รักทีละนิด ของยัยตัวแสบ

ลำดับตอนที่ #9 : เขิลล์

ฉันเดินไปที่ห้อง (วันนี้อาจารย์ประชุม เพื่อนในห้องฉันก็เล่นกันอย่างเมามันส์)

“กอล์ฟ โช แก้ม วันคริสมาสต์นี้ไปที่บ้านฉันนะ”ฉันถาม

“อือ ได้สิ”ทั้ง 3 ปรึกษากันอยู่แปปหนึ่งจึงตอบ

“แต่ เราจะพาแพทไปด้วยนะ”โชถามฉัน

“อือ ได้สิ”ฉันพูดยิ้มๆ ^0^

“หายแล้วหรอ”กอล์ฟ ถามฉัน

“หายอะไรหรอ”

“ก็เมื่อกี้ยังทำท่าซังกะตายอยู่เลย”

“ใคร...ใครทำท่าซังกะตาย ไม่มี”ฉันบอกปัดอย่างรวดเร็ว

“เออ แล้วไอ้โฟมมันไปไหนอะ”พอโชถามถึงโฟมขึ้นมา ฉันก็เกิดอาการร้อนที่หน้าอย่างไม่มีสาเหตุ

“จะไปรู้รึ”ฉันพูด

“แล้วจะชวนโฟมไปด้วยปะ”แก้มถามฉัน

“ไม่รู้ดิ”

พอพูดประโยคนั้นเสร็จ แก้มก็หันไปดูที่หน้าต่างสงสัยจะมีดารามาโรงเรียนมั้ง (เหอ เหอ คิดอะไรอยู่นี่ฉัน)

“ไอค์”แก้มเรียกฉัน

“หือ ?”

“นั่นโฟมปะ”แก้มชี้ไปที่หลังตึก

ฉันมองไปเห็นผู้ชายถูกรุมอยู่

“เฮ้ย!”ฉันร้องเสียงหลง เมื่อเห็นว่าคนที่โดนรุมคือ โฟม! ! !

“ตึก...ตึก..ตึก ฉันรีบวิ่งลงบันไดตึกเรียนอย่างไม่เกรงกลัวอาจารย์ด่า (อาจารย์เขาจะด่าแกได้ไงในเมื่ออาจารย์เขาประชุม_ผู้แต่ง) เออ นั่นดิ

ฉันรีบวิ่งไปยังหลังตึกด้วยความเร็วทำลายทุกสถิติ

“เฮ้ย ! ไอ้พวกหมาหมู่”ฉันร้องด่า

เมื่อไอ้พวกหมาหมู่ได้ยินเสียงฉัน พวกมันจึงเดินตรงมายังฉัน

พลั่กกก! ตุบ! ตับ!

ฉันยืนปัดมือทันทีที่จัดการไอ้พวกหมาหมู่หมด (แกนี่เก่งวะ_ผู้แต่ง) ขอบคุณที่ชม เหอ เหอ แต่จริงๆ ฉันใช้ท่อนไม้ แล้วก็เตะตรงจุดพิฆาตเท่านั้นแหละสลบเหมือดเลยอะ ฮะ ฮะ ฮะ

“แฮ่ก..แฮ่กก ทำไมแกเร็วจังวะ”โชถามฉัน

“เฮ้ย! นี่แกจัดการคนเดียวเลยหรอ”แก้มถามฉันมั่ง

“ฝีมือ ฝีมือ ใช้ท่อนไม้เท่านั้นแหละ”

“อะโธ่ ทำเป็นคุย”แก้มว่าฉัน

 “แล้วไอ้โฟมละ”กอล์ฟถามหาโฟม

เฮ้ย! ฉันเพิ่งนึกได้

“โฟม! !”ฉันตะโกนเรียก

“อ้าว ไอค์มาทำอะไรที่นี่อะ”โฟมถามฉันยิ้มๆ

“นายเจ็บขนาดนี้ยังมาเล่นอีก ฉันซีเรียสนะ”ฉันพูดเสียงสั่นๆ

“ไม่เป็นไรหรอก”โฟม ตอบฉัน

“เจ็บขนาดนี้ไม่เป็นไรได้ไง นายต้องไปห้องพยาบาลกับฉันเข้าใจไหม”ฉันสั่งเขา

“พวกนายไปรอบนห้องก่อน ฉันขอพาเจ้าตัวปัญหาไปห้องพยาบาลก่อน”ฉันพูดกับกอล์ฟ

“อือ”พวกนั้นตอบรับฉันจึงเดินไป

ฉันพา โฟมไปห้องพยาบาล ดีนะที่อาจารย์ประชุมไม่งั้น ได้ไปแน่ๆ ที่ห้องกิจการนักเรียน

“ทำไม พวกนั้นต้องมาทำร้ายนายด้วย”ฉันถามเมื่อเดินออกมาจากหลังตึก

“ฉันก็ไม่รู้”

“หึ ถ้าฉันรู้นะว่าใครแม่จะเอาให้น่วมเลย”ฉันบ่น

“ห่วงฉันหรอ”โฟมถามยิ้มๆ

“อืม เฮ้ย! ไอ้บ้า”ฉันว่าเขา

ฉันนี่ชักเริ่มเบื่อตัวเองแล้วสิ เผลอเมื่อไหร่หลุดปากพูดออกไปทุกที

ฉันพาเขาไปห้องพยาบาล ดีนะที่อาจารย์ประจำห้องพยาบาลอยู่ไม่งั้นฉันต้องกลายเป็นนางพยาบาลให้นายนี่แน่เลย พออาจารย์ห้องพยาบาลทำแผลเสร็จฉันก็พานายนั่นเข้าห้องเรียน อาจารย์ยังประชุมไม่เสร็จฉันจึงเอาหัวฟุบกับโต๊ะแล้วหลับไป ตื่นมาอีกที ก็หมดเวลาเรียนแล้ว

*วันนี้นะครับ พี่ๆชาว SEED จัดเพลงมาให้ทุกๆคนฟังกันครับ เพลงนี้มีคนขอมานะครับ มาฟังกันเลย เพลงอย่าอยู่คนเดียว ของ ซีลครับ*

พี่ๆช่อง97.5 พูดจบก็เปิดเพลง

ฉันฟังไปเรื่อยๆ เพราะฉันค่อนข้างจะชอบเพลงนี้อยู่แล้ว ถ้ามีคนขอเพลงนี้มาให้ฉันก็คงดี

*เอาละครับ จบไปแล้วสำหรับ เพลงอย่าอยู่คนเดียว เบอร์ที่ขอมาเบอร์ 07-183-xxxx ฝากบอกว่าเปิดเพลงนี้ให้ไอค์ครับ ความหมายเพลงนี้ค่อนข้างดีนะครับ เอาละครับพี่จะเปิดเพลงต่อๆไปที่ทาง sms ขอมานะครับ ขอกันมาเยอะๆพี่จะเปิดให้หมดเลยครับบ*

แล้วพี่เขาก็สารธยายไปเรื่อยๆ แต่ฉันไม่ได้ฟังหรอก ฉันอึ้งตั้งแต่ตอนที่พี่เขาพูดแล้ว

‘เบอร์ที่ขอมาเบอร์ 07-183-xxxx’อึ้ง! !  O_๐เบอร์โฟมนี่หน่า

‘เปิดเพลงนี้ให้ไอค์ครับ’ตะลึง! !   ๐_O

“มันจะขอมาทำแพะหรอไงฟะ”ฉันบ่นอยู่คนเดียว

ฉันยังยืนที่เดิมเฝ้าคอยมองดูเธอเสมอไป นานแสนนานเพียงใดหรือไกลสุดขอบฟ้า และจะยืนที่เดิม เมื่อยามเธอมีทุกข์และน้ำตาเพียงเมื่อเธอมองมาฉันยังยืนที่เดิม~È ( เสียงเรียกเข้ามือถือดังขึ้น )

“ฮาโหล”ฉันกรอกเสียงไปตามสาย

“ไอค์ฟังคลื่นอะไรอยู่อะ”เสียงปลายสายที่คุ้นเคยตอบกลับมา

“ฟัง 97.5 อยู่มีไรปะ”

“เปิดนานยังอะ”

“ก็นานพอสมควรมีไรหรอ”

“ไม่มีอะไรหรอก แค่จะโทรมาบอกว่าพรุ่งนี้ 6.30 ไปเจอกันที่ทางแยก อะ”

“อืมได้ ไม่มีไรแล้วใช่ปะ เอ่อ...แต่ขอบคุณนะ”

“หืม ขอบคุณเรื่องอะไร”ดูมันซื่อ

“ก็เรื่องเพลงไง  ขอบใจนะ”

“อืม ไม่เป็นไรหรอก แค่นี้นะ หวัดดีคร้าบบบ”น่าร้ากกกกอ่า

“อือ หวัดดี”เมื่อโฟมวางสายไป ฉันก็ได้แต่นั่งยิ้มกับโทรศัพท์อยู่คนเดียว (แก เอาความน่าเกลียดของแกมาประจานทำไมวะ_ผู้แต่ง)

+