รักทีละนิด ของยัยตัวแสบ

ลำดับตอนที่ #2 : ยัยตัวแสบ

“เอ่อ.....เราว่าพอเถอะนะ อย่าทะเลาะกันเลยนะ”กอล์ฟเป็นคนเข้ามาห้ามศึก

“เออ ก็ได้ เห็นแก่นายที่ไม่เคยกัดฉันเหมือนใครบางคน”ฉันตอบและอดไม่ได้ที่จะแขวะนายนั่นต่อ

“ยัยบ๊อง เอ้ย!”นายนั่นพึมพำ มิวายที่ฉันจะได้ยิน

“นายว่าอะไรนะ”ฉันตะคอกถามนายนั่น

“ก็..........”นายนั่นพูดได้เท่านั้นเพราะกอล์ฟมาลากตัวไปสงสัยรำคาญที่เราทะเลาะกันไม่เลิกลา

 เงียบได้สักพัก~

“เอ่อ..หวัดดีจ๊ะ เราชื่อแก้มนะ เราเป็นเพื่อนกันได้ไหม”

“ดีจ๊ะดี  เราชื่อ ไอค์ เราก็ต้องเป็นเพื่อนกันอยู่แล้วนี่ เพราะเราอยู่ห้องเดียวกัน”

“จ๊ะ เราไปก่อนนะ เรานั่งด้านหน้ามีอะไรปรึกษาเราได้นะ” แก้มพูดจบหน้าก็แดงเลยเดินหนีไป <a href="file://%5e0%5e/">\\\^0^///</a>

“โหย อะไรมันจะขนาดนี้ ผู้ชายมีตั้งเยอะแต่ทำไม ทำมาย สาวน่ารักต้องไปทักยัยบ๊องด้วยเนี่ย”เสียงมารผจญความสุขดังขึ้น

“อิจฉาอะดิ โหย หน้าตาอย่างกะลิงใครจะชอบ”ฉันย้อน

“หรอ งั้นหรอใครจะชอบฉัน”นายนั่นทำท่ามั่นใจมากว่ามีคนชอบมันเยอะ

“กรี๊ดดดดด โฟมนี่หน่า”เสียกนกแก้วที่ไหนมาร้องในโรงเรียนวะ

“หวัดดี คับ ผมโฟมยินดีที่ได้รู้จักทุกคนนะครับ”

“แหวะ” ฉันทำท่าอ้วก

“เหอๆ นี่ไงแฟนคลับของฉัน”นายโฟมท่าทางจะมีความสุขที่สามารถหักหน้าฉันได้^0^

‘หน้าตาอย่างนี้มีแฟนคลับด้วย ไม่อยากจะเชื่อ’

“อ้าว!...หวัดดีครับน้องไอค์ ทำอะไรกันอยู่ครับ”โอ้ย .. อยากกรี๊ดให้โลกแตก นั่นมันเสียงพี่บิ๊กนี่

“หวะ ...หวัดดีค่ะ”ฉันตอบกลับ ขอแนะนำตัวนะค่ะ พี่บิ๊กผู้ชายที่สาวๆในโรงเรียนและต่างโรงเรียนชอบมากที่สุด แต่พี่เขากลับมาชอบเด็กจอมแก่นอย่างฉัน (น่าภูมิใจม๊าก มาก)^0^

“ซักผ้าอยู่มั้งพี่ พี่ก็เห็นว่าพวกผมกำลังคุยกันอยู่” อีตาโฟมก็สาระแนมาแต่ไกล   -0-

‘พี่เขาถามฉันยะ ไม่ได้ถามนาย อีตาลิงกัง’

“แหะ แหะ ค่ะ กำลังคุยกันอยู่ค่ะ” ฉันตอบพลางเหยียบเท้าอีตาโฟม โดยไม่ให้พี่เขาเห็น ฉันเห็นอีตาโฟมทำหน้าเหยเก เลยอะดูแล้วตลกชะมัด

“ครับๆ เอ่อ..แล้ววันนี้ว่างไหมครับจะชวนไปทานข้าวด้วยนะครับ” พี่บิ๊กพูดทำฉันซะอึ้งกิมกี่ แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ

“เฮ้ย!!!!...วันนี้เราต้องไปทำงานกลุ่มนี่ใช่มะ” เอ๋...งานกลุ่มอะไร เพิ่งเปิดเรียนวันแรกก็มีงานกลุ่มแล้วหรอ ฉันจึงมองหน้าโฟม แต่โฟมไม่มองกลับแสดงว่าโกเจ็ดชัวส์ๆ(โกหกนะค่ะ)

 “หรอ ฉันไม่รู้เลยนะเนี่ย แต่ไม่เป็นไรงานกลุ่มไม่ได้ส่งพรุ่งนี้นายก็ไปทำคนเดียวละกันนะ เดี๋ยวฉันจะไปกินข้าวกับพี่บิ๊ก ใช่ไหมค่ะ”ฉันพูดกะอีตาโฟม ส่วนประโยคท้ายสุดฉันพูดเสียงหวานๆกับพี่บิ๊ก แต่ผู้อ่านค่ะอย่าคิดว่าฉันเห็นแก่ตัวนะค่ะ อีตาโฟมมันโกหกชัดๆ ^_^

“ดีครับงั้นไปกันครับ”

“ค่ะ” ฉันตอบพี่เขาแล้วหันไปแลบลิ้นใส่โฟม ฉันดูจากสีหน้านายนั่นมันต้องคิดประมาณเนี้ยแน่ๆ

‘ฝากไว้ก่อนเถอะ ยัยตัวแสบ’ประมาณเนี้ยอะค่ะ

“เชอะ”ฉันสะบัดหน้าเดินไป

~ ออด หมดคาบเรียน ~

“ยิ้มความสุขที่สุดเลย” ^0^

“โธ่เอ้ย !! ยัยบ๊อง”อ้าวอยู่ดีๆไหงมาด่ากันอะ

“นี่เธออะไร มีความสุขจริงน้า ได้กินข้าวกับรุ่นพี่เนี่ย แหวะ” นายนั่นพูดแล้วทำท่าอ้วก -_- ^^^

“ช่ายยะ อิอิ”

 “นี่เธอเอามือถือมาดิ”จะเอามือถือ ฉันไปทำดาบอะไรวะ แต่ฉันก็ให้

“อ๊ะ”

“แทงค์ ขอบใจ”

ฉันเห็นนายนั่นบรรจงกดหมายเลขลงไปสักพักก็มีเสียงโทรศัพท์ ดังขึ้น อ๊ะ นั่นมันทรูโทนเพลงBounce นี่ (ช้าน ชอบอยากได้ๆ)

“อ๊ะ เอาคืนไป”นายนั่นส่งมือถือคืนให้ฉัน ฉันก็ไม่ได้เอะใจอะไรจึงเก็บมือถือเข้ากระเป๋า

“ไป ไป๊ กลับบ้านจะเป็นภารโรงอยู่เฝ้าโรงเรียนหรือไง” ฉันพูดกวนประสาทนายนั่น

“อือ กลับก็กลับ” นายนั่นพูด

เราเดินกันไปเรื่อยๆ จนถึงทางแยกก็ร่ำลา 

“ระวังตกท่อนะ ยัยตัวแสบ 555+”

“ระวังโดนเทศบาลจับนะลิงกัง”

เราพูดกันแค่นั้นก็เดินแยกกันไป

พอถึงบ้าน ฉันก็รีบวิ่งขึ้นไปเล่นเกมคอมฯ

ฉันยังยืนที่เดิมเฝ้าคอยมองดูเธอเสมอไป นานแสนนานเพียงใดหรือไกลสุดขอบฟ้า และจะยืนที่เดิม เมื่อยามเธอมีทุกข์และน้ำตาเพียงเมื่อเธอมองมาฉันยังยืนที่เดิม~È ( เสียงเรียกเข้ามือถือดังขึ้น )

“อ๊ะ ใครโทรมาตอนนี้วะ” ฉันพึมพำก่อนกดรับสาย > <

“หวัดดีค่ะ” ฉันกรอกเสียงหวานๆลงไป ^0^

“โหย...เธอทำไมอยู่ดีๆพูดเสียงหวานวะ” ใครบังอาจมาบ่นฉันเนี่ย

“เอ่อ...นั่นใครอะค่ะ”

“นั่นดิผมเป็นใคร แล้วคุณเป็นใครอะ” ไอ้การกวนแบบนี้มันทะแม่ง ทะแม่งนะ

“อ้าว คุณจำชื่อตัวเองไม่ได้แล้วฉันจะไปตรัสรู้ได้ไงเนี่ย”

“ฮ่ะ ฮ่ะ ล้อเล่นน่า เราก็โฟม สุดหล่อไง” จ๊าก!!!แล้วมันรู้เบอร์ได้ไงวะ

“เฮ้ย แล้วรู้เบอร์ได้ไงเอามาจากไหน”

“อ้าว ไหงงั้นจำไม่ได้หรอที่เราขอยืมมือถือนะ จะยิงเข้าเครื่องเรา”ว่าแล้ว ทะแม่ง ทะแม่ง (ไหนแกบอกไม่ได้เอะใจไง_ผู้แต่ง)

เจี๊ยก !!!!นั่นมันเสียงมือถือของไอ้โฟมหรอเนี่ย

“เอาเถอะ แล้วโทรมามีไรปะ”

“โทรมากวนเล่นๆนะไม่มีไรทำ”- 0 –

“อ้าวก็บรรดาแฟนคลับทั้งหลายของนายทั้งหลายทำไม ไม่โทรไป ห๊า”

“อ้อ เกือบลืมยังมีสาวๆในห้องข้างหน้าที่นายชอบไปคุย โทรไปดิ โทรมาไมรำคาญ”

“โหยๆ อุตส่าห์คิดถึง...”จึ๋ย คิดถึงหรอ

“ยังพูดไม่จบคิดถึงคนข้างหน้า” ดู ดู๊มัน

“คิดถึงก็โทรไปสิยะ ไม่ได้ขอให้โทรมา” คิดดูนะค่ะที่มันพูดอย่างนี้ ผู้อ่านอยากเตะมันไหมค่ะ (บ้านเธอสิเตะไปเข้าโรงบาล ใครจะมาเป็นตัวเอกละยะ_ผู้แต่ง)

“โธ่ ล้อเล่นน่า อย่าคิดมากเดี๋ยวตีนกาขึ้นเร็วนะ”

“นาย...นายโฟม”ฉันตะโกนใส่มือถือ

“เฮ้ย เป็นไรอะ ทำไมต้องตะโกนด้วย” ดูน้ำเสียงมันไม่ได้โกรธแต่มันกำลังสะใจต่างหากที่แกล้งให้ฉันโกรธได้

“ถามไรหน่อยดิ”

“หืม”

“ถ้านายไม่โทรมาจะนอนไม่หลับใช่ไหม”

“ช่าย นอนไม่หลับ”

“พอๆ เลิก แค่นี้นะ”ฉันตัดบทการสนทนา

“อืม ๆ ราตรีสวัสดิ์ฝันดีนะ”

“อือ ราตรีสวัสดิ์ฝันดีเช่นกัน” ฉันตอบไป อมยิ้มไป