที่แสนเจ็บปวดกำลังทำให้เขารู้สึกผิดกับสิ่งที่ตนเองกระทำรุนแรงลงไป รอยช้ำแดงที่แขนทำให้มือของชานยอลสั่นไปหมด

    “แพคฮยอน... แพคฮยอน..”

     แต่ไม่ว่าจะพยายามเรียกอย่างไร คนตัวเล็กก็ไม่ตื่นขึ้นมาง่ายๆ เหมือนทุกครั้ง แพคฮยอนที่เข้มแข็งไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกลับนอนนิ่งราวกับไร้ชีวิต เปลือกตาคู่สวยปิดลงโดยไม่มีท่าทีจะเปิดขึ้นกำลังทำให้ชานยอลรู้สึกกลัว

    คนตัวสูงรีบกระโดดลงจากเตียงแล้วพุ่งตรงไปยังประตูห้องที่ปิดแน่น เมื่อเปิดออกไปก็พบสมาชิกวง EXO – K เกือบทุกคนยืนอยู่ที่หน้าประตู

    “แพคฮยอน...”

    ชานยอลพูดไม่จบประโยค จุนมยอนก็รีบก้าวเข้าไปในห้องทันที

    หัวหน้าสงเห็นร่างของคนตัวเล็กนอนนิ่งอยู่กับเตียงแล้วก็อ้าปากค้าง เขานั่งลงและพยายามปลุก แต่แพคฮยอนก็ไม่ตื่น หัวหน้าวงหันมองคนที่น่าจะเป็นสาเหตุที่ทำให้เกิดเรื่องนี้ซึ่งหน้าซีดยืนอยู่ใกล้ๆ กัน

    “ผมไม่ได้ทำ...อะไร...เลย..นะ...” ชานยอลปฎิเสธ เพราะเขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้นกับแพคฮยอน

    “ไม่สบายมั้ง? วันนี้ก็บ่นอยู่ว่าปวดหัว” คยองซูโพล่งขึ้น แล้วขมวดคิ้วด้วยความแปลกใจ “ลองไปถามเทาดูซิ เทาน่าจะรู้นะ”

    ได้ยินข้อเสนอนั้น ชานยอลก็เผลอกำหมัดแน่นขึ้นมาทันที จุนมยอนเห็นแล้วก็ถอนหายใจยาว ก่อนจะเอ่ยขึ้น “คนอื่นออกไปก่อน ฉันมีเรื่องจะคุยกับชานยอล”

    คยองซู ไค และเซฮุนรีบก้าวออกมาจากห้องและปิดประตูให้ทันที ก่อนที่น้องเล็กของวงจะเอาหูแนบติดกับประตูห้องอย่างรู้หน้าที่

     

    “พี่คริสฟังผมก่อน..อ๊ะ!

    เทารีบพลิกตัวกลับทันทีที่แผ่นหลังสัมผัสกับที่นอนนุ่ม เขารู้ดีว่าหากให้อีกฝ่ายจับเขาได้อีก เขาจะไม่มีโอกาสอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้น

    “ไม่! พี่เห็นอยู่กับตา” คริสปฎิเสธเสียงแข็ง เอื้อมมือหวังจับร่างของเทา แต่เด็กน้อยในโอวาทกลับพยศขึ้นมาและหลบโดยทันที

    “แต่มันไม่เป็นอย่างที่พี่เห็นนะ พวกเรา...”

    “หยุด! หยุดพูดเดี๋ยวนี้!!” คริสตะโกนลั่นอย่างเหลืออด ภาพที่เห็นมันทำให้เขาแทบคลั่ง เทาที่นอนนิ่งหลับตาและยอมให้แพคฮยอนโน้มศีรษะเข้าไปใกล้ ถ้าหากเขาเข้าไปช้ากว่านี้ มันจะเกิดะไรขึ้นก็ไม่อยากจะคิดเลย

    หัวหน้าวง EXO – M คว้าตัวน้องเล็กได้ ก็ผลักลงกับเตียงอีกครั้ง แต่คราวนี้เทาไม่ขัดขืน คริสะกดริมฝีปากลงอย่างรุนแรง เบียดบดและสอดลิ้นเข้าไปด้วยความรู้สึกหึงหวงอย่างที่ตัวเขาเองก็ไม่สามารถอธิบายได้ มือสากลากไล้ใต้เสื้อยืด สัมผัสกับผิวนุ่มปลุกปั่นอารมณ์ให้กับเทา จูบแล้วจูบเล่าราวกับจะบอกให้เทารู้ว่าริมฝีปากคู่นี้เป็นของเขาเพียงคนเดียว

    “อู๋ อี้ ฟาน!! เปิดประตู!!” เสียงตะโกนของลู่ฮานดังขึ้น ทำให้คริสขมวดคิ้วแน่น ก่อนจะละจูบและถอดเสื้อยืดออกจากตัวของเทา แต่แล้วเขาก็ต้องชะงักเพราะน้ำตาที่ไหลออกมาจากดวงตาเศร้าๆ ไม่ขาดสาย ริมฝีปากสีชมพูบวมเล็กน้อยเม้มแน่นกลั้นเสียงสะอื้นเอาไว้

    หัวใจของคริสกำลังอ่อนยวบ

    “อย่าร้องไห้...” คริสเอ่ยขึ้น แต่กลับทำให้เด็กหนุ่มใต้ร่างร้องไห้หนักกว่าเดิม

    “คริส! ถ้าไม่เปิดฉันจะเข้าไปเองนะเว้ย!!” ลู่ฮานตะโกนลั่น คริสหลับตาลงอย่างอ่อนแรง แต่ก่อนที่เขาจะเอ่ยขึ้น เสียงสั่นเครือของเทาก็พูดแทรกขึ้นมาก่อน

    “พี่ทำแบบนี้ทำไม? พี่ทิ้งชายอล...แล้วมาทำแบบนี้กับผมหรอ?”

    “มันไม่เกี่ยวกับชานยอล” คริสพูดเสียงเรียบ มองเทาที่ยกมือทั้งสองข้างปิดตาของตนเองราวกับไม่อยากเขาเห็นว่ากำลังร้องไห้

    “...ฮึก...มันไม่เกี่ยว.. แต่แพคฮยอน...”

    ทันทีที่ได้ยินชื่อนั้นจากปากของเทา อามรณ์คุกรุ่นเมื่อครู๋ก็ประทุขึ้นมาอีกครั้ง คริสหยุดคำพูดของเทาด้วยจูบอันร้อนแรงอีกครั้ง

    มันเป็นความรู้สึกที่คริสเองก็ไม่สามารถอธิบายได้เหมือนกัน เขาหวงเทามากกว่าจะให้ใครมาแตะต้อง อยากทะนุถนอมให้มากกว่านี้ อยากกอดให้แน่นกว่าเคยและไม่อยากให้เทาสนใจใครมากกว่าเขา

    เทาจะต้องเป็นของคริสเพียงคนเดียว

    “หยุด! คริส! หยุดได้แล้ว!!

    เสียงของมินซอกดังขึ้น แล้วร่างของคริสก็โดนเลย์และลู่ฮานดึงออกจาเทา พี่ใหญ่หยิบเอาเสื้อยืดของเทามาสวมทับให้น้องเล็กที่ร้องไห้อย่างหนัก ส่วนจงแดก็เดินมาขวางคริสออกจากเทา แม้ว่าจะเสี่ยงกับฝ่าเท้าของหัวหน้าวงไม่น้อย

    “ไม่ต้องร้องไห้นะ...” มินซอกปลอบใจเทา แต่มันก็ทำให้เทาร้องไห้หนักขึ้น แขนยาวกอดเอวพี่ชายเอาไว้แน่น เสียงร้องไห้ที่ดังกว่าเดิมทำให้คริสหยุดดิ้นและมองเทาด้วยความเจ็บปวด เขาเพิ่งรู้ตัวว่าตนเองเป็นสาเหตุให้เทาร้องไห้

    “ผมจะนอน” เทาพูดขึ้นสั้นๆ

    “ได้ๆ เดี๋ยวพี่พาไปนอน” มินซอกเอ่ยแล้วประคองเทาลุกขึ้นยืน

    “จะไปไหน? ให้เทานอนที่นี่ก็ได้” คริสพูดแทรกขึ้น เมื่อเห็นว่าเทากำลังจะเดินออกจากห้อง

    “ผมจะนอนที่ห้องของตัวเอง” เทาบอกอีกครั้ง ราวกับจะบอกว่าเขาไม่ต้องการอยู๋ในห้องของคริสอีก เจ้าของห้องรู้สึกเหมือนโดนตบหน้าอย่างจัง เพราะนานมากแล้วที่เทาไม่ได้กลับไปนอนห้องของตนเอง แม้เทาจะชอบความเป็นส่วนตัว แต่เขาก็ไม่เคยปฎิเสธคริสที่เข้าไปทำลายความเป็นส่วนตัวนั้น

    “แต่ฉันมีเรื่องต้องคุยกับเทา” คริสแย้ง ลู่ฮานพรูลมหายใจยาว “ฉันก็มีเรื่องคุยกับคริสเหมือนกัน เดี๋ยวค่อยคุยกับเทาวันพรุ่งนี้ก็แล้วกัน”

    “ราตรี..สวัสดิ์ครับ” เทาตัดบทแล้วเดินออกจากห้องไปทันที

    ดวงตาชุ่มน้ำตากับริมฝีปากที่ปล่อยเสียงสะอื้นอย่างไม่อายใครกำลังทำให้คริสเจ็บปวดไม่น้อยเลย มันคงเป็นครั้งแรกที่เทาร้องไห้ด้วยความรู้สึกแย่แบบนี้

    “นั่งลง” ลู่ฮานเอ่ยเสียงเครียด เลย์จึงปล่อยแขนคริสแล้วดึงจงแดออกจากห้องทันที ถึงแม้ว่าพวกเขาจะอยากพูดอะไรกับคริสเหมือนกัน แต่เมื่อลู่ฮานกับมินซอกออกตัวแล้ว พวกเขาก็คงทำได้เพียงให้กำลังใจพี่ชายทั้งสองคน

    มินซอกเดินออกมาจากห้องของเทาแล้วเอ่ยขึ้น “คิดแล้วว่าซักวันมันต้องมาถึง แต่ไม่น่าจะทำรุนแรงอย่างนี้เลย”

    พูดจบพี่ใหญ่แก้มป่องก็เปิดประตูเดินเข้าไปในห้องของคริส

    จงแดหันมองเลย์ราวกับขอความเห็น แต่เลย์ก็ไม่พูดสิ่งใดออกมา เขาตบไหล่จงแดแล้วนั่งลงกับโซฟาหน้าโทรทัศน์

    “ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น เขาก็เรียกเราเองนั่นแหละ ตอนนี้ก็ทำตัวตามสบายไปก่อน”

     

    [TBC]

    อาเจ้นบอกว่า “เมาชาอู่หลง...ฝนตกในวันทาตาบานะ แล้วอย่างนี้สาวทอผ้ากับหนุ่มเลี้ยงวัวจะได้เจอกันไหมนะ? ตอนนี้กำลังแต่งตอนพิเศษของวีอาร์วัน.. เมาคริสเทามาก ย๊าวยาว ยาวจนไม่รุ้จะแต่งคู่อื่นยังไงดี Orz ขอบคุณทุกคนที่รอคอยให้ฝนตก แต่พยากรณ์อากาศบอกว่าสัปดาห์หน้าจะมีฝนน้อยลง”

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×