รักทีละนิด ของยัยตัวแสบ

ลำดับตอนที่ #4 : งอนอีกละ

“เธอว่าอะไรนะ”

“ป่าวนี่ ไม่มีอะไร”ฉันพูดจบก็หันไปคุยกะกอล์ฟ

“~คุยกันไปได้สักพัก~

“เป็นอะไรไป หึงหรอ”ไอ้บ้าฉันหึงนายตั้งแต่เมื่อไหร่

“.........”เงียบ~

“เอ๋..หรือว่างอน”ฉันเคยงอนนายด้วยหรอห๊า

“.........”เงียบ~

“งั้นแสดงว่างอนเพราะหึงชัวส์”ดูมันโคตรหลงตัวเองเลย

“.........”เงียบ~

“นั่นแน่ ชัวส์เลยยัยบ๊อง”คนอะไรวะ อยากบอกว่าโคตรหลงตัวเองเลยวะ

“มากไป มากไป ฉันไม่ได้งอนอะไรทั้งนั้นเลยนะ ขืนนายพูดมั่วๆอีกครั้ง นายเห็นหมัดฉันปะมันจะลอยไปอยู่ตรงหน้านาย”ฉันพูดแกมขู่ไอ้ลิง

“โธ่!....งอนก็บอกมาดิจะได้ง้อ”ไอ้บ้านี่เมื่อไหร่มันจะเลิกพูดเรื่องนี้วะ

 ! ! ! ! ! ! เปรี้ยง ! ! ! ! ! ! เสียงฉันต่อยนายนั่น

“ไงละ งอนอีกมะ”ฉันถาม

“.........”เงียบ คราวนี้ตาที่ไอ้โฟมมันต้องเงียบเองแล้วละ

“ดี เงียบก็ดี จะเรียนหนังสือ โว้ย!”

ความเงียบเริ่มปกคลุมยาวนาน

“โอ้ย ! ใครวะ >0<”ฉันซึ่งรวบเปียเดียวไว้ข้างหลัง ถูกไอ้พวกมือบอนมันมาดึงผมเล่นอีกละ ใครบังอาญมาดึงผมฉันวะ พอฉันหันไป

“ไอ้โช ไอ้กอล์ฟ”ก็ไอ้พวกเพื่อนตัวแสบทั้งหลายไงค่ะ

ถ้ารู้จักกอล์ฟดีๆ กอล์ฟจะเป็นคนขี้เล่น สนุกสนาน แต่ถ้าไม่สนิทกับกอล์ฟ กอล์ฟจะทำตัวขรึมๆ วางมาด ไม่ค่อยพูดผิดกับตอนนี้ลิบลับเลย

ส่วนโช จะเป็นพวก play boy เล่นแกล้งชาวบ้านอย่างนี้คงไม่แปลกหรอก -_-**

“ดึงหาพระแสงหรอวะ”ฉันถามไอ้สองคนนั้น

“ไม่มีอะไรทำ เบื่ออาจารย์ อาจารย์แกเล่นหันหน้าเข้ากระดานดำอย่างเดียว”ไอ้โก้ตอบ

แต่มันก็จริงนะค่ะ ขนาดนักเรียนเล่นกัน จารย์แกยังไม่สนใจ สงสัยพิศวาส กระดานดำห้องฉันแน่ๆเลย

‘อาจารย์ขา ถ้า จารย์ พิศวาสกระดานดำมากก็ไปขอแต่งงานสิค่ะ ไม่สอนก็ไม่เป็นไรค่ะ’ความคิดค่ะถ้าขืนพูดออกไปรับรองตกวิชาอาจารย์แกแหงๆ (ซึ่งปกติก็ไม่ผ่านอยู่แล้ว)

“ส่วนเราเรียนเรื่องนี้แล้ว พอเห็นไอ้โชเล่นเราก็เลยเล่นตาม”ไม่แปลกหรอกค่ะเพราะวันหยุด เสาร์-อาทิตย์ ชาวบ้านเขาหยุดกัน แต่กอล์ฟต้องเรียนติวเข้มถึงได้สอบได้ที่ 1 ทุกปี ส่วนฉันที่โหล่รั้งท้ายชาวบ้านเขาทุกปีเหมือนกัน

“เออ คงงั้นมั้ง แล้วใครจะผูกผมให้อะ”ฉันบ่น

“งั้นฉันผูกให้เอามะ”ใครเสนอหรอค่ะก็อีตาโฟมที่เงียบตั้งแต่โดนฉันต่อยแหละค่ะ

“อือ ให้ดีๆนะเว้ย ไม่งั้นเจออีกหมัด”ฉันพูดขู่ๆ

“โห..ผมเธอยาวดีหนิ”นายนั่นเริ่มวิจารณ์ -0-

“อือ ยาวแล้วไง”ฉันตอบสั้นๆ

“ผมยาวอย่างนี้น่าจะทำผมได้หลายทรงนะเนี่ย”เมื่อไหร่มันจะเงียบวะ -_-***

“อือ”ฉันตอบสั้นๆเหมือนเดิม

“แต่ว่าผูกง่ายๆดีกว่าเนอะ”นายนั่นพูและมีเสียงแทรกของไอ้โชแล้วก็ไอ้กอล์ฟแทรกขึ้นมาว่า “เออ ใช่”

ไม่ไหวแล้วโว้ย! ! ! !

“เมื่อไหร่พวกแกจะเงียบวะรำคาญนะเว้ย เงียบนะเป็นไหม”ฉันตะโกนใส่สามคนนั่น

 พอด่าเสร็จก็เงียบกันเป็นแถว เพราะอาจารย์แกเล่นหันมาจ้องเขม็งกลุ่มเรา(จิตพิสัยไม่เหลือแน่เลย แง้

แง้)

“เชอะ”ฉันงอนสามคนนั่น

“อ้าว งอนอีกแหละ”เออสิ ฉันงอน แต่ฉันงอนมันเรื่องอะไรวะ

“อ๊ะ อ๊ะ อย่างอนเลยนะ”เอาเป็นว่างอนมันเรื่องที่มันทำผมเก่งกว่าฉันที่เป็นผู้หญิง

“เรื่องของฉันไม่ต้องมายุ่ง”

“อย่างอนเลยน่า นะ”

“ยุ่งน่า”ฉันว่านายนั่น

“เอางี้ถ้าเธอเลิกงอนฉันจะพาเธอไปเลี้ยงไอติมเอาไหม”

“อืม...คงไม่....แต่ตกลง”

“ฮ่า ฮ่า อือ ตกลงเย็นนี้ก่อนกลับบ้านไปกินไอติมกันนะ”

“ตกลงแต่นายเลี้ยงนะ”ฉันถามยิ้มๆ อย่าหาว่าฉันงกเลยนะ ฉันแค่ชอบกินของฟรีเท่านั้นเองงะ

“อือ แต่เธอห้ามงอนแล้วนะ”

“อือ”^0^

‘เรื่องอะไร กินแล้วค่อยงอนต่อ’

“นี่ นี่ ไอค์พุ่งนี้วันหยุดไปเที่ยวกันปะ”โชถามฉัน

“จะพาฉันเข้าโฮเตลละสิไม่ว่า”ฉันถามติดตลก

“เฮ้อ...เบื่อจริงคนรู้ทันเนี่ย”ดูมันดันรับมุขซะด้วย เดี๋ยวก็รวยหรอก

“เฮ้ย!!”ไอ้สองคนนั้นมันจะเฮ้ยทำดาบอะไรวะ ส่วนฉันเงียบ.......

“เฮ้ย ฉันพูดเล่นเว้ยรับมุขไอ้ไอค์มันเฉยๆฉันจะชวนไปห้างซื้อของให้แฟนฉันเฟ้ย ”

“เออ ว่างไปดิ แล้วใครไปมั่งอะ”พอฉันพูดแค่นั้นไอ้กอล์ฟ กะ ไอ้โฟมมันก็ยกมือขึ้น

“พวกแกไปไมวะ”โชถาม

“นั่นดิ”ฉันช่วยเสริมทัพ

“ฉันจะไปซื้อของให้น้องสาวฉันเว้ย อย่าถามฉันเลย แล้วแกไปไมวะไอ้โฟม”กอล์ฟตอบแล้วย้อนกลับไปถามโฟม

“ฉันก็ไปช่วยพวกแกสองคนเลือกของไงฟะ” เชื่อได้ม๊ยเนี่ยไอ้พวกเนี้ย

“เออ ไปก็ไปดิ”

หลังเลิกเรียน

“เร็วดิโฟม ไปร้านไอติมกัน”

“รอแปปเดะ  เก็บของก่อน”

“อือ”ฉันตอบและออกไปยืนรอโฟมหน้าห้องแต่เผอิญสายตาเหลือบไปเห็นพี่บิ๊ก

“อ้าวพี่บิ๊ก หวัดดีค่ะ ไปไหนหรอค่ะ”ฉันถามเมื่อพี่อาร์มเดินผ่านมา แต่ฉันไม่เห็นว่าโฟมยืนมองอยู่

“หวัดดีครับ พี่กำลังจะกลับบ้านครับ กลับด้วยกันไหมครับ”

“เอ่อ...คงไม่ได้หรอกค่ะ คือไอค์นัดกับเพื่อนไว้แล้ว ขอโทษนะค่ะ”ฉันพูดแล้วทำหน้าเจื่อนๆ

“ไม่เป็นไรหรอกครับ เอาไว้วันหลังนะครับ งั้นพี่ไปก่อนนะ”

“ค่ะ บาย”ฉันพูดแล้วยิ้มให้พี่เขา

“ครับ บาย”พี่เขาพูดแล้วก็เดินจากไป

“โหยทำไมไม่กลับด้วยกันไปเลยละ”โฟมพูดแล้วเดินออกมาจากห้อง

“เรื่องไร เดี๋ยวนายเบี้ยวที่จะเลี้ยงไอติมฉัน”

“อือๆ ไปเหอะ แข่งกันถึงช้าฉันไม่เลี้ยงนะ”

“อ้าว นั่นอะไรนะ”ฉันพูดแล้วชี้ไปที่ท้องฟ้าที่ว่างเปล่า

“หือ ไรอะ”นายนั่นพูดแล้วมองไปทางที่ฉันชี้ โง่ชะมัด

พอฉันได้โอกาสจึงวิ่งหนี อย่างรวดเร็ว

“แฮ่ก..แฮ่ก...เธอโกงนี่หน่า”นายนั่นพูดเมื่อวิ่งมาถึงฉันซึ่งยืนรออยู่หน้าร้านไอติม

“ใครโกง นายอยากโง่มองตามที่ฉันชี้ทำไมละ”ฉันพูดยิ้มๆ

“ขอโทษคร้าบที่ โง่ คราวหน้าไม่ โง่ อีกแล้วครับ”เอ๊ะรู้สึกว่าจะเน้นจังนะคำว่าโง่เนี่ย

“ฮิ ฮิ ไปละ เร็วเจ้ามือ”ฉันเร่งให้โฟมเข้าไปในร้าน

“จ้า ไปแล้วจ้า”

กริ๊ง ก่องงงงงง เสียงกระดิงร้านไอติมดังเมื่อฉันเข้าไปในร้าน

“สวัสดีค่ะ กี่ที่ค่ะ รับอะไรค่ะ”พี่พนักงานคนสวยเดินมาต้อนรับพวกเราเมื่อพวกเราเดินเข้าไปในร้าน

“2ที่ครับ เอาช๊อกฯ 2 วานิลา 1 ครับ”

“ฉันด้วย เอาเป็น 2 ที่ค่ะ”

“ได้ค่ะ สักครู่นะ”พี่เขาพูดแล้วเดินออกไป

“ง่า กินตามอ่า”อ้าวไหนนายบอกว่าห้ามงอนแล้วนายงอนทำไมละย่ะ

“อ้าว ก็ไม่รู้จะกินอะไรดีอะ”ฉันตอบแล้วพี่พนักงานก็เดินเข้ามา

“น้องค่ะ คือถ้วยไซส์เล็กหมดค่ะ เอาเป็นถ้วยใหญ่ได้ไหมค่ะ”พี่เขาพูด

‘พี่ค่ะ ร้านพี่ออกจะหรูนะค่ะ ทำไมไม่จ้างพนักงานล้างจานสักคนละค่ะ’ฉันก็ได้แต่คิด ถ้าขืนพูออกไป โดนเตะออกจากร้านแน่ๆค่ะ -_-** (นางเอกของเรานี่มันปากพาลหาเรื่องแท้ๆเลยนะค่ะผู้อ่าน_ผู้แต่ง)

“ก็ได้ครับเอาแบบถ้วยใหญ่ เป็นช๊อกฯ 4 วานิลา 2 ละกันครับ”

“ค่ะ”แล้วพี่พนักงานก็เดินจากไป

“นี่นาย ฉันไม่กินถ้วยเดียวกับนายนะ”

“อ้าว ! ถ้าเธอไม่กินงั้นฉันกินคนเดียวก็ได้”พอนายนั่นพูดจบไอติมก็มา

“เชอะ ไม่กินก็ได้ พี่ค่ะ ขอน้ำส้มปั่นแก้วหนึ่งค่ะ”ฉันตอบนายนั่นแล้วหันไปสั่งน้ำกับพี่เขา

“ค่ะ”พี่เขารับคำแล้วเดินไป

สักพักน้ำส้มก็มา ฉันกินไปเรื่อยๆ โดยพยายามไม่สนใจอีตาโฟมนั่น

“นี่เธอกินมะ ฉันป้อน”

“ไม่ย่ะ ฉันกินเองได้”

“ถ้าไม่ให้ฉันป้อน ก็ไม่ต้องกิน งืม อ้ำ อร่อยมากเลยอะ”ดูมันยั่ว

“ก็ได้”ฉันตอบห้วนๆ

“อ๊ะ....”นายนั่นพูดแล้วป้อนเข้าปากฉัน แต่ยังไม่ทันเข้าปากนายนั่นก็หยุดมองหน้า ฉันมองหน้านายนั่น

“นี่นาย จะป้อนไหมห๊า”ฉันพูดกลบเกลื่อนอาการเขิน