รักทีละนิด ของยัยตัวแสบ

ลำดับตอนที่ #8 : เหงา เศร้า เบื่อ

“ไอค์ แม่กับพ่อจะไปดูงานที่ต่างประเทศนะ จะกลับบ้านก็ประมาณอีก2-3เดือนน่ะ ดูแลตัวเองดีๆนะลูก”แม่สั่งฉันเมื่อแม่จะออกเดินทาง

“ค่ะ”ฉันตอบรับด้วยสีหน้าปกติ เพราะเป็นประจำที่พ่อกับแม่ต้องไปดูงานทิ้งฉันอยู่คนเดียว ถึงจะบ่อยครั้งแต่ฉันก็มีเหงาบ้างละ

“ดูแลตัวเองดีๆนะลูก พ่อกับแม่จะรีบกลับมา”พ่อบอกฉัน

“ค่ะ พ่อกับแม่ก็ดูแลตัวเองดีๆด้วยนะค่ะ”

“จ้า”พ่อตอบฉัน

“ไปกันเถอะคุณเครื่องบินจะขึ้นแล้วนะ”แม่พูดกับพ่อก่อนมองหน้าฉัน

“ดูแลตัวเองนะลูก”แม่พูดเสียงสั่นๆ

 ‘แม่ค่ะ แม่พูดประโยคนี้มารอบที่1999แล้วนะค่ะ’(ดูเขาค่ะ ท่านผู้อ่าน พ่อแม่จะไปต่างประเทศแล้วยัยนี่ยังมากวนประสาทอีก_ผู้แต่ง)

ฉันช่วยพ่อกับแม่ยกของขึ้นรถ

บรึ้ดดดดดด เมื่อรถแล่นไปแล้วฉันจึงเดินเข้าไปในบ้านหยิบกระเป๋าเพื่อเดินทางไปโรงเรียน

“หวัดดี ไอค์”คนที่ทักฉันคนแรกของวันนี้คือ..นายโฟม

“อืม หวัดดี”ฉันตอบ

“เป็นอะไรไปอะ แล้วทำไมไม่เอาเสื้อหนาวมาล่ะ”โฟมถามฉัน

“ลืมนะ”อาจเป็นเพราะเหงาไปหน่อยและเร่งรีบออกจากบ้านทำให้ลืม

“อ๊ะ ฉันให้ยืมเสื้อหนาว”นายนั่นพูดแล้วส่งเสื้อหนาวให้ฉัน

“เอ่อ..ไม่เป็นไรหรอก ไม่ค่อยหนาว”ฉันพูดอย่างนั้นก็จริงแต่ปากฉันนี่สิ สั่น พั่บๆๆเลยละ จะโกหกทำไมไม่ค่อยเนียนเลยวะเรา

“ฮะ ฮะ ฮะ ไม่หนาวของเธอทำไมปากสั่นเลยละ ฮะ ฮะ ฮะ”นายนั่นพูดแกมหัวเราะ

แล้วอยู่ดีๆ เขาก็เอากระเป๋าฉันไปถือแล้วเอาเสื้อหนาวพาดไว้ที่ไหล่ฉันก่อนเดินนำไป

ฉันจึงเอาเสื้อหนาวของเขามาใส่ อุ่นจังแฮะ ก่อนจะตามไปเอากระเป๋าคืน

“เอากระเป๋าฉันคืนมานะ”

“ฉันถือให้เธอเดินไปเหอะน่า”

“อือ ก็ได้ ขอบใจย่ะ”ฉันพูดแล้วเดินตามเขาไป จนถึงห้อง

“หวัดดี ไอค์”กอล์ฟและโชทักฉัน

“อือ หวัดดี”ฉันตอบแล้วเอากระเป๋าคืนจากโฟมก่อนเดินไปนั่งที่ของฉัน

ฉันเห็นกอล์ฟกับโชมองไปที่โฟมก่อนที่จะชี้มาที่ฉันมันคงต้องสงสัยแน่เลยว่า ฉันเป็นอะไร

แต่ตอนนี้ฉันไม่มีอารมณ์ที่จะกัดกับใครทั้งนั้น

“ไอค์ เป็นอะไรไปหรอ”แก้มถามฉันเมื่อฉันนั่งลงข้างๆ

อ้อ ลืมบอกไปค่ะ ว่าตอนนี้แก้มย้ายมานั่งข้างๆฉัน ส่วนด้านหลังฉันคือ อีตาโฟมกับกอล์ฟ ส่วนไอ้โช มันได้นั่งกับกระเทยประจำห้องค่ะ สะใจอยากหน้าหม้อดีนัก ฮะ ฮะ ฮะ

“ป่าวหรอก แค่เซ็งๆนิดหน่อยนะ”ฉันตอบแล้วเอาหน้าฟุบลงกับโต๊ะ

พอฉันจะถามอะไรกับแก้มสักหน่อย กลับกลายเป็นว่าโฟมมันนั่งข้างๆฉันแทน ส่วนแก้มไปนั่งด้านหลังกับไอ้กอล์ฟ    

ฮึ่มมมมมม! ยัยเพื่อนบ้า

“เธอเป็นอะไรรึป่าวอะ”โฟมถามฉัน

“ป่าว สบายดี เฮ้อออออออ! ! !”ฉันพูดแล้วถอนหายใจ

“สักพักนายนั่นก็เอาสมุดมาตีหัวฉัน

“ไอ้บ้า!”ฉันด่านายนั่นก่อนวิ่งไป กะเตะมันให้ไปสุโขทัยสักหน่อย แต่นายนั่นรู้แกวจึงวิ่งหนีไปก่อน ฉันมัวแต่วิ่งไล่นายนั่นจนลืมเรื่องเครียดๆเมื่อกี้ไปซะสนิทเลย

‘ฮึ่มมม! อย่าให้ฉันจับได้นะ ไม่รอดแน่’ฉันคิดในใจ

“ประเทศไทย.............................มีชัยไชโย”เพลงชาติเริ่มบรรเลงแล้วจบลง

พอเข้าคาบเรียนฉันก็ไม่พูดอะไรมากอีกตามเคย

“นี่ เธอฉันถามจริงๆเหอะ เป็นอะไรไป”โฟมพูดเมื่อเห็นฉันเงียบโคตรีนาน

“เป็นคน มีไรปะ”

“เธอ.....”

“แค่......”

“แค่อะไร”เขาถามอย่างจริงจัง

กริ๊งงงงง! ! ! ออดหมดคาบดังขึ้น

“หมดคาบแล้วฉันไปก่อนนะ”ฉันพูดแล้วเดินจากไป

ฉันเดินไปนั่งที่ ใต้ต้นไม้ใหญ่ที่ร่ม ร่ม

“เทอ มานั่งทำอะไรตรงนี้อะ”โฟมตามมาพูด

“เล่นมิวสิกวีดีโอมั้ง”ฉันหาเรื่องกวน เพราะฉันไม่อยากไม่สบายใจ(เอ๊ะ! ชักงง)

“นี่เทอ”เขาพูดเสียงเข้มทำให้ฉันกลัวเล็กน้อย(ย้ำนะว่าเล็กน้อยจิงๆ ปกติ ไม่เคยกลัว)

“ฮึก...ฮือ....ฮือ...ฮือ”ฉันร้องไห้ออกมาเมื่อฉันกลั้นมันไว้ไม่อยู่แล้วและไม่พูดอะไรอีกเลย

เสียฟอร์มชะมัดร้องไห้ต่อหน้านายนั่นเนี่ย

เมื่อโฟม เห็นอย่างนั้น จึงนั่งลงข้างๆฉันก่อนที่จะเอาหังของฉันซบที่ไหล่กว้างๆของเขา

ฉันเพิ่งรู้เดี๋ยวนี้เองว่าทำไม โฟม ถึงได้ป๊อป ทั้งที่เขาชอบกวน แต่ฉันไม่รู้เลยว่าเขาเก็บซ่อนความอ่อนโยนเอาไว้ข้างใน

“อย่าร้องเลยนะ”เขาพยายามหาคำมาปลอบฉัน

“พ่อกับแม่...ฮึก..ฉัน....ไปต่างประเทศอีกแล้วทิ้งให้ฉันอยู่บ้านคนเดียว...ฮือ...ฉันอยากอยู่กับพ่อแม่บ้างในวันปีใหม่..ฉันเข้าใจว่าพ่อกับแม่ต้องไปดูงานเพื่อเลี้ยงครอบครัว....ฮึก...แต่ฉันก็ต้องการความอบอุ่นจากพ่อแม่บ้าง”ฉันระบายออกมาแล้วเอามือกำเสื้อของเขาไว้แน่น

“งั้นฉันจะพยายามไปบ้านเธอทุกวันเธอจะได้ไม่เหงา อย่างน้อยก็มีฉันอยู่เป็นเพื่อน”เขายื่นข้อเสนอ

“อือ...ฮึก”ฉันตอบรับแล้วพยายามกลั้นเสียงร้องไห้

สักพัก สติสตัง ฉันเริ่มกลับเข้าที่จึงเพิ่งรู้สึกว่าฉันซบไหล่ โฟมอยู่ (เพิ่งจะรู้ตัวเรอะ_ผู้แต่ง) ฉันรีบดันตัวออกจากตัวโฟม แต่เขากลับไม่ยอมปล่อย

“เฮ้ย! ปล่อยเซ่”ฉันพูดเขินๆ

“เรื่องไร  นานๆทีมีโอกาส”ดูมันไอ้พวกชอบฉวยโอกาส

“ปล่อย”ฉันพูดพร้อมกับเอาศอกกระทุ้งไปที่ท้องของเขา

“โอ้ย! ! แรงคนหรือแรงควายวะเนี่ย”เขาบ่นพร้อมกับปล่อยฉันออกจากการจับกุมของเขา

“สมน้ำหน้า ไอ้พวกชอบฉวยโอกาส เหอะ”ฉันพูดแต่หน้าฉันนี่สิแดงมากกกกเลยอะ

“ชอบละสิ  หน้าแดงเชียว”เขาพูดพร้อมกับเอานิ้วเขี่ยที่แก้มของฉัน

“คะ...ใครชอบ”ฉันพูดตะกุก ตะกัก

โอ้ย! เกลียดตัวเองจังเลยเวลาอายทีไร ชอบพูดตะกุก ตะกัก ทุกที

“เธอไง ถ้าไม่ชอบทำหน้าแดงละ ฮะ ฮะ”เขาพูดแล้วหัวเราะ

“บ้าเรอะ”ฉันว่าแล้วเดินหนีไป

“อ้าว ไปไหนอะ”โฟมพูดกับตัวเองขำๆ